เกิดใหม่ทั้งทีข้าขอเป็นเซียน นิยาย บท 11

ตอนที่ 11 นับแต่นี้ไปเจ้าก็คือผู้สืบทอดหญิง

ลู่อู๋ซวงหยิบกล่องไม้กล่องหนึ่งออกมาจากแหวนเก็บสมบัติของตัวเองอย่างระมัดระวัง กล่องไม้นั้นทำขึ้นอย่างง่าย ๆ แต่กลับมีพลังวิญญาณธาตุไม้บริสุทธิ์จาง ๆ เปล่งออกมา

“ท่านอาจารย์เจ้าคะ ของล้ำค่าที่ศิษย์เอ่ยถึงเมื่อครู่อยู่ในกล่องไม้นี้เจ้าค่ะ” ลู่อู๋ซวงประคองกล่องไม้ขึ้นด้วยมือทั้งสองข้าง

นักพรตหยวนเจี้ยนรู้สึกได้ถึงพลังวิญญาณธาตุไม้บริสุทธิ์ที่เปล่งออกมาจากกล่องไม้ เขาลังเลอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะรับกล่องไม้กล่องนั้นและเปิดออกอย่างระวัง

เมื่อหยิบภาพอักษรพู่กันในกล่องออกมา นักพรตหยวนเจี้ยนถึงกับต้องสูดลมหายใจเข้าด้วยความตื่นเต้น ก่อนจะสบตากับลู่อู๋ซวงอีกครั้ง

ตามที่ลู่อู๋ซวงบอกเอาไว้ก่อนหน้านี้ รวมทั้งการคาดเดาของเหล่าหัวหน้ายอดเขาดินแดนศักดิ์สิทธิ์ไท่เสวียน ผู้ที่เขียนภาพอักษรพู่กันภาพนี้มีโอกาสสูงที่จะเป็นเซียนจากแดนสวรรค์

‘ดูก็รู้ว่าภาพนี้จะต้องมิธรรมดาอย่างแน่นอน หากผู้อาวุโสท่านนั้นเป็นเซียนที่มาจากแดนสวรรค์จริงล่ะก็ นั่นหมายความว่าภาพอักษรพู่กันนี้ก็คือของที่ล้ำค่าที่สุดบนโลกนี้แล้ว ! ’

“ตึก ตึก ๆ” ขณะที่นักพรตหยวนเจี้ยนกำลังเปิดกล่องไม้นั้น หัวใจของเขาก็เต้นระรัวจนแทบจะทะลุอกออกมา

ลู่อู๋ซวงพยักหน้าให้ นักพรตหยวนเจี้ยนที่คิ้วขมวดเป็นปมสูดหายใจเข้าอีกครั้ง ก่อนจะกางภาพอักษรในมือออกอย่างระมัดระวัง

“ม่าน”

ขณะเปิดออก ตัวอักษรโบราณตัวแรกก็ปรากฏสู่สายตา

ลายเส้นเปี่ยมไปด้วยพลัง พลานุภาพแพร่ซ่านออกมา การเคลื่อนไหวลื่นไหลตั้งแต่ต้นจนจบ และลายมือที่เป็นเอกลักษณ์

“ครืน ! ”

ทันใดนั้นราวกับมีเจตจำนงแห่งกระบี่กระจายปกคลุมทั่วทั้งห้องภายในพริบตา

นักพรตหยวนเจี้ยนที่รู้สึกได้ถึงเจตจำนงแห่งกระบี่ที่แผ่ออกมา ก็ถึงกับหรี่ตาลง มือทั้งสองข้างสั่นเล็กน้อย

ใบหน้าที่ดูมีอายุ เวลานี้กลับเต็มไปด้วยความตระหนก ตื่นเต้น ยินดี และเกรงกลัวปะปนกันไปหมด

“ใช่แล้ว ! ” นักพรตหยวนเจี้ยนอุทานออกมา

อักษรเพียงตัวเดียวแต่กลับแฝงเจตจำนงแห่งกระบี่ได้ทรงพลังเช่นนี้ แสดงให้เห็นว่าผู้ที่รังสรรค์ภาพนี้แตกฉานในวิถีแห่งกระบี่เพียงใด

หลังจากสงบสติอารมณ์ได้แล้ว นักพรตหยวนเจี้ยนก็ค่อย ๆ เปิดภาพนั้นด้วยมือที่สั่นเทา สายตาจดจ้องไปบนตัวอักษร

“ม่าน”

“สายฝน”

“ยาม”

“พลบค่ำ”

“….”

มีประโยคสั้น ๆ กับอักษรโบราณเพียงแค่มิกี่ตัว

แต่ในสายตาของนักพรตหยวนเจี้ยน กลับทำให้รู้สึกอกสั่นขวัญหายได้ เพราะทุกตัวอักษรนั้นแฝงไว้ด้วยเจตจำนงแห่งกระบี่ที่ต่างกันออกไป

อักษรตัวแรก เจตจำนงแห่งกระบี่แม้ทรงพลัง แต่ความมืดมนที่ปะทุออกมากลับทำให้ผู้คนรู้สึกหนาวเหน็บ

อักษรตัวที่สอง เจตจำนงแห่งกระบี่ดุดันเหลือคณา ปล่อยพลังออกมาได้อย่างแข็งกร้าว

อักษรตัวที่สาม เจตจำนงแห่งกระบี่แม้จะกระจัดกระจาย แต่กลับแผ่ไปด้วยไอสังหารจนน่าตกตะลึง

……

แม้ตัวอักษรทั้งหมดจะแฝงเจตจำนงแห่งกระบี่ที่ต่างกันออกไป แต่เมื่อภาพถูกกางออกมาจนสุด

ทันใดนั้น !

มิเพียงแต่ลู่อู๋ซวง แม้แต่นักพรตหยวนเจี้ยนที่มีจิตวิญญาณแข็งแกร่งระดับอาจารย์ก็ยังถูกดูดเข้าสู่แดนรู้แจ้งในภาพไปด้วย

“ฟิ้วฟิ้วฟิ้ว ! ”

เพียงมินาน เส้นผมและเสื้อคลุมของนักพรตหยวนเจี้ยนก็ปลิวไสวขึ้น ด้านหลังปรากฏกระบี่โบราณเล่มหนึ่งที่มีลำแสงเปล่งประกาย พร้อมคลื่นพลังแกร่งกล้าที่พวยพุ่งออกมา

เพียงพริบตา ปราณกระบี่สีทองก็ปรากฏขึ้นรอบกาย พลังที่แข็งแกร่งปะทุออกมา ดูราวกับเซียนยอดกระบี่

“ดูเหมือนอาจารย์จะรู้ซึ้งขึ้นมิน้อย มิแน่ว่าอาจบรรลุคอขวดที่ติดอยู่นับพันปีในครั้งนี้ก็เป็นได้…”

ลู่อู๋ซวงเห็นภาพตรงหน้าก็ยิ้มออกมาอย่างยินดี

แต่วินาที่ต่อมาลู่อู๋ซวงก็ส่ายหน้าพร้อมถอนหายใจด้วยท่าทางเศร้าหมอง

‘อักษรพู่กันภาพนี้แฝงเจตจำนงที่แท้จริงของกระบี่เอาไว้มากมาย แต่แดนที่ข้าบำเพ็ญเพียรอยู่ตอนนี้ ทำให้ข้าแตกฉานวิถีกระบี่แค่ส่วนหนึ่งเท่านั้น’