เกิดใหม่ทั้งทีข้าขอเป็นเซียน นิยาย บท 353

ในเวลำนี้นักพรตชิงอวิ๋นกำลังยืนอยู่บนยอดเขำเพียงลำพัง

ทว่ำเมื่อเขำเห็นเย่ฉำงชิงยังคงยืนอยู่ตรงหน้ำแผ่นหินนั้น

ร่ำงทั้งร่ำงก็ถึงกับนิ่งค้ำงรำวกับหินก็มิปำน ท่ำทำงเต็มไปด้วย ควำมตื่นตระหนกจนถึงขีดสุด

เหมือนกับที่หลี่ซิวหยวนพูดเอำไว้มิมีผิด

เย่ฉำงชิงสำมำรถรู ้แจ้งในแผ่นหินรูปทรงกระบี่ ที่มีฝุ่ นหนำเตอะ ปกคลุมมำเนิ่นนำนได้จริง ๆ

เพรำะในตอนนั้นแม้เจ้ำสำนักรุ่นแรกจะได้แผ่นหินรูปทรงกระบี่นี้ มำ ทว่ำกลับมิสำมำรถรู ้แจ้งได้

ซึ่งมิเพียงเจ้ำสำนักรุ่นแรกเท่ำนั้น ทว่ำคนของสำนักชิงหยำง หลำยต่อหลำยรุ่น ก็ยังมิมีผู้ใดที่จะสำมำรถรู ้แจ้งได้

มิเช่นนั้นแผ่นหินรูปทรงกระบี่ที่มีที่มำลึกลับชิ้นนี้ จะถูกนำมำตั้ง ไว้ที่ด้ำนหลังเขำเช่นนี้ได้เยี่ยงไรกัน ?

แค่คิดก็รู ้แล้วว่ำศิษย์ที่รับมำด้วยควำมบังเอิญผู้นี้เก่งกำจมำก เพียงใด

อีกทั้งเมื่อครู่ตอนที่เย่ฉำงชิงกำลังเกิดกำรรู ้แจ้งในแผ่นหินรูปทรง กระบี่นั้น ได้มีนิมิตปรำกฏขึ้นที่ด้ำนหลังของเขำด้วย

เจตจำนงแห่งกระบี่จำนวนมหำศำลได้เแผ่ออกมำ ไอกระบี่ มำกมำยส่งเสียงคำรำม รำวกับนักกระบี่แห่งยุคยืนตระหง่ำนอยู่ตรง นั้น

แค่ดูก็รู ้แล้วว่ำเคล็ดกระบี่ที่แฝงอยู่ในแผ่นหินรูปทรงกระบี่แผ่น นั้นน่ำกลัวเพียงใด !

หำกมิใช่เพรำะนักพรตชิงอวิ๋นรู ้ดีว่ำเย่ฉำงชิงยังมิได้ก้ำวเข้ำสู่ เส้นทำงกำรบำเพ็ญเพียรล่ะก็ เวลำนี้คงจะเข้ำไปกรำบกรำนโดยมิ ลังเลเป็ นแน่

‘อัจฉริยะ ? ’

‘มิใช่สิ ! ’

‘ต้องบอกว่ำคนผู้นี้เก่งกำจรำวกับภูตผีก็มิปำน ! ’

หลังจำกนิ่งเงียบอยู่สักพัก นักพรตชิงอวิ๋นก็ได้สติขึ้นมำ ก่อนจะ สูดหำยใจเข้ำปอดลึก ๆ อย่ำงอดมิได้

“มิน่ำเล่ำซิวหยวนถึงได้บอกว่ำเขำมิอำจสอนฉำงชิงได้อีกแล้ว ผู้ ที่เก่งกำจรำวกับภูตผีเช่นนี้ แม้แต่ข้ำเองก็ยังรู ้สึกอับอำยขำยขี้หน้ำ เลย”

ตอนนั้นเองนักพรตชิงอวิ๋นเหมือนคิดอะไรบำงอย่ำงขึ้นมำได้ ใบหน้ำจึงเต็มไปด้วยควำมปิติยินดีขึ้นมำในทันใด

ตอนนี้ดูท่ำพรสวรรค์ในวิถีกระบี่ของเย่ฉำงชิงจะต้องยิ่งใหญ่มำก เป็ นแน่

อีกทั้งตลอดหลำยหมื่นปี ที่ผ่ำนมำ นิกำยกระบี่สวรรค์ยังคง มุ่งเน้นที่จะสืบทอดในวิถีกระบี่

เช่นนี้เมื่อเย่ฉำงชิงได้เข้ำไปอยู่ในนิกำยกระบี่สวรรค์ จะต้องท ำ ให้ทั่วทั้งนิกำยกระบี่สวรรค์สั่นสะเทือนอย่ำงแน่นอน

นั่นก็หมำยควำมว่ำ อีกครึ่งปีสำนักชิงหยำงก็จะสำมำรถอำศัย พรสวรรค์อันน่ำตกใจในวิถีกระบี่ของเย่ฉำงชิง เพื่อขึ้นเป็ นสำนัก อันดับสองก็คงจะมิไกลเกินเอื้อมมำกนัก

คิดถึงตรงนี้รอยยิ้มบนใบหน้ำของนักพรตชิงอวิ๋นก็ยิ่งกว้ำงขึ้น อีกหลำยเท่ำ

จำกนั้นนักพรตชิงอวิ๋นก็ได้กลับมำยังที่พักของตนอีกครั้ง

ทว่ำในเวลำนี้ก็ยังพบว่ำหลี่ซิวหยวนนั้นยังคงอยู่ที่เดิมมิได้จำกไป ไหน

“อำจำรย์ ตอนนี้ท่ำนเข้ำใจควำมรู ้สึกของศิษย์แล้วหรือยังขอรับ ? ”

เมื่อเห็นนักพรตชิงอวิ๋นกลับมำ หลี่ซิวหยวนจึงเอ่ยถำมขึ้นทันที

นักพรตชิงอวิ๋นแม้ภำยในใจจะรู ้สึกยินดีอย่ำงมำก แต่สีหน้ำกลับ เรียบนิ่งมิได้บ่งบอกอำรมณ์ใด ๆ

เขำรู ้ดีว่ำผู้ที่เก่งกำจอย่ำงเย่ฉำงชิงนั้น

อย่ำว่ำแต่คนที่อ่อนด้อยเช่นหลี่ซิวหยวนจะรู ้สึกกดดันเลย ต่อให้ เป็ นเขำเองก็รู ้สึกกดดันมิต่ำงกัน

แต่เยี่ยงไรเสียเย่ฉำงชิงก็ยังมิได้เริ่มบำเพ็ญเพียร ควรจะมีคน คอยชี้แนะกำรบำเพ็ญเพียรในช่วงเริ่มต้นให้แก่เขำ

และหลี่ซิวหยวนเองก็ถือว่ำอยู่ในสำนักชิงหยำงมำได้หลำยปีแล้ว

และทั้งสำนักชิงหยำง มีเพียงหลี่ซิวหยวนผู้เดียวเท่ำนั้นที่บำเพ็ญ เพียรวิถีกระบี่

เช่นนั้นยังต้องให้หลี่ซิวหยวนเป็ นผู้คอยชี้แนะเย่ฉำงชิง ในกำร บ ำเพ็ญเพียรอยู่ดี

นักพรตชิงอวิ๋นกวำดตำมองหลี่ซิวหยวนเล็กน้อย ก่อนจะเอ่ย อย่ำงอ้อม ๆ ว่ำ

“ซิวหยวน แม้ว่ำคุณสมบัติของฉำงชิงจะน่ำตกใจ แต่เยี่ยงไรเสีย เขำก็ยังเป็ นเพียงหน้ำใหม่เท่ำนั้น อีกทั้งในจำนวนศิษย์ของสำนัก ชิงหยำงทั้งหมด ก็มีเพียงเจ้ำเท่ำนั้นที่บำเพ็ญเพียรวิถีกระบี่ เช่นนั้น เรื่องนี้เกรงว่ำคงมีเพียงเจ้ำเท่ำนั้นที่จะสำมำรถทำได้”

“แต่เจ้ำต้องเข้ำใจอย่ำงหนึ่งว่ำ ด้วยคุณสมบัติของฉำงชิง เชื่อว่ำ ควำมสำเร็จบนวิถีกระบี่ของเขำจะต้องพัฒนำอย่ำงรวดเร็วเป็ นแน่ ทว่ำสำหรับเจ้ำแล้ว อำจเป็ นโอกำสและวำสนำอย่ำงหนึ่งก็เป็ นได้”

ทันทีที่สิ้นเสียง สีหน้ำของหลี่ซิวหยวนกลับย่ำแย่ลงกว่ำเดิม หลำยเท่ำ

ในเวลำนี้ นี่ถือเป็ นครั้งแรกในชีวิตที่เขำรู ้สึกเสียใจอย่ำงมำก ที่ ตนเองนั้นเลือกบำเพ็ญเพียรวิถีกระบี่

แม้คำกล่ำวของอำจำรย์นั้นจะมีเหตุผล เพรำะกำรบำเพ็ญเพียร อยู่ข้ำงกำยศิษย์น้องเย่ย่อมได้รับประโยชน์มำกมำยเป็ นแน่