“บังเอิญจัง วันนี้ประธานเซียวก็มาเที่ยวบาร์ด้วยเหรอ?” เมื่อมองชายที่กดปากแก้วของตนเอง เหลิงหยุนฉีไม่พูดถึงเรื่องที่ปฏิเสธเขาเชิญดื่มเหล้าในงานเลี้ยงวันเกิดของตนเอง แต่มองเขาอย่างเกียจคร้าน
ขอเพียงแค่ไม่ใช่คนโง่ ก็จะรู้ว่าเธอไม่ต้องการดื่มเหล้าที่เขามาเชิญดื่ม
มันเป็นกิจการทางสังคม แล้วยังเป็นงานวันเกิดของตนเองอีกด้วย ดังนั้นการที่เธอให้ข้ออ้างนี้ถือว่าให้เกียรติเขาแล้ว
สำหรับวันนี้ ถ้าเขาต้องการทำให้ตนเองต้องเสียหน้า นั่นก็เป็นปัญหาของเขา ไม่เกี่ยวอะไรกับเธอ
เซียวหรานอดไม่ได้ที่จะหัวเราะ...
ถูกเขาจับจุดอ่อน แต่เธอไม่รู้สึกกลัวแม้แต่น้อย?
แสงเย็นประกายผ่านดวงตาของเขา แต่ท่าทางของเขายังคงเหมือนเดิม สำหรับคำพูดของเหลิงหยุนฉีเขาตอบทุกคำถาม “พอดีผมมารำลึกความหลังกับเพื่อนที่นี่”
เหลิงหยุนฉีมองไปรอบ ๆ ซึ่งในสภาพแวดล้อมที่มีแต่นักศึกษา เซียวหรานมารำลึกความหลังกับเพื่อนที่นี่?
เธออดไม่ได้ที่จะหัวเราะเยาะอยู่ในใจ
ชาติที่แล้ว เธอไม่เคยเห็นเขา“เข้ากับคนง่าย”ขนาดนี้มาก่อน
แม้แต่การไปบาร์เพื่อฆ่าเวลา เขาก็จะไปสถานที่ที่มีชื่อเสียงที่สุดเท่านั้น
ตามคำพูดของเขา “สไตล์” สะท้อนให้เห็นทุกด้าน และแม้แต่การดื่มเหล้าก็ไม่มีข้อยกเว้น
ดังนั้น “ความบังเอิญ”ในคราวนี้ต้องมีบางอย่างผิดปกติแน่นอน
เหลิงหยุนฉีใช้นิ้วแตะที่วางแขนเก้าอี้เบา ๆ มีความคิดอยู่ในดวงตา
เซียวหรานรู้ที่อยู่ของเธอได้อย่างไร?
เหลิงหยุนฉีไม่ตอบ และทันใดนั้นมีกลิ่นอายแปลก ๆ ที่อธิบายไม่ถูก
ทุกคนยังคงตกตะลึง วันหนึ่งพวกเขาสามารถใกล้ชิดกับ“คนเก่ง”ได้ และหัวหน้าห้องเป็นคนแรกที่ทำลายบรรยากาศที่ตึงเครียด “รุ่นพี่ มานั่งดื่มด้วยกันไหมครับ?”
การที่คุณยืนอยู่ที่นี่ สายตาของคนที่อยู่รอบ ๆ มองมามากมาย ถ้าคนที่ไม่รู้ จะคิดว่าพวกเราจะมาก่อความวุ่นวายในบาร์ ดึงดูดสายตาคนครั้งแล้วครั้งเล่า
อย่างไรก็ตาม หลังจากหัวหน้าห้องกล่าวจบ เขารู้สึกว่ามีคนเหยียบเท้าที่อยู่ใต้โต๊ะอย่างแรง
เขาอดทนไว้ไม่ร้องออกมา และมองไปที่ผู้กระทำด้วยใบหน้าบิดเบี้ยว เห็นโจวหยุนมองเขาด้วยสายตาที่โกรธเคือง
เขาจะทำอะไรได้?
เขาสิ้นหวังเหมือนกัน
แค่ประธานเซียวกระทืบเท้าก็สามารถทำให้โลกธุรกิจสั่นสะเทือน ไม่ใช่คนที่เด็กจบใหม่อย่างพวกเขาจะรับมือได้
ยิ่งไปกว่านั้น เขาแสดงอย่างชัดเจนว่ามาหาหยุนฉี อยากจะหลบก็หลบไม่พ้น สู้เชิญเขามานั่งอย่างเปิดเผยดีกว่า แล้วค่อยดูว่าเขามีแผนการอะไร
โจวหยุนรู้ว่าการที่หัวหน้าห้องจัดการเช่นนี้มันถูกต้องแล้ว แต่เธอก็ยังโกรธอยู่ดี
อย่างไรก็ตาม คนที่โกรธที่สุดนั้นไม่ใช่เธอ แต่เป็นจืออวี่ซึ่งนั่งอยู่ด้านข้างเหลิงหยุนฉี
เขาจำได้ว่าเมื่อหลายวันก่อนลูกพี่ลูกน้องบอกเขาว่าเหลิงหยุนฉีเป็นคนที่หยิ่งมาก และเมื่อก่อนเธอสนใจแค่เซียวหรานคนเดียวเท่านั้น
จืออวี่รู้สึกว่าฐานะของตนเองก็ไม่เลว รูปร่างสูงใหญ่ หน้าตาหล่อเหลา ฐานะดี แต่ว่า เมื่อเซียวหรานยืนอยู่ที่นี่ เขาต้องยอมรับว่าผู้ชายที่สามารถไปถึงจุดสูงสุดในโลกธุรกิจได้ ไม่เหมือนคนธรรมดาทั่วไป
แต่แล้วยังไงล่ะ?
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เกิดใหม่เป็นนางร้าย เอ๊ย! นางเอก