เกิดใหม่ชาตินี้ ฉันจะเป็นเจ้าตระกูล [นิยายแปล] นิยาย บท 6

เล่ม 6 บทที่ 235.1

ตอนที่ 235

“อ่า…”

เสียงอุทานแผ่วเบาดังออกมาจากปากของเครนีย์ที่ได้แต่เปิดอ้าด้วยความตื่นตระหนก

นัยน์ตากลมโตเบิกกว้างจับจ้องอยู่ที่เฟเรสไม่ขยับ

ถึงแม้จะไม่ได้แผ่จิตสังหารใส่เครนีย์ก็เถอะ แต่แค่จ้องหน้าเขม็ง เดินเข้ามาใกล้แบบนี้ ก็มากพอจะทำให้เครนีย์หวาดกลัวแล้ว

“เฮ้อ”

เธอถอนหายใจเสียงแผ่ว ดึงเครนีย์ให้หลบไปอยู่ข้างหลังตัวเอง แล้วยื่นมือออกไปตรงหน้าเฟเรส

“เฟเรส หยุดนะ”

ตึก

เฟเรสหยุดชะงักอยู่กับที่ แต่สายตาของเด็กหนุ่มก็ยังคงเอาแต่จ้องอยู่ที่มือของเธอที่กอบกุมมือของเครนีย์เอาไว้

“ทะ…ท่านพี่”

เครนีย์เรียกเธอเสียงสั่นเทาด้วยความหวาดกลัว

“เพราะเหตุใดกัน”

คนหนึ่งเป็นเด็กหนุ่มที่กำลังศึกษาอยู่ในอะคาเดมีฝ่ายพลเรือนด้วยคะแนนอันดับท็อป ทั้งยังเรียนข้ามชั้นได้ถึง 2 ปีเต็ม ส่วนอีกคนเป็นเด็กหนุ่มที่เคยจบการศึกษาจากอะคาเดมีฝ่ายพลเมืองและฝ่ายการทหารด้วยระยะเวลาสั้นกว่าคนอื่น 1 ปี

แต่กลับมาเกิดสถานการณ์แบบนี้ขึ้นเสียได้

เธอปล่อยมือที่จับเอาไว้ออก ชี้ไปที่หน้าของเครนีย์ พลางเอ่ยถามเฟเรส

“ใบหน้านี่ ไม่เคยเห็นมาก่อนเหรอไง”

นัยน์ตาสีแดงของเฟเรสจับจ้องไปยังเครนีย์ราวกับการมีตัวตนของเด็กหนุ่มเป็นสิ่งแสลงตา

“อึก!”

ให้ตายเถอะ จริงๆ เลย

สุดท้ายเครนีย์ก็เริ่มสะอึกด้วยความหวาดกลัวจนได้

“คิดดูให้ดี เฟเรส เจ้าเคยพบเจ้าเด็กนี่ตอนที่เขายังเด็ก ส่วนตอนโตก็เคยพบมาแล้วครั้งหนึ่งด้วยนะ”

คิ้วเข้มของเฟเรสขมวดแน่นเป็นปม เขาหยุดครุ่นคิดไปครู่ใหญ่

“อา”

เฟเรสอุทานสั้นๆ ก่อนจะเปิดปาก

“เคร…นีย์”

ก็มองออกไวเหมือนกัน แต่ดูจากที่เขาทำท่าลังเลไม่แน่ใจ ทั้งๆ ที่เรียกชื่อออกมาแล้ว แสดงว่าตัวเฟเรสเองก็ไม่ค่อยชัวร์เท่าไหร่

“มะ…ไม่ได้พบกันเสียนานเลยพ่ะย่ะค่ะ เจ้าชายลำดับที่สอง”

“เปลี่ยนไปมากเสียจนจำไม่ได้”

เฟเรสพึมพำคล้ายกับหาข้อแก้ตัว ก่อนจะมองเธอพลางเอ่ยขึ้น

“จริงๆ นะ พอดีจำไม่ได้น่ะ”

“ช่างเถอะ ข้าเข้าใจ ยังไงเจ้าก็ไม่ค่อยได้สนใจคนรอบตัวเท่าไหร่อยู่แล้วนี่นา”

“เปล่านะ ข้าสนใจเทีย”