เกิดใหม่ทั้งทีข้าขอเป็นเซียน นิยาย บท 457

ตอนที่ 457 ท่านเป็นผู้ใด

หลังจากสองจิตสองใจอยู่สักพัก

ในที่สุดเจี้ยนอู๋เหินก็สูดลมหายใจเข้าเบา ๆ จากนั้นก็ค่อย ๆ ย่อตัวลงนั่ง

เย่ฉางชิงยกกาน้ำชาขึ้น ก่อนจะรินชาให้กับเจี้ยนอู๋เหินหนึ่งจอก

ขณะเดียวกันเขาก็ลอบกวาดตามองเจี้ยนอู๋เหิน ที่มีท่าทางกระสับกระส่าย

ตอนนี้หากคิดดูดี ๆ แล้ว เจี้ยนอู๋เหินผู้นี้คงมิใช่คนธรรมดาอย่างที่ขงซิงเจี้ยนบอกไว้เป็นแน่

‘ข้า เย่ฉางชิง เป็นผู้ใดกัน ? ’

‘ข้าสาบานเป็นพี่น้องกับประมุขคนแรกของนิกายกระบี่สวรรค์ ! ’

‘ทั้งยังถูกบรรพจารย์ทั้งสามคน มโนว่าเป็นผู้ที่ไร้เทียมทานอันใดนั่นอีก ! ’

‘ดังนั้นฐานะของเจี้ยนอู๋เหินในนิกายกระบี่สวรรค์จะต้องมิใช่ศิษย์ธรรมดาคนหนึ่งอย่างแน่นอน’

“เจ้าเองก็ลองชิมชาของข้าดูสิ”

เย่ฉางชิงเลื่อนจอกชาไปตรงหน้าของเจี้ยนอู๋เหินเบา ๆ พลางเอ่ยขึ้นด้วยรอยยิ้ม

“ขอบคุณท่านเย่ที่เมตตาขอรับ”

เจี้ยนอู๋เหินประสานมือคารวะเย่ฉางชิงอีกครั้ง ก่อนจะใช้สองมือยกจอกชาขึ้นจิบอย่างระวัง

ทว่าวินาทีต่อมา

ดวงตาของเขาพลันเบิกโพลง สีหน้าเต็มไปด้วยความตื่นตระหนก

นี่มัน ! ! !

นี่มันชาอันใดกัน เหตุใดถึงแฝงไอพลังบริสุทธิ์เอาไว้มากมายเช่นนี้

แม้เจี้ยนอู๋เหินจะมิรู้ว่าชานี้แท้จริงแล้วคือชาอันใดกันแน่ แต่ด้วยตบะบารมีระดับแดนเทวา ย่อมสามารถสัมผัสได้อย่างว่าภายในชานี้แฝงวาสนาเช่นไรเอาไว้

แต่การจะกลั่นไอพลังหลักเต๋าชนิดต่าง ๆ ให้เป็นของเหลวได้ ต้องใช้วิธีพิสดารเพียงใดกัน !

‘น่าเหลือเชื่อ !’

‘ช่างน่าเหลือเชื่อยิ่งนัก ! ’

‘อิทธิฤทธิ์เช่นนี้เกรงว่าทั่วทั้งสวรรค์บูรพา คงยากจะมีผู้ใดเทียบเคียงได้’

‘อีกอย่างยอดฝีมือที่ไร้เทียมทานท่านนี้ยังมีตบะบารมีที่สูงส่ง ใบหน้าหล่อเหลา ทั้งยังมิถือตัวอีกด้วย’

‘จิตใจเช่นนี้มิใช่ผู้แข็งแกร่งวิถีเซียนทั่วไปจะเทียบเคียงได้จริง ๆ ! ’

‘อืม ! ’

‘ดูท่าภายหน้าข้า เจี้ยนอู๋เหิน ต่อให้พลังจะแข็งแกร่งมากกว่านี้ ก็จะทำตัวเย่อหยิ่งมิได้อย่างเด็ดขาด’

‘มิได้ ! ’

‘ต่อไปทุกคำกล่าวและการกระทำของท่านเย่ ข้าจะต้องจดจำเอาไว้’

‘รอให้ถึงตอนที่ข้าได้ขึ้นเป็นประมุขของนิกายกระบี่สวรรค์แล้ว จะนำคำกล่าวของท่านเย่บันทึกเป็นตำรา ให้อัจฉริยะทุกคนของนิกายกระบี่สวรรค์ได้ศึกษาต่อไป’

“ชานี่มีปัญหาอันใดงั้นหรือ ? ”

เมื่อเห็นเจี้ยนอู๋เหินยกจอกชาขึ้นจิบน้อย ๆ จากนั้นก็นิ่งไป

เย่ฉางชิงจึงอดมิได้ที่จะเอ่ยถามเจี้ยนอู๋เหินด้วยสีหน้าสงสัย

เจี้ยนอู๋เหินได้สติก็รีบส่ายหน้า พร้อมกับยิ้มกว้างออกมา “ท่านเย่ ชานี้มีรสชาติยอดเยี่ยม แต่เป็นเพราะศิษย์มิเคยดื่มชาที่ดีขนาดนี้มาก่อน เลยรู้สึกตกตะลึงเท่านั้นเองขอรับ”

เย่ฉางชิงหัวเราะออกมา ก่อนจะถามว่า “เสี่ยวเจี้ยน เจ้าเป็นศิษย์สายในของนิกายกระบี่สวรรค์ คิดว่าคงคุ้นเคยกับที่นี่ดีใช่หรือไม่”

“คุ้นเคย ! ”

เจี้ยนอู๋เหินจึงเอ่ยอย่างภาคภูมิใจว่า “ท่านเย่ ท่านคงมิรู้ศิษย์เคยไปที่ลานฝึกของท่านบรรพจารย์อู๋หลายครั้ง และได้ผ่านบริเวณนี้บ่อย ๆ ดังนั้นจึงคุ้นเคยกับที่นี่เป็นอย่างดีขอรับ”

ได้ยินดังนั้น

“เสี่ยวเจี้ยน เอาเช่นนี้ก็แล้วกัน เจ้าดื่มชานี้ให้หมดก่อน”

เย่ฉางชิงลุกขึ้นยืนและเอ่ยกับเจี้ยนอู๋เหิน “จากนั้นตามข้าไปสระน้ำศักดิ์สิทธิ์ที่ตั้งอยู่มิไกลนัก ข้าอยากจะแช่ตัวสักหน่อย และเจ้าช่วยเฝ้าอยู่ด้านนอกให้ข้าที”

แช่สระน้ำศักดิ์สิทธิ์ ?

เจี้ยนอู๋เหินนิ่งงัน ประกายวาววับพาดผ่านดวงตา

ใช่แล้ว !

ใกล้ ๆ นี้มีสระน้ำศักดิ์สิทธิ์อยู่สระหนึ่ง ทว่าสระน้ำศักดิ์สิทธิ์นั้นเป็นของท่านบรรพจารย์หนิงนี่นา

และใกล้กับสระน้ำศักดิ์สิทธิ์ยังมีค่ายกลลึกลับและค่ายกลสังหารวางอยู่มากมาย ดังนั้นนอกจากท่านบรรพจารย์หนิงแล้ว ก็จะมีอีกเพียงห้าคนเท่านั้นที่สามารถเข้าใกล้สระน้ำศักดิ์สิทธิ์ในรัศมีร้อยจั้งได้

แต่ต่อให้สามารถเข้าใกล้สระน้ำศักดิ์สิทธิ์ได้ แต่หากถูกท่านบรรพจารย์หนิงทราบเข้า ด้วยนิสัยของท่านบรรพจารย์หนิงแล้วจะต้องมิยอมง่าย ๆ อย่างแน่นอน

ใช่แล้ว !