เล่ห์รัก ท่านประธาน บทที่ 836 เจลลี่ บีนสารภาพผิด
เฮเลนชวนเวอเรียนออกไปเที่ยวในเมืองกับเธอเมื่อเชอรีชสอบปลายภาคของเสร็จแล้ว เธอจะได้ไปเยี่ยมเชอรีชที่โรงเรียน และจะได้พาเธอกลับบ้านที่นอร์ท ซิตี้ด้วย
เมื่อเวอเรียนมาถึงชั้นล่างของหอพักหญิง เชอรีชไม่รับสายของเวอเรียน แม้ว่าเวอเรียนจะโทรหาเธอหลายครั้งแล้วก็ตาม
ดังนั้นเวอเรียนจึงตัดสินใจเข้าไปในหอพัก เธอถามเจ้าหน้าที่คุมหอพัก “สวัสดีค่ะ ฉันเป็นแม่ของเชอรีช ฟัดด์ เธออยู่ปีหนึ่ง เรียนอยู่หลักสูตรภาษาอังกฤษ ฉันเข้าไปเยี่ยมเธอในหอพักได้ไหมคะ?”
เมื่อเจ้าหน้าที่คุมหอพักเห็นว่าเวอเรียนแต่งตัวดีเพียงใด เธอจึงพูดว่า "ได้ค่ะ แค่ลงทะเบียนชื่อของคุณที่นี่"
หลังจากที่เวอเรียนเซ็นชื่อของเธอแล้ว เธอก็ตรงไปที่ห้องของเชอรีชเพื่อตามหาเธอ
ประตูเปิดอยู่และมีคนอยู่ในห้อง ดังนั้นเวอเรียนจึงเคาะประตูอย่างสุภาพ
นาตาลีกำลังยุ่งอยู่กับการเก็บของ และเตรียมตัวจะกลับบ้าน เมื่อเธอสังเกตเห็นผู้หญิงสวยคนหนึ่งยืนอยู่ข้างประตูตอนที่เธอหันไป เธอคิดว่าผู้หญิงคนนั้นหน้าตาคุ้น ๆ แต่ก็จำไม่ได้ว่าเธอเคยพบเธอที่ไหนมาก่อน
"คุณคือ?"
เวอเรียนยิ้ม และพูดว่า “ฉันเป็นแม่ของเชอรีช ดูเหมือนฉันจะติดต่อเธอไม่ได้ ดังนั้นฉันก็เลยตัดสินใจจะรอเธออยู่ที่ห้องของเธอ หนูเป็นรูมเมทของเธอใช่ไหม?”
ตอนนั้นเองที่นาตาลีรู้ว่าทำไมเธอคุ้นหน้าเวอเรียนมาก เธอเคยเจอกับพ่อแม่ของ เชอรีชในวันปฐมนิเทศของโรงเรียน
“หนูเป็นรูมเมทของเธอ แต่… คุณไม่รู้หรือว่าเชอรีชไม่ได้อยู่ที่ห้องนี้แล้ว?” นาตาลีถาม
เวอเรียนเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย เธอถาม "เธอไม่ได้บอกฉันเลยว่าเธอไม่ได้อยู่ในห้องนี้แล้ว แล้วเธออยู่ที่ไหน?"
ไม่น่าจะเป็นไปได้ที่ฮีลตันจะให้เธอไปพักที่อพาร์ตเมนต์ เพราะถ้าเขาทำแบบนั้น เขาจะต้องบอกเวอเรียน ไม่มีทางที่เธอจะไม่รู้เรื่อง
นาตาลีพูดหยอก “ก็เชอรีชไปอยู่กับแฟนของเธอ คุณไม่รู้เหรอคะ คุณป้า? หนูคิดว่าเธอบอกคุณแล้ว และได้รับอนุญาตจากครอบครัวของเธอก่อนจะย้ายไปอยู่กับแฟนของเธอ?”
แฟน?
เวอเรียนขมวดคิ้วหนักขึ้น
เชอรีชไปมีแฟนตั้งแต่เมื่อไหร่? ยิ่งไปกว่านั้น เธอย้ายไปอยู่กับแฟนของเธอด้วยงั้นเหรอ?
เวอเรียนรู้สึกสิ้นหวังอย่างหนัก หลังจากได้รับรู้ข่าวที่น่าตกใจจากเธอ
“ใช่ค่ะ คุณป้า โอ้ ไม่นะ หนูพูดอะไรผิดไปหรือเปล่า?” นาตาลีแสร้งทำเป็นเอามือปิดปาก
เวอเรียนตอบ "ไม่จ๊ะ ขอบคุณมาก ฉันมีเรื่องที่ต้องทำ ฉันขอตัวก่อนนะ"
“ดูแลตัวเองดี ๆ นะคะ คุณป้า”
นาตาลีมีสีหน้าพอใจ ในขณะที่มองเวอเรียนเดินจากไป
แม้ว่าเชอรีชจะใจกล้า แต่เธอก็ควรจะกลัวพ่อแม่ของเธออย่างมากในตอนนี้ใช่ไหม?
'อืม ฉันจะปล่อยให้พ่อแม่ของเธอสอนเธอว่าเธอควรจะประพฤติตัวอย่างไร'
…
เวอรียนได้รับสายจากเชอรีช หลังจากที่เธอออกมาจากหอพัก
“เฮ้ มอนตี้ ก่อนหน้านี้โรงอาหารเสียงดังมาก หนูก็เลยไม่ได้รับสายแม่ แม่โทรมาหาหนู เพราะคิดถึงหนูเหรอ?”
เวอเรียนไม่สามารถทำให้ตัวเองมีความสุขได้ แม้จะได้ยินเสียงที่ร่าเริง และไร้เดียงสาของลูกสาวของเธอ เธอพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “แม่อยู่ในเมือง เจลลี่ บีนตอนนี้แม่อยู่ที่หอพักของลูก มาหาแม่หน่อย”
เชอรีชตื่นตัวทันที ในขณะที่หัวใจของเธอเต้นอย่างรุนแรง
โอ้ ไม่ มอนตี้รู้แล้วเหรอว่าเธอย้ายไปอยู่กับแฟนของเธอ?
เชอรีชพุ่งตรงกลับไปที่หอพักของเธอ โดยที่ยังทานกลางวันยังไม่เสร็จ ในขณะที่ถือกระเป๋าเป้ของเธอ
เชอรีชเห็นมอนตี้ทันที เมื่อเธอเกือบจะถึงหอพักของเธอ “มอนตี้!”
เชอรีชวิ่งเข้าไป เธอพูดในขณะที่พยายามหายใจ “มอนตี้ ทำไมแม่ไม่บอกหนูก่อนว่าแม่จะมาหา?”
เวอเรียนพูด ในขณะที่มองท่าทางเหนื่อยหอบของเชอรีช “ถ้าแม่บอกลูกก่อน แม่เชื่อว่าแม่คงจะไม่รู้เรื่องที่ลูกมีแฟน และตอนนี้ลูกยังกล้าที่จะย้ายไปอยู่กับแฟนด้วย ใช่ไหม?”
หน้าของเชอรีชซีดทันที เธอพูดไม่ออก
“พูดมาเดี๋ยวนี้เจลลี่ บีน ยังมีความลับอะไรอีกไหมที่ลูกกำลังปิดบังแม่กับพ่อของลูก?”
เชอรีชโบกมือเล็ก ๆ ของเธอทันที ในขณะที่ส่ายหัวอย่างแรง เธอพูดว่า “ไม่มีอะไรอีกแล้ว หนูสาบาน!”
เวอเรียนกัดริมฝีปากของเธอ และรู้สึกว่าเรื่องทั้งหมดนี้อยู่เหนือการควบคุมของเธอ ดังนั้นเธอจึงหยิบโทรศัพท์ออกมา และกำลังจะโทรหาฮีลตัน
เชอรีชว่องไว เธอแย่งโทรศัพท์ของเวอเรียนมาทันที เธอถาม “แม่กำลังจะทำอะไร มอนตี้?”
“โทรหาพ่อของลูกเพื่อบอกเขาถึงเรื่องที่ลูกทำ”
"ไม่นะ!"
เชอรีชอ้อนวอนด้วยท่าทางที่น่าสงสารอย่างยิ่ง ในขณะที่เธอเม้มริมฝีปาก และจับมือของเวอเรียน เธออ้อนวอนอย่างหนัก จนเธอแทบจะร้องไห้ “หนูขอร้อง มอนตี้ อย่าบอกพ่อเรื่องนี้นะ ตกลงไหม? พ่อจะฆ่าหนูถ้าเขารู้ แม่ทนดูหนูถูกเขาตีได้งั้นเหรอ?” มอนตี้ แม่ไม่ได้บอกเหรอว่า แม่รักหนูมากที่สุด ดังนั้นอย่าบอกเรื่องนี้กับพ่อนะ โอเค? พ่อจะไม่รู้ว่าถ้าเราไม่บอกเขา!”
เวอเรียนถอนหายใจ ในขณะที่เธอมองไปที่เธอพร้อมขมวดคิ้ว “โอ้ เจลลี่ บีน แม่สามารถช่วยปิดบังความทำผิดทุกเรื่องที่ลูกทำได้ แต่ลูกรู้ไหมคราวนี้มันร้ายแรงแค่ไหน? แม่ต้องโทรหาพ่อ ไม่ช้าก็เร็วพ่อจะต้องรู้เรื่องนี้ คราวนี้แม่ช่วยลูกไม่ได้”
“มอนตี้ ไม่ ได้โปรด… เรื่องนี้หนูรู้ว่ามันเป็นความผิดของหนู หนูขอโทษ ตกลงไหม? มอนตี้ ได้โปรด หนูขอร้อง พ่อจะต้องลงโทษให้หนูมองกำแพงแน่”
“โอ้ การมองกำแพงเป็นการลงโทษที่เบามากในตอนนี้ เชอรีช ฟัดด์ ลูกรู้ไหมสิ่งที่ลูกทำครั้งนี้มันร้ายแรงแค่ไหน?”
ในขณะที่กลั้นน้ำตาของเธอ เธอพูดว่า "หนูรู้ว่าสิ่งที่หนูทำครั้งนี้ไม่อาจให้อภัยได้ ได้โปรดช่วยหนูด้วย มอนตี้
และพูดกับเธอด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม “ในตอนนี้แม่ช่วยปิดเรื่องนี้จากพ่อของลูกได้ แต่ลูกต้องบอกแม่ทุกอย่าง ใครคือแฟนของลูก แล้วลูกคบกันมานานแค่ไหนแล้ว
เชอรีชยกมือขึ้น และสาบาน "แน่นอน แน่นอนค่ะ"
เวอเรียนพาเชอรีชไปที่ร้านกาแฟเงียบ ๆ ใกล้มหาวิทยาลัยของเธอ
เวอเรียนสั่งลาเต้ ในขณะที่เชอรีชสั่งคาปูชิโน่และเค้ก
เวอเรียนจ้องไปที่ลูกสาวของเธอด้วยท่าทางจริงจัง เธอพูดว่า "แม่ต้องการให้ลูกบอกความจริงกับแม่ ความจริงทั้งหมด และไม่มีอะไรนอกจากความจริงจากนี้ไป"
เชอรีชขมวดคิ้วอย่างหนัก เธอถามว่า “แม่ยังเป็นแม่ของหนูหรือเปล่า? ทำไมแม่ถึงทำกับหนูเหมือนกับกำลังสอบปากคำคนร้ายอย่างนั้นล่ะคะ?”
“เจลลี่ บีน นั่นก็เพราะว่าตอนนี้ลูกเป็นลูกของแม่ ถ้าพ่อเป็นคนถาม เขาจะทำแย่กว่านี้มาก เขาอาจจะสอบสวนลูกอย่างจริงจัง”
สอบสวนอย่างจริงจัง...
เชอรีชหดตัวลงในขณะที่ตัวสั่น ...
“ผู้ชายคนนั้นชื่ออะไร?”
"บอยล์ ลอว์สัน"
เวอเรียนเย้ยหยัน และพูดว่า “เป็นชื่อที่ค่อนข้างดี ดูเหมือนเขาจะเหมาะกับลูกนะ”
เชอรีชยิ้มอย่างยินดี และเกือบจะในทันทีหลังจากที่เธอได้ยินอย่างนั้น เธอพูดว่า "หนูก็คิดยังงั้น!"
เล่ห์รัก ท่านประธาน บทที่ 836 เจลลี่ บีนสารภาพผิด โดย โอเอสเต้ ลูน่า
นวนิยาย เล่ห์รัก ท่านประธาน ได้อัปเดตเป็น บทที่ 836 เจลลี่ บีนสารภาพผิด
เล่ห์รัก ท่านประธาน เป็นซีรีส์ที่ดีที่สุดและน่าสนใจที่สุดของผู้แต่ง โอเอสเต้ ลูน่า ใน บทที่ 836 เจลลี่ บีนสารภาพผิด นักแสดงนำหญิงดูเหมือนจะตกอยู่ในห้วงแห่งความสิ้นหวังและใจสลายมือเปล่า แต่ไม่คาดคิดเหตุการณ์ใหญ่ก็เกิดขึ้น โปรดอ่าน บทที่ 836 เจลลี่ บีนสารภาพผิด และอัปเดตบทต่อไปของซีรีส์นี้ที่ novelones.com
คำค้นหาที่เกี่ยวข้อง บทที่ 836 เจลลี่ บีนสารภาพผิด:
เล่ห์รัก ท่านประธาน บทที่ 836 เจลลี่ บีนสารภาพผิด
บทที่ 836 เจลลี่ บีนสารภาพผิด เล่ห์รัก ท่านประธาน