เกิดใหม่เป็นนางร้าย เอ๊ย! นางเอก นิยาย บท 97

“รุ่นพี่ ผมได้ยินมาว่าปีนี้มูลค่าตลาดของเซียวซื่อเพิ่มขึ้นอีกครั้งแล้ว ยินดีด้วย ยินดีด้วย” เมื่อเห็นว่าบรรยากาศเย็นลง หัวหน้าห้องหาหัวข้อสนทนาที่ค่อนข้างปลอดภัยอย่างรวดเร็ว

“ก็ดี” เซียวหรานตอบประโยคหนึ่ง เทเหล้าไปหนึ่งแก้ว “พวกเราล้วนจบจากมหาวิทยาลัยเดียวกัน คุณไม่ต้องเกรงใจขนาดนั้น ผมไม่ได้กลับมาที่มหาวิทยาลัยเก่านานแล้ว วันนี้พวกคุณรวมตัวเพื่อสังสรรค์กันใช่ไหม”

เมื่อเห็นว่าเขาเป็นกันเอง ทุกคนจึงตอบทันที

พวกเขาคุยถึงความตั้งใจเดิมของการรวมตัวเลี้ยงสังสรรค์ในวันนี้ และขณะที่พวกเขาสนทนากัน บรรยากาศก็ค่อย ๆ ผ่อนคลาย แล้วก็สนทนาเรื่องที่พวกเขาสนใจตอนที่เรียนด้วยกัน

“โอ้ ดังนั้นเมื่อก่อนหยุนฉีเย่อหยิ่งมาก?” น้ำเสียงนี้ ฟังแล้วเหมือนเขาจะใส่ใจช่วงเวลาที่เหลิงหยุนฉีเรียนอยู่มหาวิทยาลัย

กลุ่มคนกำลังรอ ร้องอุทานอยู่ในใจ “อึ้ง!!! แน่นอนว่ารุ่นพี่เซียวใส่ใจเรื่องของเหลิงหยุนฉี”

ไฟแห่งการนินทาลุกเป็นไฟอีกครั้ง! ! !

โดยไม่รู้เนื้อรู้ตัว พวกเขาถูกพาเข้าสู่เรื่องราวที่น่าสนใจของเธอตอนที่เรียนอยู่มหาวิทยาลัย

จืออวี่ไม่ได้พูดแทรก

เขาอยากรู้เกี่ยวกับเรื่องราวของเหลิงหยุนฉีก่อนที่พวกเขาจะเจอกัน

อย่างไรก็ตาม เพื่อนร่วมหอสามคนที่นั่งตรงข้ามเขา หลังจากพูดคุยกันสั้น ๆ แล้ว อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ

สมแล้วที่เป็นคนเก่ง

แม้ว่าพวกเขาจะเข้าข้างเพื่อนตนเอง แต่พวกเขาก็ต้องยอมรับว่าคนที่สำเร็จการศึกษาจากคณะบริหารธุรกิจของมหาวิทยาลัยเมืองหลวงล้วนเป็นคนเก่ง โดยเฉพาะคนนี้ ซึ่งเป็นราชาแห่งโลกธุรกิจ เป็นคนเก่งที่สุดในหมู่คนเก่ง!

ต้องรู้ว่าการสอบคัดเลือกรับนักศึกษาของมหาวิทยาลัยเมืองหลวงที่ผ่านมานั้น นักศึกษามากกว่าครึ่งอยู่ในคณะบริหารธุรกิจ และคนที่อยู่ตรงหน้า แม้แต่คณะบริหารธุรกิจที่เต็มไปด้วยคนเก่ง ๆ แต่เขาก็จะเป็นตำนาน!

พวกเขาไม่ได้มีเจตนาจะระบายความโกรธแทนเพื่อนตนเอง แต่เหลิงหยุนฉี นั่งตรงกลาง ความแตกต่างระหว่างสามคนนั้นชัดเจนมาก

จืออวี่ดูอ่อนกว่าเล็กน้อย

ไม่ใช่หน้าตา แต่เป็นบุคลิก

อย่างไรก็ตาม พูดแล้วมันก็แปลก

เหลิงหยุนฉีเพิ่งจบการศึกษาจากวิทยาลัย แล้วทำไมเธอนั่งข้างพี่ใหญ่คนนี้ ถึงไม่มีความรู้สึกว่าถูกกดขี่เลย?

กลับเหมือนว่าเธอนั่งมองเป็นเหมือนผู้ชม มองด้วยสีหน้าสงบ แล้วมองคนเก่งเป็นผู้นำในการสนทนา?

ความจริงแล้ว เหลิงหยุนฉีกำลังเป็นผู้ชมอยู่จริง ๆ

คอยชี้นำผู้อื่นอย่างเงียบ ๆ เพื่อให้ได้ข้อมูลในสิ่งที่ตนเองต้องการ การคุยลักษณะนี้ เธอเคยเจอมาหลายครั้งแล้ว และกระทั่งเธอเคยเป็นผู้ชี้นำก็หลายเช่นกัน

ดังนั้น เมื่อเธอเห็นเซียวหรานนำคนอื่น ๆ พูดคุยเกี่ยวกับการเรื่องราวของเธอตอนที่เรียนมหาวิทยาลัย เธอก็ยิ้มออกมา