เกิดใหม่ชาตินี้ ฉันจะเป็นเจ้าตระกูล [นิยายแปล] นิยาย บท 6

เล่ม 6 บทที่ 231.1

ตอนที่ 231

“นี่มันเกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่!”

ท่านปู่ตวาดเสียงดัง ในขณะที่เดินตรงไปบนทางเดินที่อัศวินเปิดทางให้

แรงกดดันหนักหน่วงแผ่ซ่านไปทั่ว

กระทั่งบรรดาอัศวินยังได้แต่ก้มหน้านิ่ง ไม่กล้าเงยหน้าขึ้นสบตาท่านปู่เลยสักคน

“มาแล้วหรือครับ”

เฟเรสเป็นฝ่ายกล่าวทักทายก่อน

ไม่ลืมที่จะแอบส่งสายตาทักทายเธอที่เดินตามหลังท่านปู่มาด้วย

ในสถานการณ์ดุเดือดแบบนี้ เฟเรสกลับดูผ่อนคลายเป็นอย่างมาก

มากเสียจนแปลกเกินไปหน่อย

ในตอนนั้นเอง เสียงแหลมก็ตะโกนแทรกขึ้นมาระหว่างเฟเรสกับท่านปู่

“นี่เป็นเรื่องของราชวงศ์ค่ะ! คนนอกไม่เกี่ยว!”

“คนนอก”

ท่านปู่เลิกคิ้วข้างหนึ่งขึ้น

“นั่นก็ถูกอยู่หรอก แต่ว่า”

แล้วหันไปถามเฟเรส

“อธิบายมาหน่อยได้หรือไม่ว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น เจ้าชาย”

ก็นะ ถ้าจักรพรรดินีไม่คิดที่จะบอก ก็แค่ถามเฟเรสแทนก็หมดเรื่อง

“ฝ่าบาทหมดสติไป แต่ตอนนี้พ้นวิกฤตแล้ว และกำลังพักฟื้นอย่างปลอดภัยครับ”

“เป็นเรื่องดี แล้วทำไมถึงได้เกิดปัญหาเช่นนี้ขึ้นได้ล่ะ”

“เป็นรับสั่งของฝ่าบาทไม่ให้ผู้ใดเข้าไปในห้องบรรทมครับ”

“แต่จักรพรรดินีพยายามที่จะเข้าไปข้างในให้ได้สินะ”

“เป็นเช่นนั้นครับ”

ท่านปู่ฟังคำอธิบายจากเฟเรสในขณะที่ลูบเครายาวไปพลาง ก่อนจะเหลือบมองไปที่จักรพรรดินี แล้วเอ่ยขึ้น

“กลับไปที่วังจักรพรรดินีก่อนสักครู่ รอให้เฟเรสเรียกตัวอาจจะดีกว่าหรือเปล่า จักรพรรดินี”

“ข้ามีสิทธิ์ที่จะตรวจสอบพระพลานามัยของฝ่าบาทค่ะ”

จักรพรรดินีตอบกลับมาโดยไม่แม้แต่จะเหลือบมองท่านปู่

“แน่นอนว่าจักรพรรดินีย่อมมีสิทธิ์เช่นนั้นอยู่แล้ว”

ท่านปู่พยักหน้า ก่อนจะพูดต่อ

“เฉพาะเวลาที่ฝ่าบาทสวรรคตแล้วเท่านั้น”

ชะงัก

แม้แต่เธอเองก็ยังเห็นอย่างชัดเจนว่าไหล่ของจักรพรรดินีสะดุ้งเฮือก

ท่านปู่มองจักรพรรดินีด้วยสายตาเย็นชา ในขณะที่เอ่ยพูดขึ้น

“พอจะเข้าใจได้อยู่หรอกว่าเหตุใดเรื่องราวจึงเป็นเช่นนี้”

คำพูดประโยคนั้นแฝงไว้ด้วยน้ำเสียงเย้ยหยัน

“แพทย์หลวง”