เล่ห์ร้ายใจปรารถนา Series Follow you heart นิยาย บท 20

เมื่อรับประทานอาหารเสร็จ อีธานได้ชวนลูกทั้งสองออกไปชอปปิง แต่ดูเหมือนว่าตุลาจะยังคงแสดงท่าทีเหมือนกับว่าเขายังไม่พร้อม ที่จะรับยอมรับสถานะกับการที่มีบิดาในตอนนี้ได้ ผิดกับกันยาที่ดูดีใจจนออกนอกหน้าแถมยังเข้ากับผู้เป็นบิดาได้ดี ตุลาได้ปฏิเสธที่จะออกไปกับอีธานโดยเขาให้เหตุผลว่าจะอยู่เฝ้าร้านช่วยงานมารดา การออกไปชอปปิงครั้งนี้จึงมีเพียงแค่อีธานกับลูกสาว

"ตุลา ลูกไม่ดีใจเหรอ ที่ได้เจอพ่อ แล้วทำไมลูกถึงไม่ยอมเรียกเขาว่าพ่อ มีอะไรที่ทำให้ลูกยังไม่แน่ใจในตัวของพ่อหรือเปล่า" เมื่ออีธานและกันยาเดินออกไปจากบ้าน

ฮันน่าลุกไปนั่งที่โซฟาข้างๆ ตุลาแล้วถามลูกชายออกมาด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน เพราะรู้สึกสงสารอีธานจากการที่ถูกตุลาปฏิเสธ เมื่อเขาชวนลูกชายออกไปช้อปปิ้งด้วยกัน ที่สำคัญผู้เป็นลูกชายนั้น ยังทำท่าทีเหมือนกับว่าไม่ดีใจหรือยินดีเลยสักนิด กับการที่ได้เจอบิดา มิหนำซ้ำแววตาที่ตุลามองเขายังมีความขุ่นเคืองอยู่ภายใต้ดวงตาคมนั้นเป็นอย่างมาก เหมือนกับว่าเขาโกรธอีธานมาเป็นเวลาเนิ่นนาน

"ผมเองก็ไม่รู้ควรดีใจหรือเปล่า เพราะผมไม่เคยนึกที่จะมีความรู้สึกแบบนั้นมาก่อน แต่ที่ผมรู้เขาเคยทำแม่เจ็บ แม่ต้องเลี้ยงผมกับกันยามาด้วยความยากลำบากเพียงลำพัง เขากลับมาในเวลาที่สายไปแล้ว" คำพูดและแววตาของลูกชายทำให้ฮันน่าถึงกับน้ำตาซึม

เมื่อชายหนุ่มกำลังเข้าใจอีธานผิด และดูเหมือนว่าเขาได้เกลียดผู้เป็นบิดาไปแล้วด้วยซ้ำ เพราะดูจากแววตาของตุลาที่ดูแข็งกร้าวเวลาที่เขาพูดถึงอีธาน ความเป็นจริงแล้วเธอต่างหากที่เป็นคนหนีไปจากเขา เพราะกลัวว่าลูกจะไม่ปลอดภัยถ้าต้องอยู่ในสถานะภรรยาของอีธาน บวกกับตอนนั้นฮันน่าได้คิดว่าชีวิตของเธอกับอีธานนั้นเป็นเหมือนคู่ขนาน คงไม่มีทางมาบรรจบกันได้

"ตุลาความจริงแล้ว พ่อไม่ได้ทิ้งพวกเราไป แม่ต่างหากที่พยายามหนี และได้รับการช่วยเหลือจากพ่อเสือ จึงทำให้พ่อของลูกตามหาแม่ไม่เจอ เพราะไปอยู่ที่ไร่กุหลาบที่ตัดขาดจากโลกภายนอก"

"เพื่ออะไรครับแม่ ผมไม่เข้าใจแม่หนีเขาไปตั้งไกล แล้วทำไมวันนี้ถึงยอมอภัยให้เขาง่ายๆ ถ้าเขาไม่ได้ทำให้แม่เสียใจ แม่จะหนีเขาไปทำไมล่ะครับ" ตุลาโน้มตัวเข้าไปใกล้ฮันน่า แล้วซุกใบหน้าลงไปที่อกของมารดาอย่างออดอ้อน เพราะเขายังไม่พร้อมกับการที่จะมีบิดาเข้ามาในชีวิต เนื่องจากชายหนุ่มชินกับการอยู่แบบนี้

เมื่อเขาเคยคิดเอาไว้ว่าจะเป็นคนคอยปกป้องและดูแลกันยากับมารดาด้วยตัวเอง จึงทำให้หนุ่มน้อยรู้สึกหวาดกลัวกับการมาของอีธาน เขาไม่อยากเห็นมารดาต้องเสียใจ และร้องไห้ให้กับผู้ชายที่พึ่งกลับมาแสดงตัวรับผิดชอบทั้งที่เวลาล่วงเลยไปสิบกว่าปี แม้ว่ามารดาจะอธิบายถึงเหตุผล แต่สำหรับตุลามันก็ไม่สำคัญ ถ้าอีธานคิดที่จะพยายามตามหามารดาของเขาจริงจัง

ทางด้านอีธานกับกันยาสองพ่อลูกคุยกันกะหนุงกะหนิงจนบางคนเห็นต่างคิดว่าเป็นคู่รัก เนื่องจากกันยาเป็นลูกครึ่ง แม้หน้าตาเธอจะได้มามารดามาเต็มๆ แต่รูปร่างของเธอกลับก็ดูเป็นสาวมากกว่าเพื่อนรุ่นราวคราวเดียวกัน ปีนี้เธอก็อายุสิบห้าย่างสิบหก จึงทำให้กันยาดูเป็นสาวมากเลยทีเดียว

"ชุดนี้สวยไหมคะ" กันยาเดินออกมาจากห้องลองชุด พร้อมกับหมุนตัวไปมา จนทำให้อีธานรู้สึกภูมิใจที่เขามีลูกสาวโตและสวยขนาดนี้ ต่อไปคงต้องไว้หนวดแล้ว เขาเพิ่งจะเข้าใจคำว่าหวงลูกสาวเป็นอย่างไร ที่ผ่านมาก็ทำกับผู้หญิงไว้มาก แม้ว่าทุกครั้งจะมีผลประโยชน์ร่วมกัน แต่นั่นมันก็ไม่สำคัญเท่ากับที่เขาเห็นทุกคนเป็นเพียงแค่ดอกไม้ริมทาง และถ้ามีผู้ชายคนไหนทำกับกันยาแบบนั้นหัวอกของคนเป็นบิดามารดา คงจะรู้สึกเจ็บปวดไม่ต่างอะไรกับเธอ

"ลูกสาวพ่อสวยที่สุด หนูจะเอากี่ชุดก็เลือกได้ตามสบาย หนูเลือกชุดเสร็จเราไปแวะดูกระเป๋ารองเท้าและเครื่องประดับกันดีกว่า" ใบหน้าของชายหนุ่มวัยสี่สิบต้นๆ ดูมีความสุขมากเป็นพิเศษเมื่อเขาได้ทำอะไรให้กับคนที่รัก โดยเฉพาะกันยาซึ่งในเวลานี้ เธอได้กลายเป็นแก้วตาดวงใจของเขาไปแล้วสิ้น