เกิดใหม่ทั้งทีข้าขอเป็นเซียน นิยาย บท 362
สรุปบท ตอนที่ 362 เฮอะ สตรี: เกิดใหม่ทั้งทีข้าขอเป็นเซียน
ตอน ตอนที่ 362 เฮอะ สตรี จาก เกิดใหม่ทั้งทีข้าขอเป็นเซียน – ความลับ ความรัก และการเปลี่ยนแปลง
ตอนที่ 362 เฮอะ สตรี คือตอนที่เปี่ยมด้วยอารมณ์และสาระในนิยายนิยายแปล เกิดใหม่ทั้งทีข้าขอเป็นเซียน ที่เขียนโดย Internet เรื่องราวดำเนินสู่จุดสำคัญ ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยใจตัวละคร การตัดสินใจที่ส่งผลต่ออนาคต หรือความลับที่ซ่อนมานาน เรียกได้ว่าเป็นตอนที่นักอ่านรอคอย
ตอนที่ 362 เฮอะ สตรี
ศิษย์น้องเย่ เจ้าต้องการภรรยาหรือไม่ ?
หลังจากชวี่เหวินเซี่ยเอ่ยประโยคนี้ออกมาด้วยความเมา
เย่ฉางชิงถึงกับนิ่งงันไปทันที
‘นี่มันหมายความว่าเยี่ยงไร ? ’
‘หรือนางคิดว่าคุณสมบัติของข้ายังดีมิพอ จึงต้องการให้ข้าไปจากสำนักชิงหยางเยี่ยงนั้นหรือ ? ’
‘’มิใช่หรอกกระมัง ! ’
‘ข้าเป็นคนไร้ค่าอยู่ที่โลกเซียนใบนั้นมาเกือบสิบปี’
‘มาถึงโลกเซียนใบนี้ ก็ยังกลายเป็นคนไร้ค่าอีกเยี่ยงนั้นหรือ ? ’
‘มิใช่สิ ! ’
‘มิควรจะเป็นเช่นนั้น’
‘ศิษย์พี่ใหญ่บอกว่าคุณสมบัติของข้านั้นมิได้ด้อยแต่อย่างใด มิเช่นนั้นก็คงมิสามารถรู้แจ้งเคล็ดเทพปีศาจโบราณและภาพกระบี่ไร้สิ้นสุดได้’
‘แต่ในเมื่อคุณสมบัติมิได้มีปัญหา เช่นนั้นเหตุใดศิษย์พี่ชวี่ถึงต้องถามข้าเช่นนี้ด้วย ? ’
‘หรือว่า… หรือว่าศิษย์พี่ชวี่ต้องการที่จะเป็นคู่บำเพ็ญเพียรกับข้าเยี่ยงนั้นหรือ ? ’
‘นี่มัน ! ’
‘มิสมเหตุสมผลเอาซะเลย ! ’
‘สำนักเซียนลึกลับอย่างสำนักชิงหยาง’
‘แม้ภายในสำนักจะมีศิษย์เพียงเก้าคน ทว่าแต่ละคนล้วนมีฝีมืออันเก่งกาจ และตบะบารมีที่ลึกล้ำสุดจะหยั่ง’
‘ส่วนข้าที่เพิ่งเริ่มบำเพ็ญเพียร…’
ทันใดนั้น เย่ฉางชิงก็อดมิได้ที่จะกุมขมับ และครุ่นคิดถึงปัญหานี้ซ้ำไปซ้ำมา
เวลานี้หลังจากที่ชวี่เหวินเซี่ยเอ่ยถามออกไปเช่นนั้นแล้ว
ร่างทั้งร่างพลันซวนเซและล้มลงไปกองกับพื้น ก่อนจะผล็อยหลับไปทันที
เมื่อเห็นภาพเช่นนั้น เย่ฉางชิงก็อดมิได้ที่จะตกตะลึง
ตอนนี้ดูท่าเหมือนว่าศิษย์พี่ชวี่ผู้นี้คงจะเมาแล้วจริง ๆ
‘เช่นนั้นเมื่อครู่นี้ก็คงเป็นเพียงคำถาม ที่ศิษย์พี่ชวี่พูดออกมาด้วยความเมาสินะ’
‘ข้าคงเข้าใจถูกแล้วกระมัง ? ’
หลังจากนิ่งเงียบอยู่สักพัก เย่ฉางชิงจึงมิเก็บมาคิดมากอะไรอีก เขาเพียงนั่งลงข้าง ๆ ก่อนจะเริ่มพิจารณาภาพกระบี่ไร้สิ้นสุดอีกครั้ง
แต่ต้องยอมรับว่าเพราะคำพูดที่มิได้ตั้งใจของชวี่เหวินเซี่ย ตอนนี้เย่ฉางชิงจึงอดมิได้ที่จะกังวลถึงคุณสมบัติของตัวเองขึ้นมา
เพราะนับตั้งแต่เข้ามาในสำนักชิงหยาง เขายังมิได้ทดสอบคุณสมบัติของตัวเองเลย
เช่นนั้นเขาจึงทำได้เพียงขยันเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่า พยายามมิทำให้สิ่งที่ตนเองกังวลกลายเป็นเรื่องจริง
เพียงพริบตาฟ้าก็สว่างเสียแล้ว
เมื่อเย่ฉางชิงงีบไปครู่หนึ่งแล้วตื่นขึ้นมาอีกครั้ง
ก็พบว่าบัดนี้ศิษย์พี่ใหญ่หลี่ซิวหยวนได้ยืนเอามือไพล่หลังอยู่ริมหน้าผาแล้ว ช่างดูสูงส่งยิ่งนัก
“ศิษย์พี่ใหญ่”
เย่ฉางชิงจึงเดินเข้าไปหาอย่างรวดเร็ว ด้วยใบหน้าที่แฝงเอาไว้ด้วยรอยยิ้มอ่อนโยน
ได้ยินเช่นนั้น หลี่ซิวหยวนก็ถอนสายตากลับมา พลางหมุนตัวมาหาพร้อมเอ่ยด้วยท่าทางจริงจังว่า “ศิษย์น้องเย่ วันนี้เจ้าก็บำเพ็ญเพียรตามวิธีบนเคล็ดเทพปีศาจโบราณเถอะ”
“แต่เจ้าต้องระวังให้มาก เรื่องการบำเพ็ญเพียรจะต้องเป็นไปตามขั้นตอน มิอาจรีบร้อนเพื่อให้ได้ผลลัพธ์ในเวลาอันสั้นได้ มิเช่นนั้นหากเกิดปัญหาขึ้นมา การบำเพ็ญเพียรต่อจากนั้นก็จะได้รับผลกระทบไปด้วย”
เอ่ยถึงตรงนี้ หลี่ซิวหยวนก็เหลือบมองเย่ฉางชิงเล็กน้อย ก่อนจะเอ่ยต่ออีกว่า “อีกอย่างช่วงนี้ศิษย์พี่จะเข้าฌานสักระยะ เช่นนั้นจึงจะมิอาจมาคอยดูเจ้าบำเพ็ญเพียรได้สักพัก แต่เจ้าจะละเลยการบำเพ็ญเพียรมิได้อย่างเด็ดขาดนะ”
ต้องบอกว่าเมื่อวานนี้ เมื่อหลี่ซิวหยวนกลับไปบำเพ็ญเพียรแล้ว เขานั้นรู้สึกมีความสุขอย่างมาก
สมแล้วที่เป็นรากวิญญาณธาตุทองขั้นกลาง
ข้อสงสัยมากมายในวิถีกระบี่ที่เคยพบมาก่อนหน้านี้ หลังจากเมื่อวานเขาได้บำเพ็ญเพียรไปหนึ่งวันหนึ่งคืน ก็สามารถหาคำตอบและแก้ไขได้จนหมดแล้ว
มิเพียงเท่านั้น ระดับที่เขาหยุดชะงักมาเนิ่นนาน ในที่สุดก็ปรากฏสัญญาณของการบรรลุขึ้นแล้ว
เชื่อว่าอีกสองเดือนจะต้องสามารถหลอมจินตาน และก้าวเข้าสู่แดนสร้างแก่นที่เฝ้าฝันถึงได้อย่างแน่นอน
นอกจากนี้ ชวี่เหวินเซี่ยก็เคยบอกเอาไว้ว่า
ต่อให้เขาอยากที่จะสอนอะไรผิด ๆ ให้กับศิษย์น้องเย่ผู้นี้ ก็ทำอะไรคนผู้นี้มิได้อยู่ดี
ในเมื่อเป็นเช่นนั้นก็ปล่อยให้ศิษย์น้องเย่บำเพ็ญเพียรอยู่ที่เขาด้านหลัง ส่วนเขาก็สามารถไปบำเพ็ญเพียรที่สำนักชิงหยางได้แล้ว
เยี่ยงไรเสียด้วยคุณสมบัติของศิษย์น้องเย่ ย่อมมิเกิดปัญหาอะไรระหว่างการบำเพ็ญเพียรอยู่แล้ว
และช่วงนี้ก็ถือเป็นโอกาสดี ที่อาจารย์มิอยู่เพราะไปเมืองหลานซีหลายวันอีกด้วย
ได้ยินเช่นนั้น เย่ฉางชิงก็ประสานมือให้พลางเอ่ยว่า “ศิษย์พี่ใหญ่ ข้าทราบแล้วขอรับ”
หลี่ซิวหยวนพยักหน้ารับ จากนั้นก็เดินจากไปทันที
หลังจากมองดูหลี่ซิวหยวนจากไปจนลับตาแล้ว
เย่ฉางชิงก็ถอนสายตากลับมา พร้อมกับอดมิได้ที่จะมองไปยังถ้ำใต้หน้าผา
เพราะศิษย์พี่ชวี่ผู้นั้นหลังจากดื่มสุราชิงอี่จอกนั้นไป ดูเหมือนว่าจนถึงตอนนี้ก็ยังมิตื่นขึ้นมาเลย
“ปล่อยไปก่อนก็แล้วกัน”
เย่ฉางชิงมีสีหน้าแน่วแน่ พลางพึมพำกับตัวเองว่า “ในเมื่อศิษย์พี่ใหญ่เป็นคนบอกเอง เช่นนั้นนับตั้งแต่วันนี้ไป ข้าก็จะเริ่มเปิดจุดเซินฉางแล้ว”
เอ่ยเพียงเท่านั้น เย่ฉางชิงก็นั่งสมาธิกับพื้นทันที ดวงตาปิดลง พร้อมประสานมือทั้งสองข้างเอาไว้ด้านหน้า
เมื่อเห็นภาพอันน่าตื่นตระหนกเช่นนี้
ฉีชางหยวนจึงลอบกลืนน้ำลายลงคอ พลางเอ่ยกับตัวเองด้วยเสียงอันสั่นเทาว่า “คิดมิถึงว่าที่ศิษย์น้องจื่อเหยาพูดมาจะเป็นความจริง ศิษย์น้องเย่ผู้นี้เป็นบุคคลที่ไร้เทียมทานจริง ๆ ด้วย…”
ตอนนั้นเอง ระหว่างที่ฉีชางหยวนกำลังทอดถอนใจอยู่นั้น
ก็พบว่าบัดนี้ได้มีสตรีที่สวมอาภรณ์สีแดงนางหนึ่ง เดินโงนเงนออกมาจากถ้ำที่อยู่ข้าง ๆ
เดาได้มิยาก เพราะคนผู้นั้นก็คือ ชวี่เหวินเซี่ย
จากนั้นเหมือนกับว่าชวี่เหวินเซี่ยได้เอ่ยอะไรบางอย่างออกมา เย่ฉางชิงจึงหยุดสิ่งที่ทำอยู่ลงทันที
อีกทั้งใบหน้าทั้งสองยังแฝงไว้ด้วยรอยยิ้ม โดยเฉพาะขณะที่สบตากันนั้น ดูราวกับคู่รักก็มิปาน
เมื่อเห็นเหตุการณ์ทั้งหมด ดวงตาของฉีชางหยวนก็เบิกกว้างขึ้นทันที ร่างทั้งร่างพลันแข็งค้าง
‘นี่มัน ! ’
‘นี่มัน ! ’
‘นี่มัน ! ’
‘นี่มันเรื่องอะไรกัน ! ’
‘เหตุใดชวี่เหวินเซี่ยถึงได้มีรอยยิ้มอ่อนโยนเช่นนี้ได้ ? ’
‘หรือว่าพวกเขาสองคนจะมีความความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งต่อกัน ? ’
‘อีกทั้งชวี่เหวินเซี่ยยังมีท่าทางเหนื่อยล้าอย่างเห็นได้ชัดอีกด้วย ! ’
‘สวรรค์ ! ’
‘ไร้สามัญสำนึกสิ้นดี ! ’
‘ช่างบาดตายิ่งนัก ! ’
‘มิได้ ! ’
‘เรื่องนี้ต้องรายงานให้อาจารย์ทราบ’
‘หากพวกเขาสองคนมีความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งไปมากกว่านี้ และเกิดมีศิษย์หลานโผล่ขึ้นมาเรื่องนี้ต้องยุ่งแน่ ๆ ’
‘อืม ! ’
‘ต้องรีบรายงานให้อาจารย์ทราบ ! ’
หลังจากนิ่งเงียบไปสักพัก ฉีชางหยวนก็เผยสีหน้าดูแคลนออกมา
“เฮอะ สตรี ! ”
ฉีชางหยวนแค่นเสียงออกมา “คิดมิถึงว่าชวี่เหวินเซี่ยผู้มีคุณสมบัติสูงส่งและเย่อหยิ่ง จะเป็นสตรีที่ไร้ยางอายเช่นนี้ไปได้”
1 อวัยวะตันทั้งห้า ได้แก่ ตับ หัวใจ ม้าม ปอด และไต
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เกิดใหม่ทั้งทีข้าขอเป็นเซียน