เล่ห์รัก ท่านประธาน บทที่ 824 แฟนของเขาเอาแต่ใจ เขาจะทำยังไงดี

เชอรีชหน้าแดงและถูคอ "เขาเป็นแฟนหนู มันไม่ใช่เรื่องปกติเหรอคะที่เขาจะมาดูแลหนูที่โรงพยาบาล?"

"ฉันพนันได้เลยว่าคู่รักหนุ่มสาวอีกหลายคู่ทุกวันนี้ ยังไม่มีความรับผิดชอบเท่าเขาเลย เธอเป็นผู้ชนะ ต้องเห็นคุณค่าเขานะ ฉันรู้สึกได้ว่าเขามีความจริงใจ เขายังอยู่ข้างเธอตอนนอนหลับ เธอจะเอาผ้าห่มออกตลอดตอนที่กำลังหลับอยู่ และเขาก็คอยห่มผ้าให้ทุกคืน แม้แต่สามีฉันยังไม่ทำแบบนั้นให้เลย"

เชอรีชยังไม่มีประสบการณ์ในเรื่องความสัมพันธ์ ดูเหมือนบอยล์จะเย็นชากับเธอเกินไป เธอรู้สึกได้ถึงความเสน่หาที่อยู่ในตัวเขา เมื่อไหร่ก็ตามที่เขากอดหรือจูบเธอ แต่นอกจากนั้น เธอรู้สึกว่าเธอเป็นคนเดียวที่คอยตามเขา

เชอรีชรู้สึกว่า เธอเป็นคนเดียวที่สนใจในเรื่องของความสัมพันธ์มากกว่า

"แต่หนูรู้สึกมาตลอดว่า ความรู้สึกที่เขามีให้หนูนั้นไม่ค่อยมั่นคง หนูอ่านใจเขาไม่ออก"

ผู้หญิงคนนั้นหัวเราะเบา ๆ "ปกติแล้วผู้ชายจะดูมีความมั่นคงนะ พวกเขาแสดงออกไม่เก่งหรือพูดไม่เก่ง จะเป็นอะไรไปถ้าเขาทำดีกับเธออยู่ สาวน้อย อย่ามองคนด้วยสายตาแต่ให้มองด้วยใจ ผู้ชายบางคนอาจพูดจาดี แต่อาจกำลังเล่นเกมคอมพิวเตอร์อยู่ที่บ้าน ตอนที่เธออยู่โรงพยาบาลก็ได้ พวกเขาไม่ได้สนใจเธอเลย เธอต้องตัดสินจากการกระทำของเขา มันจะไร้ประโยชน์ถ้าผู้ชายดีแต่พูดแต่ไม่ทำ"

ดูเหมือนว่าบอยล์จะดีกับเธอมากจริง ๆ

เขาดูแลเธอและอยู่ที่โรงพยาบาลมาเจ็ดวันแล้ว เขาทำอาหารให้ และช่วยประคองเธอไปที่ห้องน้ำ เขาดูแลเธออย่างระมัดระวังและอดทน

บอยล์ปิดแล็บท็อปเมื่อเขาทำงานเสร็จ เขาเดินเข้ามาถามเธอ "หิวน้ำหรือเปล่า?"

เธอมองตาที่แดงของเขาแล้วรู้สึกปวดใจ "ช่วงนี้คุณไม่ค่อยได้นอน ที่จริงไม่ต้องมาดูแลฉันทุกคืนก็ได้นะ กลับไปนอนที่บ้านแล้วค่อยมาหาฉันตอนเช้าก็ได้"

บอยล์นั่งลงข้างเธอ เขาถามเสียงทุ้มต่ำ "ถ้าผมไม่อยู่ที่นี่ คุณจะช่วยตัวเองตอนไปห้องน้ำกลางดึกได้ยังไง?"

"ก็แค่ดื่มน้ำให้น้อยลงตอนกลางคืน จะได้ไม่ต้องเข้าห้องน้ำบ่อย"

บอยล์ตอบเสียงเบา "ผมหลับที่นี่มาหลายคืนแล้ว ไม่เป็นไรหรอกถ้าจะนอนอีกสองสามวัน"

เชอรีชซึ้งใจมาก

หมอเข้ามาตรวจในตอนบ่าย

"เชอรีช ฟัดด์ คุณออกจากโรงพยาบาลได้หลังจากเราเปลี่ยนยาให้พรุ่งนี้นะครับ"

บอยล์ขมวดคิ้วแล้วถาม "แผลที่ขาเธอยังไม่หายดี ไม่เร็วไปเหรอครับ ที่จะให้กลับบ้านได้พรุ่งนี้?"

เชอรีชคิดว่าแผลของเธอก็ไม่ได้สาหัสแล้ว บอยล์ต้องสละเวลางานมาดูแลเธอ ถ้าเธอยังพักอยู่ที่นี่ เธอรู้สึกไม่ดีที่เห็นเขานอนไม่พอมาตลอดทั้งสัปดาห์

"บอยล์ พรุ่งนี้ฉันจะออกจากโรงพยาบาล หมอก็บอกว่าไม่เป็นไรแล้ว ยังไงฉันก็เบื่อที่ต้องอยู่โรงพยาลแล้ว"

บอยล์ไม่พูดต่อ เขาแค่พยักหน้าให้หมออย่างสุภาพ

เชอรีชออกจาโรงพยาบาล หลังจากที่หมอเข้ามาตรวจและเปลี่ยนยาให้เธอ ในเช้าวันต่อมา

เดิมทีเชอรีชจะต้องใช้ไม้เท้า

แต่บอยล์อยู่กับเธอ เขาจึงอุ้มเธอขึ้นมา

คนที่อยู่ในโรงพยาบาลต่างพากันมองพวกเขา

พวกเขากลายเป็นที่สนใจ เมื่อเขาอุ้มเธอแบบนั้น

เชอรีชจับปกคอเสื้อของเขา และซบอกเขา

พวกเขาเรียกแท็กซี่กลับไปที่คอนโดกรีนทาวน์ บอยล์บังคับเชอรีชให้อยู่แต่บนเตียงทั้งวัน

เชอรีชนอนอยู่บนเตียง เธอจับผมที่เป็นมันและรู้สึกรังเกียจ