เล่ห์ร้ายใจปรารถนา Series Follow you heart นิยาย บท 21

ภายในร้านกระเป๋าแบรนด์เนมชื่อดัง กันยารู้สึกหมั่นไส้ผู้หญิงที่มาเกาะแกะบิดาของเธอ หญิงสาวยังคงยืนเลือกกระเป๋าอย่างใจเย็น พร้อมกับคิดหาวิธีแก้เผ็ดมุกมายา เมื่อหล่อนกำลังนั่งเบียดอีธานที่โซฟา ซึ่งเป็นจุดที่ทางร้านมีไว้ให้ลูกค้านั่งรอแฟนหรือเพื่อนที่เลือกกระเป๋านานๆ และในเวลานี้หล่อนก็แทบจะสิงร่างบิดาของเธออยู่แล้ว และทันใดนั้นเองก็ทำให้เธอนึกถึงคำที่มารดาได้บอกเอาไว้ ก่อนออกจากบ้านฮันน่าได้กำชับกันยา ถ้าไม่จำเป็นอย่าทำตัวให้ใครได้รู้ว่าเธอนั้นเป็นลูกสาวของอีธาน ไม่อย่างนั้นหญิงสาวจะไม่ปลอดภัย

"เด็กสมัยนี้เห็นกระเป๋ารองเท้า เป็นวัตถุนิยมไปแล้ว คุณอีธานว่าไหมคะ" มุกมายาพูดกับอีธานแต่สายตาของเธอนั้นกลับชำเลืองมองไปที่กันยาพร้อมทั้งเบ้ปากใส่ด้วยความรู้สึกสมเพช คิดว่าหญิงสาวคงจะเป็นคู่ขาของอีธาน

"ผมว่าผู้หญิงทุกคน ก็ชอบที่จะชอปกระเป๋ารองเท้าและเสื้อผ้ากันทั้งนั้น หรือว่าคุณมุกมายาไม่ชอบครับ" หญิงสาวถึงกับทำตาเลิ่กลั่ก เพราะเธอเองก็ชอบและก็มักจะผลาญเงินบิดาเป็นประจำ เพื่อซื้อของแบรนด์เนมพวกนั้นอาทิตย์ละหลายแสน

"แหม... พูดแบบนี้คุณอีธานจะไปเปย์มุกเหรอคะ" แววตาหวานหยาดเยิ้มมองจิกไปที่ดวงตาคม พร้อมกับขบเม้มริมฝีปากล่างเอาไว้ เพื่อสื่อถึงความนัยที่แอบแฝง ส่วนมือปลาหมึกของมุกมายายังคงลูบไล้ไปที่ต้นแขนแกร่งของชายหนุ่มไม่ยอมเลิกรา ถังที่อีธานพยายามขยับออกห่าง แต่มุกมายาก็ยังคงเบียดเขาไม่ยอมลดละเช่นกัน

"ระดับลูกสาวของคุณศิลา คงไม่ต้องรอให้ผมเปย์หรอกใช่ไหมครับ" ประสบการณ์เรื่องผู้หญิงของอีธานนั้นโชกโชนมีหรือที่เขาจะไม่รู้ว่ามุกมายา กำลังต้องการอะไรจากเขากันแน่

"ใบนี้สำหรับเอาไว้ใช้สะพายเวลาไปเที่ยว ใบนี้สวยดีอยากได้ ส่วนใบนี้เอาไปฝากแม่ อืม... ดูอีกใบดีกว่าเผื่อเบื่อแล้วอยากเปลี่ยนจะได้ไม่ต้องมาซื้อบ่อยๆ " กันยาเดินมาใกล้บริเวณที่บิดาของเธอนั่งอยู่ พร้อมกับกระเป๋าสามใบที่มีพนักงานช่วยถือคอยบริการเดินตามกันยา ซึ่งแต่ละใบเหยียบแสนทั้งนั้น มิหนำซ้ำหญิงสาวยังแกล้งพูดออกมาเสียงดังเพื่อให้มุกมายาได้ยิน

"อะไรกันคะ เด็กนั่น ทำไมถึงไม่รู้จักเกรงใจ หยิบเอาตามอำเภอใจยังกับแจกฟรี" มุกมายาพูดตำหนิออกมาเสียงดัง จนทำให้กันยาเริ่มทนไม่ไหว เพราะหล่อนเริ่มทำตัวเป็นเจ้าข้าวเจ้าของ ของบิดาของเธอ

"คุณอีธานขาาา... หนูขอสามใบ ส่วนอีกใบเอาไปฝากคุณแม่ได้ไหมคะ" กันยาพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่หวานปนออดอ้อน พร้อมกับนั่งลงไปที่ตักของอีธาน มิหนำซ้ำเธอยังเอามือเรียวคล้องไปที่ลำคอแกร่งของผู้เป็นบิดาไว้อีกด้วย

ก่อนจะช้อนสายตาวาดมองไปที่ใบหน้าคมคาย พร้อมกับทำท่าขยิบตาข้างขวา เพื่อส่งสัญญาณให้กับผู้เป็นบิดาได้ทราบ ถึงเจตนารมณ์ของเธอ การกระทำของกันยาได้สร้างความไม่พอใจให้กับมุกมายาเป็นอย่างมาก หล่อนถึงกับพยายามข่มอารมณ์โกรธและความขุ่นเคืองใจที่มีเอาไว้ เพราะดูจากท่าทีของอีธานแล้ว ชายหนุ่มดูรักและเอ็นดูกันยามากเป็นพิเศษ แตกต่างจากที่ชายหนุ่มได้แสดงออกกับหล่อนราวฟ้ากับเหว

"ทำไมจะไม่ได้ล่ะครับ...หืม หนูอยากได้ใบไหนราคาเท่าไหร่ก็หยิบมาเลยครับ เอาบัตรนี้ไปจ่าย วงเงินไม่จำกัดรูดได้ตามสบายเลยครับคนดี" อีธานเปิดกระเป๋าสตางค์ พร้อมกับหยิบบัตรเครดิตส่งให้กันยาและนั่นก็ยิ่งทำให้ลูกสาวของเขาเล่นใหญ่มากขึ้น เพราะความพิเศษของบัตรใบนี้มีเพียงแค่ไม่กี่คนเท่านั้นที่ใช้ ต้องเป็นอภิมหาเศรษฐีเท่านั้นถึงจะได้ครอบครอง และหนึ่งในนั้นก็คืออีธานบิดาของกันยา

"ขอบคุณนะคะ แบบนี้ต้องมีรางวัลให้แล้วแหละ.... จุ๊บ! จุ๊บ! " อีธานถึงกับฉีกยิ้มกว้าง เมื่อลูกสาวหอมแก้มเขาซ้ายขวารัวๆ แม้เพิ่งจะได้อยู่ด้วยกันไม่กี่ชั่วโมงก็ทำให้ชายหนุ่มรู้สึกหลงรักและเอ็นดูกันยาเป็นอย่างไรมาก เขาช่างเสียดายช่วงวันเวลาที่ผ่านมาเหลือเกิน ถ้าได้เลี้ยงเธอกับตุลามาตั้งแต่ฮันน่าให้กำเนิด เขาคงจะรู้สึกดีมากกว่านี้

"ทำไมอ้อนจัง คืนนี้อย่าลืมที่คุยกันเอาไว้นะ" สองพ่อลูกคุยกันอย่างมีนัยแอบแฝง ในขณะที่กันยาเองก็แกล้งทำสายตาเจ้าเล่ห์ออกมา ทั้งที่ความเป็นจริงแล้ว เธอก็มีแผนการร่วมกันกับบิดา ที่จะทำให้ค่ำคืนนี้เป็นคืนพิเศษสำหรับครอบครัว

"ให้รางวัลหนูก่อน คืนนี้หนูถึงจะยอมทำตามที่เราได้ตกลงกันเอาไว้" กันยาทำแก้มป่อง ก่อนจะชี้ให้ผู้เป็นบิดาจุ๊บแก้มเธอเพื่อเป็นรางวัล

"จุ๊บ! จุ๊บ! แสบนะเราเนี่ย..." อีธาน จุ๊บแก้มลูกสาวซ้ายขวาเช่นกันจากนั้นเขาถึงกับเอ่ยปากออกมา ไม่รู้ว่าเป็นคำชมหรือเปล่า และอีธานก็อดไม่ได้ที่จะเอามือยีไปที่เส้นผมดุจแพรไหมของเธอด้วยความรักเอ็นดูมากเป็นทวีคูณ จากนั้นหญิงสาวจึงลุกขึ้น แล้วเดินไปที่เคาน์เตอร์เพื่อรูดบัตรชำระค่ากระเป๋า

"น้องดูยังเด็กอยู่เลยนะคะ ถึงสิบแปดหรือยังคะเนี่ย" มุกมายายังคงพูดจากระแนะกระแหนอีธานออกมา เมื่อหล่อนรู้สึกริษยากันยาเป็นอย่างมาก

"กันยาเพิ่งจบมอต้น กำลังจะขึ้นมอสี่เดือนหน้านี่เอง แต่เธอดูเป็นสาวกว่าเพื่อนๆ ในวัยเดียวกันมาก" เวลาที่พูดถึงลูกสาวใบหน้าของอีธานดูมีความสุขมาก แววตาของเขาดูเป็นประกาย เมื่อความหวังที่จะได้พบเจอกับภรรยาได้เดินทางมาถึงจนได้ แถมยังมีเรื่องให้เขาได้เซอร์ไพรส์ เพราะกันยาและตุลาคือของขวัญที่ล้ำค่าจากฮันน่าภรรยาของเขา

"วันนี้พอแค่นี้ก่อน เพราะคุณลีโอไม่อยู่ ไม่มีคนช่วยกันยาถือไม่ไหวแล้ว กลับบ้านกันเถอะค่ะ" กันยาเดินตรงมาหาอีธานพร้อมกับกระเป๋าเต็มไม้เต็มมือทั้งสองข้าง พร้อมกับเอ่ยปากชวนเขากลับบ้าน จนทำให้มุกมายารู้สึกแปลกใจเพราะไม่คิดว่าอีธานจะชอบคั่วเด็กที่มีอายุไม่ถึงสิบแปดด้วยซ้ำ