บทที่ 7
เขาคนนั้นทำไมถึงมาที่นี่ได้!
อาจจะดูหนุ่มกว่าคนที่เธอเคยรู้จัก แต่คนคนนี้คือเครย์ลีบัน เพลเลสไม่ผิดตัวแน่
ร่างกายสูงใหญ่ ท่าทางเที่ยงตรงเหมือนสายรัดที่คาดเอวไว้แน่น หางตาเชิดรั้นขึ้น
ในตระกูลลอมบาร์เดียแห่งนี้ คนที่สามารถรักษานิสัยเย่อหยิ่งเช่นนั้นเอาไว้ได้ มีอยู่ไม่มากนักหรอก
“คุณเครย์ลีบันมาถึงที่นี่ มีธุระอะไรหรือครับ”
ท่านพ่อเองก็งุนงงจนเกาศีรษะแกรกๆ
เครย์ลีบัน เพลเลส เป็นคนดูแลกิจการของตระกูลลอมบาร์เดีย เขาเป็นคนที่มีความสามารถมาก แต่ก็เป็นคนที่ยุ่งมากเช่นกัน เขาคนนั้นที่เธอรู้จักในอนาคตเป็นเช่นนั้น
หากจะถามว่ายุ่งขนาดไหน เรียกได้ว่าขนาดเธอที่ทำงานอยู่ข้างกายท่านปู่ก็ยังเห็นใบหน้าของเครย์ลีบันจำนวนนับครั้งได้ ส่วนใหญ่แล้วเขาจะรายงานกิจการผ่านทางเอกสารเสียมากกว่า
“ขอเข้าไปได้มั้ยครับ”
“แน่นอนครับ เชิญเข้ามาได้เลยครับ”
ท่านพ่อเดินนำเครย์ลีบันเข้ามายังใจกลางห้องรับรองด้วยใบหน้าที่ยังคงสับสนไม่หาย ส่วนเธอก็รีบยกหนังสือขึ้น แสร้งทำเป็นว่ากำลังอ่านมันอยู่
ไม่รู้เหมือนกันว่าเพราะอะไรแต่ฟีเรนเทียแค่รู้ว่าเธอจำเป็นต้องทำแบบนั้น
ถึงแม้สายตาจับจ้องอยู่บนตัวหนังสือที่แน่นเต็มหน้ากระดาษ ทว่าหูกลับกระดิกตั้ง
ราวกับรับรู้ได้ถึงการมีตัวตนของเธอ เครย์ลีบันเหลือบมองมาทางฝั่งที่เธอนั่งอยู่ครั้งหนึ่ง ก่อนจะนั่งลงฝั่งตรงข้ามท่านพ่อ
“มีเรื่องอะไรหรือครับ? หรือว่าท่านพ่อมีข้อความด่วนอะไร…”
“ไม่ใช่แบบนั้นหรอกครับ”
“ถ้าอย่างนั้น…”
ถึงแม้จะเป็นลูกจ้างของตระกูลเหมือนกัน แต่พฤติกรรมของท่านพ่อช่างแตกต่างจากที่กระทำต่อดอกเตอร์โอมัลลี่เป็นอย่างมากแค่นี้ฟีเรนเทียก็สามารถคาดเดาฐานะของเครย์ลีบันในตระกูลในปัจจุบันได้แล้ว
อย่างน้อยเธอก็มั่นใจได้ว่า เขาเป็นคนที่ขนาดบุตรชายของเจ้าตระกูลก็ยังไม่สามารถกระทำการใดๆ ต่อเขาโดยไม่คิดหน้าคิดหลังได้ แต่ทำไมเขาถึงได้มาหาท่านพ่อกันล่ะ
“ธุระที่มาหาวันนี้ ไม่ใช่ท่านแคลอฮัน แต่เป็นเกี่ยวกับท่านฟีเรนเทียครับ”
หืม? เธอเหรอ
เธอพยายามเรียกความอดทนทั้งหมดในร่างกายเพื่อควบคุมตัวเองไม่ให้หันไปมองทางด้านนั้น
“มาหา…ฟีเรนเทียอย่างนั้นหรือครับ”
“ครับ เป็นเช่นนั้น”
แน่นอนว่าฟีเรนเทียรับรู้ได้ถึงสายตาของท่านพ่อกับเครย์ลีบันที่กำลังมองมาทางตน
ราวกับหน้าผากของเธอกำลังร้อนเป็นไฟดังนั้นเธอพลิกหน้ากระดาษหนังสือ แสร้งทำเป็นเหมือนว่ายังคงอ่านหนังสืออยู่
“ถ้าอย่างนั้นก็คงจะเกี่ยวกับคลาสเรียนสินะครับ”
คลาสเรียน? คลาสเรียนอะไร
ท่านพ่อพยักหน้าต่างจากเธอที่ยังคงสับสนอยู่เหมือนเคย
“ยังไม่ได้ทำการตัดสินใจอะไรครับ วันนี้จึงมาเพราะอยากจะลองสนทนากับท่านฟีเรนเทียดูสักครู่ก่อน”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เกิดใหม่ชาตินี้ ฉันจะเป็นเจ้าตระกูล [นิยายแปล]
น่าสนุก...