เล่ห์รัก ท่านประธาน บทที่ 855 โชคชะตานำพาให้พบกัน

sprite

บอยล์เริ่มใช้ชีวิตโดยเปล่าประโยชน์

ขวดเหล้าหลายขวดเกลื่อนกลาดบนพื้น ในคอนโดกรีนทาวน์

เขาไม่รับสายของเลล่า และไม่ตอบรับเมื่อมีคนมาเคาะประตู

บอยล์ดื่มจนเมา เขานั่งลงบนพื้นและพิงโซฟา

เจ้าโบนี่เข้ามาหาเขา มันปีนขึ้นมาและเขย่าแขนเขาด้วยอุ้งเท้าทั้งสองข้าง

บอยล์ตื่นขึ้นมามองเจ้าโบนี่ ก่อนจะยิ้มแล้วลูบศีรษะมัน "อย่าเล่นสิ โบนี่"

"เมี้ยว"

เจ้าโบนี่ลากโทรศัพท์มาให้เขา โทรศัพท์ของเขายังคงดัง เขาเหลือบมองโทรศัพท์อย่างรวดเร็ว และเห็นว่าเลล่าโทรหาเขา

เขากดรับสาย

เลล่าบอกเขา "เปิดประตูนะบอยล์ ฉันอยู่หน้าห้องนาย"

เนื่องจากว่าเขาดื่มเหล้าเข้าไปเยอะ เขาเดินเซไปเปิดประตูด้วยความมึน

ประตูเปิดออก

เลล่าได้กลิ่นเหล้า

"บอยล์ ลอว์สัน นายไม่อยากมีชีวิตอยู่ต่อ แค่เพราะเลิกกับเชอรีชหรือไง?"

ช่วงนี้บอยล์ไม่ได้เข้าไปพบศาสตราจารย์ เลล่าถามฮันท์ลีย์เรื่องเขา เธอจึงรู้ว่าบอยล์ก็ไม่ได้เข้ามาที่สำนักงานกฎหมายและไม่รับคดีของลูกค้า

ตอนนี้เขากลายเป็นขี้เหล้าไร้ประโยชน์

ดูเหมือนว่าบอยล์จะไม่รู้สึกสะทกสะท้าน ตอนที่เลล่าถามเขาด้วยความโมโห เขาหันหลังกลับเข้าไปในห้อง

"เธอมาทำอะไรที่นี่?"

เลล่ากัดฟัน เธอมองบอยล์ที่ใช้ชีวิตอย่างเปล่าประโยชน์ เธอตำหนิเขา "ดูตัวเองสิ บอยล์ ดูสิว่าตอนนี้นายสกปรกแค่ไหน ตัวนายเหม็นเหล้าและไม่ได้โกนหนวดอีก นายเป็นขี้เหล้าสกปรกไปแล้ว! ทั้งหมดนี้เป็นเพราะ เชอรีช ฟัดด์ เหรอบอยล์ จะทิ้งอนาคตเพื่อเธอจริง ๆ เหรอ? นายกลายเป็นแบบนี้ได้ยังไง? นี่ไม่ใช่บอยล์ที่ฉันรู้จักเลย!"

บอยล์นั่งลงบนพรมและหัวเราะ "แล้วบอยล์ที่เธอรู้จักเป็นคนยังไงล่ะ?"

"บอยล์ที่ฉันรู้จักเป็นคนดุ เขามีความมุ่งมั่นที่จะทำให้ดีขึ้น เขาไม่เคยใช้ชีวิตโดยเปล่าประโยชน์ และทำตัวกระเซอะกระเซิงแบบนี้ เขาเป็นคนบ้างานและมีระเบียบในชีวิต เขาควรจะยืนอยู่ในศาลอย่างมีเกียรติ และต้องไม่ทิ้งชีวิตไปแบบนี้"

บอยล์กำลังจะหยิบขวดเหล้าขึ้นมาดื่ม เลล่าก็แย่งขวดเหล้ามาจากเขาแล้วขว้างลงบนพื้น ขวดเหล้าแตกกระจายและหกลงบนพื้น เศษแก้วปลิวมาบาดแก้มของบอยล์จนเลือดออก

แต่บอยล์ก็ไม่ได้รู้สึกอะไร เขามองพื้นที่สกปรกและพูดเสียงเรียบ "ฉันเคยคิดว่าเงินเป็นสิ่งที่ฉันต้องการในชีวิต แต่ตอนนี้ฉันก็ได้รู้หลังจากเสียเธอไป เงินพวกนั้นไม่ได้มีความหมายอะไรกับฉันเลย"

เลล่ารู้สึกปวดใจ เธอมองเขาและพูดเสียงเข้ม "แต่นายกับเชอรีชก็เลิกกันแล้ว จะใช้ชีวิตที่เหลือหมกมุ่นอยู่กับความเสียใจงั้นเหรอ? ถ้าปล่อยเธอไปไม่ได้ งั้นก็ไปตามหาเธอสิ"

ไปตามหาเธอ? เขามีสิทธิ์อะไรที่จะไปให้เธอเห็นหน้าอีก?

เขาเป็นสาเหตุที่ทำให้เธอต้องเจ็บปวด

เขาไม่ได้อยู่กับเธอตอนที่เธอต้องการเขามากที่สุด เขาเลิกกับเธอและทำให้เธอแท้งโดยไม่ได้ตั้งใจ

บอยล์ไม่มีวันให้อภัยในสิ่งที่เขาทำ

ฮีลตันพูดถูก เขามันไร้ค่า เขาเป็นคนไร้ค่ามาโดยตลอด

เขาเลวพอ ๆ กับพ่อของเขา ที่เป็นคนลักพาตัวเธอไปตั้งแต่แรก

คนเลวอย่างเขายังคู่ควรกับเธออีกเหรอ?

เลล่านั่งลงแล้วมองเขา "บอยล์ ฉันไม่สนความเสียใจของเธอหรอกนะ ฉันอยากรู้ว่าเธอจะพยายามได้มากแค่ไหน เธอพยายามอย่างหนักเพื่อจะเข้ามาเรียนที่มหาวิทยาลัยแคพิทัล ซิตี้ เธอไม่ควรทิ้งโอกาสนี้ไปเพื่อความรัก พ่อยังพักเรื่องการเสนอชื่อไปเรียนที่อเมริกาของพวกเรา พ่อชื่นชมเธอมากนะ รู้หรือเปล่า"

เลล่าหยิบนามบัตรออกมาจากกระเป๋า แล้ววางลงบนโต๊ะ "นี่เป็นนามบัตรของพ่อฉัน ถ้าได้สติเมื่อไหร่ก็โทรหาพ่อได้ตลอดนะ เธอควรจะรีบบอกกับพ่อตอนที่ยังมีโอกาส ทุกคนต่างก็แย่งกันเพื่อมาแทนที่เธอนะ"

"ฉันเชื่อว่าเธอรู้ ว่าโอกาสนี้สำคัญกับเธอมากแค่ไหน บอยล์ มันเปลี่ยนชีวิตเธอได้เลยนะ"

เชอรีชเริ่มกลับมาเป็นปกติ

ต้องขอบคุณที่เธอเล่นเปียโน

ดูเหมือนว่าทุกครั้งที่เธอเล่นเปียโน ปัญหาทุกอย่างและความสับสนจะหายไปเอง แค่ได้ฟังเสียงเพลงที่เธอเล่น

ทุกครั้งที่เธอเล่นเปียโน เธอจะใช้เวลาตลอดทั้งเช้าหรือตอนเย็นในการเล่นเปียโน

ชีวิตประจำวันของเชอรีชหลังจากที่เธอพักการเรียน ก็คือการเล่นเปียโนและทำสวนกับปู่ของเธอ เธอรู้สึกดีขึ้นหลังจากผ่านไปหนึ่งเดือน เธอเริ่มโพสต์บนเฟสบุ๊ค

เธอถ่ายรูปตอนที่กำลังทำสวนกับปู่ของเธอ ดอกไม้ที่กําลังบานและแสงอาทิตย์ที่ส่องเข้ามาที่สวน

เชอรีชให้ปู่ดูรูปถ่าย นายท่านฟัดด์ใส่แว่นตาและยิ้มอย่างมีความสุข "โอ้ ปู่แก่แล้วจริง ๆ ดูไม่ดีเลย"

"ใครบอกล่ะคะคุณปู่ คุณปู่ยังหนุ่มอยู่ และสัญญากับหนูว่าจะมีชีวิตอย่างมีความสุขต่อไปอีกนาน"

งั้นปู่ก็กลายเป็นปีศาจน่ะสิ ปู่อยากมีชีวิตอยู่นานพอที่จะเห็นเจลลี่ บีน โตขึ้นและแต่งงาน ปู่อยากเห็นหลานแต่งงานกับคนที่หลานรักและมีความสุข แบบนั้นปู่ถึงจะได้มีความสุข"

นายท่านฟัดด์ลูบศีรษะหลานสาว

เชอรีชน้ำตาคลอ เธอพูดด้วยรอยยิ้ม "คุณปู่คะ คุณปู่ออกจะแข็งแรง คุณปู่จะต้องมีชีวิตต่อไปอีกนานค่ะ"

"ปู่จะมีชีวิตอยู่ต่อนานอีกหน่อย จะได้เห็นหลานเติบโตขึ้นไงล่ะ เจลลี่ บีน"

ปู่กับหลานสาวใช้เวลาอย่างมีความสุขด้วยกัน

เชอรีชกอดแขนนายท่านฟัดด์ เธอสะอื้นเงียบ ๆ

นายท่านฟัดด์ตกใจ เขาลูบศีรษะหลานสาวแล้วถาม "เป็นอะไรไป เจลลี่ บีน?"

"คุณปู่คะ ถ้าหนูไปเรียนต่อที่ต่างประเทศหนูคงคิดถึงคุณปู่ เพราะคุณปู่รักหนูมากที่สุด"

"ไปเรียนต่อที่ต่างประเทศ เอ๊ะ..."

ชายชราถอนหายใจ "หลานจะไปเรียนต่อที่ต่างประเทศเหรอ เจลลี่ บีน?"

"ตอนนั้นที่หนูเลือกไปเรียนในเมือง เพราะไม่อยากทิ้งคุณปู่ คุณพ่อกับมอนตี้ แต่ที่นี่ไม่ค่อยมีสถาบันสอนดนตรีดี ๆ หนูเพิ่งมาคิดได้ และคุณพ่อจะย้ายหนูออกจากมหาวิทยาลัยแคพิทัล ซิตี้ คุณพ่อถามว่าหนูอยากเรียนที่ไหน หนูบอกคุณพ่อว่าอยากเรียนที่ เคอร์ติส มิวสิค

"ประเทศอเมริกา? นั่นมันไกลมากนะ"

ชายชราดูไม่ค่อยเต็มใจนัก แต่เพราะเขารักเจลบี่ บีน เขาจึงไม่มีทางเลือก จึงทำได้เพียงสนับสนุนการตัดสินใจของเธอ

ปู่จะคิดถึงหลานนะ หลานยังอายุน้อยแถมยังฉลาดอีกด้วย จะมาอยู่ที่บ้านทั้งวันกับปู่ไม่ได้หรอก ใช่ไหม? เจลลี่ บีนทำในสิ่งที่อยากทำเถอะ หลานยังอายุน้อย

"หนูคงคิดถึงทุกคนมากเลย"

ชายชราลูบหลังเชอรีชแล้วปลอบเธอ "ชีวิตมีแต่การจากลา หลานจะเข้าใจเองเมื่ออายุเท่าปู่ นอกจากช่วงเวลาแห่งความสุขในชีวิต ทุกอย่างมันจะรู้สึกเหมือนอยู่ในความทรงจำ"

เล่ห์รัก ท่านประธาน บทที่ 855 โชคชะตานำพาให้พบกัน โดย โอเอสเต้ ลูน่า

อ่าน บทที่ 855 โชคชะตานำพาให้พบกัน ของนิยาย เล่ห์รัก ท่านประธาน ที่นี่ นวนิยายชุด เล่ห์รัก ท่านประธาน ประเภท: นวนิยายโรแมนติกของจีนอัปเดตเป็น บทที่ 855 โชคชะตานำพาให้พบกัน อ่านนิยาย เล่ห์รัก ท่านประธาน ฉบับเต็มได้ที่ novelones.com

คำค้นหาที่เกี่ยวข้อง บทที่ 855 โชคชะตานำพาให้พบกัน:

เล่ห์รัก ท่านประธาน บทที่ 855 โชคชะตานำพาให้พบกัน

บทที่ 855 โชคชะตานำพาให้พบกัน