เล่ห์ร้ายใจปรารถนา Series Follow you heart นิยาย บท 34

ภายในห้องทำงานของอีธาน ฮันน่ายังคงมีอาการตื่นเต้นจนผู้เป็นสามีอดที่จะเผลอยิ้มออกมาไม่ได้ เมื่อดวงตาของเธอนั้นฉายแววของความกังวลใจออกมาอย่างชัดเจน

"ที่รัก คุณไม่ดีใจเหรอ ที่ผมจะประกาศให้ใครต่อใครได้รู้ว่าคุณคือภรรยาของผม ทำไมทำหน้าแบบนั้นละครับ... หืม" อีธานเดินมานั่งที่โซฟาข้างๆ ฮันน่า พร้อมกับกุมมือเธอเอาไว้ แล้วแตะลงไปที่ปลายคางแหลมของภรรยาให้เงยมาสบตาคมของเขา

"พี่เรยาคงโกรธฉันมาก เพราะวันนั้นพี่สาวโทรมาถามเรื่องราวระหว่างฉันกับคุณ ฉันกลับโกหกพี่เรยาอกไปว่าความสัมพันธ์ของเราไม่มีทางเป็นไปได้" สิ่งที่ฮันน่าเป็นกังวลคือความรู้สึกของพี่สาว ที่ตอบเรยาออกไปในตอนนั้น เพียงเพราะว่าปากไม่ตรงกับใจ เธอยังไม่แน่ใจในตัวของอีธาน

"พี่สาวคุณ เขาต้องดีใจสิที่เห็นน้องสาวมีครอบครัวที่สมบูรณ์แบบ ทำไมเขาต้องโกรธด้วยล่ะ อย่าคิดมากเลยนะครับคนดี" น้ำเสียงและแววตาของอีธานนั้น แสดงออกให้ฮันน่าได้รู้ว่าเขาอ่อนโยนกับเธอเสมอ

"ขอกอดหน่อย" เสียงหวานออดอ้อนเหมือนแมวตัวน้อยที่กำลังคลอเคลียผู้เป็นเจ้าของ ยิ่งทำให้อีธานหลงใหลเธอมากขึ้น

"ทำไมอ้อนจัง...จุ๊บ!" อีธานพูดออกมา พร้อมกับยิ้มร่าจนหน้าบาน แล้วโอบภรรยาเข้ามาไว้ในอ้อมกอด แล้วจุมพิตลงไปที่หน้าผากกว้างของเธออย่างทะนุถนอม

ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก! เสียงคนเคาะประตูดังขึ้นจากนั้นไม่นานร่างเพรียวหุ่นเซ็กซี่ของเลขาสาวหน้าห้องก็เดินเข้ามา ขณะที่อีธานยังคงโอบภรรยามาไว้ในอ้อมกอดของเขา

"มีอะไรหรือเปล่าคุณเกวลิน ผมบอกแล้วไม่ใช่เหรอว่าวันนี้ผมไม่พบลูกค้า แคนเซิลงานทั้งหมด" เสียงทุ้มของชายหนุ่ม เหมือนกับมีอำนาจอยู่ในที จนทำให้เลขาสาวนั้นถึงกับหวาดกลัว ผิดไปจากที่พูดกับภรรยาเมื่อครู่ด้วยถ้อยคำที่อ่อนหวานปานน้ำผึ้งเดือนห้า

"เอ่อ... คือว่า... ไม่ใช่เรื่องนั้นค่ะ คือนักข่าวมาเต็มบริษัทเลยค่ะ ไม่รู้ว่าใครเชิญมา" เกวลินพูดออกมาด้วยท่าทางที่ตื่นเต้น แต่แววตาของเธอแฝงไปด้วยความเย้ยหยัน เมื่อหล่อนกำลังคิดว่าฮันน่าคงไม่มีทางหนีพ้นข่าวครหาที่ฉาวโฉ่ในเวลานี้พ้นอย่างแน่นอน

"ฮันน่ารอแป๊บ เดี๋ยวผมมานะ... จุ๊บ! " ชายหนุ่มพูดพร้อมกับจุมพิตลงไปที่เรียวปากอิ่มของภรรยาอย่างไม่แคร์สายตาเลขาอย่างเกวลิน ในเมื่อหัวใจของเขามีเพียงแค่ฮันน่า จนไม่อาจจะปิดกั้นความรู้สึกที่มีได้

"แปลกจัง ไม่ละอายแก่ใจบ้างเลยหรือไงที่ใครต่อใครเขาลือกัน ไม่ใช่สิหลักฐานก็ชัดเจนแม่กับลูกใช้ผู้ชายคนเดียวกัน"

เพียะ!! เสียงตบดังขึ้น พร้อมกับใบหน้าที่หันไปตามแรง รอยแดงของนิ้วมือบนใบหน้าบ่งบอกให้รู้ว่าคนตบตั้งใจฟาดลงอย่างไม่ยั้งมือ

"เธอถือดียังไงมาตบหน้าฉัน!" เกวลินเอามือกุมใบหน้าที่โดนตบเอาไว้ เมื่อหล่อนรู้สึกเจ็บจนชา แล้วตะคอกออกมาเสียงดัง ด้วยแววตาที่แข็งกร้าวพร้อมบวกกับฮันน่า

"การที่ฉันจะตบสั่งสอนผู้หญิงปากพล่อยไม่จำเป็นต้องถือดี เพราะผู้หญิงอย่างฉันมีดีมากพอ และไม่เคยมีความคิดต่ำๆ เฉกเช่นผู้หญิงอย่างเธอ" ฮันน่ายืนเผชิญหน้ากับเกวลิน ใบหน้าและแววตาของหญิงสาวนั้นมีความแน่วแน่ อย่างไม่ยอมเช่นกัน เมื่อความเป็นจริงเธอนั้นไม่ได้เป็นดังที่ถูกกล่าวหา

"ถ้าฉันมีความคิดที่ต่ำ อย่างเธอเรียกว่าอะไรสูงนักหรือไง คงหวังรวยทางลัดคิดจะสบายไปทั้งชาติ ถึงได้ไม่ละอายแก่ใจ ไม่รู้จักคำว่าผิดชอบชั่วดี" เกวลินยังคงใช้คำพูดดูถูกฮันน่า สีหน้าและแววตาที่มองมายังหญิงสาวนั้นเต็มไปด้วยความเย้ยหยัน เมื่อหล่อนกำลังคิดว่ากองทัพนักข่าว ที่กำลังแห่เข้ามายังบริษัทต้องทำให้ฮันน่าไม่มีที่ยืนในสังคมอย่างแน่นอน

"คุณเจ็บตรงไหนหรือเปล่าฮันน่า เป็นอะไรมากไหม เกวลินทำอะไรคุณ" อีธานไม่ได้สนใจเสียงร้องของเกวลินเลยสักนิด เขารีบดันตัวภรรยาลุกขึ้นนั่งแล้วสำรวจตามเนื้อตามตัวของฮันน่า เพราะกลัวว่าเธออาจจะมีรอยฟกช้ำ จากภาพที่เขาเห็นเธอกำลังจะโดนเกวลินทำร้ายเมื่อสักครู่ และไม่รู้ว่าก่อนหน้านี้เกวลินได้ทำร้ายฮันน่าไปบ้างแล้วหรือเปล่า ใบหน้าของชายหนุ่มมีความห่วงใยภรรยามาก จนทำให้เกวลินคิดว่าเกมนี้หล่อนคงแพ้แล้ว

"ฉันไม่เป็นไรค่ะ เลขาของคุณยังไม่ได้ทำร้ายฉัน เพราะคุณเข้ามาเจอพอดี" ฮันน่าพูดออกไปตามความเป็นจริง ทั้งที่เธอสามารถเล่นละครบีบน้ำตา ทำให้อีธานเชื่อว่าเพิ่งถูกเกวลินทำร้ายมาก็ได้ แต่หญิงสาวก็ไม่ทำและสิ่งนั้นทำให้เกวลินรู้แล้วว่าทำไมประธานหนุ่ม ถึงได้หลงรักผู้หญิงคนนี้นัก

"ผมจะไม่ถามว่าคุณทำแบบนี้ทำไม เพราะนับจากวินาทีนี้ไป คุณได้พ้นสภาพจากการเป็นเลขาของผม คุณไม่ใช่พนักงานบริษัทนี้แล้วเชิญเก็บข้าวของออกไปได้เลยเกวลิน แล้วผมจะชดเชย ค่าตอบแทนที่คุณควรจะได้รับทั้งหมดให้ เพราะใครก็ตามที่แตะต้องภรรยาของผม นั่นหมายถึงเราจะไม่มีทางร่วมงานกันได้" น้ำเสียงที่เกรี้ยวกราดและวางอำนาจอยู่ในที ทำให้เกวลินรู้ดีว่าเธอไม่มีสิทธิ์ แม้แต่จะโต้แย้งใดๆ

"คุณอีธานฉันว่า เรื่องแค่นี้ไม่จำเป็นต้อง..." ฮันน่าพยายามจะแก้ต่างให้กับเกวลิน

"เงียบ" ชายหนุ่มพูดออกมาด้วยน้ำเสียงราบเรียบ พร้อมกับเอานิ้วชี้แตะลงไปที่เรียวปากของภรรยา เพื่อให้เธอหยุดพูดจาขอร้องแทนเกวลิน

"ดิฉันลานะคะ" เกวลินยกมือขึ้นไหว้ ประธานหนุ่มเป็นครั้งสุดท้าย แล้วเดินออกไปจากห้องด้วยหัวใจที่แตกสลาย พร้อมน้ำตาค่อยๆ ไหลอาบแก้มสองข้าง เมื่อหล่อนไม่ได้หัวใจท่านประธานหนุ่มแถมซ้ำยังตกงานด้วย

"พรุ่งนี้คุณมาทำงานตำแหน่งเลขาแทนเกวลินด้วยนะ เพราะผมไล่เธอออกแล้ว ข้อหาที่เธอกล้าแตะต้องภรรยาของผม" น้ำเสียงของชายหนุ่มหนักแน่น เต็มไปด้วยความจริงจังและหมายมั่น อย่างที่ไม่ยอมให้เธอปฏิเสธ เขาทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้มัดมือชกเธอในทันที แต่ในวาจานั้นก็มีความนุ่มนวลแฝงไปด้วยความรักความห่วงใยสุดหัวใจ