เล่ห์รัก ท่านประธาน บทที่ 838 ความรู้สึกระหว่างแม่ และลูกสาว

เชอรีชยังไม่ตื่นนอน ตอนที่เวอเรียนตื่นในเช้าวันต่อมา ขาของเชอรีชอยู่ใกล้กับเวอเรียน ในขณะที่แขนของเธอกอดท้องของเวอเรียนอยู่ เธอนอนหลับสนิท

เวอเรียนหัวเราะเมื่อสังเกตเห็นว่าเชอรีชดูเกาะติดแค่ไหนตอนที่เธอหลับ เธอสงสัยว่า เชอรีชอ้างว่าเธอโตแล้วทั้ง ๆ ที่เธอยังนอนเหมือนเด็ก ๆ แบบนี้ได้อย่างไร

เวอเรียนค่อย ๆ ขยับตัวเธอออกไปด้านข้างเพื่อลุกจากเตียงก่อนจะเดินเข้าไปในห้องน้ำเพื่อล้างหน้าล้างตาของเธอ

ยิ่งเวอเรียนคิดเกี่ยวกับมันมากเท่าไหร่ เธอก็ยิ่งรู้สึกว่าการเจอกับบอยล์ในตอนนี้เป็นสิ่งที่ไม่เหมาะสม

เนื่องจากเชอรีชแค่ออกเดทกับบอยล์เท่านั้น และยังไม่ได้คิดถึงเรื่องแต่งงานเลย แล้วเหตุผลอะไรที่เวอเรียนจะต้องการพบกับเขาด้วย?

หากเวอเรียนพบกับบอยล์จริง ๆ มันจะหมายความว่าเวอเรียนได้อนุมัติบอยล์อย่างอ้อม ๆ นี่อาจทำให้บอยล์กับเชอรีชเริ่มคบกันอย่างจริงจัง

อย่างไรก็ตาม เธอก็ยังคงรู้สึกว่าเธอจะต้องบอกให้ฮีลตันรู้เกี่ยวกับเรื่องที่เชอรีชกำลังออกเดทกับบอยล์ ซึ่งอาจรอจนกว่าพวกเขาจะกลับบ้าน มิฉะนั้นฮีลตันอาจจะบุกมาที่เมืองหลวงด้วยความโกรธ และมันอาจจะทำให้เรื่องต่าง ๆ ยุ่งยากมากขึ้น

เนื่องจากจุดประสงค์หลักของการมาเยี่ยมครั้งนี้ของเวอเรียน คือเพื่อมาเที่ยวกับเฮเลน และกลับบ้านที่นอร์ท ซิตี้พร้อมกับเจลลี่ บีน

…

เนื่องจากพวกเขาไม่ได้ไปเจอกับบอยล์แล้ว เชอรีชจึงถูกลากออกไปเที่ยวกับเวอเรียนกับเฮเลนตลอดทั้งวัน หลังจากที่พวกเขาไปช้อปปิ้ง พวกเขาก็ตัดสินใจที่จะดื่มชายามบ่ายด้วยกัน

ตอนนี้เธอไม่ได้ติดต่อบอยล์มาเป็นเวลาสองถึงสามวันแล้ว และดูเหมือนว่าบอยล์ก็ยุ่งกับอย่างอื่นด้วยเช่นกัน เนื่องจากเขาก็ไม่ได้ติดต่อเธอด้วยเช่นกัน

เวอเรียนเลิกคิ้วขึ้น และพูดว่า "โอ้ ใช่แล้ว เขาเป็นคนที่ไหนล่ะ?"

"เขาก็เป็นคนที่นอร์ท ซิตี้ เหมือนกันค่ะ"

เวอเรียนนึกขึ้นได้ “อ้อ แม่จำได้ ลูกกลับบ้านพร้อมกับเขาในช่วงวันหยุดวันชาติใช่ไหม? เขายังโทรหาลูกเพื่อบอกลูกว่าเขาถึงบ้านแล้ว แต่ตอนนั้นแม่เป็นคนรับสาย”

หลังจากที่เชอรีชส่งข้อความถึงบอยล์ และไม่ได้รับการตอบกลับ เธอก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องปิดโทรศัพท์เมื่อเครื่องบินขึ้นบิน

“มอนตี้ ฉันไม่ควรเดทกับบอยล์ใช่ไหม?”

เวอเรียนอึ้งเล็กน้อย เธอพูดว่า “ทำไมจู่ ๆ ถึงถามแบบนั้นล่ะ? แม่คิดว่าลูกบอกว่าลูกรักเขามากไม่ใช่เหรอ”

เธอพูดว่า “มอนตี้ ถ้าหากคราวหน้าหนูโตขึ้น และหนูกลายเป็นอะไรที่ไม่เป็นอย่างที่ผู้ใหญ่คาดหวังให้หนูเป็น

ของเธอ ในขณะที่เธอตอบอย่างยืดยาว “ไม่มีทาง พ่อกับแม่ไม่เคยคิดที่จะควบคุมชีวิตของลูกไปในทิศทางไหนเลย แม้ว่าลูกจะกลายเป็นคนที่ต่างจากที่เราคาดหวังไว้ ตราบใดที่ลูกไม่ได้ทำอะไรเลวร้ายกับชีวิตของลูก

เชอรีชพูดในขณะที่เธอทำปากมุ่ย “แต่หนูคบกับคนอื่นตอนที่พ่อไม่อนุญาต พ่อจะคิดว่าหนูเป็นความล้มเหลว หรือเขาจะผิดหวังในตัวหนูเป็นพิเศษ เพราะคนที่หนูชอบคือบอยล์หรือเปล่า?"

“โอ้ เชอรีช ในสายตาของลูก พ่อของลูกเป็นคนตื้นเขินขนาดนั้นเลยเหรอ? หนูเป็นลูกสาวที่รักของเขา และเขาจะให้อภัยลูกไม่ว่าลูกจะทำอะไร ไม่ต้องพูดถึงลูกก็แค่กำลังคบกับคนอื่น ไม่เอาน่า ตราบใดที่ลูกไม่ทำอะไรสุดโต่งเกินไป