เล่ห์ร้ายใจปรารถนา Series Follow you heart นิยาย บท 17

เช้าของวันใหม่หญิงสาวร่างอรชรพยายามจะพลิกตัวไปมาแล้วเธอรู้สึกระบมไปทั้งร่าง เนื่องจากอีธานจัดหนักจัดเต็มทั้งคืน และแล้วก็รู้สึกได้ถึงอ้อมแขนอันแข็งแกร่งของชายร่างกำยำ เมื่อชายหนุ่มดันร่างอรชรของเธอแนบชิด พร้อมกับจับร่างเล็กตะแคงใบหน้าเข้าหาเขา สายตาคมจ้องประสานกับดวงตากลมโต พร้อมกับกล่าวทักทายแล้วป้อนคำหวานให้กับเธอ

"จุ๊บ! ... มอนิ่งคิสครับที่รัก" เขาโน้มใบหน้าเข้าไปจูบที่เรียวปากอิ่มอย่างดูดดื่ม ก่อนจะยอมผละออกอย่างเสียดายแล้วพูดทักทายเธอในยามเช้า โดยที่หญิงสาวไม่ทันได้ตั้งตัว ใบหน้าของเธอร้อนผ่าวในรอบที่ร้อยแล้วมั้ง ตั้งแต่อยู่กับอีธาน

"คุณลุกขึ้นไปหยิบเสื้อคลุมมาให้ฉันเลยนะ ต้องรีบไปเปิดร้านสายแล้ว" ฮันน่าหลบสายตาของอีธาน ถ้อยคำที่เธอพูดออกมานั้นแฝงไปด้วยความเขินอายอย่างชัดเจน

"ใครบอกว่าผมจะให้คุณไปเปิดร้าน" ดูเหมือนว่าอีธานจะไม่แยแสต่อคำพูดของเธอสักนิด ชายหนุ่มเอื้อมมือไปคว้าสมาร์ตโฟนเครื่องแพงมาจากโต๊ะข้างเตียงแล้วกดโทรออก

"ขับรถมารอได้เลย อีกประมาณสิบนาทีฉันจะลงไป โอเคตามนั้น" เมื่อสนทนากับคนในสาย เสร็จอีธานก็เก็บโทรศัพท์ไว้ที่เดิม แต่นั่นกลับทำให้ฮันน่ารู้สึกแปลกใจว่าเขาคิดจะทำอะไรกันแน่

"เมื่อกี้คุยอะไรกับใครนัดแนะอะไรกันฉันไม่ไปด้วยหรอกนะ จะกลับร้าน อีกอย่างฉันก็ไม่มีชุดเปลี่ยน"

"คุณไปอาบน้ำรอได้เลย เรื่องชุดไม่ใช่ปัญหา" เหมือนว่าทุกอย่างจะเข้าทางอีธานไปเสียหมด และดูเหมือนกับว่าชีวิตของฮันน่ากำลังจะขึ้นอยู่กับเขา ทั้งที่เธอพยายามต่อรองยกข้ออ้างขึ้นมาสารพัด เพื่อให้เขาอยู่ห่างๆ เธอกับลูก จนกว่าเธอจะแน่ใจว่ากันยาและตุลาจะปลอดภัย ถ้าหากทั้งคู่อยู่ในสถานะบุตรของอีธาน

"หมายความว่ายังไง" ฮันน่าถามเขาออกมาด้วยน้ำเสียงห้วนๆ เมื่อชีวิตของเธอกำลังจะถูกชายตรงหน้าเข้ามาแทรกแซง หญิงสาวมีความรู้สึกเหมือนกับว่าเขากำลังพยายามจัดการทุกอย่างในชีวิตของเธอ โดยที่เขานั้นไม่ถามความสมัครใจหรือความคิดเห็นของเธอเลยสักคำ

"ผมให้กันยาเตรียมชุดไว้ให้คุณ และลีโอไปเอามาแล้วด้วย เดี๋ยวผมจะลงไปหยิบขึ้นมาให้"

"หมายความว่ายังไงกันยาเตรียมชุดไว้ให้ฉัน คุณบอกเรื่องของเรากับลูกแล้วเหรอ คุณทำอะไรลงไป ทำไมไม่ปรึกษากันก่อน คุณบ้าอำนาจเผด็จการชัดๆ " ฮันน่าทำท่าทางกลับฟัดกะเฟียดใส่เขา พร้อมกับดึงผ้าห่มออกแล้วทำหน้าเอือมๆ ออกมา โดยที่หญิงสาวลืมไปว่าเรือนร่างอรชรของเธอไร้ซึ่งอาภรณ์ใดๆ ทั้งสิ้น อีธานที่กำลังนอนเอนหลังอยู่กันเขาถึงกับตาลุกวาวให้กับความเซ็กซี่ของภรรยา

"ผมชอบจังเวลาที่คุณโกรธ แล้วไม่สวมใส่อะไรเลย"

"ว้าย!! กรี๊ดดด! ห้ามมองคุณหลับตาเลยนะ" ฮันน่าถึงกับร้องกรี๊ดออกมาเสียงหลง ก่อนจะคว้าผ้าห่มมาคลุมร่างอรชรเอาไว้ ใบหน้าของเธอร้อนผ่าวเพราะความเขินอาย มัวแต่โกรธจนลืมนึกไปว่าตัวเองนั้นไม่ได้สวมใส่อะไรเลย

"คุณอย่าดึงไปหมดสิ ผมก็โป๊เหมือนกันนะ" อีธานแกล้งพูดเย้าแหย่ผู้เป็นภรรยาออกไป ทั้งที่ภายในใจเขารู้สึกดี ถึงแม้ว่าเมื่อคืนจะเห็นหมดทุกรูขุมขนตั้งแต่หัวจรดเท้าของเธอ แต่ดูกี่ครั้งก็ไม่รู้สึกเบื่อ

"คุณมันคนเจ้าเล่ห์ สิบกว่าปีที่ผ่านมาคุณก็ยังไม่เปลี่ยน ยังคงเห็นผลประโยชน์ของตัวเองเป็นหลัก โดยไม่นึกถึงคนอื่นเลยสักนิด คุณรู้หรือเปล่าว่ามันจะทำให้ลูกตกอยู่ในอันตราย กันยาและตุลาคือหัวใจและชีวิตของฉัน ถ้าลูกเป็นอะไรไปฉันคงอยู่ไม่ได้" อีธานถึงกับถอนหายใจออกมา ที่ภรรยาของเขาตีตัวไปก่อนไข้ แต่ก็อดที่จะปลอบเธอไม่ได้เมื่อฮันน่ากำลังนั่งร้องไห้น้ำตาคลอ

"เอาล่ะฮันน่าคุณหยุดร้องได้แล้ว ผมสัญญาว่าจะไม่บอกใครเรื่องที่กันยาและตุลาเป็นลูกของผมโอเคไหม จนกว่าคุณจะแน่ใจ ว่าผมไม่ได้มีศัตรูเหมือนดังแต่ก่อนแล้ว" อีธานขยับเข้าไปใกล้ พร้อมกับสวมกอดฮันน่าจากทางด้านหลัง แล้วเอาคางไปเกยที่หัวไหล่เธอเอาไว้