เล่ห์ร้ายใจปรารถนา Series Follow you heart นิยาย บท 22

สองพ่อลูกกลับถึงบ้านก็มืดค่ำพอดี ทั้งสองช่วยกันหอบของพะรุงพะรังเข้ามาข้างในบ้าน โดยมีสายตาคู่สวยของฮันน่าจ้องมองมาที่อีธานและกันยาด้วยความรู้สึกสงสัย แถมข้างๆ โซฟาที่เธอนั่งยังมีกระเป๋าเดินทางใบใหญ่วางเอาไว้ และมันก็ไม่ใช่ของใครที่ไหนลีโอเป็นคนเอามาส่งให้อีธาน พร้อมกับกล่องของขวัญ เมื่อไม่กี่นาทีที่ผ่านมา ก่อนที่เขาจะกลับไป

"ได้อะไรมาเยอะแยะเชียว" ฮันน่าพูดอออกมาด้วยน้ำเสียงที่แฝงไปด้วยการตำหนิอีธาน เพราะเขาตามใจลูกเกินไป ฮันน่าไม่ต้องการให้กันยาและตุลาใช้เงินฟุ่มเฟือยเกินความจำเป็น

"แม่ขา... อย่าบ่นพ่อเลยนะคะ กันยางอแงขอให้พ่อซื้อให้เองค่ะ แล้วนี่กระเป๋าเดินทางแม่จะไปไหนเหรอคะ มีกล่องของขวัญด้วยของใครคะแม่" กันยารีบวางข้าวของในมือลง ก่อนจะหย่อนก้นลงนั่งข้างๆ มารดาพร้อมกับซุกหน้าเข้าหาอกนุ่มอย่างอ้อน

"ไม่ต้องมาอ้อนเลยนะยัยตัวแสบ ไปอาบน้ำได้แล้วจะได้ลงมาทานข้าว แล้วหยิบของพวกนี้ไปด้วย" ฮันน่ารู้ทันกันยา เพราะทุกครั้งที่โดนดุเธอก็จะใช้ไม้อ้อน จนมารดายอมใจอ่อน คล้อยตามทุกครั้ง

"กันยาหยิบกล่องของขวัญไปให้ตุลาด้วยลูก" อีธานนั่งเงียบ เพื่อดูสถานการณ์ และเมื่อฮันน่าไม่ดุลูกสาวแล้ว เขาจึงบอกให้กันยาหยิบกล่องของขวัญไปให้ตุลาด้วย

"อืม... ของตั้งเยอะ คงหยิบขึ้นไปไม่หมดแน่ ถ้าอย่างนั้นกันยาขอเอาของขวัญไปให้ตุลาก่อนนะคะคุณพ่อ คุณแม่" น้ำเสียงของหญิงสาวดูมีความสุขจนล้น เมื่อเธอได้เรียกบิดามารดาออกมาพร้อมกันแบบนี้ ก่อนจะรีบถือกล่องของขวัญขึ้นไปบนบ้าน พลอยทำให้ฮันน่าเริ่มใจก่อน ตอนแรกเธอตั้งใจที่จะไล่อีธานกลับไป แต่ตอนนี้คงต้องยอมให้เขาย้ายเข้ามาอยู่ในบ้านหลังนี้อย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

"ฉันมีเรื่องจะตกลงกับคุณ" ฮันน่ายังคงวางฟอร์ม ใบหน้าของเธอบึ้งตึงพร้อมกับน้ำเสียงที่แข็ง เพื่อแสดงความเป็นเจ้าของบ้านออกมา

"เหนื่อยไหม" อีธานถามภรรยาออกมาพร้อมกับเลื่อนตัวลงไปนั่งกับพื้น แล้วนวดให้กับฮันน่า คำถามเมื่อสักครู่ ทำให้หญิงสาวถึงกับน้ำตาซึม นานแค่ไหนแล้วที่เธอไม่ได้รับความห่วงใยแบบนี้จากใครสักคน นอกจากตุลาและกันยา แต่นั่นมันก็รู้สึกต่างกันกับที่อีธานทำให้เธอในตอนนี้

"พอแล้ว ฉันจะไปจัดอาหารขึ้นโต๊ะ ได้เวลาทานมื้อเย็นแล้ว" ฮันน่ากำลังพยายามที่จะกลบเกลื่อนความรู้สึกของตัวเองเอาไว้ เพราะหญิงสาวยังไม่แน่ใจว่าอีธานได้ซ่อนผู้หญิงคนไหนเอาไว้หรือเปล่านอกจากเธอ

"คุณนั่งพักเถอะ ทำงานมาทั้งวันแล้วยังต้องมาทำอาหารให้ผมกับลูกทานอีก เดี๋ยวผมจัดการเอง คุณแอบร้องไห้หรือเปล่าทำไมตาแดง หืม" เมื่ออีธานเงยหน้าขึ้นไปสบตาภรรยา ทำให้เขามองเห็นดวงตากลมโตของเธอนั้นเริ่มแดงก่ำ "

เปล่าสักหน่อย... แค่ฝุ่นเข้าตา" ฮันน่าพูด พร้อมกับรีบกะพริบตาถี่ๆ แล้วขยี้เบาๆ

"ไหน... อย่าขยี้ เอามือออกก่อน ผมขอดูหน่อย" อีธานรีบลุกขึ้นไปนั่งข้างๆ ฮันน่า แววตาของเขาดูห่วงใยเธอมาก จากนั้นชายหนุ่มได้โน้มใบหน้าเข้าไปใกล้ แล้วเป่าลงไปเบาๆ ทั้งคู่ได้สบตากันต่างคนต่างก็จ้องเข้าไป ภายในดวงตาของกันและกัน ราวกับกำลังต้องมนต์

"อย่าไล่ผมไปไหนเลยนะฮันน่า ผมอยากอยู่กับคุณและลูกๆ ของเรา" เสียงทุ้มของชายหนุ่มแฝงไปด้วยความจริงจังและแน่วแน่ ดวงตาของเขาไม่ล่อกแล่ก บ่งบอกถึงความตั้งใจที่เขาปรารถนา อยากจะอยู่ที่นี่กับเธอและลูกจริงๆ มือของอีธานปัดลงไปที่ปอยผมของฮันน่า ใบหน้าของคนทั้งคู่ใกล้ชิดกันจนหญิงสาวสัมผัสได้ถึงลมหายใจอุ่นๆ จากคนตัวโต

"ไหนบอกว่า จะไปจัดอาหารขึ้นโต๊ะไง รีบไปสิ เดี๋ยวลูกๆ ก็ลงมาทานข้าวกันแล้ว" ฮันน่าไม่รับปากอีธาน และในเวลาเดียวกันเธอก็ไม่ได้ปฏิเสธเขาอีกด้วย

"ขอบคุณนะ สำหรับของขวัญที่ล้ำค่า กันยาและตุลาเป็นดั่งโซ่ทองคล้องใจ ผมไม่คิดไม่ฝันมาก่อนเลยว่า จะมีลูกโตเป็นหนุ่มเป็นสาวแล้ว ขอบคุณนะครับ จุ๊บ!"

"คุยกันหลายเรื่องค่ะคุณแม่ และมีอีกเรื่องที่กันยายังไม่ได้บอกตุลา" กัญญาพูดพร้อมกับยิ้มแหยๆ ออกมา เพราะเรื่องนี้เธอเป็นคนตัดสินใจแทนตุลาเอง

"มีเรื่องอะไรอีกกันยา พูดมาเลยนะเกี่ยวกับฉันหรือเปล่า" ตุลาทำเสียงเข้ม จนกันยารู้สึกหนาวๆ ร้อนๆ เพราะกลัวว่าพี่ชายจะโกรธ

"พ่อจะให้กันยากับตุลาไปเรียน โรงเรียนเดียวกับเจด้า กันยาก็เลยตอบตกลง"

"อะไรนะ!" สองแม่ลูกประสานเสียงดังออกมาพร้อมกัน เพราะฮันน่าและตุลาทราบดีว่า ค่าเทอมที่โรงเรียนแห่งนี้แพงแค่ไหน

"แม่ขา... ให้กันยากับตุลาไปเรียนที่นั่นนะคะ พ่อจะให้คนขับรถเทียวไปรับไปส่งคุณแม่ไม่ต้องกังวลหรอกค่ะ" กันยาทำเสียงออดอ้อนออกมา พร้อมกับแววตาที่อ้อนวอน

"ทั้งพ่อทั้งลูกแสบพอกันเลย ลงไปทานข้าวได้แล้วเรื่องนี้เดี๋ยวแม่จะคุยกับพ่อเอง" พูดจบฮันน่าก็ลุกเดินออกไปจากห้อง ปล่อยให้สองพี่น้องนั่งมองตากัน แต่ต่างความรู้สึก เมื่อตุลามองกันยาด้วยความโกรธ

แต่ผู้เป็นน้องสาวกลับใช้แววตาอ้อนพี่ชาย เพื่อให้เขายอม ใจอ่อนตกลงปลงใจไปเรียนที่เดียวกับเธอ สุดท้ายตุลาก็ต้องพ่ายแพ้ให้กับลูกอ้อนของกันยา เขาไม่ได้คิดที่อยากจะเป็นเรียนโรงเรียนดังๆ หรูๆ แต่ที่ยอมไปด้วย เพราะเป็นห่วงและหวงน้องสาวมากกว่า