เกิดใหม่ชาตินี้ ฉันจะเป็นเจ้าตระกูล [นิยายแปล] นิยาย บท 6
เล่ม 6 บทที่ 227.1
ตอนที่ 227
ยามอาทิตย์อัสดง
ในที่สุดเธอก็เดินทางกลับมาถึงคฤหาสน์ลอมบาร์เดีย
ประตูรถม้าเปิดออกกว้าง แต่เธอไม่ได้ลงจากรถม้า
ก็แค่นั่งนิ่งอยู่อย่างนั้น แต่แล้วใบหน้าที่คุ้นเคยสองหน้าก็ยื่นโผล่เข้ามาข้างรถม้า
“เทีย ไม่ลงเหรอ”
เหมือนอย่างที่สัญญากันไว้ก่อนออกเดินทางไปจากคฤหาสน์ ทุกคนในครอบครัวต่างก็มารวมตัวกันเพื่อร่วมรับประทานมื้อเย็น
“อื้อ ไปสิ”
ตอบออกไปแบบนั้น แต่บั้นท้ายกลับไม่ยอมขยับลุกออกจากที่นั่งง่ายๆ
เมโลนเอียงคอถามเธอด้วยความสงสัย
“หรือว่าท่านน้าก็ไม่ทราบเหรอ”
“เรื่องที่เทียเป็นเจ้าของร้านค้าเพลเลส”
พอเห็นเธอไม่ตอบอะไร แถมยังหลบสายตา สองแฝดก็เบิกตากว้างส่งเสียงอุทานร้อง ‘ว้าว’
“หรือท่านปู่ก็ด้วย”
“ทุกคนคงจะตกใจกันสุดๆ แน่เลย”
“ถ้าท่านปู่ตกใจมากจนเป็นลมไปอีกจะทำยังไงล่ะ!”
“อ๊า จริงๆ เลย! เลิกล้อกันได้แล้วน่ะ สองคนนี้นี่!”
แค่นี้ก็ตื่นเต้นจะตายอยู่แล้วมั้ย!
เธอตวาดลั่น แต่สองแฝดกลับระเบิดหัวเราะทำหน้าเหมือนกันไม่มีผิดเพี้ยน หลังจากนั้นจึงค่อยยักไหล่ แล้วเอ่ยพูดเหมือนไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร
“มีอะไรให้ต้องตื่นเต้นขนาดนั้นกัน”
“ใช่แล้วล่ะ ยังไงก็เป็นเทียนี่นา”
“พูดเรื่องอะไรกัน ยังไงก็เป็นข้าเหรอ”
คิลลีวูเป็นฝ่ายตอบคำถามเธอ
“ทั้งท่านปู่ ทั้งท่านน้า ตอนแรกพวกท่านอาจจะตกใจกันอยู่บ้าง แต่สุดท้ายจะต้องดีใจแน่”
“สมแล้วที่เป็นเทีย! อะไรแบบนี้”
เมโลนพูดพลางตบไหล่เธอเบาๆ มืออบอุ่นโอบไหล่เธอไว้
“เพราะพวกเราเองก็เป็นแบบนั้นเหมือนกัน”
นัยน์ตาสีทองทอประกายอ่อนโยนสองคู่กำลังส่งยิ้มให้เธอ
“ถึงแม้จะเสียใจนิดหน่อยที่ไม่ยอมบอกพวกเราตรงๆ ก็เถอะ”
“แต่ก็เข้าใจนะ เทีย ที่ผ่านมาเจ้าคงมีเหตุผลถึงได้ไม่บอกใครเลย”
“ทั้งสองคน…”
เติบใหญ่ขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน
เหมือนเพิ่งจะเมื่อวานอยู่เลย ที่พวกเขาโวยวายว่าไม่อยากอ่านหนังสือ แล้ววิ่งหนีมาชวนเธอให้ไปเล่นซ่อนแอบด้วยกัน
แต่รู้สึกได้เลยว่าใจมันผ่อนคลายขึ้นมาก เพราะคำปลอบโยนปนหยอกล้อของพวกเขา
“ขอบใจนะ คิลลีวู เมโลน”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เกิดใหม่ชาตินี้ ฉันจะเป็นเจ้าตระกูล [นิยายแปล]
น่าสนุก...