เกิดใหม่ชาตินี้ ฉันจะเป็นเจ้าตระกูล [นิยายแปล] นิยาย บท 6

เล่ม 6 บทที่ 240.1

ตอนที่ 240

การประชุมบริหารราชการแผ่นดินของอาณาจักรนั้นมีทั้งหมดสี่ประเภทด้วยกัน

ประเภทที่หนึ่งคือ การประชุมข้าราชการที่รวมเหล่าเจ้าหน้าที่ราชการในแต่ละหน่วยงาน

ประเภทที่สองคือ การประชุมขุนนางซึ่งเป็นการประชุมสำหรับขุนนางชั้นสูง

ส่วนประเภทที่สามเป็นการประชุมใหญ่ ซึ่งมีไว้สำหรับถกเถียงหารือระเบียบวาระใหญ่ระดับอาณาจักรร่วมกันกับองค์จักรพรรดิ

ทว่านอกจากการประชุมสามประเภทที่กล่าวไปข้างต้น ยังมีอีกการประชุมที่จัดขึ้นบ่อยที่สุด ทั้งยังเป็นการปรึกษาเกี่ยวกับประเด็นอ่อนไหว และนั่นก็ถูกเรียกว่าเป็นการประชุมด้านกิจการแผ่นดิน

แต่ละหน่วยงานจะเก็บรวบรวมผลจากการประชุมข้าราชการ แล้วถวายขึ้นรายงานแก่องค์จักรพรรดิ ส่วนตัวแทนขุนนางเจ็ดคนก็จะเข้าร่วมการประชุมเพื่อเสนอข้อคิดเห็นเพิ่มเติม

และวันนี้ก็เป็นการประชุมกิจการแผ่นดินครั้งแรกของเฟเรสในฐานะรักษาการองค์จักรพรรดิ

ประธานคิลเลียนผู้เข้าร่วมในฐานะตัวแทนขุนนางนั่งเอนหลังพิงพนักเก้าอี้ และกำลังรอเจ้าชายลำดับที่สองเฟเรส หรือองค์รัชทายาทในอนาคตพาเหล่าเจ้าหน้าที่ราชการเข้ามาสบทบ

“ดูเหมือนรักษาการเจ้าตระกูลลอมบาร์เดียจะมาสายเล็กน้อย”

ประธานคิลเลียนเอ่ยพลางเหลือบมองเก้าอี้ที่ยังคงว่างเปล่า

หลังจากนั้นก็หันไปคุยกับเจ้าตระกูลเมมเบรทที่นั่งอยู่เก้าอี้ข้างๆ

“ประชุมวันนี้คงจะจบเร็วใช่มั้ย”

“ข้าเองก็คิดเช่นเดียวกันเลยครับ จบประชุมแล้วพวกเราไปรับประทานอาหารด้วยกันดีมั้ยครับ ฮ่าฮ่า”

“เอาสิ! ไปด้วยกันทั้งหมดเลยเป็นไง”

“เป็นความคิดที่เยี่ยมเลยครับ ฮ่าฮ่าฮ่า”

เหล่าขุนนางชั้นสูงทั้งหลายต่างก็หัวเราะกันอย่างอารมณ์ดีพลางสนทนาไปเรื่อยเปื่อย

นี่เป็นภาพที่ไม่อาจจินตนาการได้จากการประชุมคราวก่อนที่จักรพรรดิโยบาเนสเป็นผู้นำการประชุม

แน่นอนว่าย่อมมีสาเหตุให้พวกเขาทุกคนผ่อนคลายกันได้อย่างสบายใจเช่นนี้อยู่

“เจ้าชายลำดับที่สองทรงงานได้อย่างคล่องแคล่วขนาดนั้นเลยหรือ”

“ได้ยินว่าเป็นเช่นนั้นนะครับ บุตรชายคนโตของท่านทำงานในกรมการคลังมิใช่หรือครับ”

“อา ได้ยินว่าล่าสุดนี่ได้เลื่อนขั้นด้วย! ยินดีด้วยนะครับ!”

“ฮ่าฮ่า ขอบคุณครับ แต่เรื่องสำคัญไม่ใช่เรื่องนั้นหรอกครับ ไม่รู้สินะ หลังจากเจ้าชายเข้ามาทรงงานแทนฝ่าบาท สีหน้าของพวกข้าราชการต่างก็ชื่นมื่นกันจนหน้าบานเลยละ”

“ขนาดนั้นเชียว”

ประธานคิลเลียนเบิกตากว้าง ในขณะที่เอ่ยแทรกเข้าไปร่วมวงสนทนากับคนอื่นๆ

“ได้ยินว่างานลดน้อยลงไปกว่าครึ่งเลยละครับ”

“เห…นี่ลดลงไปกว่าครึ่งเลยจริงๆ หรือ!”

คนที่พูดออกมาเช่นนั้นตอบกลับด้วยความอึดอัดใจ