เกิดใหม่เป็นนางร้าย เอ๊ย! นางเอก นิยาย บท 5

ซุนหยานเห็นแววรังเกียจที่ฉายชัดออกมาจากตาของเซียวหราน พลันตกใจจนหน้าซีดเผือด ส่ายหน้ารัวๆปฏิเสธว่า “ฉัน ฉันไม่รู้ค่ะ”

เธอกำลังจะปริปากอธิบาย ทว่าจู่ ๆเหลิงหยุนฉีก็จับหัวตัวเอง ท่าทางเหมือนเวียนหัว

จางหมินตกใจจนรีบกุมมือเธอไว้ พลันถามอย่างเป็นห่วงว่า “หยุนฉี เป็นอะไรไปงั้นเหรอ? รู้สึกปวดหัวอีกแล้วหรือเปล่า? อย่าทำแม่ตกใจเชียวนะ รีบกลับห้องไปพักผ่อนเถอะ เดี๋ยวแม่เรียกหมอมาช่วยดูอาการให้”

จางหมินไม่มีกะจิตกะใจสนใจเรื่องอื่นอีก เธอเอ่ยลากับท่านเซียว ก่อนจะจูงมือหยุนฉีออกไปจากห้องอย่างเร่งรีบ

เซียวหรานลุกขึ้นยืน ส่งพวกเธอจากไปตามมารยาท

ทว่า วินาทีที่เหลิงหยุนฉีหันตัว เขาก็มองเธอด้วยสายตาลุ่มลึก

เขารู้สึกว่า สีหน้าของเธอในวันนี้ เหมือนอยู่ผ่านม่านหมอก ที่ทำให้เขามองเห็นได้ไม่ชัด......

ซุนหยานไม่กล้าอยู่ขัดตาคนในห้อง ตอนที่เดินออกมา ก็พลันเห็นแววตาของเซียวหรานที่มองส่งเหลิงหยุนฉีเข้าพอดี

ณ วินาทีนั้น เธอกำหมัดไว้แน่น พลางจ้องมองแผ่นหลังของเหลิงหยุนฉีด้วยสายตาอาฆาต!

ขณะเดียวกัน หลังจากที่เหลิงหยุนฉีกลับมาที่ห้อง ก็รีบห้ามแม่ตัวเองทำเรื่องเล็กให้เป็นเรื่องใหญ่ทันที รั้งไว้ไม่ให้เธอเรียกหมอยกโขยงกันมาอีก “แม่ หนูไม่เป็นไร เมื่อกี้นี้ก็แค่รู้สึกหายใจไม่สะดวกน่ะ แต่ตอนนี้ดีขึ้นแล้ว”

“จริงเหรอ?” จางหมินทั้งจับทั้งลูบหัวลูกสาว ก็ยังคงรู้สึกกังวล

เหลิงหยุนฉีรู้สึกผิดเล็กน้อย จึงรีบเปลี่ยนเรื่องคุยว่า “แม่ หนูคิดดูแล้ว ที่ผ่านมาแม่เอาแต่บอกให้หนูเรียนการบริหารธุรกิจนี่ใช่ไหม ปีนี้หนูก็เพิ่งเรียนจบ และไม่มีอะไรทำพอดี เพราะฉะนั้น แม่ลองให้หนูรับไม้ต่อดูแลบริษัทดีไหม?”

จางหมินเห็นเธอจู่ ๆก็สนใจเรื่องบริษัทขึ้นมา พลันเผยหน้าประหลาดใจ

บริษัทจางซื่อ ก็นับว่าเป็นบริษัทที่มีชื่อเสียงในเซี่ยงไฮ้ ทว่า พ่อแม่ของเธอต่างมีอายุกันมากแล้ว ตอนนี้เท่ากับว่าปล่อยให้เธอจัดการบริษัทเองโดยสิ้นเชิง ที่ผ่านมาเธอเคยพูดกับลูกสาวก็จริง ว่าให้เธอเรียนเกี่ยวกับการบริหารธุรกิจ มาสืบทอดกิจการครอบครัว แต่ลูกสาวก็บอกปัดมาโดยตลอด แล้วทำไมวันนี้จู่ ๆถึงมาเปลี่ยนคำพูดได้?

เหลิงหยุนฉีแกว่งแขนเธอเบาๆ “หนูก็ตั้งอายุยี่สิบสองแล้ว จะให้อยู่บ้านใช้ชีวิตทิ้งไปวันๆก็คงจะไม่ได้นี่จริงไหม”

เซียวหรานภูมิใจกับความสำเร็จในวงการธุรกิจของเขาที่สุดไม่ใช่เหรอ? งั้นเธอก็จะสืบทอดธุรกิจของจางซื่อ สยบเขาในทุกทางให้ราบคาบ!

จางหมินที่รักและโอ๋ลูกสาวอย่างไม่มีข้อแม้มาโดยตลอด มีหรือที่เห็นลูกสาวพูดแบบนี้แล้วจะไม่ดีใจ แทบจะกราบฟ้ากราบดินอย่างซาบซึ้งแล้วด้วยซ้ำ! เลี้ยงลูกสาวประหนึ่งองค์หญิงน้อยที่ไม่รู้ประสีประสาก็ย่อมดี ทว่า หากเธอยอมก้าวขาออกมา และสร้างอาณาจักรด้วยมือของตัวเอง ก็จะยิ่งทำให้เธอปลื้มปริ่มและภูมิใจ!

ส่วนอุปสรรคหรือปัญหาที่เธอจะต้องเผชิญในโลกธุรกิจ......