เกิดใหม่ชาตินี้ ฉันจะเป็นเจ้าตระกูล [นิยายแปล] นิยาย บท 6

เล่ม 6 บทที่ 239.1

ตอนที่ 239

ณ ห้องทำงานหัวหน้ากลุ่มการค้าเพลเลสที่เพิ่งจะเริ่มกลับมาเปิดกิจการได้อย่างเป็นปกติอีกครั้ง

โรมาเชียร์ ดิลลาร์ดผู้เป็นบิดาของเครย์ลีบันมาเยือนถึงที่

เพราะเป็นนัดหมายที่มีการแจ้งล่วงหน้ามาตั้งแต่หลายวันก่อน เครย์ลีบันจึงทำตัวให้ว่าง และกำลังรอคอยอีกฝ่ายอยู่พอดี

แต่สาเหตุที่ทำให้เครย์ลีบันลอบตื่นตระหนกอยู่ในใจนั้นไม่ได้เป็นเพราะโรมาเชียร์ ดิลลาร์ดแต่อย่างใด

“ไม่ได้พบกันเสียนานเลยนะครับ คุณเครย์ลีบัน”

เป็นเพราะวิลเลียน ดิลลาร์ด บุตรชายคนโตของโรมาเชียร์ที่เดินเข้ามาในห้องทำงานพร้อมกับโรมาเชียร์ต่างหากล่ะ

วิลเลียนมีอายุน้อยกว่าเครย์ลีบันสองปี รูปร่างหน้าตาภายนอกคล้ายกับโรมาเชียร์มากเสียจนมองแค่ปราดเดียวก็รู้ได้ว่าเป็นพ่อลูกกัน

แตกต่างจากเครย์ลีบันที่ให้ความรู้สึกดุดันและมีผมสีทองแบบบิดา วิลเลียนนั้นมีผมสีน้ำตาลอ่อน เป็นชายหนุ่มที่ให้ความรู้สึกอบอุ่นและอ่อนโยน

นิสัยนอบน้อมเคารพผู้อื่นอย่างเสมอต้นเสมอปลาย ตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้าไม่มีส่วนใดไม่สมบูรณ์แบบ

ใบหน้าเหมือนกับลอรีลผู้เป็นน้องสาวคนสุดท้อง

“ครับ ไม่ได้พบกันเสียนานเลยนะครับ ท่านวิลเลียน ดิลลาร์ด”

เครย์ลีบันเก็บซ่อนสีหน้าตื่นตระหนกเอาไว้ในใจ เขาทักทายตอบกลับไปตามมารยาทการค้า

ในเมื่อวิลเลียน ดิลลาร์ด ซึ่งเป็นผู้ที่จะได้รับสืบทอดตำแหน่งหัวหน้ากลุ่มการค้าลอมบาร์เดียต่อในอีกไม่ช้าเองก็มาด้วยแบบนี้ เขาคิดว่าอย่างไรทางนั้นก็คงไม่ได้เป็นการแวะมาเยี่ยมเยียนกันด้วยเหตุผลส่วนตัวแน่

“ทางกลุ่มการค้าลอมบาร์เดียมีธุระอะไรที่นี่หรือครับ”

จึงไม่มีการสนทนาเรื่อยเปื่อยอ้อมค้อมต่อคู่สนทนาที่มาพบด้วยเรื่องธุรกิจ

พอเครย์ลีบันถามออกไปแบบนั้น วิลเลียนก็เหลือบมองโรมาเชียร์ผู้เป็นบิดา

‘ดูเหมือนจะยังไม่ได้รับอำนาจในการตัดสินใจสินะ’

เครย์ลีบันทราบดีอยู่แล้วว่า วิลเลียน บุตรชายคนโตของตระกูลดิลลาร์ดซึ่งรับหน้าที่ดูแลกลุ่มการค้าลอมบาร์เดียคนนี้ได้เข้ามาทำงานในกลุ่มการค้าอย่างเต็มตัว เพื่อที่จะได้รับตำแหน่งหัวหน้ากลุ่มการค้าในอนาคต

และก็ทราบดีด้วยว่า ขั้นตอนการฝึกงานที่ว่านั่นมันเป็นไปได้ไม่ราบรื่นเสียเท่าไหร่

เพราะในหลายๆ ด้านพวกเขากำลังแข่งขันอยู่กับทางร้านค้าเพลเลสนั่นเอง

แต่ไม่ค่อยมีใครคิดหรอกว่านั่นจะเป็นปัญหา

นี่เป็นการรับช่วงสืบทอดกลุ่มการค้าลอมบาร์เดียที่เป็นกลุ่มการค้าที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในอาณาจักรเชียวนะ

ใครๆ ต่างก็คาดการณ์กันเอาไว้อยู่แล้วว่า การบริหารกลุ่มการค้าที่ผ่านอุปสรรคต่างๆ นานามามากมายกว่าจะยิ่งใหญ่ถึงขนาดนี้ได้ ย่อมเป็นเรื่องลำบากพอตัว จึงไม่แปลกที่จะเริ่มสั่นคลอนไม่มั่นคงเมื่อมีการเปลี่ยนมือ

‘คงต้องปฏิเสธให้ดี’

เครย์ลีบันครุ่นคิดเช่นนั้นในขณะที่ยกมือขึ้นประสานไว้บนเข่า

ในอนาคตยังไม่อาจคาดเดาได้

แต่ในตอนนี้ร้านค้าเพลเลสไม่จำเป็นต้องร่วมมือกับกลุ่มการค้าลอมบาร์เดียที่เริ่มสั่นคลอน เพื่อช่วยแบกรับภาระพวกนั้นเสียหน่อย

“วันนี้”

โรมาเชียร์ ดิลลาร์ดเป็นฝ่ายเปิดปากพูดขึ้นก่อน

เครย์ลีบันหรี่ตาลงเล็กน้อยมองภาพตรงหน้า เพราะโรมาเชียร์ ดิลลาร์ดมีสีหน้ากระสับกระส่ายเป็นอย่างมาก

กระทั่งมือของเครย์ลีบันที่สอดประสานกันอยู่ยังเผลอออกแรงเกร็งตามไปด้วย จนข้อนิ้วเกร็งแน่นเป็นสีขาวซีดเลยทีเดียว

แท้จริงแล้วมีเรื่องอะไรกันแน่

“ข้ามาพบเพราะมีเรื่องอยากขอร้องหัวหน้ากลุ่มการค้าเพลเลส”

โรมาเชียร์ ดิลลาร์ดมองเครย์ลีบันสลับกับวิลเลียนอยู่พักใหญ่ ก่อนจะเอ่ยพูดต่อ

“ช่วยดูแลกลุ่มการค้าลอมบาร์เดียด้วยเถอะ”

“…”