เล่ห์รัก ท่านประธาน บทที่ 881 มารวมตัวกัน

นาตาลีขมวดคิ้วและตีแขนเขา "คุณไม่เป็นห่วงที่ฉันถูกตบบ้างหรือไง? ยังมาแซวอีก ดูสิ ฉันเสียโฉมหมดแล้วเนี่ย!"

"อย่าพูดเกินจริงสิ แค่ตบครั้งเดียวไม่ทำให้เสียโฉมหรอกนะ เป็นเด็กดีและเลิกงอแงได้แล้ว"

เชสดึงนาตาลีเข้ามากอด

นาตาลีโมโห เธอตีเบาะรถแล้วพูดด้วยความโกรธ "ฉันรู้สึกแย่นะ อย่างน้อยคุณก็ควรรับผิดชอบหน่อยสิ"

เชสมีความสามารถในการรับมือกับผู้หญิงแบบเธอ เขาถามเธอ "ครั้งนี้อยากได้กระเป๋าอะไรล่ะ?"

ดูเหมือนว่าเชสจะเอาใจเธอด้วยของใช้ราคาแพง ที่เธอต้องการในสามปีที่ผ่านมานี้ เขาใจกว้างมากในเรื่องการให้ของขวัญ แต่เขาไม่ได้จะแต่งงานกับเธอ

นาตาลีขยับเข้าไปใกล้ก่อนจะนอนบนตักของเชส "ฉันเบื่อกระเป๋าแล้ว คุณให้กระเป๋าฉันตลอด ไม่เบื่อบ้างเหรอ?"

"แล้วตอนนี้อยากได้อะไรล่ะ?"

มีความชั่วร้ายฉายอยู่ในแววตาของนาตาลี เธอบอกเขา "คุณเคยบอกว่าจะซื้อบ้านให้ จนตอนนี้ก็ยังไม่ซื้อให้เลย ไม่อยากซื้อให้ฉันแล้วเหรอ?"

เชสดูไม่เต็มใจเมื่อเธอบอกว่าอยากได้บ้าน เขาเลิกคิ้วแล้วบอกเธอ "เรื่องบ้าน...คุณคิดว่าการซื้อบ้านมันง่ายหรือไง? ถึงเราจะตัดสินใจซื้อ เราก็ต้องไปดูบ้าน ไปดูสถานที่และทุกอย่าง รู้หรือเปล่าว่าผมงานยุ่งแค่ไหน คิดว่าผมจะมีเวลาไปซื้อบ้านกับคุณเหรอ?"

นาตาลีไม่ยอม เธอบอกเขา "คุณไม่ต้องไปกับฉันก็ได้ ฉันมีบ้านที่อยากได้แล้ว เป็นคฤหาสน์ที่กรีนทาวน์ คุณรู้จักใช่ไหม มันอยู่ใจกลางเมืองและมีพื้นที่ของตัวเอง พื้นที่ตรงลานบ้านกว้างมาก และรับแสงแดดได้มาก"

แววตาของเชสดูหมดหวัง "นาตาลี การซื้อบ้านเป็นเรื่องใหญ่นะ นับประสาอะไรกับคฤหสาน์ล่ะ"

"คุณไม่อยากซื้อให้ฉันเหรอ?"

เชสเริ่มหมดความอดทน ของใช้ราคาแพงที่เขาซื้อให้เธอ อย่างเช่นกระเป๋าหรือของอย่างอื่นนั้น มีราคาเป็นสองแสนเหรียญ ราคาแค่นั้นก็เหมือนเงินทอน แต่คฤหสาน์หนึ่งหลังนั้นราคาเป็นสิบล้านเหรียญ มันไม่คุ้มที่จะใช้เงินจำนวนมากแค่เพื่อภรรยาน้อยเพียงคนเดียว

ถ้าเขาใช้เงินสิบล้านซื้อคฤหาสน์ นั่นต้องทำให้ภรรยาเขาโกรธแน่...

เชสปฏิเสธโดยไม่ลังเล เมื่อเขาคิดถึงผลที่จะตามมา "ไว้พูดเรื่องนี้กันวันอื่นเถอะ ช่วงนี้ผมยุ่งมาก"

นาตาลีทำอะไรไม่ได้ ถ้าเชสไม่เห็นด้วยกับเธอ เขาเคยตามใจเธอ เธอทำได้แค่เม้มปาก

นาตาลีกัดริมฝีปากแล้วมองออกไปข้างนอกรถ เธอดูไม่พอใจ

แม้ว่าบอยล์จะเลิกกับเชอรีชไปเจ็ดปีแล้ว แต่เขายังอยู่ในใจเธอ

เชสเทียบไม่ได้กับคนที่มีความสามารถอย่างบอยล์

เธออายุยี่สิบห้าปี และควรจะแต่งงานได้แล้ว

เธอจะนั่งอยู่เฉย ๆ และไม่ทำอะไรไม่ได้ เธอรู้สึกว่าต้องแต่งงานกับตระกูลที่ร่ำรวยเร็ว ๆ

บอยล์เลี้ยงอาหารกลางวันทุกคนในตอนบ่าย

พวกเขาทานอาหารในห้องวีไอพี ที่โรงแรมยูโฟเรีย

วิทนีย์บ่น "มีแค่พวกเราที่เป็นเพื่อนเก่าแค่ไม่กี่คนเอง เราไปกินที่ร้านแผงลอยกันก็ได้ ยังไงอาหารที่นี่ก็ไม่อร่อยอยู่แล้ว"

เฮกเตอร์แซว "วิทนีย์ คุณยังไม่ทันได้แต่งงานกับฮันท์ลีย์ ก็คิดเรื่องช่วยฮันท์ลีย์ประหยัดเงินแล้ว คิดว่ามันเหมาะสมแล้วเหรอ?"

วิทนีย์บ่น "ขอเถอะ ฉันชอบกินที่ห้องวีไอพีในร้านแผงลอยมากกว่า รู้หรือเปล่าว่าปลานึ่งที่ร้านแผงลอยนั่น อร่อยกว่ากุ้งออสเตรเลียที่นี่อีก"