เล่ม 6 บทที่ 230.2
“เจ้าว่าอันใด”
จักรพรรดินีถามแพทย์หลวงเสียงสั่น
“ฝ่าบาททรง…พ้นวิกฤตแล้วงั้นหรือ”
“พ่ะย่ะค่ะ เป็นเช่นนั้น”
แพทย์หลวงก้มหน้านิ่งเมื่อเห็นบรรยากาศนอกห้องดูไม่ปกติ ในตอนนั้นเองประตูห้องบรรทมที่ปิดแน่นก็พลันเปิดออก ก่อนที่เฟเรสจะปรากฏตัวออกมาให้เห็น
“เจ้าชายลำดับที่สอง”
“…ดูเหมือนข่าวจะถูกส่งไปที่วังจักรพรรดินีด้วยสินะพ่ะย่ะค่ะ”
น้ำเสียงของเฟเรสแฝงไว้ด้วยความไม่พอใจ
“…แต่เจ้าชายกลับมาถึงก่อนแล้วนะคะ”
“กระหม่อมเป็นผู้พบฝ่าบาทนอนหมดสติพ่ะย่ะค่ะ”
เฟเรสตอบกลับไปเสียงเรียบ
“ได้ยังไง…”
ในจังหวะที่จักรพรรดินีราวีนีเปิดปาก ตั้งใจจะสอบถามถึงสถานการณ์ที่เกิดขึ้น
ประตูห้องบรรทมก็ถูกเปิดออกอีกครั้ง พลทหารสองนายจับกุมตัวบุคคลหนึ่งเดินออกมา
หัวหน้านางกำนัลโอทัวร์
“กระหม่อมจะพาตัวไปที่กองกำลังอัศวินพ่ะย่ะค่ะ”
“อย่าให้ใครเข้าใกล้นางจนกว่าข้าจะไปถึง”
“พ่ะย่ะค่ะ เจ้าชาย”
หัวหน้านางกำนัลโอทัวร์ถูกพลทหารจับแขนทั้งสองข้างลากตัวไป นางหันมามองจักรพรรดินี
‘นังโง่!’
จักรพรรดินีกัดริมฝีปากแน่น นี่แสดงว่าหัวหน้านางกำนัลโอทัวร์จะต้องเผยพิรุธโง่ๆ จนคนจับได้ไม่มีผิดแน่
มีคนจำนวนน้อยมากที่รู้จักพิษแมงมุมทีที อาการของผู้ถูกพิษเองก็คล้ายกับการตายอย่างเฉียบพลันทั่วไป มันจึงเป็นพิษร้ายที่ไม่จำเป็นต้องกังวลว่าจะถูกจับได้เลยสักนิด
แต่มันมีอะไรบางอย่างแปลกๆ
ทั้งๆ ที่นึกว่าจะถูกลากตัวไปทันที แต่เฟเรสกลับทำเพียงแค่จ้องหน้าจักรพรรดินีราวีนีนิ่ง
ในวินาทีที่ตระหนักขึ้นมาได้ จักรพรรดินีก็ลอบยิ้มออกมาโดยไม่รู้ตัว
‘ไม่มีหลักฐานนี่เอง!’
และจู่ๆ ก็พลันตระหนักขึ้นมาได้อีกอย่าง
“หลีกทางด้วย เจ้าชาย”
ว่าเฟเรสเอาแต่ยืนอารักขาเฝ้าอยู่หน้าประตูไม่ยอมห่าง
“ข้าจะต้องเข้าไปดูอาการของฝ่าบาทด้วยตัวเอง”
จักรพรรดินีกำหมัดแน่นด้วยความปีติยินดี
“…ไม่ได้พ่ะย่ะค่ะ”
จักรพรรดิสวรรคตแล้วสินะ!
เจ้าชายลำดับที่สองคงคิดที่จะหาทางปกปิดเรื่องที่จักรพรรดิสวรรคตแล้วเป็นแน่!
“ข้าคือจักรพรรดินีของอาณาจักรแห่งนี้!”
ถึงแม้จะรู้สึกกระวนกระวายใจอยู่บ้างที่หัวหน้านางกำนัลโอทัวร์โดนลากตัวไป แต่อย่างไรนางก็ไม่ใช่คนที่จะยอมเปิดปากสารภาพออกมาง่ายๆ
ต่อให้อยากแค่ไหน ก็ต้องคิดถึงครอบครัวของตัวเองที่อยู่ในกำมืออังเกนัส ดังนั้นหัวหน้านางกำนัลโอทัวร์ไม่มีทางทรยศจักรพรรดินีแน่
เสียงของราวีนีจึงเริ่มหวีดแหลมและดังขึ้นเรื่อยๆ
“ฝ่าบาททรงปลอดภัยดีพ่ะย่ะค่ะ แต่มีรับสั่งไม่ให้ผู้ใดเข้าไปได้ทั้งสิ้น”
“เหอะ!”
รับสั่งอันใดกัน! จักรพรรดิที่ตายไปแล้วนั่นจะอ้าปากพูดอะไรได้!
จักรพรรดินีพ่นลมหายใจเสียงดังหึอย่างแรงโดยไม่รู้ตัว
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เกิดใหม่ชาตินี้ ฉันจะเป็นเจ้าตระกูล [นิยายแปล]
น่าสนุก...