เล่ห์รัก ท่านประธาน บทที่ 833 พระบอกเธอให้ไปเลิกกัน

ฮันท์ลีย์จัดทริปวันหยุดให้ทุกคน

พวกเขาทั้งสี่คนจึงไปเที่ยวที่ภูเขาไพรด์

ตอนแรกพวกเขาจะชวนเฮกเตอร์ไปด้วย แต่เฮกเตอร์รู้สึกว่าเขาเป็นส่วนเกินของทั้งสองคู่ เขาจึงไม่ไปด้วย

พวกเราไม่ได้ใช้กระเช้าไฟฟ้าขึ้นไปบนยอดเขา บอยล์กับฮันท์ลีย์ปีนเขาได้สบายมาก เพราะพวกเขาออกไปทำงานบ่อย ๆ แต่เชอรีชกับวิทนีย์นั้นกลับตรงกันข้าม พวกเธอต้องหยุดพักหายใจ

วิทนีย์เท้าสะเอวตอนที่เรียกพวกเขาจากข้างหลัง "นี่ พวกคุณช่วยช้าลงหรือรอพวกเราหน่อยได้ไหม?"

ฮันท์ลีย์หันมาหัวเราะใส่พวกเธอ ตอนที่พวกเขายืนอยู่ตรงบันได "ผมแนะนำให้ใช้รถกระเช้าไฟฟ้าขึ้นมาบนยอดเขา ตอนที่อยู่ข้างล่างนั่น เพราะห่วงว่าคุณสองคนจะไม่แข็งแรงพอที่จะปีนขึ้นมา ใครเป็นคนปฏิเสธผมกันล่ะ?"

วิทนีย์เม้มปาก "ฉันจะไปรู้ได้ยังไงว่าการปีนขึ้นมาบนเนินเขาเล็ก ๆ นี่จะเหนื่อยขนาดนี้! ภูเขาลูกนี้ก็ไม่ได้สูงซะหน่อย!"

ฮันท์ลีย์ไม่รู้จะทำยังไง เขาจึงเดินไปหาเธอ "มาเถอะเจ้าหญิง ผมจะช่วยพาคุณขึ้นไป"

วิทนีย์กลอกตา "ดูเหมือนว่าคุณจะยังมีหัวใจอยู่นะ"

บอยล์มองเชอรีชที่หน้าแดง เขานั่งลงแล้วแตะที่ไหล่ของเขา "ขึ้นมาสิ ผมจะแบกคุณเอง"

"...คุณคงเหนื่อยแล้ว ฉันเดินไปต่อได้"

" ไม่ต้องพูดเลย ถ้าคุณเหนื่อยจนเป็นลมไป ผมก็ต้องอุ้มคุณอยู่ดี"

เชอรีชหน้าแดงเพราะคำพูดของเขา แม้ว่าเธอรู้สึกอายแต่เธอก็ไม่อยากปีนขึ้นไปต่อ ตอนนี้เธอเหนื่อยมาก...

มีคนหน้าไม่อายขึ้นขี่หลังบอยล์

วิทนีย์ที่ถูกฮันท์ลีย์นำหน้าไป หันมามองบอยล์กับเชอรีชที่ถูกทิ้งไว้ข้างหลัง เธอรู้สึกอิจฉาพวกเขาขึ้นมาทันที

ฮันท์ลีย์ไปห้องน้ำกับวิทนีย์หลังจากผ่านไปสักพัก

การปีนเขาขึ้นมาเป็นสิ่งที่ต้องใช้พลังมาก เชอรีชได้กลิ่นหอมของไส้กรอกย่างบนยอดเขา

บอยล์ซื้อไส้กรอกให้เธอสองอัน เธอถือไส้กรอกด้วยมืออีกข้าง และกินขนมอย่างมีความสุข

แล้วเชอรีชก็ลากบอยล์เข้าไปในวัด "บอยล์ ไปตรงนั้นกันเถอะ ฉันได้ยินมาว่าถ้ามาขอพรที่ภูเขาไพรด์นี้ แล้วจะได้สิ่งที่ต้องการ ไปอธิษฐานกันเถอะ!"

บอยล์ยิ้มแล้วถูกเธอลากไป เขาแซวเธอ "ไม่คิดเลยว่าคนอายุเท่าคุณ จะเชื่อเรื่องไสยศาสตร์ด้วย"

"ฉันแค่ชอบอธิษฐาน ครั้งหน้าเรามาอธิษฐานที่นี่อีกก็ได้ เยี่ยมไปเลยนะ!"

บอยล์กับเชอรีชมาถึง และคุกเข่าต่อหน้าพระพุทธรูป

บอยล์หลับตาและพนมมือ เขาดูจริงจังมาก ดูเหมือนว่าเขากำลังอธิษฐาน

เชอรีชลืมตาขึ้นมาแอบดูเขา "คุณอธิษฐานว่ายังไง บอยล์”

บอยล์ยังคงหลับตาแล้วตอบด้วยรอยยิ้ม "ถ้าผมบอกคุณมันก็ไม่เป็นจริงน่ะสิ ใช่ไหมล่ะ? เราต้องจริงจังนะ"

"อ้อ งั้นฉันก็ไม่บอกคุณหรอก ว่าฉันอธิษฐานอะไร"

เชอรีชหลับตาและพนมมือ เธอเริ่มอธิษฐาน

เธออธิษฐานในใจ 'ขอให้ได้อยู่กับบอยล์ไปตลอดชีวิตด้วยเถิด'

พวกเขาจับมือกันออกมาจากวัดหลังจากอธิษฐานเสร็จแล้ว พวกเขาไปเจอพระกำลังกวาดลานวัดอยู่