เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 792

บทที่ 791 คุณหิวแล้วหรือยัง

อยู่เพื่อรับประทานอาหารเย็นอย่างนั้นหรือ

เย่โม่เซินยังคงคิดว่าเป็นไปได้ไหมว่าคนที่ส่งข้อความให้เธอคือเฉียวจื้อ คนที่เก็บความลับไม่อยู่และชอบพูดเหลวไหล ในตอนนี้เป็นคำถามที่น่าดึงดูดที่ถูกเธอถาม

ต้องการ...อยู่ต่อเพื่อรับประทานอาหารเย็นนะหรือ

“นี่คุณกำลังเชิญผมหรือ” เขาถาม ดวงตาสีดำเข้มของเขาจ้องตรงมามองเธอ

หานมู่จื่อพยักหน้า “อืม ในตู้เย็นมีผักอยู่ ฉันเข้าครัวทำอาหารได้”

“คุณทำอาหารได้หรือ”

ดูเหมือนว่าจะมีเรื่องที่ไม่คาดคิดนิดหน่อย เย่โม่เซินจึงอดไม่ได้ที่จะถาม

แต่ในไม่ช้า เขาก็รู้ว่าตนเองทำแบบนี้ไม่ถูกต้อง จึงพูดไปว่า “ไม่แล้วล่ะ ใครจะไปรู้ว่าคุณจะทำของบ้าอะไร”

หานมู่จื่อหลบหน้าลงทันที ราวกับกระต่ายที่กำลังหดหู่ “แม้ว่าฉันจะทำอาหารได้ไม่เท่ามืออาชีพ แต่คุณยังไม่เคยกิน จะมาพูดได้อย่างไรว่ามันเป็นของบ้า ๆ”

เย่โม่เซิน “......”

เขาขมวดคิ้ว ต้องผิดหวังขนาดนี้เลยหรือ มันก็เป็นเพียงแค่อาหารมื้อหนึ่งแค่นั้นเอง

“ถ้า......คุณกังวลละก็เดี๋ยวฉันโทรให้เฉียวจื้อมาด้วยก็ได้......”

ยังไม่ทันจะพูดประโยคท่อนหลังจบ เย่โม่เซินก็ได้ขัดจังหวะคำพูดเธออย่างเย็นชา “คุณกับเขามีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกันหรือเปล่า”

“เอ๊ะ” หานมู่จื่อกะพริบตา ส่ายหน้าไปอย่างไม่รู้ตัว “ก็ไม่นับว่าจะดีมาก แต่พวกคุณเป็นเพื่อนกันไม่ใช่หรือ ฉันเพียงแค่คิดว่า......”

“ไม่ต้องเรียกเขามาหรอก” เย่โม่เซินพูดไปตรง ๆ

“อย่างนั้น คุณก็หมายถึงว่าคุณเต็มใจจะอยู่ต่อแล้วใช่ไหม”

เย่โม่เซินเม้มริมฝีบางของตนเองไว้แน่น ในใจยังคงมีความอึดอัดเล็กน้อย กำลังพยายามคิดวิธีการปฏิเสธที่จะไม่ทำให้เธอรู้สึกเสียใจเกินไป เมื่อได้เห็นรอยยิ้มของเธอที่เผยออกมา “อย่างนั้นคุณก็นั่งลงก่อน เดี๋ยวฉันไปเตรียมให้”

พูดจบก็รีบวิ่งไปยังห้องครัว ฝีเท้าที่ก้าวออกไปรวดเร็วราวกับบินไป

เย่โม่เซินเฝ้ามองฝีเท้าของเธอ มองดูร่างของเธออีกครั้ง นึกถึงคำพูดที่เฉียวจื้อพูดกับตนเองก่อนหน้านี้ ทันใดนั้นก็รู้สึก......ตนเองอาจจะตกอยู่ในแผนการแล้ว

ผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้า มองดูแล้วก็รู้สึกมีพลังดึงดูด เต็มไปด้วยพลังที่แข็งแกร่ง มีอะไรที่ดูน่าอึดอัดตรงไหน

เฉียวจื้อผู้ชายที่น่าบัดซบคนนี้ เพื่อที่จะโกหกตนเองแล้ว ไม่ได้ด้วยเล่ห์ก็เอาด้วยกลจริง ๆ พูดจาโกหกสารพัด

เย่โม่เซินก็ไม่ง่ายแล้วที่จะออกไป มองไปรอบ ๆจากนั้นก็นั่งลงไปบนโซฟา เมื่อก้มหน้าลงเขาก็ได้เห็นเสื้อสูทในมือ

ดังนั้นเย่โม่เซินไม่ได้ตั้งใจ ยิ่งนึกถึงฉากที่เห็นในห้องก่อนหน้านี้

ชุดชั้นในสีแดง......

หยุด

เย่โม่เซินควบคุมความคิดของเขาได้ทันเวลา ไม่คิดอีกต่อไปแล้ว

เมื่อคิดต่อไปอีก คนที่เพี้ยนไม่ใช่ผู้ช่วยตัวน้อยคนนี้ แต่เป็นตัวเขาเอง

แต่หลายต่อหลายครั้ง แต่มีความคิดบางอย่างที่คุณยิ่งควบคุมเท่าไร มันก็ยิ่งดื้อดึงที่จะออกมา ครอบครองความคิดและจิตใจของคุณ

ก็เหมือนเช่นตอนนี้ ในความคิดของเย่โม่เซินก็คิดถึงโครงร่างและรูปร่างของชุดชั้นในตัวนั้นขึ้นมา เมื่อมองไปยังชุดสูทในมืออีกครั้ง ก็รู้สึกเหมือนกำลังถือเผือกร้อนไว้ในมือ

เขาโยนชุดตะวันตกนั้นออกไปด้านข้าง

ช่างมัน ไม่ต้องการแล้วล่ะ

สิ่งนี้ช่วยให้เขายังมีความคิดฟุ้งซ่านต่อไป

หานมู่จื่อยังคงยุ่งอยู่ในครัว โค้งริมฝีปากยกขึ้น

ข้อความเมื่อกี้นี้เป็นข้อความที่ เฉียวจื้อส่งให้เธอ เนื้อหานะหรือ เป็นเรื่องเกี่ยวกับเย่โม่เซินโดยธรรมชาติ

ในตอนแรกเธอคิดว่าเย่โม่เซินมาเพื่อหยิบชุดสูท แต่เฉียวจื้อก็บอกอีกว่าเขาได้คุยกับเย่โม่เซินแล้วในเรื่องที่ตนเองไม่สบายใจ จากนั้นเขาก็ออกมา ถามเธอว่าเขาได้มาหาเธอหรือเปล่า

ตอนที่ได้เห็นข้อความนี้ หานมู่จื่อรู้สึกว่าหัวใจของตนเองถูกห้องล้อมไปด้วยไฟบางอย่าง ร้อนระอุ+เดือดปุด