เล่ห์ร้ายใจปรารถนา Series Follow you heart นิยาย บท 33

เช้าของวันใหม่ภาพของกันยากับบิดา ถูกแชร์ว่อนโลกโซเชียล โดยเฉพาะหัวข้อที่ใช้พาดข่าวนั้น ทำให้เขาถึงกับโกรธจนหน้าแดง แต่ละคอมเมนต์ค่อนข้างจะรุนแรง บางคนก็ไปแสดงความคิดเห็นว่าเขาจะเอาทั้งแม่ทั้งลูก ซึ่งชายหนุ่มไม่สามารถยอมให้ใครมาว่าหรือดูถูกภรรยาและลูกสาวของเขาได้อีกแล้ว

"เช้านี้ปิดร้านนะฮันน่า แล้วเข้าบริษัทกับผม" ชายหนุ่มปิดสมาร์ตโฟน พร้อมกับเดินเข้าไปหาฮันน่า ขณะที่ภรรยาของเขากำลังตักข้าวต้มใส่ชามทีละใบ

"มีอะไรหรือเปล่าทำไมถึงให้ปิดร้าน ฉันปิดไม่ได้หรอกค่ะ เพราะมีลูกค้าสั่งออเดอร์เอาไว้หลายราย"

"ถ้าอย่างนั้นก็ให้เด็กที่ร้านดูแลไป ผมทนไม่ได้แล้ว ที่จะปิดบังเรื่องราวของเราเอาไว้แบบนี้ คุณเห็นข่าวนี้หรือยัง ใครจะกล่าวหาผมยังไงผมไม่เคยแคร์ แต่นี่พวกเขาว่าร้ายกันยาลูกสาวของผม ผมจะไม่ทนอีกต่อไป" อีธานเปิดสมาร์ตโฟนขึ้นมาแล้วให้ฮันน่าดูข่าวที่กำลังแชร์กันว่อนในโลกโซเชียล พอหญิงสาวได้เห็นภาพและข้อความที่พาดหัวข่าว เธอถึงกับเอามือขึ้นมาป้องปาก เพราะฮันน่าไม่คาดคิดว่าผู้คนเหล่านั้นจะแสดงความคิดเห็นในทางลบมากขนาดนี้

"เขาไม่รู้จักเราด้วยซ้ำ ทำไมถึงได้แสดงความคิดเห็นแย่ๆ แบบนี้ออกมาได้ พ่อกับลูกจะโอบกอดกัน เพื่อแสดงความรักมันก็เป็นเรื่องธรรมดา ทำไมคนพวกนั้นถึงคิดไปไกลจัง" คราวนี้ใบหน้าของหญิงสาว ถึงกับฉายแววความไม่สบายใจออกมาอย่างชัดเจน เมื่อสามีและลูกสาวถูกกล่าวหาให้ร้าย ซึ่งเรื่องแบบนี้คนที่ส่งผลกระทบมากที่สุดคืออีธาน หลายคนบอกว่าอยากจะยกเลิก คอนโดที่เคยจองเอาไว้

"แบบนี้ คุณยังจะอยากอยู่แบบหลบๆ ซ่อนๆ อีกไหม หืม..." อีธานถามออกมาด้วยน้ำเสียงอบอุ่น พร้อมกับเดินเข้าไปโอบภรรยาจากทางด้านหลัง สัมผัสที่อบอุ่น ทำให้ฮันน่ารู้แล้วว่าเขาสามารถปกป้องเธอและลูกได้แล้วจะกลัวอะไร แค่เปิดตัวว่าเป็นภรรยาของนักธุรกิจอสังหาริมทรัพย์รายใหญ่ ส่วนเรื่องที่เขาเคยทำธุรกิจสีเทานั้นมันก็นานมาแล้ว เขาเหมือนกับตายแล้วเกิดใหม่ เธอควรจะให้โอกาสเขาได้พิสูจน์ตัวเอง

"ตกลงค่ะวันนี้ฉันจะเข้าบริษัทกับคุณ"

"จุ๊บ! เมียผมน่ารักจัง"

"คุณ! นี่มันห้องครัวนะคะ เดี๋ยวลูกก็มาเห็นหรอก" ฮันน่าเอ็ดผู้เป็นสามีออกไป ขณะที่ภายในหัวใจของเธอเริ่มเต้นแรง ไม่เคยมีครั้งไหนที่เขาเข้าใกล้แล้วเธอจะไม่รู้สึกหวั่นไหวเลยสักครั้ง

"คุณแม่ทำอะไรทานค่ะ หอมจัง" กันยาวิ่งแจ้นเข้ามาในครัว พร้อมกับยิ้มร่า หญิงสาวคงได้พ่อมาเต็มๆ รอยยิ้มพิมพ์ใจนั่นทำให้ใครต่อใครหัวใจละลายได้ไม่ยากเลย

"เช้านี้แม่ทำข้าวต้ม ตุลาละกันยา สายแล้วนะทำอะไรอยู่ยังไม่ลงมาอีกเหรอลูก"

"เมื่อกี้เราเพิ่งทะเลาะกันค่ะคุณแม่ เรื่องข่าวไม่รู้ว่าใครแชร์ภาพนั้นออกไปแล้วก็พูดในทำนองที่ว่ากันยาเป็นเด็กเสี่ย" กันยาทำหน้ามุ่ยพร้อมกับพูดออกมาฉาก

"ใครว่าลูกสาวพ่อเดี๋ยวพ่อจะจัดการให้เข็ด ให้ทนายจัดการฟ้องให้หมดตัวเลยดีไหม... หืม" อีธานเดินเข้ามาโอ๋ลูกสาว พร้อมกับดึงเข้ามากอด เพื่อปลอบให้กันยาได้สบายใจ

"ไม่ต้องถึงขนาดนั้นก็ได้ค่ะคุณพ่อสงสารเขา และอีกอย่างมันก็ไม่ใช่เรื่องจริงสักหน่อยทำไมกันอย่าต้องแคร์ด้วยยังไงคะ กันยาไม่ใช่เด็กเสี่ยสักหน่อยแต่เป็นเด็กดีของคุณพ่อต่างหาก จริงไหมคะ" เธอทำเสียงสองอ้อนผู้เป็นบิดา จนอีธานและฮันน่าอดที่จะยิ้มให้กันไม่ได้

"เด็กดีได้รับรางวัล แบบนี้พาไปชอปปิงอีกดีไหมน๊าาา"

"พอเลยค่ะตามใจลูกจนจะเสียคนแล้วกันยาก็เหมือนกันหัดใช้เงินให้มีประโยชน์ซะบ้างอย่าสุรุ่ยสุร่ายให้มันเกินไป เดี๋ยวแม่จะตัดเงินเดือนให้ใช้วันละห้าสิบบาทดีไหม"

"โธ่! คุณแม่ขา... ห้าสิบบาทซื้ออะไรได้ค่ะ ข้าวราดแกงก็ปาไปเกือบห้าสิบแล้ว อากาศที่เมืองไทยร้อนจะตาย วันหนึ่งดื่มน้ำตั้งหลายแก้ว"

"หยุดอ้อนได้แล้วยัยตัวแสบ ยกชามข้าวต้มไปขึ้นโต๊ะ เดี๋ยวแม่ขอขึ้นไปเปลี่ยนชุดแป๊บหนึ่ง"

"ทำไมต้องเปลี่ยนชุดด้วยค่ะแม่แบบนี้ก็สวยแล้วนี่" กันยาถามมารดาออกไปด้วยความสงสัยเพราะปกติฮันน่าจะทานข้าวแล้วออกไปที่ร้านเลย

"วันนี้มีเซอร์ไพรส์ ลูกรอฟังข่าวดีได้เลย จุ๊บ!"

"ข่าวดีอะไรคะคุณพ่อ" กันยาถามบิดาออกมา ขณะที่สองพ่อลูกช่วยกันยกชามข้าวต้มไปวางที่โต๊ะอาหาร

"เดี๋ยวก็รู้พ่อบอกว่าไงว่าเซอร์ไพรส์ต้องเก็บเป็นความลับ" ในขณะที่กันยาและบิดานั่งคุยกันอยู่ที่โต๊ะอาหาร เพื่อรอมารดาลงมาทานข้าวพร้อมกันตุลาก็ได้เดินลงบันไดมา พร้อมกับคุยโทรศัพท์ ไปด้วย

"อืม... สรุปว่ามึงจะโทรมากวนกูทุกเช้า เพื่อ!..." ตุลานั่งลงที่ประจำของเขา พร้อมกับวางกระเป๋านักเรียนไว้ที่เก้าอี้ในตัว และก็คุยโทรศัพท์ไปด้วย

"เออน่า... เดี๋ยวเอาไว้ เข้ามหา'ลัยเมื่อไหร่มึงได้เจอกูกวนๆ เช้าเย็นสมใจแน่" สิงโตยังคงพูดจายียวนกวนประสาทตุลา ทั้งที่ความเป็นจริงเขาอยากทราบเรื่องเขามากกว่า

"แค่นี้นะกูจะกินข้าวเตรียมตัวไปโรงเรียนแล้ว ที่นี่ไม่ใช่เชียงใหม่รถติดต้องออกจากบ้านแต่เช้า" ตุลาพูดพร้อมกับจะตัดสายแต่เสียงของสิงโตก็ร้องดังออกมาก่อน

"เฮ้ย! อย่าเพิ่งวาง กูขอถามอะไรให้หน่อยสิ"

"มีอะไรก็รีบถามมา" ตุลายังคงพูดออกมาด้วยน้ำเสียงและใบหน้าที่นิ่ง

"เอ่อ... คือ... " สิงโตไม่รู้ว่าจะเริ่มต้นยังไงดี เพราะกลัวจะเสียฟอร์ม