เล่ห์รัก ท่านประธาน นิยาย บท 879

นาตาลีแต่งตัวในชุดที่หรูหรา ขณะที่ถือกระเป๋าปราด้า เธอยังสวมรองเท้าส้นสูงของจิมมี่ ชู ขณะที่เดินมาหาพวกเขา

ความร่ำรวยเปร่งประกายออกมาจากทุกส่วนของร่างกายเธอ

แมนดี้อดไม่ได้ที่จะแซวว่า "นาตาลี แฟนของเธอทำงานอะไรกันเนี้ย? เธอแต่งตัวด้วยเงินตั้งแต่หัวจรดเท้าเลย"

จอยสะกิดนาตาลี ขณะที่เธอพูดพร้อมกับหัวเราะเบา ๆ “ว้าว ตอนนี้เธอรวยแล้ว โอ้ ใช่แล้ว เธอบอกไม่ใช่เหรอว่าแฟนของเธอเปิดโรงแรมห้าดาวในเมืองหลวง? ชื่อว่าโรงแรมแอมบิเชียส ลักซ์ซูรี่ โฮเทลใช่ไหม?"

แมนดี้ตกใจเล็กน้อย ขณะที่เธอถาม “จริงเหรอ? สามีของฉันกับฉันอยากจะจัดงานเลี้ยงในเมืองหลวง งานเลี้ยงจัดขึ้นเฉพาะเพื่อนของเราเท่านั้น เธอรู้ไหม เราคิดที่จะจัดงานที่แอมบิเชียส ลักซ์ซูรี่ โฮเทลเหมือนกัน เฮ้ นาตาลี แฟนของเธอเป็นผู้จัดการโรงแรมงั้นเหรอ?”

ความหยิ่งยะโสประกายไปทั่วดวงตาของนาตาลี ขณะที่เธอพูดว่า “โอ้ เขาไม่ได้ทำงานให้ใคร เขาเป็นเจ้าของโรงแรม นั่นหมายความว่าเขาเป็นประธานโรงแรม ถ้าพวกเธอสนใจจะจัดงานอะไรที่นั่น ฉันจะบอกให้เขาลดให้พวกเธอเจ็ดสิบเปอร์เซ็นต์ อีกอย่าง พวกเราทุกคนต่างก็เป็นเพื่อนร่วมชั้นกัน ไม่ต้องพูดถึง เรายังเคยเป็นรูมเมทกันด้วย"

แมนดี้ตอบ "ดีเลย ฉันกับสามีกำลังลังเลมาก เพราะเราคิดว่าที่นั้นมันแพงเกินไปหน่อย แต่หากเราให้ส่วนลดเจ็ดสิบเปอร์เซ็นต์ มันจะทำให้สิ่งต่าง ๆ ง่ายขึ้นมากสำหรับเราอย่างไม่ต้องสงสัย ขอบคุณมากนะ นาตาลี”

นาตาลีสะบัดผมยาวของเธอ แล้วพูดว่า "โอ้ มันไม่มากหรอก อย่ากังวลไปเลย"

วิทนีย์จงใจเยาะเย้ยเธอ “มันไม่ใช่โรงแรมของเธอด้วยซ้ำ มีอะไรให้น่าอิจฉากันล่ะ?”

นาตาลียิ้ม และชำเลืองไปมองที่วิทนีย์ เธอสังเกตเห็นเชอรีชที่กำลังยืนอยู่ข้าง ๆ วิทนีย์

เธอดูสวย และถึงแม้เธอจะยืนอยู่ตรงนั่นอย่างเงียบ ๆ แต่เธอก็ยังสามารถดึงดูดความสนใจของคนอื่นได้มาก

เชอรีชไม่ได้แต่งหน้ามากนัก และสวมเพียงชุดเสื้อผ้าธรรมดา ๆ เธอเพียงทารองพื้นบาง ๆ บนใบหน้าของเธอ และลิปสติกสีอ่อน ๆ บนริมฝีปากของเธอ เธอดูพื้น ๆ มาก แต่ผิวของเธอดูสวย และงดงามมาก

นาตาลีกำหมัดแน่น วันนี้เธอใช้ความพยายามอย่างมากในการแต่งหน้า และรู้สึกว่าต้องแข่งกับเชอรีชให้ถึงที่สุด

เธอไม่สามารถแพ้หล่อนได้ หลังจากพบกับเธอเป็นครั้งแรกในรอบเจ็ดปี

นาตาลีหัวเราะเบา ๆ และพูดว่า “มีคนบางคนที่อิจฉาในสิ่งที่พวกเขาไม่เคยมี มันทำให้พวกเขาบ่นออกมาเฉย ๆ ฉันเข้าใจนะ”

วิทนีย์เย้ยหยัน

เธอคิดในใจ 'โอ้ ได้โปรดเถอะ เขาไม่มีอะไรมากไปกว่าเจ้าของแอมบิเชียส ลักซ์ซูรี่ โฮเทล เลิกโง่สักทีเถอะ’

วิทนีย์กอดแขนของเชอรีช และเยาะเย้ยเธอต่อ "โอ้ ได้โปรด พ่อของเชอรีชสามารถซื้อโรงแรมแอมบิเชียส ลักซ์ซูรี่ โฮเทลได้โดยไม่ต้องกระพริบตา ถ้าเขาต้องการ"

นาตาลีพุ่งพล่านไปด้วยความโกรธ ขณะที่เธอกัดฟัน

เชอรีชแอบตีมือของวิทนีย์ เพื่อบอกเธอว่าไม่จำเป็นต้องเถียงกับเธอ

ถ้านาตาลีชอบอวด ก็ปล่อยให้เธอทำไป มันเป็นสิทธิ์ของเธอที่จะทำแบบนั้น

เนื่องจากจอยกับแมนดี้เป็นรูมเมทกับนาตาลี และเป็นความจริงที่วิทนีย์เริ่มหาเรื่องก่อน จึงเป็นเรื่องธรรมดาที่พวกเธอจะเข้ามา และเข้าข้างเธอ

เนื่องจากมันทำให้วิทนีย์โมโหเพียงแค่เธอมองหน้าเธอ วิทนีย์จึงบอกเชอรีชว่า "เฮ้ เชอรีช ฉันต้องไปหาเพื่อนสาขาเดียวกันกับฉันตรงโน้น แล้วเราค่อยมาเจอกันใหม่ทีหลัง เนื่องจากฮันท์ลีย์จะเลี้ยงอาหารกลางวันเรา เพราะฉะนั้นอย่าผิดนัดเรานะ ตกลงไหม?”

“ได้เลย เราค่อยติดต่อกันทางโทรศัพท์นะ”

นาตาลีได้คลุกคลีกับชนชั้นสูงทางสังคมในเมืองหลวงในช่วงสองสามปีที่ผ่านมา ดังนั้นเธอจึงรู้เกี่ยวกับชื่อเสียงของตระกูลสก็อตต์ในเมืองหลวงอย่างดี

"ฮันท์ลีย์ ฮันท์ลีย์ สก็อตต์งั้นเหรอ? ลูกชายผู้มั่งคั่งของตระกูลสก็อตต์งั้นเหรอ?" นาตาลีถามตามสัญชาตญาณ

วิทนีย์กลอกตาไปที่เธอ ขณะที่เธอพูด "ฉันขอโทษนะ ผู้ชายคนนั้นเป็นของฉัน ถ้าเธออยากจะทำลายความสัมพันธ์ของฉัน เธอควรจะไปหาคนอื่น"

เธอพูดอย่างเลือดเย็นตอนที่เธอพูดคำนั้น วิทนีย์หันกลับไป และเดินจากไปทันที ปฏิเสธที่จะให้นาตาลีมีโอกาสตอกกลับเธอ