เล่ห์รัก ท่านประธาน บทที่ 862 ไม่ได้เจอกันนานนะ เชอรีช

sprite

หลังจากคาลัมลงจากรถ เขาก็เดินไปที่รถปอร์เช่ 911 แล้วเคาะกระจก

"สวัสดีครับ ให้ช่วยไหมครับ?"

เป็นไปตามที่คิดไว้ สาวสวยในรถลดกระจกลง

เชอรีชรีบเหลือบมองกระจกมองหลัง เธอเห็นรถเบนท์ลีย์สีดำอยู่ข้างหลังเธอ เธอจอดรถแย่จนไปขวางรถที่อยู่ข้างหลัง

เธอรีบขอโทษอย่างลนลาน "ขอโทษด้วยนะคะ ฉันจอดรถยังไม่เก่ง"

คาลัมพูดอย่างสุภาพ "ถ้าคุณไม่รังเกียจ ผมช่วยคุณได้นะครับ"

คาลัมคิดในใจ 'เวลาของเจ้านายมีค่ามาก มันจะแย่ถ้าเขามาเสียเวลาอยู่ที่ลานจอดรถ'

ดวงตาของเชอรีชเป็นประกาย เธอรู้สึกดีใจที่มีคนมาช่วยจอดรถให้ หมายความว่าเธอไม่ต้องห่วงเรื่องนั้นอีกแล้ว

เธอปลดล็อคเข็มขัดนิรภัย แล้วตอบพร้อมรอยยิ้ม "ขอบคุณค่ะ"

ทันทีที่เชอรีชลงมาจากรถ

บอยล์ที่นั่งอยู่ข้างหลังรถมองมาที่เธอ เขาเห็นรูปร่างที่คุ้นตาจากความทรงจำของเขา

ดวงตาของเขาเป็นประกาย

บอยล์เห็นใบหน้าที่เขาโหยหาและคิดถึงมาตลอด เมื่อเชอรีชหันมามองที่รถเบนท์ลีย์

เธอนั่นเอง

บอยล์ใจเต้นแรง

คาลัมใช้เวลาจอดรถให้เธอไม่นาน

เชอรีชพูดขอบคุณเขาอย่างสุภาพ "ขอบคุณมากนะคะ"

"ไม่เป็นไรครับ"

คาลัมกลับมาที่รถเบนท์ลีย์สีดำ หลังจากที่ขอบคุณกันเสร็จแล้ว

เชอรีชหยิบกระเป๋าแล้วเดินเข้าไปในอาคาร หลังจากที่จอดรถเสร็จแล้ว

กระจกรถของรถเบนท์ลีย์สีดำเลื่อนลงมา

บอยล์มองร่างบางแล้วสั่ง "ชนรถเธอซะ"

คาลัมตกใจ เขาไม่เข้าใจที่เจ้านายสั่งแบบนั้น "เจ้านาย?"

"ฉันบอกให้ชนรถเปอร์เช่ 911 ไงล่ะ"

คาลัมคิดว่าเขาได้ยินผิดไป "ทำไมล่ะครับ?"

หญิงสาวคนนั้นทำให้เจ้านายของเขาไม่พอใจหรือเปล่า?

บอยล์ตอบเสียงทุ้มต่ำ "เลิกถามว่าทำไม แล้วทำตามที่ฉันสั่งซะ"

คาลัมพูดไม่ออก

เขารับได้กับการกระทำแบบนั้นจริงเหรอ?

คาลัมไม่มีทางเลือกจึงต้องทำตามคำสั่ง เขาสวดภาวนาในใจให้หญิงสาวคนนั้น ก่อนจะชนรถเธอ

มันเป็นรถเปร์เช่ 911 ขึ้นอยู่กับว่าใครเป็นคนขับ มันยังคงเป็นรถที่สวย

การที่รถถูกชน จะไม่ทำให้ผู้หญิงคนนั้นเสียใจเหรอ?

คาลัมกัดฟัน เขาหลับตาและเหยียบคันเร่งก่อนจะเกิดเสียงดังขึ้น

รถเบนท์ลีย์สีดำชนเข้ากับรถเปอร์เช่ 911

คาลัมเบิกตาโพลงด้วยความตกใจ

บอยล์กลับดูสงบนิ่ง เขาไม่ได้รู้สึกอะไรกับเหตุการณ์ที่เพิ่งเกิดขึ้น

คาลัมถาม "เอายังไงต่อครับ เจ้านาย?"

บอยล์ออกคำสั่ง "ทิ้งเบอร์โทรศัพท์ไว้ เจ้าของรถจะได้ติดต่อเราเพื่อคุยเรื่องค่าเสียหาย"

คาลัมพูดไม่ออก

วันนี้เจ้านายของเขาถูกผีเข้าหรือไง เขาเบื่อจนไม่มีอะไรที่ดีกว่านี้ทำแล้วเหรอ?

คาลัมได้แค่บ่นในใจ เขาไม่กล้าพูดสิ่งที่คิดออกมา

บอยล์เตือนเขา "ทิ้งเบอร์โทรศัพท์ของนายให้สิ"

"หา?" คาลัมสับสน แต่เขาก็ตอบรับ "ครับเจ้านาย"

หลังจากทิ้งเบอร์โทรศัพท์และจอดรถแล้ว บอยล์กับคาลัมก็เดินเข้าไปในอาคารด้วยกัน

ผู้จัดงานเลี้ยงการกุศลคืนนี้คือ ชินด์เลอร์ กรุ๊ป ประธานกรรมการบริหารและคนที่มีอิทธิพลหลายคน ได้ถูกเชิญมา

ห้องโถงสว่างและตกแต่งอย่างดี ดอกไม้สดและแชมเปญจัดวางอยู่ทั่วห้องโถง

หญิงสาวที่มีเสน่ห์หลายคนก็ปะปนกันอยู่ท่ามกลางกลุ่มคน

เชอรีชโทรหาวิทนีย์ทันทีที่เธอเข้ามาในงาน

แต่ในห้องเสียงดังและคนเยอะ วิทนีย์จึงไม่ได้รับสาย

เชอรีชเดินไปที่มุมห้อง เธอหยิบแก้วน้ำส้มและเริ่มกินขนม

วิทนีย์โทรหาเธอ "นี่ เชอรีช เธออยู่ในงานหรือยัง ถ้าเธอมาแล้ว พวกเขาอยากให้เธอเล่นเปียโนให้ฟังด้วยล่ะ"

เชอรีชวางน้ำส้มลง "ฉันกำลังจะไปเดี๋ยวนี้แหละ ฉัน...ฉันกำลังจะไปเจอเธอตอนนี้เลย"

เธอมองไปรอบ ๆ และเห็นวิทนีย์ เธอดูเป็นกังวลมาก เชอรีชเดินถือโทรศัพท์เข้าไปหาเธอ

หลังจากที่เชอรีชไปแล้ว บอยล์เข้ามาหยิบแก้วน้ำส้มของเธอและรีบจิบทันที

คาลัมคิดว่าเจ้านายไม่ทันเห็นว่าแก้วนั้นเป็นของคนอื่น และทิ้งรอยลิปสติกไว้บนแก้ว

เขารู้ว่าเจ้านายไม่ค่อยชอบเข้าไปหาผู้หญิง การดื่มเครื่องดื่มจากแก้วของผู้หญิงคนอื่นนั้น มันเหมาะสมกับคนอย่างเขาแล้วเหรอ?

คาลัมเตือนเขาด้วยความกังวล "เจ้านาย...อืม ผมคิดว่าคุณหยิบแก้วของคนอื่นมาผิดนะครับ มีคนดื่มน้ำจากแก้วนี้ไปแล้ว"

บอยล์จิบน้ำอีกก่อนจะมองไปที่คาลัมด้วยสายตาเรียบเฉย "รู้แล้ว ฉันไม่ได้ตาบอด"

คาลัมพูดไม่ออก

คาลัมเช็ดเหงื่อแล้วคิดในใจ 'วันนี้เจ้านายเป็นอะไรไป? วันนี้เขา...ดูแปลกไป'

บอยล์หยิบส้อมขึ้นมา คาลัมมองด้วยความสับสน เขากินขนมของเชอรีช

คาลัมไม่รู้จะพูดยังไง

'นี่มันบ้าอะไรวะเนี่ย?'

ใช้เวลาไม่นาน ก่อนที่บอยล์จะถูกรุมล้อมไปด้วยนักธุรกิจ

เนื้อเพลงอันไพเราะจากเปียโนดังไปทั่วห้องโถง

"ผมได้ยินมาว่า เอ็มโอ กรุ๊ป สนใจที่จะขยายกิจการเข้าไปในท้องถิ่น ท่านประธานลอว์สัน ผมเชื่อว่าเราจะมีโอกาสได้ร่วมงานกันนะครับ"

บอยล์เลิกคิ้วแล้วพูด "หลีกทางหน่อย"

นักธุรกิจบางคนตกใจ เขาคิดว่าไปทำให้บอยล์ไม่พอใจโดยไม่รู้ตัว "ท่านประธานลอว์สัน?"

บอยล์ผลักไหล่ของของผู้ชายคนนั้นออกไปด้านข้าง "คุณกำลังบังผมอยู่"

นักธุรกิจคนนั้นหันมามองตามสายตาของบอยล์ เขาเห็นว่าบอยล์กำลังมองนักเปียโนหญิงคนนั้นอยู่

นักธุรกิจคนนั้นหัวเราะแล้วพูด "โอ้ ท่านประธานลอว์สัน คุณก็ชอบเปียโนด้วยเหรอครับ? ลูกสาวของผมก็มีพรสวรรค์ในการเล่นเปียโน ผมจะแนะนำเธอให้คุณพรุ่งนี้ดีไหมครับ?"

บอยล์เงียบ เขาไม่ได้สนใจผู้ชายคนนั้นเลย

เขาสนใจแต่หญิงสาวที่อยู่บนเวที เธอเหมือนดอกกุหลาบที่สวยงามและเปราะบางในเวลาเดียวกัน เธอดูน่าทึ่ง

บอยล์รู้สึกเห็นแก่ตัว เขาอยากเก็บเธอไว้เป็นของเขาคนเพียงเดียว เขารู้สึกหึงเมื่อมีคนมากมายกำลังจ้องเธอพร้อมกัน

เขาต้องการให้โลกได้รู้ ว่าเขาประทับใจผู้หญิงของเขามากแค่ไหน

เขายิ้ม เมื่อเขามองเปียโนภายใต้แสงไฟสลัว

อ่าน เล่ห์รัก ท่านประธาน บทที่ 862 ไม่ได้เจอกันนานนะ เชอรีช - ซีรีส์ที่ร้อนแรงที่สุดของผู้แต่ง โอเอสเต้ ลูน่า

โดยทั่วไปแล้วฉันชอบประเภทของเรื่องราวเช่น เล่ห์รัก ท่านประธาน story ดังนั้นฉันจึงอ่านหนังสือเล่มนี้อย่างมาก ตอนนี้ บทที่ 862 ไม่ได้เจอกันนานนะ เชอรีช มาพร้อมกับรายละเอียดหนังสือมากมาย อ่านไม่ออก! อ่าน เล่ห์รัก ท่านประธาน บทที่ 862 ไม่ได้เจอกันนานนะ เชอรีช story วันนี้ ^^