เกิดใหม่ชาตินี้ ฉันจะเป็นเจ้าตระกูล [นิยายแปล] นิยาย บท 6

เล่ม 6 บทที่ 226.1

ตอนที่ 226

“ตรวจวัดใหม่”

โยบาเนสเอียงคอด้วยความงุนงง

พอเห็นแบบนั้นแล้ว ราชเลขาฯผู้ส่งเอกสารให้แก่จักรพรรดิก็ขมวดคิ้วแน่น เอ่ยตอบดิวอิจ อังเกนัส

“หากกังวลว่ามีการคำนวณผิดพลาดละก็…”

“ปัญหาไม่ใช่เรื่องการคิดคำนวณ!”

เจ้าตระกูลอังเกนัสตะโกนเสียงดังตอบกลับไปด้วยความอึดอัดใจ

นี่มันอะไรกันเนี่ย

“ได้มีการวัดขนาดความใหญ่ของเขตแดนอย่างเหมาะสม หรือมีเขตแดนใดตกหล่นไปหรือไม่ ได้โปรดรับสั่งให้มีการตรวจสอบใหม่อีกครั้งด้วยพ่ะย่ะค่ะ!”

“พูดเรื่องบ้าอะไรอีก…”

“จะดึงดันก็ต้องมีขอบเขตเสียบ้างสิ จิ๊จิ๊!”

ขุนนางจำนวนไม่น้อยเดาะลิ้นส่ายหน้าด้วยความเอือมระอา

แต่ดิวอิจ อังเกนัส ก็ยังคงหน้าด้านหน้าทน เอาแต่เงยหน้าขึ้นมองจักรพรรดิโยบาเนสเพียงผู้เดียว

คงเชื่อมั่นมากว่าหากรั้งสถานการณ์ให้มาถึงจุดนี้ได้ จักรพรรดิจะต้องเข้าข้างฝ่ายตนแน่

ทว่าโยบาเนสกลับเคาะนิ้วเสียงดังตึก ตึก ลงบนที่เท้าแขนเก้าอี้ ยื้อเวลาราวกับกำลังครุ่นคิดอะไรบางอย่างเท่านั้น

หลังจากนั้นเธอก็ได้เห็น

จักรพรรดิเหลือบสายตามองเฟเรส

“เจ้าตระกูลอังเกนัส”

เธอยกมือขึ้นประสานกันบนโต๊ะ เอ่ยเรียกดิวอิจ อังเกนัส เสียงเรียบ

“อะไร รักษาการเจ้าตระกูลลอมบาร์เดีย”

พอเห็นว่าเด็กน้อยอย่างเธอเรียกตัวเอง เจ้าตระกูลอังเกนัสก็ตอบกลับมาด้วยความหงุดหงิด

“ตอนนี้ที่ยอมรับไม่ได้ เพราะความแตกต่างที่ว่านั่นมันเล็กน้อยเกินไปใช่มั้ยคะ”

“ถูกต้อง”

เธอพยักหน้าลงสองครั้ง คราวนี้หันไปถามจักรพรรดิโยบาเนส

“ฝ่าบาทคิดเห็นเช่นไรเพคะ”

“เรื่องใดกัน”

“ประเด็นสำคัญในการตัดสินใจ มีเพียงแค่ความแตกต่างของขนาดเขตแดนเท่านั้นใช่มั้ยเพคะ”

“อืมมมม ใช่แล้ว”

“ถ้าอย่างนั้นก็ยังคงเหมือนเคย มาตรฐานการตัดสินว่าตระกูลใดจะได้เป็นตัวแทนเขตแดน ขึ้นอยู่กับขนาดของเขตแดนในครอบครองเพียงอย่างเดียว ไม่มีการเปลี่ยนแปลงใช่มั้ยเพคะ”

“เป็นเช่นนั้น”

“ถ้าอย่างนั้นหม่อมฉันจะช่วยพระองค์ตัดสินใจเองเพคะ ฝ่าบาท”

เธอกล่าวเช่นนั้น ในขณะเดียวกันก็ค่อยๆ ลุกขึ้นจากเก้าอี้

ไม่มีเรื่องใดให้ต้องรีบร้อน

ทุกอย่างกำลังดำเนินไปตามแผนการที่เธอวางไว้

สายตามากมายมองตามทุกจังหวะการย่างก้าวของเธอ

สายตาร้อนแรงที่จับจ้องมายังเธอตั้งแต่หัวจรดปลายเท้า ทำให้ร่างกายรู้สึกสะท้านไปทั่วด้วยความตื่นเต้น

เธอส่งเอกสารที่นำมาจากคฤหาสน์ให้จักรพรรดิโยบาเนส

สิ่งที่ถูกเก็บเอาไว้อย่างล้ำค่าอยู่ในตู้เซฟในห้องของเธอ

แกรก

จักรพรรดินีราวีนีสะดุ้งตกใจ นางขยับกายกึ่งนั่งกึ่งยืน ก่อให้เก้าอี้เกิดเสียงดังขึ้นมาเบาๆ

“นี่มันอะไรกัน”

จักรพรรดิโยบาเนสเอ่ยถามเธอ

เธอหันไปมองราวีนีในขณะที่เอ่ยตอบ

“เอกสารสัญญาที่ตระกูลอังเกนัสลงนามไว้ ในตอนที่ยืมเงินไปจากร้านค้าเพลเลสเพคะ”

ลำบากแทบตายเพื่อตามหาเอกสารนี่ใช่มั้ยล่ะ

“มีการใช้เขตแดนเฮนโฟเรคเป็นที่ดินค้ำประกันเพคะ”

วันที่เธอเข้าร่วมการประชุมสภาขุนนางเมื่อตอนนั้น เอกสารที่เครย์ลีบันนำมาให้ก็คือ หนังสือสัญญากู้ยืมเงินของอังเกนัสกับร้านค้าเพลเลส

ถ้าเธอเริ่มบุกอย่างเต็มตัวขึ้นเมื่อไหร่ จักรพรรดินีจะต้องตามหาสิ่งนี้แน่ เธอเลยสั่งให้เอามันมาเก็บไว้ที่คฤหาสน์ลอมบาร์เดีย

ไพ่ตายซึ่งถือเป็นอาวุธร้ายกาจที่สุดในมือจักรพรรดินีก็คือ ‘ราชวงศ์’ ดังนั้นสถานที่แห่งเดียวที่พวกนั้นจะไร้ซึ่งอำนาจจึงมีแต่คฤหาสน์ลอมบาร์เดียเพียงที่เดียวเท่านั้น

เธอกระตุกยิ้มเยาะมุมปากให้แด่จักรพรรดินีราวีนีเท่านั้นที่ได้เห็น

“ไม่นะเพคะ ฝ่าบาท!”

นึกแล้วเชียวว่าต้องเป็นแบบนี้

จักรพรรดินีโต้แย้งทันทีราวกับกลัวว่าเธอจะพูดอะไรต่อ