เกิดใหม่ทั้งทีข้าขอเป็นเซียน นิยาย บท 458

ตอนที่ 458 อาจารย์อา ศิษย์มิเข้าใจ

เมื่อได้ยินเสียงนี้

ชวี่เหวินเซี่ยก็มีสีหน้าเปลี่ยนไปในทันที ร่างทั้งร่างนิ่งค้างอยู่เยี่ยงนั้น

ถูกต้อง !

นางมั่นใจ

นี่เป็นเสียงของบุรุษอย่างแน่นอน

อีกทั้งยังฟังคล้ายเสียงของบุรุษหนุ่มผู้หนึ่งอีกด้วย

แต่……เช่นนี้มันมิถูกต้อง !

อาจารย์พานางมาแช่สระน้ำศักดิ์สิทธิ์ ยิ่งไปกว่านั้นรอบสระน้ำศักดิ์สิทธิ์ ยังมีค่ายกลลึกลับและค่ายกลสังหารถูกวางเอาไว้มากมายเต็มไปหมด

ทว่ากลับมีเสียงของบุรุษผู้หนึ่งดังขึ้นมา

‘นี่มันเรื่องอันใดกันแน่ ? ’

‘หรืออาจารย์จะแอบซ่อนบุรุษเอาไว้เยี่ยงนั้นหรือ ? ’

‘ขังเอาไว้ที่นี่ ? ’

‘อืม ! ’

‘มีความเป็นไปได้ ! ’

มิเช่นนั้นจะอธิบายเรื่องนี้เช่นไรเล่า ?

ตอนนั้นเอง ระหว่างที่ชวี่เหวินเซี่ยกำลังคิดไปต่าง ๆ นานาอยู่นั้น

ร่างภายใต้หมอกที่หนาทึบก็ค่อย ๆ ก้าวออกมา และปรากฏสู่สายตา

รูปร่างสูงโปร่ง เส้นผมดำยาว คิ้วเข้มพาดเฉียง ช่างดูหล่อเหลาสง่างาม

เห็นได้ชัดว่าคนผู้นี้ก็คือศิษย์เอกของนิกายกระบี่สวรรค์

เจี้ยนอู๋เหิน !

ก่อนหน้านี้เขาและเย่ฉางชิงได้เข้ามายังที่แห่งนี้ โดยใช้อีกเส้นทางหนึ่ง

จากนั้นพวกเขาก็พบว่าบริเวณรอบ ๆ ล้วนมีค่ายกลโบราณวางเอาไว้จนเต็มไปหมด

ดังนั้นเย่ฉางชิงจึงได้ลงมือกำจัดค่ายกลของที่นี่จนหมด ต่อหน้าต่อตาเจี้ยนอู๋เหินอย่างง่ายดาย

แต่สิ่งที่เจี้ยนอู๋เหินมิรู้ ก็คือ ความจริงแล้วเย่ฉางชิงมิได้ทำลายค่ายกล เขาเพียงแค่ช่วงชิงค่ายกลเหล่านั้นมาก็เท่านั้น

และหลังจากที่มาถึงสระน้ำศักดิ์สิทธิ์ ก็ได้ทำการเปิดค่ายกลต่าง ๆ อีกครั้ง

ส่วนเจี้ยนอู๋เหินที่รู้สึกเบื่อหน่าย และฟุ้งซ่านเพราะความอยากรู้อยากเห็น จึงตัดสินใจออกมาเดินเล่นรอบ ๆ

ทว่าเวลาผ่านไปมิถึงครึ่งก้านธูป ค่ายกลต่าง ๆ รอบสระน้ำศักดิ์สิทธิ์กลับเปิดขึ้นอีกครั้ง

จึงทำให้เจี้ยนอู๋เหินเดินหลงอยู่ในค่ายกลลึกลับ ราวกับแมลงวันหัวขาดที่บินวนไปทั่วอย่างไร้ทิศทาง

และเพราะเหตุนี้เขาจึงเดินสะเปะสะปะมาจนถึงที่นี่

ทว่ากลับมีเสียงของสตรีดังขึ้นมา

และเขามั่นใจอย่างมากว่าเสียงนี้มิได้มาจากท่านบรรพจารย์หนิงอย่างแน่นอน

มิเช่นนั้นต่อให้เขาเป็นศิษย์เอกของนิกายกระบี่สวรรค์ เกรงว่าคงถูกปลดออกจากตำแหน่ง และยากจะรอดพ้นจากความตายเป็นแน่

แต่เหตุใดที่นี่ถึงมีสตรีนางอื่นปรากฏตัวขึ้นได้ ?

“ท่านเป็นผู้ใดกันแน่ เหตุใดถึงเข้ามาที่นี่ได้ ? ”

อาศัยหยกในมือชวี่เหวินเซี่ยที่เปล่งแสงระยิบระยับออกมา ในที่สุดเจี้ยนอู๋เหินก็สามารถมองเห็นใบหน้าของชวี่เหวินเซี่ยได้อย่างชัดเจน

ทว่าหลังจากเจี้ยนอู๋เหินกลับมาจากสถานที่เข้าฌาน ก็มัวแต่ทำความเข้าใจเจตนาแท้จริงของกระบี่ไร้เทียมทานบนภาพอักษรพู่กันของขงซิงเจี้ยน ดังนั้นเขาในเวลานี้หาได้รู้ไม่ว่าท่านบรรพจารย์หนิงได้รับศิษย์สายสืบทอดผู้หนึ่งเข้ามา อย่างที่มิเคยทำมาก่อน

เมื่อได้ยินดังนั้นชวี่เหวินเซี่ยก็พิจารณาเจี้ยนอู๋เหินเล็กน้อย ก่อนจะถามกลับไปว่า “เจ้าเป็นศิษย์นิกายกระบี่สวรรค์งั้นหรือ ? ”

“ยิ่งกว่าศิษย์นิกายกระบี่สวรรค์เสียอีก ผู้ที่มีใบหน้าหล่อเหลา คุณสมบัติโดดเด่นเช่นข้า มิเพียงแต่เป็นเพียงศิษย์ของนิกายกระบี่สวรรค์ แต่ยังเป็นถึงศิษย์เอกของนิกายกระบี่สวรรค์อีกด้วย ! ”

จากนั้นมุมปากของเจี้ยนอู๋เหินก็โค้งขึ้น ก่อนจะเอ่ยออกมาอย่างช้า ๆ เพียงสามคำว่า

“เจี้ยนอู๋เหิน ! ”

‘ศิษย์เอกของนิกายกระบี่สวรรค์ ? ’

‘อัจฉริยะวิถีกระบี่ที่เลื่องชื่อมานานผู้นั้นน่ะหรือ ? ’

‘นับว่าหล่อเหลา และมีบุคลิกท่าทางที่โดดเด่นมากจริง ๆ ’

‘แต่……ดูจะหลงตนเองเกินไปหน่อยกระมัง ! ’

เมื่อคิดถึงตรงนี้ ชวี่เหวินเซี่ยก็ชะงักงัน พลันเกิดความรู้สึกหงุดหงิดขึ้นมาทันใด

‘แต่มิถูกต้องนี่นา ! ’