เกิดใหม่ทั้งทีข้าขอเป็นเซียน นิยาย บท 459

ตอนที่ 459 ข้าชอบบุรุษ

“อาจารย์อา ท่านอย่าทำให้ศิษย์กลัวสิขอรับ ความจริงแล้วศิษย์รู้ว่าที่นี่เป็นสถานที่ต้องห้ามของท่านบรรพจารย์หนิง ดังนั้นศิษย์ก็เพิ่งมาที่นี่เป็นครั้งแรกเช่นกันขอรับ”

เจี้ยนอู๋เหินทรุดนั่งลงกับพื้นอย่างไร้เรี่ยวแรง พลางเอ่ยเสียงอ่อย ๆ “หากมิใช่เพราะท่านเย่ ต่อให้จะมีความกล้ามากเพียงใด ศิษย์ก็มิกล้าบุกเข้ามาที่นี่หรอกขอรับ”

“เจ้ามิต้องหดหู่ไปหรอก”

ชวี่เหวินเซี่ยปรายตามองเจี้ยนอู๋เหินที่ขอบตาแดงเรื่อ ใบหน้าเต็มไปด้วยความทดท้อใจ แล้วเอ่ยว่า “หากเจ้าบุกมาที่นี่วันอื่น ด้วยนิสัยของอาจารย์แล้ว จะต้องมิมีทางปล่อยเจ้าไปง่าย ๆ อย่างแน่นอน”

“แต่วันนี้ต่างออกไปหากอาจารย์สมหวังตามที่ปรารถนา คงจะมิลงโทษเจ้าหรอก มิแน่อาจจะมอบรางวัลให้เจ้าก็เป็นได้”

เจี้ยนอู๋เหิน “……”

‘แล้ววันนี้ต่างจากวันอื่น ๆ เยี่ยงไร ? ’

‘หรือว่าดวงตะวันของวันนี้ใหญ่กว่าทุกวัน อากาศดีกว่าทุกวันงั้นหรือ ? ’

‘มิใช่ ! ’

‘มิใช่เลยสักนิด ! ’

“อาจารย์อา ท่านอย่ามาล้อศิษย์เล่นเลยขอรับ”

เจี้ยนอู๋เหินใบหน้าเต็มไปด้วยความเศร้าสร้อย พลางส่ายหน้าไปมาและบ่นขึ้นเบา ๆ “มิว่าจะเป็นท่านเย่หรือว่าท่านบรรพจารย์หนิง หากถูกคนใดคนหนึ่งลงโทษขึ้นมา ศิษย์ก็มิอาจจะรับไหวแล้วขอรับ ! ”

“เช่นนี้ เจ้ากับข้าก็ไปจากที่นี่กันก่อนเถอะ”

ชวี่เหวินเซี่ยถอนหายใจออกมาน้อย ๆ “หลังจากนี้หากมีอันใดเกิดขึ้นจริง ๆ ล่ะก็ ข้าจะช่วยพูดแทนเจ้าเอง”

เจี้ยนอู๋เหินหันไปโค้งศีรษะให้แก่ชวี่เหวินเซี่ย พลางคร่ำครวญออกมา “อาจารย์อา เรื่องมาถึงขั้นนี้ ชีวิตของศิษย์อยู่ในมือท่านแล้วนะขอรับ”

……

……

อีกด้านหนึ่ง

เย่ฉางชิงกำลังเดินเล่นอยู่บนพื้นที่ปูด้วยหินสีขาว

เนื่องจากไอหมอกที่หนาทึบทำให้ทัศนวิสัยถูกบดบัง เขาจำต้องเพ่งกระแสจิตออกไปเพื่อสำรวจโดยรอบ แน่นอนว่าทั้งนิกายกระบี่สวรรค์ผู้ที่สามารถเพ่งกระแสจิตในที่แห่งนี้ได้ คงมีเพียงเย่ฉางชิงผู้เดียวเท่านั้น

เพราะตบะบารมีของหนิงซู่ซู่นั้นอยู่ในระดับเซียนขั้นท้ายแล้ว

หากมีผู้ใดเพ่งกระแสจิตสำรวจที่นี่ นางจะสามารถรับรู้ได้ทันที ก่อนจะบุกไปสังหาร

อีกอย่างเพื่อป้องกันมิให้ผู้อื่นสามารถสอดแนมได้

รอบ ๆ สระน้ำศักดิ์สิทธิ์จึงได้มีการวางค่ายกลพิเศษเอาไว้หลายค่ายกล โดยมีศิลาชั้นนทีที่กำเนิดจากก้นมหาสมุทรแท้จริงเป็นอาวุธโบราณ จึงสามารถหลีกเลี่ยงการตรวจสอบด้วยกระแสจิตทั้งหมดได้

ทว่ามิว่าจะป้องกันหนาแน่นเพียงใด สุดท้ายก็ยังมิสามารถขัดขวางกระแสจิตของเย่ฉางชิงได้

“สระน้ำศักดิ์สิทธิ์อยู่ที่ใดกันแน่ เดินมาจะครึ่งชั่วยามแล้ว เหตุใดถึงยังมิพบร่องรอยใด ๆ เลย ? ”

เย่ฉางชิงค่อย ๆ เดินไปอย่างช้า ๆ พลางส่งกระแสจิตออกสำรวจรอบ ๆ พร้อมกับพร่ำบ่นไปตลอดทาง

ก่อนหน้านี้ตอนมองจากด้านบน ยังสามารถมองเห็นได้อย่างชัดเจนแม้จะมีหมอกบาง ๆ ลอยปกคลุมอยู่ ว่าที่นี่มีสระน้ำศักดิ์สิทธิ์หลายสระกระจัดกระจายตั้งอยู่ตามที่ต่าง ๆ และเกิดไอลอยขึ้นมามิหยุด

ทว่าบัดนี้กลับมีหมอกปกคลุมหนาทึบ ทำให้มองเห็นแค่เพียงหมอกควันสีเทาเท่านั้น

ทำให้มิรู้ที่ตั้งของสระน้ำศักดิ์สิทธิ์เข้าไปกันใหญ่

จนเวลาผ่านไปประมาณหนึ่งก้านธูป

แววตาของเย่ฉางชิงพลันเปล่งประกายขึ้น เหมือนสัมผัสได้ถึงอันใดบางอย่าง

วินาทีต่อมา เขาก็รีบก้าวเดินด้วยฝีเท้าที่เร็วขึ้น เข้าไปทางส่วนลึกที่มีหมอกหนาทึบอย่างเร่งรีบ

ในที่สุดเย่ฉางชิงก็ได้พบสระน้ำศักดิ์สิทธิ์แห่งหนึ่งเข้าแล้ว

ภายในสระมีของเหลวสีขาว ขณะเดียวกันก็มีไอระเหยขึ้นมา

พอเข้าไปใกล้ ๆ ไอพลังปราณอันบริสุทธิ์กลุ่มหนึ่ง พลันลอยมากระทบจมูก

แต่สิ่งที่ทำให้เย่ฉางชิงรู้สึกหน้าชาขึ้นมาก็คือ สระน้ำศักดิ์สิทธิ์แห่งนี้กลับดูคับแคบอย่างมาก และสามารถแช่ได้เพียงเท้าทั้งสองข้างเท่านั้น

“นี่……นี่คงมิเรียกว่าสระน้ำศักดิ์สิทธิ์หรอกกระมัง ? ”

เย่ฉางชิงหัวเราะออกมาแห้ง ๆ จากนั้นก็ได้ส่งกระแสจิตออกไปสำรวจต่อ

ทว่าในวินาทีต่อมา ดูเหมือนว่าในที่สุดเขาก็ค้นหาสิ่งที่เรียกว่าสระน้ำศักดิ์สิทธิ์เจอแล้ว

ลักษณะเหมือนสระน้ำแห่งหนึ่ง ก้นสระมีของเหลวสีขาว และไอพลังที่แผ่ออกมาก็ยังบริสุทธิ์อย่างมากอีกด้วย

“เจอแล้ว ในที่สุดก็หาเจอแล้ว ! ”

ใบหน้าของเย่ฉางชิงเผยความตื่นเต้นยินดีขึ้นมาอย่างปิดมิมิด ก่อนจะรีบเดินเข้าไปในทันที

ทว่าขณะที่เขากำลังตื่นเต้นและกำลังจะหยุดเพ่งกระแสจิตนั้น ก็บังเอิญสัมผัสได้ถึงไอพลังที่ต่างออกไป

ถูกต้อง !

พูดให้ถูกก็คือสิ่งที่สัมผัสได้เวลานี้ คือ ไอพลังวิถีเซียนของผู้บำเพ็ญเพียรนั่นเอง !

‘หรือเวลานี้จะมีคนอยู่ในสระน้ำศักดิ์สิทธิ์งั้นหรือ ? ’

คิดได้ดังนั้นเย่ฉางชิงก็ครุ่นคิดอยู่ชั่วขณะ ก่อนจะเพ่งกระแสจิตออกไปอีกครั้ง