เล่ห์รัก ท่านประธาน บทที่ 837 ต่อต้านพวกเขา เพื่ออยู่ด้วยกัน
เมื่อกลับมาที่ห้องสวีทของโรงแรม แม่ และลูกสาวก็นอนโดยหันหลังใส่กัน
เชอรีชส่งข้อความถึงบอยล์ ในขณะที่ซ่อนตัวอยู่ใต้ผ้าห่ม "วันนี้ฉันกลับบ้านไม่ได้ แม่ของฉันมาในเมืองและรู้เรื่องของเรา เธอบอกว่าเธอต้องการเจอคุณวันพรุ่งนี้"
ไม่นานบอยล์ก็ตอบกลับ "ผมสามารถไปพบแม่ของคุณได้"
เชอรีชรู้สึกลังเลเล็กน้อย เธอพูดว่า “อย่าเลย คุณจะทำอย่างไรถ้าแม่ของฉันหาเรื่องคุณ? ฉันจะบอกเธอว่าคุณกลับไปบ้านเกิดของคุณแล้ว แบบนั้นเธอจะได้เจอคุณไม่ได้”
บอยล์ไม่ใช่คนประเภทที่ยอมถอยเมื่อเจอปัญหาแบบนี้ เขาพูดว่า "ถ้าสุดท้ายแล้วยังไงผมก็ต้องเจอเธอ งั้นมันก็ดีสำหรับผมที่ได้เจอเธอเร็วขึ้น ผมไม่ต้องกลัวว่าแม่คุณจะหาเรื่องผม แล้วอีกอย่าง คุณยังเด็ก และผมก็ควรคุยกับครอบครัวคุณ เกี่ยวกับเรื่องที่เราคบกันอยู่ดี อย่าทะเลาะกับครอบครัวของคุณเพราะผม โอเคไหม?”
เชอรีชมักจะถูกครอบครัวของเธอตามใจมาตลอดตั้งแต่เธอยังเป็นเด็ก และมันสมเหตุสมผลแล้วที่เธอจะทำตัวดื้อรั้นเนื่องจากเธอเพิ่งอายุ 18 ปี บอยล์ควรจะเป็นคนรับผิดชอบในการที่เธอย้ายมาอยู่กับเขาตั้งแต่แรก
เขาแก่กว่าเธอเจ็ดปี ซึ่งหมายความว่าเขามีความเป็นผู้ใหญ่ และมั่นคงมากกว่าเธอ เขาอดไม่ได้ที่จะยอมรับว่าเขามีแรงจูงใจแอบแผงในการที่เธอย้ายมาอยู่กับเขา และทำให้เธอเป็นของเขา
ดังนั้นแม้ว่าครอบครัวของเธอจะหาเรื่องเธอ หรือโทษเขาทั้งหมด แต่มันก็สมเหตุสมผลอย่างยิ่ง เพราะเขาต้องรับผิดชอบการแย่งตัวลูกสาวอันเป็นที่รักของพวกเขาไป
เชอรีชยิ้มอย่างมีความสุข ในขณะที่เธอซ่อนตัวอยู่ใต้ผ้าห่ม
บอยล์จะอยู่เคียงข้างเธอ เพื่อเผชิญหน้ากับปัญหาของเธอไปด้วยกัน
ในขณะที่เธอกำลังจะเก็บโทรศัพท์ของเธอ เสียงของเวอเรียนก็ดังขึ้นมาจากข้างหลังเธอ “ลูกยังส่งข้อความหาเขาในเวลานี้อีกหรือ?”
หัวใจของเชอรีชเต้นแรง เธอหันกลับไปมองเวอเรียนก่อนจะพูดว่า “แม่ยังไม่นอนอีกเหรอ มอนตี้?”
เวอเรียนพูด ในขณะที่มองใบหน้าเล็ก ๆ อันไร้เดียงสาของลูกสาวของเธอ “แล้วลูกจะแอบออกไปหาเขาหลังจากที่แม่หลับแล้วงั้นหรือ?”
เธอกัดริมฝีปาก และพูดว่า “เปล่า หนูแค่กังวลว่าเขาอาจจะเป็นห่วงหนู หนูก็เลยต้องส่งข้อความหาเขาเพื่อไม่ให้เขาเป็นห่วง”
เวอเรียนหัวเราะเบา ๆ และพูดว่า “ช่างคิดอะไรเช่นนี้”
เวอเรียนคิดเกี่ยวกับบางเรื่องที่จริงจัง และถาม “แม่อยากให้ลูกบอกแม่มาตามตรง เจลลี่ บีน บอกแม่มาว่าความสัมพันธ์ของลูกกับเขาก้าวหน้าไปแค่ไหนแล้ว?”
เชอรีชกำผ้าห่มของเธอในขณะที่หัวใจของเธอเต้นแรง ถ้าเธอบอกมอนตี้ว่าเธอทำทุกอย่างกับเขาแล้ว เวอเรียนคงจะโกรธเธอมากอย่างไม่ต้องสงสัย
พ่อของเธอจะตัดตอนบอยล์ถ้าเขารู้เรื่องนี้
เธอพูดตะกุกตะกัก "เปล่า ไม่มีอะไร ไม่ถึงขนาดนั้นหรอก"
เวอเรียนขมวดคิ้ว และพูดว่า “ลูกหมายถึงอะไรไม่ขนาดนั้น? ลูกจูบ หรือจับมือกับเขาหรือยัง?”
เชอรีชก้มหน้าลงแล้วพูดว่า "ค่ะ"
เวอเรียนถอนหายใจด้วยความโล่งอก และเลือกที่จะเชื่อลูกสาวของเธอ เธอพูดว่า “แม่ต้องบอกพ่อเกี่ยวกับเรื่องที่ลูกกำลังคบกับบอยล์”
“มอนตี้…” เธอขมวดคิ้วด้วยท่าทางที่น่าสงสารอย่างยิ่ง
เวอเรียนตอบ "ลูกรู้ว่ามันคงจะแย่กว่านี้มากถ้าพ่อของลูกรู้เรื่องนี้ถ้าเราไม่บอกเขาตอนนี้ แต่แม่จะไม่บอกพ่อเรื่องที่ลูกอยู่กับบอยล์"
“จริงเหรอ? มอนตี้ แม่ดีที่สุดเลย!”
“โอ้ ได้โปรด ไม่ต้องขอบคุณแม่ก่อน แม่มีเรื่องขอร้องสำหรับที่แม่ไม่บอกพ่อเกี่ยวกับเรื่องนี้ แม่ต้องการให้ลูกย้ายออกมาจากบ้านของบอยล์ และเลิกอยู่กับเขา ลูกทำให้แม่ได้ไหม?”
เชอรีชตกลงทันที "ได้ค่ะ! หนูจะย้ายกลับหอเมื่อเปิดเทอม และเลิกอยู่กับบอยล์"
ๆ ที่จริงใจของเธอ เธอพยักหน้า จากนั้นเธอก็พูดว่า "มันขึ้นอยู่กับพฤติกรรมของลูกว่าแม่จะบอกพ่อเกี่ยวกับเรื่องทั้งหมดนี้ในครั้งหน้าหรือไม่ ดังนั้น... อย่าแม้แต่จะคิดว่าลูกจะสามารถหลอกแม่ได้ นอรท์ ซิตี้อยู่ใกล้กับเมืองหลวงมาก แม่สามารถมาเช็คลูกได้ทุกเมื่อ"
เชอรีชพูดไม่ออก
ดูเหมือนว่ามันจะเป็นเรื่องเลิศหรูสำหรับเธอมากที่ได้กินอาหารฝีมือบอยล์คราวหน้า
แม่กังวลว่าลูกอาจจะถูกรังแก หรือถูกทำร้ายเมื่อแม่ห้ามไม่ให้ลูกไปอยู่กับแฟน โอ้ เจลลี่ บีน พ่อกับปู่ของลูก และแม่เลี้ยงลูกมาอย่างทะนุถนอม ลูกแทบจะไม่เคยเจอปัญหา และความวุ่นวายของโลกภายนอกเลย ถึงแม้ว่าตอนนี้ลูกจะโตแล้ว แต่ภายในใจลูกก็ยังเป็นเด็กอยู่ และพ่อของลูกก็แค่พยายามปกป้องลูกเท่านั้น โดยการห้ามไม่ให้ลูกคบกับใคร โอเค”
เชอรีชพยักหน้า และพูดว่า “มอนตี้ หนูรู้ว่าคุณทั้งคู่พยายามปกป้องหนู แต่หนูรักบอยล์ มอนตี้หนูไม่เคยชอบใครมากเท่านี้มาก่อนในชีวิตของหนู และหนูชอบที่จะใช้เวลาทั้งวันอยู่กับเขา มอนตี้ แม่เคยรู้สึกแบบนี้ไหมตอนที่แม่คบกับพ่อ?”
เธอพูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยนในขณะที่มองไปที่เพดาน “แน่นอน แม่รู้สึก แต่ตอนที่แม่ออกเดทกับพ่อของลูก
เธอพูดต่อ “ลูกยังเด็กมาก เจลลี่ บีน และลูกยังไม่เข้าใจว่าการกระทำของลูกมีผลที่ตามมา ลูกรู้ไหม พ่อกับแม่จะไม่ยุ่งกับชีวิตรักของลูก ถ้าลูกโตกว่านี้อีกหน่อย ลูกอายุสักประมาณ
เวอเรียนจะกังวลน้อยลงหากเธอรู้ว่าบอยล์เป็นคนมีความรับผิดชอบ แต่ถ้าบอยล์เป็นเพลย์บอย เธอคงกังวลว่าเขาจะทำร้ายเชอรีชอย่างมาก
“มอนตี้ คุณไม่เชื่อการตัดสินใจของหนูจริง ๆ หรือ?”
เวอเรียนอึ้ง เธอไม่คิดว่าเชอรีชจะถามเธอแบบนี้ ทันใดนั้น เธอก็ตระหนักว่า เจลลี่ บีนของเธอเติบโตขึ้นในแบบที่เธอไม่เคยรู้
และพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง “มอนตี้ บอยล์ไม่ใช่คนขาดความรับผิดชอบ ความเชื่อของหนูในตัวของเขามากพอ
ของเธอ เธอพูดว่า "ว้าว หายากจริง ๆ ที่ลูกจะชื่นชมผู้ชายมากเท่ากับชื่นชมพ่อของลูก แม่จำได้ว่าลูกเคยบอกแม่ครั้งหนึ่งว่าไทเลอร์ดีไม่เท่าพ่อ และแม่คิดเสมอว่าลูกยังไม่โตพอที่จะเข้าใจความรัก
“ไทเลอร์เป็นคนดี และหนูชอบเขาในฐานะเพื่อน เพื่อนที่ดีที่สุดของหนู เขาจะไม่มีวันเป็นแฟนของหนู”
เวอเรียนถามด้วยความสงสัย “ทำไมล่ะ? ลูกทั้งคู่โตมาด้วยกัน และในความเป็นจริง ลูกทั้งคู่ควรจะมีความรู้สึกที่ดีให้กัน”
"เมื่อไหร่ก็ตามที่หนูอยากกินลูกแพร์ ไทเลอร์จะให้แอปเปิ้ลกับหนู และเมื่อใดก็ตามที่หนูอยากกินสตรอว์เบอร์รี่ ไทเลอร์ก็จะเอาตะกร้าที่เต็มไปด้วยลูกแพร์มาให้หนู เขาดีกับหนู แต่หนูกับไทเลอร์ไม่เข้าใจกันและกันเลยสักนิด นอกจากนี้ ไทเลอร์นั้นล้อมรอบไปด้วยผู้หญิงมากมาย ดังนั้นหนูไม่ใช่คนเดียวที่เขามี แม้ว่าเขาจะไม่มีหนู
อ่าน เล่ห์รัก ท่านประธาน บทที่ 837 ต่อต้านพวกเขา เพื่ออยู่ด้วยกัน
นวนิยาย เล่ห์รัก ท่านประธาน บทที่ 837 ต่อต้านพวกเขา เพื่ออยู่ด้วยกัน ได้รับการอัปเดตพร้อมรายละเอียดที่ไม่คาดคิดมากมายเพื่อลบปมทางอารมณ์มากมายระหว่างผู้นำชายและหญิง นอกจากนี้ผู้แต่ง โอเอสเต้ ลูน่า ยังมีความแยบยลในการทำให้สถานการณ์แตกต่างไปจากเดิมอย่างมาก มาติดตาม บทที่ 837 ต่อต้านพวกเขา เพื่ออยู่ด้วยกัน ของซีรี่ส์ เล่ห์รัก ท่านประธาน โดยผู้แต่ง โอเอสเต้ ลูน่า
คีย์เวิร์ดที่ค้นหา:
Story เล่ห์รัก ท่านประธาน บทที่ 837 ต่อต้านพวกเขา เพื่ออยู่ด้วยกัน
เล่ห์รัก ท่านประธาน โดย โอเอสเต้ ลูน่า