เกิดใหม่ทั้งทีข้าขอเป็นเซียน นิยาย บท 353

ในเวลำนี้นักพรตชิงอวิ๋นกำลังยืนอยู่บนยอดเขำเพียงลำพัง

ทว่ำเมื่อเขำเห็นเย่ฉำงชิงยังคงยืนอยู่ตรงหน้ำแผ่นหินนั้น

ร่ำงทั้งร่ำงก็ถึงกับนิ่งค้ำงรำวกับหินก็มิปำน ท่ำทำงเต็มไปด้วย ควำมตื่นตระหนกจนถึงขีดสุด

เหมือนกับที่หลี่ซิวหยวนพูดเอำไว้มิมีผิด

เย่ฉำงชิงสำมำรถรู ้แจ้งในแผ่นหินรูปทรงกระบี่ ที่มีฝุ่ นหนำเตอะ ปกคลุมมำเนิ่นนำนได้จริง ๆ

เพรำะในตอนนั้นแม้เจ้ำสำนักรุ่นแรกจะได้แผ่นหินรูปทรงกระบี่นี้ มำ ทว่ำกลับมิสำมำรถรู ้แจ้งได้

ซึ่งมิเพียงเจ้ำสำนักรุ่นแรกเท่ำนั้น ทว่ำคนของสำนักชิงหยำง หลำยต่อหลำยรุ่น ก็ยังมิมีผู้ใดที่จะสำมำรถรู ้แจ้งได้

มิเช่นนั้นแผ่นหินรูปทรงกระบี่ที่มีที่มำลึกลับชิ้นนี้ จะถูกนำมำตั้ง ไว้ที่ด้ำนหลังเขำเช่นนี้ได้เยี่ยงไรกัน ?

แค่คิดก็รู ้แล้วว่ำศิษย์ที่รับมำด้วยควำมบังเอิญผู้นี้เก่งกำจมำก เพียงใด

อีกทั้งเมื่อครู่ตอนที่เย่ฉำงชิงกำลังเกิดกำรรู ้แจ้งในแผ่นหินรูปทรง กระบี่นั้น ได้มีนิมิตปรำกฏขึ้นที่ด้ำนหลังของเขำด้วย

เจตจำนงแห่งกระบี่จำนวนมหำศำลได้เแผ่ออกมำ ไอกระบี่ มำกมำยส่งเสียงคำรำม รำวกับนักกระบี่แห่งยุคยืนตระหง่ำนอยู่ตรง นั้น

แค่ดูก็รู ้แล้วว่ำเคล็ดกระบี่ที่แฝงอยู่ในแผ่นหินรูปทรงกระบี่แผ่น นั้นน่ำกลัวเพียงใด !

หำกมิใช่เพรำะนักพรตชิงอวิ๋นรู ้ดีว่ำเย่ฉำงชิงยังมิได้ก้ำวเข้ำสู่ เส้นทำงกำรบำเพ็ญเพียรล่ะก็ เวลำนี้คงจะเข้ำไปกรำบกรำนโดยมิ ลังเลเป็ นแน่

‘อัจฉริยะ ? ’

‘มิใช่สิ ! ’

‘ต้องบอกว่ำคนผู้นี้เก่งกำจรำวกับภูตผีก็มิปำน ! ’

หลังจำกนิ่งเงียบอยู่สักพัก นักพรตชิงอวิ๋นก็ได้สติขึ้นมำ ก่อนจะ สูดหำยใจเข้ำปอดลึก ๆ อย่ำงอดมิได้

“มิน่ำเล่ำซิวหยวนถึงได้บอกว่ำเขำมิอำจสอนฉำงชิงได้อีกแล้ว ผู้ ที่เก่งกำจรำวกับภูตผีเช่นนี้ แม้แต่ข้ำเองก็ยังรู ้สึกอับอำยขำยขี้หน้ำ เลย”

ตอนนั้นเองนักพรตชิงอวิ๋นเหมือนคิดอะไรบำงอย่ำงขึ้นมำได้ ใบหน้ำจึงเต็มไปด้วยควำมปิติยินดีขึ้นมำในทันใด

ตอนนี้ดูท่ำพรสวรรค์ในวิถีกระบี่ของเย่ฉำงชิงจะต้องยิ่งใหญ่มำก เป็ นแน่

อีกทั้งตลอดหลำยหมื่นปี ที่ผ่ำนมำ นิกำยกระบี่สวรรค์ยังคง มุ่งเน้นที่จะสืบทอดในวิถีกระบี่

เช่นนี้เมื่อเย่ฉำงชิงได้เข้ำไปอยู่ในนิกำยกระบี่สวรรค์ จะต้องท ำ ให้ทั่วทั้งนิกำยกระบี่สวรรค์สั่นสะเทือนอย่ำงแน่นอน

นั่นก็หมำยควำมว่ำ อีกครึ่งปีสำนักชิงหยำงก็จะสำมำรถอำศัย พรสวรรค์อันน่ำตกใจในวิถีกระบี่ของเย่ฉำงชิง เพื่อขึ้นเป็ นสำนัก อันดับสองก็คงจะมิไกลเกินเอื้อมมำกนัก

คิดถึงตรงนี้รอยยิ้มบนใบหน้ำของนักพรตชิงอวิ๋นก็ยิ่งกว้ำงขึ้น อีกหลำยเท่ำ

จำกนั้นนักพรตชิงอวิ๋นก็ได้กลับมำยังที่พักของตนอีกครั้ง

ทว่ำในเวลำนี้ก็ยังพบว่ำหลี่ซิวหยวนนั้นยังคงอยู่ที่เดิมมิได้จำกไป ไหน

“อำจำรย์ ตอนนี้ท่ำนเข้ำใจควำมรู ้สึกของศิษย์แล้วหรือยังขอรับ ? ”

เมื่อเห็นนักพรตชิงอวิ๋นกลับมำ หลี่ซิวหยวนจึงเอ่ยถำมขึ้นทันที

นักพรตชิงอวิ๋นแม้ภำยในใจจะรู ้สึกยินดีอย่ำงมำก แต่สีหน้ำกลับ เรียบนิ่งมิได้บ่งบอกอำรมณ์ใด ๆ

เขำรู ้ดีว่ำผู้ที่เก่งกำจอย่ำงเย่ฉำงชิงนั้น

อย่ำว่ำแต่คนที่อ่อนด้อยเช่นหลี่ซิวหยวนจะรู ้สึกกดดันเลย ต่อให้ เป็ นเขำเองก็รู ้สึกกดดันมิต่ำงกัน

แต่เยี่ยงไรเสียเย่ฉำงชิงก็ยังมิได้เริ่มบำเพ็ญเพียร ควรจะมีคน คอยชี้แนะกำรบำเพ็ญเพียรในช่วงเริ่มต้นให้แก่เขำ

และหลี่ซิวหยวนเองก็ถือว่ำอยู่ในสำนักชิงหยำงมำได้หลำยปีแล้ว

และทั้งสำนักชิงหยำง มีเพียงหลี่ซิวหยวนผู้เดียวเท่ำนั้นที่บำเพ็ญ เพียรวิถีกระบี่

เช่นนั้นยังต้องให้หลี่ซิวหยวนเป็ นผู้คอยชี้แนะเย่ฉำงชิง ในกำร บ ำเพ็ญเพียรอยู่ดี

นักพรตชิงอวิ๋นกวำดตำมองหลี่ซิวหยวนเล็กน้อย ก่อนจะเอ่ย อย่ำงอ้อม ๆ ว่ำ

“ซิวหยวน แม้ว่ำคุณสมบัติของฉำงชิงจะน่ำตกใจ แต่เยี่ยงไรเสีย เขำก็ยังเป็ นเพียงหน้ำใหม่เท่ำนั้น อีกทั้งในจำนวนศิษย์ของสำนัก ชิงหยำงทั้งหมด ก็มีเพียงเจ้ำเท่ำนั้นที่บำเพ็ญเพียรวิถีกระบี่ เช่นนั้น เรื่องนี้เกรงว่ำคงมีเพียงเจ้ำเท่ำนั้นที่จะสำมำรถทำได้”

“แต่เจ้ำต้องเข้ำใจอย่ำงหนึ่งว่ำ ด้วยคุณสมบัติของฉำงชิง เชื่อว่ำ ควำมสำเร็จบนวิถีกระบี่ของเขำจะต้องพัฒนำอย่ำงรวดเร็วเป็ นแน่ ทว่ำสำหรับเจ้ำแล้ว อำจเป็ นโอกำสและวำสนำอย่ำงหนึ่งก็เป็ นได้”

ทันทีที่สิ้นเสียง สีหน้ำของหลี่ซิวหยวนกลับย่ำแย่ลงกว่ำเดิม หลำยเท่ำ

ในเวลำนี้ นี่ถือเป็ นครั้งแรกในชีวิตที่เขำรู ้สึกเสียใจอย่ำงมำก ที่ ตนเองนั้นเลือกบำเพ็ญเพียรวิถีกระบี่

แม้คำกล่ำวของอำจำรย์นั้นจะมีเหตุผล เพรำะกำรบำเพ็ญเพียร อยู่ข้ำงกำยศิษย์น้องเย่ย่อมได้รับประโยชน์มำกมำยเป็ นแน่

เมื่อกระบวนท่ำกระบี่ยิ่งซับซ ้อน ควำมเร็วในกำรจินตนำกำรกำร ไล่เรียงกระบวนท่ำของเขำก็จะยิ่งช ้ำลง

อีกทั้งยังเป็ นกระบวนท่ำจำกง่ำยไปซับซ ้อนอยู่เท่ำนั้น

แต่หำกเป็ นตอนซับซ ้อนกลับมำง่ำย ก็จะยิ่งยำกและช ้ำลงไปอีก อย่ำงแน่นอน

“ศิษย์น้องเย่ เจ้ำรู ้แจ้งเคล็ดวิชำวิถีกระบี่บนแผ่นหินรูปทรงกระบี่ แล้วงั้นหรือ ? ”

หลี่ซิวหยวนปรำกฏตัวขึ้นที่ด้ำนหลังของเย่ฉำงชิง พลำงเอำมือ ไพล่หลัง พร ้อมกับทำทีเอ่ยถำมในสิ่งที่ตัวเองรู ้อยู่แก่ใจออกมำ

ได้ยินเช่นนั้น เย่ฉำงชิงก็ดึงสติกลับมำ พร ้อมกับลืมตำขึ้น

“เรียนศิษย์พี่ใหญ่ เมื่อครู่ข้ำบังเอิญเกิดกำรรู ้แจ้งในเคล็ดวิชำวิถี กระบี่ ที่อยู่ด้ำนบนจริง ๆ ขอรับ”

เย่ฉำงชิงลุกขึ้นพร ้อมสำรภำพออกมำตรง ๆ พลำงประสำนมือ คำรวะให้แก่หลี่ซิวหยวนเล็กน้อย

หลี่ซิวหยวนพยักหน้ำรับ พร ้อมเอ่ยอีกว่ำ “ศิษย์น้องเย่ ในเมื่อ เจ้ำต้องกำรจะบำเพ็ญเพียรวิถีกระบี่ เช่นนั้นเจ้ำคิดว่ำวิถีกระบี่คือสิ่ง ใดงั้นหรือ ? ”

ควำมจริงแล้วเมื่อคืนที่ผ่ำนมำ หลังจำกเขำได้รับปำกอำจำรย์ไป ว่ำ จะคอยสอนหลักบำเพ็ญเพียรเกี่ยวกับวิถีกระบี่ให้แก่ศิษย์น้องเย่ผู้ นี้

หลี่ซิวหยวนก็ได้ใช ้เวลำทั้งคืน ในกำรคิดใคร่ครวญกลับไป กลับมำ เพื่อวำงแผนรับมือกับวันนี้เอำไว้ เขำวำงแผนอย่ำงละเอียด ถึงขนำดคิดบทสนทนำระหว่ำงทั้งคู่เอำไว้แล้ว

ทว่ำก่อนหน้ำนี้เขำกลับรู ้สึกอดทนกับแรงกดดันมิไหวเสียก่อน จึงได้จำกไปอย่ำงหุนหันพลันแล่นเช่นนั้น

และตอนนี้เมื่อย้อนกลับมำอีกครั้ง เขำจึงเอ่ยถำมเย่ฉำงชิงด้วย คำถำมที่เตรียมเอำไว้

หลังจำกได้ยินคำถำมเช่นนั้น มินำนเย่ฉำงชิงก็นึกถึงสิ่งที่ซือถู เจิ้นผิงเคยถำม ขณะที่อยู่เมืองเสี่ยวฉือขึ้นมำได้

เช่นนั้น

“เรียนศิษย์พี่ ข้ำมองว่ำ”

เย่ฉำงชิงเอ่ยโดยมิคิดอะไรมำก “หญ้ำต้นเดียวก็ฟันตะวัน จันทรำ และดวงดำวได้ สิ่งนี้คือวิถีกระบี่ที่ไร ้เทียมทำนขอรับ”

‘หญ้ำต้นเดียวก็ฟันตะวัน จันทรำ และดวงดำวได้ ? ’

หลี่ซิวหยวนได้แต่กะพริบตำปริบ ๆ ในสมองพลันขำวโพลน

‘ศิษย์น้องเย่ นี่คือคำตอบของเจ้ำจริง ๆ หรือ ? ’