เล่ห์รัก ท่านประธาน บทที่ 915 ต่อต้านคนทั้งโลกเพื่อเธอ

บอยล์กำลังจะไปที่ศาลในฐานะตัวแทนทนายฝ่ายโจทก์ มันเป็นคดีที่แพร่หลายกันในโลกออนไลน์ และสำนักข่าวใหญ่บางแห่ง
ความสัมพันธ์ระหว่างบอยล์กับแฮนสัน ถูกเปิดเผยทันที
ในโลกออนไลน์ต่างก็พูดถึงเรื่องนี้กันอย่างแพร่หลาย มีบางคนบอกว่าบอยล์เป็นคนโหดร้าย ที่ต่อต้านพ่อของตัวเอง บางคนก็บอกว่าบอยล์เป็นทนายที่มีเกียรติ ที่ทำแบบนั้นกับพ่อของเขาโดยไม่ลังเล
มีนักข่าวจำนวนมากที่ไปรวมตัวกันที่คฤหาสน์เลค สตรีท ของบอยล์
นักข่าวต่างพากันชี้ไมโครโฟนไปที่เขา และถามคำถามกับเขามากมาย
"ท่านประธานลอว์สัน ทำไมถึงได้ฟ้องร้องเขาล่ะคะ? ทางจำเลยก็มีความเกี่ยวข้องกับคุณด้วย คุณรู้สึกไม่ดีหรือเปล่า?"
"ท่านประธานลอว์สัน มีข่าวของคุณเมื่อเจ็ดปีก่อน เกี่ยวกับเรื่องที่คุณไม่จ่ายค่าเลี้ยงดูให้พ่อของคุณ เป็นเรื่องจริงหรือเปล่า?"
"ท่านประธานลอว์สัน คุณอายหรือเปล่าที่มีพ่อเป็นนักโทษคดีลักพาตัว?"
"ท่านประธานลอว์สัน ได้ยินมาว่าหุ้นของ เอ็มโอ กรุ๊ป กำลังดิ่งลงในช่วงนี้ มันเกี่ยวกับข่าวของคุณกับพ่อหรือเปล่า?"
"ท่านประธานลอว์สัน คุณจะตอบผู้ลงทุนหลักและผู้ถือผลประโยชน์ร่วม เรื่องที่หุ้นของคุณตก เพราะเรื่องส่วนตัวของคุณยังไง?"
เขาถูกโจมตีด้วยคำถามที่ถามตรง ๆ และงี่เง่า
บอยล์ดูนิ่งมากเมื่ออยู่ต่อหน้ากล้อง
บอดี้การ์ดของเขาพยายามกันนักข่าวที่มารุมเขา แต่เพราะมีนักข่าวจำนวนมาก พวกเขาจึงพาบอยล์ไปที่รถด้วยความยากลำบาก
แต่บอยล์ก็ไม่ได้เลี่ยงการตอบคำถามเลย "เป็นใครก็ต้องอายที่มีพ่อแบบนั้น เว้นแต่ว่าคุณจะเป็นคนที่ทำตามกฎหมาย หรือเป็นคนที่ขาดศีลธรรม นอกจากจะทำให้ผมเข้ามาในโลกใบนี้แล้ว พ่อไม่เคยทำหน้าที่พ่อเลยตั้งแต่ผมโตมา เขาติดเหล้า ติดการพนัน และชอบใช้ความรุนแรง เขาเอาค่าเรียนของผมไปตอนที่ผมยังเด็ก จะไม่ให้ผมเกลียดเขาได้ยังไง? ใครจะไปใจบุญเหมือนพระแม่มารีย์ล่ะครับ? ผมต้องเคารพคนที่ไม่มีความรับผิดชอบแบบนั้น เพราะเป็นพ่อผมเหรอครับ?"
ทุกคำที่บอยล์พูดออกมานั้นทั้งพูดตรงและจริงจัง สร้างความตกใจให้นักข่าวที่อยู่รอบตัวเขา
แต่บอยล์ยังพูดไม่จบ
"พวกคุณถามผมว่ารู้สึกไม่ดีหรือกดดันหรือเปล่าที่ตั้งข้อหาเขา แต่มันก็ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับคดีนี้ คนที่แฮนสันลักพาตัวคือคนที่ผมรักมากที่สุด ผมฝันที่จะจับเข้าคุก ซึ่งพวกคุณก็อยู่ที่นี่แล้ว และกำลังถามคนที่ยึดถือตามกฎหมาย ทำไมไม่ไปสัมภาษณ์คนที่ทำความผิดล่ะครับ? ไปถามเขาสิว่ารู้สึกยังไงเกี่ยวกับเรื่องนี้ ทำแบบนั้นแล้วสถานีที่พวกคุณทำข่าวให้ อาจช่วยทำอะไรดี ๆ ให้สังคมก็ได้นะครับ"
นักข่าวต่างพากันพูดไม่ออกกับคำตอบของบอยล์
คำพูดของบอยล์นั้นทั้งตรงและไร้ความปราณี
เมื่อบอดี้การ์ดกำลังจะพาบอยล์ไปที่รถ ทันใดนั้น บอยล์ก็หันมามองกล้องแล้วพูดอย่างชัดเจน "ยังมีอีกเรื่องหนึ่ง ผมจะบอกพวกคุณว่าที่นี่เป็นที่ส่วนตัวของผม การกระทำของพวกคุณนั้นเป็นการบุกรุก เพราะไม่มีใครได้รับอนุญาตให้เข้ามา ผมแจ้งข้อหาพวกคุณทุกคนได้นะครับ"
น้ำเสียงของเขาฟังดูน่ากลัว
นักข่าวทั้งหมดพากันพูดไม่ออก
พวกเขานั้นต่างตกใจและกลัวบอยล์
ปกติแล้วนักข่าวจะเป็นผู้ชนะ ถ้าเผชิญหน้ากับคนธรรมดา แต่พวกเขากำลังรับมือกับทนาย พวกเขาพ่ายแพ้อย่างราบคาบ พวกเขาไร้ทางสู้เพราะบอยล์เป็นทนาย!
คาลัมออกรถหลังจากที่บอยล์เข้าไปนั่งในรถแล้ว
คาลัมเหลือบมองเจ้านายที่กำลังเจอปัญหาหนัก เขาอยากจะพูดอะไรสักอย่างเพื่อคลายความเครียด แต่เขาก็ไม่รู้จะพูดอะไร
ฝ่ายจัดการระดับสูง จากสำนักงานใหญ่ในเมืองนิวยอร์กโทรหาพวกเขา พวกเขาคุยกันเรื่องข่าวที่เกิดขึ้น
คาลัมไม่รับสาย เพราะบอยล์ก็กดดันเรื่องของเขาพอแล้ว
ไม่ว่าบอยล์จะสร้างภาพแค่ไหน คนที่ลักพาตัวก็เป็นพ่อของบอยล์อยู่ดี ยิ่งเหยื่อที่ถูกลักพาตัวนั้นเป็นถึงผู้หญิงที่เขารัก
เรื่องนี้ก็ทำให้เขากดดันพอแล้ว
ปัญหาที่มีกับมาดาม...ดูเหมือนว่าจะยังแก้ไขไม่ได้ในตอนนี้
คาลัมรู้สึกปวดใจ
คนที่ไม่ได้เป็นบอยล์นั้นไม่เข้าใจหรอกว่าเขาผ่านอะไรมาบ้าง
เชอรีชดูข่าวในแท็บเล็ตและคิดว่ามันตลก
กลายเป็นว่าพ่อของบอยล์คือ คนที่ลักพาตัวเธอไปเมื่อสิบห้าปีก่อน
เธอเคยมีความรักที่หวานชื่นกับบอยล์ในอดีต เรื่องทั้งหมดนี้เหมือนเป็นเรื่องตลกสำหรับเธอ
เธอมองคำสั่งศาลที่วางอยู่บนโต๊ะ
บอยล์เป็นคนเอาเอกสารมาให้เธอ ความจริงแล้วเธอยังไม่ได้เซ็นเอกสาร เพราะเขายังไม่ใช่ทนายของเธอ
เชอรีชหยิบโทรศัพท์มากดโทรออก
เธอถามเมื่อเขากดรับสาย "ทำไมถึงอยากเป็นตัวแทนให้ฉันในศาลล่ะ?"
ความจริงแล้ว เธอคิดว่าบอยล์จัดฉากในการลักพาตัวเธอ มันไม่น่าจะเกี่ยวข้องกับการลักพาตัวเลย
เชอรีชไม่ได้ตั้งใจจะแจ้งข้อหา เธอแค่เตือนให้แฮนสันเลิกยุ่งกับเธอ
เขาสมควรได้รับการถูกลงโทษ ตอนที่เขาลักพาตัวเธอตอนอายุสิบปี
บอยล์อธิบายด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนจากปลายสาย "คุณกลัวความมืดเพราะเขาลักพาตัวคุณไปในตอนนั้น ทั้งหมดเป็นเพราะเขาลักพาตัวคุณไปตั้งแต่แรก ทำให้ผมต้องทิ้งคุณไป และทำให้คุณเจ็บ"
ทำให้เธอเป็นภาวะซึมเศร้าและพยายามฆ่าตัวตาย
บอยล์คิดเรื่องนี้หลายครั้ง ถ้าเชอรีชไม่ใช่คนที่ถูกลักพาตัวไปในตอนนั้น? เขาคงไม่เสียเวลารอเธอกลับมาตั้งเจ็ดปีหรอก?
เจ็ดปีนั้นเป็นเวลาที่สวยงามที่สุด และมีค่าสำหรับพวกเขา
เชอรีชไม่ได้พูดอะไร เธอวางสายไปอย่างเงียบ ๆ
บอยล์บอกว่าเขาต้องทิ้งเธอเพราะแฮนสัน
เล่ห์รัก ท่านประธาน บทที่ 915 ต่อต้านคนทั้งโลกเพื่อเธอ โดย โอเอสเต้ ลูน่า
อ่าน บทที่ 915 ต่อต้านคนทั้งโลกเพื่อเธอ ของนิยาย เล่ห์รัก ท่านประธาน ที่นี่ นวนิยายชุด เล่ห์รัก ท่านประธาน ประเภท: นวนิยายโรแมนติกของจีนอัปเดตเป็น บทที่ 915 ต่อต้านคนทั้งโลกเพื่อเธอ อ่านนิยาย เล่ห์รัก ท่านประธาน ฉบับเต็มได้ที่ novelones.com
คำค้นหาที่เกี่ยวข้อง บทที่ 915 ต่อต้านคนทั้งโลกเพื่อเธอ:
เล่ห์รัก ท่านประธาน บทที่ 915 ต่อต้านคนทั้งโลกเพื่อเธอ
บทที่ 915 ต่อต้านคนทั้งโลกเพื่อเธอ