เล่ม 6 บทที่ 231.2
“ได้สติแล้วหรือพ่ะย่ะค่ะ”
โยบาเนสลืมตาขึ้น เมื่อได้ยินเสียงที่ทั้งไม่คุ้นเคยทว่ากลับเคยคุ้น
“อึก…”
ร่างกายหนักอึ้งด้วยความเหนื่อยล้าราวกับถูกหินก้อนใหญ่กดทับเอาไว้ ทำให้โยบาเนสหลุดครางเสียงแผ่ว
“แฮก แฮก…”
กระทั่งหายใจยังทำได้ยากลำบาก
“นี่มันเกิดเรื่องอะไร…ขึ้นกันแน่…”
“กระหม่อมพบฝ่าบาทหมดสติไปพ่ะย่ะค่ะ”
“เจ้า เจ้า…”
โยบาเนสฝืนลืมตาที่ปิดแน่นด้วยความเจ็บปวด ในขณะที่พยายามเพ่งมองให้ชัดว่าบุคคลตรงหน้าเป็นผู้ใด
“เจ้าชายลำดับที่สอง…แฮก! อึก!”
โยบาเนสยกมือขึ้นกุมหน้าอกแน่นอีกครั้ง
“ฝะ…ฝ่าบาท! รีบเสวยยา…!”
แพทย์หลวงสะดุ้งตกใจ รีบยกยาขึ้นป้อนใส่ปากโยบาเนส
เฟเรสเอ่ยถามจักพรรรดิที่เริ่มสงบลงอย่างช้าๆ
“จำสถานการณ์ที่เกิดขึ้นก่อนหมดสติไปได้หรือไม่พ่ะย่ะค่ะ ฝ่าบาท”
“ก่อนหมดสติ…”
โยบาเนสสูดลมหายใจด้วยความเหนื่อยอ่อน ชี้นิ้วไปยังขวดเหล้าที่ยังคงกลิ้งตกอยู่บนพื้นอย่างยากลำบาก
“เหล้านั่น…ยาพิษ แฮก จะต้องมียาพิษอยู่แน่…”
“แพทย์หลวง ตรวจสอบสุรานั่นให้ละเอียด”
“ระ…เรื่องนั้น…หากไม่ทราบแน่ชัดว่าเป็นพิษใด มันจะต้องใช้เวลานานมากกว่าจะทราบผลพ่ะย่ะค่ะ”
การที่เอสทีร่าหมอประจำตระกูลลอมบาร์เดียสามารถตรวจสอบได้อย่างรวดเร็วว่าเป็นพิษใดเมื่อตอนที่พวกเขาถูกเจ้าตระกูลเซอเชาว์ลอบโจมตี ดูเหมือนจะเป็นกรณีพิเศษสินะ
“…ตรวจสอบดูว่าใช่พิษแมงมุมทีทีหรือไม่”
“พะ…พ่ะย่ะค่ะ! ทราบแล้วพ่ะย่ะค่ะ!”
โยบาเนสมองแพทย์หลวงที่เริ่มขยับตัวไปมาอย่างยุ่งวุ่นวาย ก่อนจะเอ่ยถามขึ้น
“เหตุใดถึงเป็นพิษนั่น…”
“เมื่อก่อนหน้านี้ กระหม่อมเคยถูกลอบสังหารจากนักฆ่าด้วยพิษจากแมงมุมทีทีพ่ะย่ะค่ะ”
“…”
ถึงแม้หัวสมองจะยังคงสับสน แต่โยบาเนสเองก็สามารถเข้าใจได้ทันทีว่า ที่เฟเรสกล่าวมานั้นหมายความว่ายังไง
“มีความจริงเรื่องหนึ่งที่กระหม่อมต้องแจ้งให้ฝ่าบาททราบพ่ะย่ะค่ะ”
“…เรื่องใด”
“ในชาที่พระองค์ดื่มก่อนเริ่มการประชุมมียาแก้พิษปนอยู่พ่ะย่ะค่ะ”
“…ว่าไงนะ”
“กระหม่อมทำลงไปเพราะเกรงว่าอาจจะเกิดเรื่องใดขึ้น”
“เพราะอย่างนั้นข้าถึงได้ยังมีชีวิตอยู่…แค็ก…สินะ”
จักรพรรดิไม่ได้กล่าวอะไรอีก พระองค์ขมวดคิ้วแน่น หรี่ตามองแต่แพทย์หลวง
และไม่นานหลังจากนั้น แพทย์หลวงก็ตะโกนเสียงดัง
“ใช่จริงด้วยพ่ะย่ะค่ะ! มีพิษแมงมุมทีทีอยู่ในเหล้าพ่ะย่ะค่ะ!”
วินาทีนั้นเอง
หมับ!
มือของโยบาเนสดึงรั้งชายเสื้อของเฟเรสเอาไว้
แรงมหาศาลไม่เหมือนเรี่ยวแรงของคนที่กำลังนอนซมอยู่บนเตียงเพราะถูกพิษ
“ไปลากตัวจักรพรรดินีมาคุกเข่าลงตรงหน้าข้า เดี๋ยวนี้”
ใบหน้าบิดเบี้ยวไม่น่ามอง นัยน์ตาทั้งสองทอประกายกร้าวด้วยโทสะ
เฟเรสไม่ได้จับมือของจักรพรรดิ หรือช่วยปลอบโยนแต่อย่างใด
“กระหม่อมมีข้อเสนอพ่ะย่ะค่ะ”
เพียงแต่เอ่ยพูดกับโยบาเนสเสียงแหบแห้งเท่านั้น
“โลกใบนี้จะหมุนเวียนไปอย่างไรหลังฝ่าบาทสวรรคต พระองค์ไม่อยากทอดพระเนตรมันหรือพ่ะย่ะค่ะ”
* * *
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เกิดใหม่ชาตินี้ ฉันจะเป็นเจ้าตระกูล [นิยายแปล]
น่าสนุก...