เกิดใหม่ชาตินี้ ฉันจะเป็นเจ้าตระกูล [นิยายแปล] นิยาย บท 6

เล่ม 6 บทที่ 251.1

ตอนที่ 251

“เทีย!”

ลาลาเน่ยิ้มพลางดึงเธอเข้าไปกอด

ไม่ว่าจะเป็นเรี่ยวแรงที่คว้าตัวเธอ หรือน้ำเสียงใสกังวาน ทุกอย่างต่างก็ดูสดใสและแข็งแรงขึ้นกว่าแต่ก่อนมากจนเทียบกันไม่ติด

“สวัสดี ลาลาเน่”

เธอกอดตอบลาลาเน่ ก่อนจะหันไปมองอาบีน็อกซ์ที่ยืนอยู่ด้านหลังนาง

“ยินดีต้อนรับค่ะ ท่านอาบีน็อกซ์”

“ขอบคุณที่ต้อนรับอย่างอบอุ่นนะครับ ท่านเจ้าตระกูลลอมบาร์เดีย”

ใบหน้าของอาบีน็อกซ์ยังคงสดใสเป็นประกายเหมือนเคย ทั้งยังมีรอยยิ้มกว้างแต่งแต้มไปทั่วใบหน้า

“ไม่ได้พบกันนานเลยนะ ทุกคน”

ลาลาเน่ที่กำลังกอดเธออยู่หันไปทักทายสองแฝดที่ออกมารอต้อนรับ

“ดูเหมือนจะแข็งแรงขึ้นกว่าแต่ก่อนมากเลยนะเนี่ย”

“ดีแล้วละ”

สองแฝดเองก็ต้อนรับลาลาเน่ด้วยความยินดี

คนที่ออกมารอต้อนรับลาลาเน่ถึงหน้าประตูไม่ได้มีแค่เธอกับสองแฝดเท่านั้น

“ยินดีต้อนรับครับ ท่านลาลาเน่”

“สวัสดีค่ะ”

เหล่าข้ารับใช้ที่ทำงานในคฤหาสน์มานานต่างก็วางไม้วางมือจากงานที่กำลังยุ่งวุ่นวาย แล้วออกมารอพบลาลาเน่กันทั้งนั้น

“คิดถึงทุกคนมากเลยค่ะ”

ลาลาเน่สะอื้นไห้ในขณะที่มองใบหน้าของผู้คนที่รักทีละคน

ทัศนียภาพต่างจากตอนที่นางหนีไปจากคฤหาสน์กลางดึกอย่างสิ้นเชิง

ทุกคนต่างก็มารวมตัวกันเพื่อให้กำลังใจลาลาเน่ และลาลาเน่ก็เดินไปหยุดอยู่ตรงหน้าท่านปู่เป็นคนสุดท้าย

“เดินทางไกลลำบากหน่อยนะ ลาลาเน่”

ท่านปู่เป็นฝ่ายกล่าวต้อนรับด้วยเสียงอบอุ่นก่อน

“ท่านอาบีน็อกซ์ ช่วยเอาของสิ่งนั้นจากรถม้าให้หน่อยได้มั้ยคะ”

“ของสิ่งนั้น…อ๊ะ!”

. อาบีน็อกซ์ปรบมือเบาๆ หนึ่งครั้ง แล้วรีบร้อนเดินกลับไปยังรถม้า

สิ่งที่เขาแทรกตัวเข้าไปอยู่ท่ามกลางข้ารับใช้ที่กำลังยุ่งอยู่กับการขนสัมภาระลงจากรถม้าเพื่อหยิบมันมาเป็นช่อดอกไม้ช่อหนึ่ง มันมีขนาดใหญ่มากเสียจนขนาดอาบีน็อกซ์ผู้มีร่างกายสูงใหญ่ยังต้องขมวดคิ้วแน่น

“ตายแล้ว! ดอกไม้ในฤดูหนาวเนี่ยนะ!”

“ตายจริง น่าจะมีเป็นร้อยดอกเลยมั้งนั่น!”

ทุกคนเบิกตากว้างด้วยความตกใจ ก็สมควรอยู่ ช่อดอกไม้นั่นมันดูสดใหม่มากเสียจนทำเอาเผลอลืมไปเลยว่านี่ยังอยู่ในฤดูหนาวอยู่เลย

“ข้านำมาด้วยเพราะอยากมอบให้ท่านปู่กับทุกคนในลอมบาร์เดียเป็นของขวัญน่ะค่ะ”

ลาลาเน่ยิ้มเขินอาย

“ดอกลิลี่…งั้นหรือ”

ท่านปู่มองช่อดอกไม้ด้วยใบหน้างุนงงพลางเอ่ยถามขึ้น

“ค่ะ ใช่แล้วละค่ะ”

“แต่ในฤดูหนาวแบบนี้ ไปหาดอกลิลี่มากมายแบบนี้มาได้ยังไงกัน”

“ทางตะวันออกแม้แต่ในฤดูหนาวก็ไม่ได้หนาวอะไรขนาดนั้นนี่คะ พอข้าปลูกมันในเรือนกระจก ก็เติบโตงอกงามกันได้ดีเลยละค่ะ”

พอลาลาเน่พูดอย่างสบายใจราวกับมันไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร อาบีน็อกซ์ที่ยืนอยู่ข้างๆ ก็รีบอธิบายเสริมต่อทันที

“เดิมทีดอกลิลี่เป็นดอกไม้ที่ไม่มีอยู่ในตะวันออกหรอกครับ แต่ลาลาเน่กำลังพัฒนาพวกดอกไม้ที่ไม่เคยปลูกขึ้นในตะวันออกให้เข้ากับดินของพวกเราเหมือนอย่างลิลี่พวกนี้ครับ ท่านปู่”