เกิดใหม่ทั้งทีข้าขอเป็นเซียน นิยาย บท 291
ตอนที่ 291 ท่าทีของผู้อาวุโสเย่
หลังจากจักรพรรดิมารตนนั้นได้จากไปแล้ว
เวลาผ่านไปประมาณหนึ่งชั่วยาม
ราตรีก็ค่อย ๆ คืบคลานเข้ามา
เวลานี้ภายในกำแพงเมืองทางด้านเหนือ
แม้จะมีผู้บำเพ็ญเพียรลัทธิเต๋านับแสนคนมารวมตัวกัน ทว่าหลังจากได้เห็นจักรพรรดิมารตนนั้นทำลายค่ายกลป้องกันด้วยตาตนเองแล้ว
จึงทำให้ภายในใจของทุกคนรู้สึกหดหู่ และหนักอึ้งอย่างเห็นได้ชัด
ขณะเดียวกันลมหนาวกลับยิ่งหนาวเหน็บจนเข้ากระดูก ลมที่พัดมาจากดินแดนรกร้างทางเหนือ ได้พัดผ่านกำแพงเมืองเข้าไปสู่ดินแดนของจงหยวนอย่างง่ายดาย
โดยเฉพาะเมื่อลมหนาวทะลุผ่านรอยแตกร้าวบนกำแพง
ก็มีเสียงบาดแก้วหูดังขึ้นเป็นระลอก ราวกับเสียงภูตผีครวญครางก็มิปาน ช่างน่ากลัวยิ่งนัก
ตอนนั้นเอง ศิษย์ในสำนักที่นั่งล้อมวงอยู่หน้ากองไฟกองหนึ่ง หลังจากนิ่งเงียบกันอยู่เนิ่นนาน ในที่สุดก็มีคนเอ่ยขึ้นมา
“ศิษย์พี่ พรุ่งนี้พวกเราต้องเปิดศึกกับฝ่ายมารแล้ว พวกเราจะสามารถขับไล่ฝ่ายมารได้จริงหรือขอรับ ? ”
“ศิษย์น้อง เจ้ากลัวหรือไม่ ? ”
“ศิษย์พี่ ข้ามิกลัวหรอกขอรับ ความตั้งใจเดิมของข้าที่มาบำเพ็ญเพียรก็เพื่อปกป้องน้องสาวและครอบครัว บัดนี้พวกเขาอยู่ที่เมืองอีซาน ขอเพียงพวกเขามีชีวิตอย่างสงบสุข ต่อให้พรุ่งนี้ข้าต้องสู้จนตัวตาย ข้าก็จะมิถอยเด็ดขาด”
“ศิษย์น้อง เจ้าเป็นแบบอย่างที่ดีจริง ๆ ”
“จริงสิ จักรพรรดิมารตนนั้นแข็งแกร่งถึงเพียงนี้ แต่ลัทธิเต๋าของเรามิมีผู้แข็งแกร่งที่ไร้เทียมทาน ซึ่งสามารถต่อกรกับจักรพรรดิมารตนนั้นได้เลยหรือขอรับ ? ”
“มีสิ มิเพียงเท่านั้นนะ ผู้อาวุโสท่านนี้ยังมีความเป็นไปได้สูง ที่จะมีตบะบารมีสูงกว่าจักรพรรดิมารตนนั้นอีกด้วย”
“ห๊ะ ! ”
“ศิษย์พี่ ในเมื่อลัทธิเต๋าของเรามีผู้แข็งแกร่งและน่ากลัวเพียงนี้อยู่ เช่นนั้นเหตุใดคนผู้นั้นถึงมิยอมออกหน้าเล่าขอรับ ? ”
“ความจริงแล้วปัญหานี้ก็คอยกวนใจข้าเช่นกัน”
มิไกลนัก
ก็มีคนถกเถียงกันอยู่
“ศิษย์พี่ มินานมานี้ข้ากับศิษย์พี่ซ่งไปท่องยังโลกมนุษย์ แล้วได้พบว่าทุกที่ภายในแคว้นต้าเยี่ยนล้วนสร้างอารามของท่านเทพท่านหนึ่งเอาไว้ นามว่าท่านเทพฉางชิง”
“อีกทั้งยังมีข่าวลือว่าท่านเทพฉางชิงท่านนี้เป็นท่านเทพที่ลงมาท่องยังโลกมนุษย์อีกด้วย”
“บัดนี้ฝ่ายมารบุกเข้าจงหยวน หากลัทธิเต๋าของเรามิสามารถต้านทานได้ ท่านว่าท่านเทพฉางชิงที่ลงมายังโลกมนุษย์ท่านนี้ จะยอมยื่นมือเข้ามาช่วยหรือไม่เจ้าคะ”
“ศิษย์น้อง เจ้าใสซื่อเกินไปแล้ว ท่านเทพที่ได้รับการสักการะในอารามขนาดนั้น จะมาอยู่ในโลกมนุษย์ได้เยี่ยงไรกัน?”
“ศิษย์พี่หลี่ ท่านนี่ช่างมิรู้เรื่องโลกภายนอกเอาเสียเลย ญาติห่าง ๆ ของข้าคนหนึ่ง เคยพบท่านเทพฉางชิงท่านนั้นแบบตัวเป็น ๆ ที่เมืองหลวงของแคว้นต้าเยี่ยนมาแล้วด้วยนะ”
“มิเพียงเท่านั้น เขายังบอกว่าท่านเทพฉางชิงได้ประทานพรแก่เหล่าผู้ศรัทธามากมายด้วยตาตัวเองอีกด้วย มิหนำซ้ำท่านเทพฉางชิงท่านนี้ยังบอกอีกว่า เอ่ยนามของเขาเมื่อกลับชาติมาเกิด ชีวิตจะเป็นนิรันดร์”
“เจ้าพูดจริงหรือ ? ”
“จริงสิ พักนี้ทั้งก่อนและหลังบำเพ็ญเพียร ข้ามักจะเอ่ยนามของท่านเทพฉางชิงท่านนี้ สุดท้ายก็ได้ผลจริง ๆ ”
“ศิษย์น้อง เจ้าพูดจริงหรือ ? ”
“ศิษย์พี่ ท่านจะลองดูก็ได้นะ”
“อืม… ข้าศิษย์หลี่เทียนเจิน มีจิตใจศรัทธาขอท่านเทพฉางชิง ช่วยคุ้มครองพวกเราให้วันพรุ่งนี้สามารถเอาชนะฝ่ายมารได้ด้วยเถอะขอรับ…”
“ศิษย์พี่ เป็นเช่นไรบ้าง ? ”
“ศิษย์น้อง เหมือนจะได้ผลจริงด้วย ! ”
จากหนึ่งไปสิบ จากสิบไปร้อย จากร้อยไปพัน
มินานผู้บำเพ็ญเพียรลัทธิเต๋านับแสนคน ต่างก็เอ่ยนามของท่านเทพฉางชิงขึ้น เพื่ออ้อนวอนให้ท่านเทพช่วยคุ้มครอง
ทว่าเมื่อเวลาผ่านไปประมาณหนึ่งชั่วยาม
ก็เกิดเรื่องอัศจรรย์พันลึกขึ้น
ขณะที่ผู้บำเพ็ญเพียรของลัทธิเต๋านับแสนคน เอ่ยนามของท่านเทพฉางชิงมิหยุดนั้น กลับมีคนนับหมื่นที่จู่ ๆ ก็เกิดความรู้แจ้งขึ้นมา จนสามารถทะลวงพันธนาการและก้าวสู่ระดับขั้นใหม่ได้
ส่วนคนอื่น ๆ เองก็ได้รับอิทธิฤทธิ์นี้เช่นกัน
บางคนเกิดความเข้าใจในวิถีเต๋าจนเกิดการบรรลุใหม่
บางคนเกิดความเข้าใจในวิถีกระบี่จนเกิดการบรรลุใหม่
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เกิดใหม่ทั้งทีข้าขอเป็นเซียน