เล่ห์ร้ายใจปรารถนา Series Follow you heart นิยาย บท 19

ภายในห้องครัวสองพ่อลูกทำอาหารและคุยกันไปอย่างสนุกสนาน เสียงหัวเราะของกันยาและบิดาดังลั่นออกมาจากข้างใน ทำให้ผู้เป็นมารดาถึงกับพลอยอมยิ้มอย่างปลื้มใจ ที่เห็นลูกสาวมีความสุข ฮันน่าไม่คิดว่าบรรยากาศแบบนี้ ความรู้สึกแบบนี้จะเกิดขึ้นกับเธอและลูก ถ้าเธอยังคงยืนกรานที่จะปฏิเสธอีธานเข้ามาในชีวิต คงไม่ได้ยินเสียงหัวเราะของกันยาที่มันดังกว่าครั้งไหนๆ ที่เคยผ่านมา

"อ้าว! คุณไปนั่งรอผมกับลูกทำอาหารไว้รอคุณตั้งหลายอย่าง" เมื่อสายตาของชายหนุ่มเหลือบไปเห็นฮันน่า อีธานรีบเดินออกมาจากห้องครัว แล้วโอบไหล่เธอไปนั่งที่โต๊ะอาหาร

"ปล่อยฉันเดินเองได้" น้ำเสียงห้วนๆ เอ่ยห้ามปราม แต่กลับยอมทำตามเขาอย่างว่าง่าย เธอจะรู้หรือเปล่าว่ากำลังพูดไม่ตรงกับใจ เพราะทุกครั้งที่อีธานเข้าใกล้ เธอรู้สึกดีแค่ไหนเพราะเขามักจะทำให้หัวใจของเธอนั้นเต้นแรง จนไม่เป็นจังหวะทุกครั้ง

"คุณพ่อขา... ซุปไก่ต้องเติมอะไรลงไปอีกหรือเปล่าคะ" เสียงของกันยาตะโกนออกมาจากในครัวเมื่อบิดาของเธอทำทุกอย่างเสร็จแล้วยกเว้นซุปไก่ที่ยังคงตั้งไฟอยู่

"ไม่ต้องครับ พ่อปรุงเรียบร้อยแล้วพร้อมเสิร์ฟ ครับคุณลูกสาว ผมทำซุปไก่ร้อนๆ ไว้ให้คุณด้วยนะเมื่อคืนใช้แรงเยอะ กลัวคุณจะเพลีย"

เพียะ!!! ฝ่ามือเรียวตีลงไปที่ต้นแขนของผู้เป็นสามีอย่างแรง เมื่อเขาพูดแล้วใช้สายตาเจ้าเล่ห์มองมาที่เธอ

"โอ๊ย! คุณตีผมทำไมเนี่ยเจ็บนะ แบบนี้ต้องโดนลงโทษแล้ว"

"นี่! เอาหน้าของคุณออกไปให้พ้นเลยนะเดี๋ยวกันยาก็มาเห็นเข้า" ฮันน่าพูดพร้อมกับพยายามใช้มือดันใบหน้าคมคายของอีธานออกให้พ้น เมื่อเขาโน้มต่ำลงมาใกล้ใบหน้าของเธอ

"เห็นจะเป็นอะไรไปเล่า ลูกจะได้รู้ไงว่าเรารักกันแค่ไหน จุ๊บ! "

"ไอ้คนบ้า! " ฮันน่าพูดออกมาด้วยความเขินอาย ใบหน้าของเธอถึงกับร้อนผ่าว หญิงสาวรีบเอามือขึ้นมาลูบที่แก้ม เมื่อโดนผู้เป็นสามีขโมยจูบไปเมื่อสักครู่

"คุณพ่อขา... มีสายเข้าค่ะ ใครคะชื่อไพเราะจังเลยมุกมายา" เสียงกันยาดังขึ้นพร้อมกับยื่นสมาร์ตโฟนให้กับผู้เป็นบิดา เพราะเขาได้ตั้งค่าระบบสั่นเอาไว้ ในเวลานี้ฮันน่าได้มองไปที่ผู้เป็นสามีด้วยสายตาที่จับผิด เมื่อเธอรู้ซึ้งถึงกิตติศัพท์ของชายหนุ่ม คาสโนว่าตัวพ่ออย่างเขาคงจะมีผู้หญิงมาเกาะแกะไม่เลิก และถ้าเขายังคงกลับไปใช้นิสัยเดิมๆ มีหวังชีวิตนี้เธอคงอยู่ไม่เป็นสุขแน่

"เธอเป็นลูกสาวของหุ้นส่วนรายใหญ่ที่ร่วมลงทุนกับพ่อ แต่ก็ช่างเถอะปล่อยให้มันดังอยู่แบบนั้นแหละ ถ้าตัดสายก็จะเป็นการเสียมารยาทจนเกินไป กันยาเตรียมอาหารมาขึ้นโต๊ะได้เลยลูก รู้สึกว่าคนแถวนี้จะโมโหหิวแล้ว" อีธานแอบยกยิ้มที่มุมปาก พร้อมกับเหลือบไปมองใบหน้าของภรรยาที่บึ้งตึงบอกบุญไม่รับ เขาพอจะเดาได้ว่าหญิงสาวรู้สึกอย่างไร และคงอยากจะรู้เรื่องระหว่างเขากับมุกมายามากกว่าที่เพิ่งอธิบายให้กันยาฟัง

"ผมไม่เคยคิดที่จะข้องแวะหรือสายสัมพันธ์กับมุกมายา ที่ยอมให้เบอร์เธอไป เพียงแค่เอาไว้ติดต่องานกันเท่านั้น อย่างอนเลยนะครับ...เมียจ๋า" อีธานก้มลงไปโอบภรรยาจากทางด้านหลังพร้อมทั้งกระซิบลงไปที่ข้างหูของเธอเบาๆ การกระทำของชายหนุ่มยิ่งทำให้ฮันน่ารู้สึกว่าหัวใจของเธอนั้นเริ่มกำลังเต้นไม่เป็นจังหวะเวลาที่เขาเข้าใกล้และได้ยิ่งได้สัมผัสกับคำพูดที่อ่อนหวานและนุ่มนวล ยิ่งทำให้ความรู้สึกโกรธเคืองทั้งหมดทั้งมวลหายไปจนสิ้น

"กระซิบอะไรกันเหรอคะ นี่ลูกสาวนะคะ... ลูกสาวไม่ใช่อากาศธาตุ สวีตจังเลย" เมื่อกันยายกถาดอาหารจากในครัวมาขึ้นโต๊ะ ภาพที่บิดากำลังตั้งใจง้อมารดา ทำให้กันยารู้สึกตื้นตันใจเพราะเธอไม่เคยคิดมาก่อนว่าชีวิตจะมีโมเม้นต์แบบนี้กับเขาด้วย

"เด็กคนนี้นี่! พูดจาแก่แดดจัง ไปเรียกพี่ตุลามาทานข้าวด้วยกัน เอาโถใส่ข้าววางไว้เดี๋ยวแม่จัดการเอง" ฮันน่าพูดเสียงแข็งดุลูกสาวออกไป เพื่อกลบเกลื่อนความเขินอาย เมื่อเธอถูกอีธานสวมกอดจากทางด้านหลังอยู่แบบนี้

"รีบไปเรียกพี่สิลูก เดี๋ยวที่เหลือพ่อจะเข้าไปยกมาเอง"

"ขอบคุณค่ะ คุณพ่อ" กันยายิ้มแฉ่งออกมาจนแก้มแทบปริ แล้วรีบเดินออกจากบ้านไปเรียกตุลาเพราะนี่คืออาหารมื้อแรกในชีวิตที่จะได้รับประทานพร้อมหน้าพร้อมตาพ่อแม่ลูกเสียที ในรอบสิบกว่าปีที่ผ่านมา