เล่ห์รัก ท่านประธาน บทที่ 915 ต่อต้านคนทั้งโลกเพื่อเธอ

แต่บอยล์ก็ไม่ได้เลี่ยงการตอบคำถามเลย "เป็นใครก็ต้องอายที่มีพ่อแบบนั้น เว้นแต่ว่าคุณจะเป็นคนที่ทำตามกฎหมาย หรือเป็นคนที่ขาดศีลธรรม นอกจากจะทำให้ผมเข้ามาในโลกใบนี้แล้ว พ่อไม่เคยทำหน้าที่พ่อเลยตั้งแต่ผมโตมา เขาติดเหล้า ติดการพนัน และชอบใช้ความรุนแรง เขาเอาค่าเรียนของผมไปตอนที่ผมยังเด็ก จะไม่ให้ผมเกลียดเขาได้ยังไง? ใครจะไปใจบุญเหมือนพระแม่มารีย์ล่ะครับ? ผมต้องเคารพคนที่ไม่มีความรับผิดชอบแบบนั้น เพราะเป็นพ่อผมเหรอครับ?"

ทุกคำที่บอยล์พูดออกมานั้นทั้งพูดตรงและจริงจัง สร้างความตกใจให้นักข่าวที่อยู่รอบตัวเขา

แต่บอยล์ยังพูดไม่จบ

"พวกคุณถามผมว่ารู้สึกไม่ดีหรือกดดันหรือเปล่าที่ตั้งข้อหาเขา แต่มันก็ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับคดีนี้ คนที่แฮนสันลักพาตัวคือคนที่ผมรักมากที่สุด ผมฝันที่จะจับเข้าคุก ซึ่งพวกคุณก็อยู่ที่นี่แล้ว และกำลังถามคนที่ยึดถือตามกฎหมาย ทำไมไม่ไปสัมภาษณ์คนที่ทำความผิดล่ะครับ? ไปถามเขาสิว่ารู้สึกยังไงเกี่ยวกับเรื่องนี้ ทำแบบนั้นแล้วสถานีที่พวกคุณทำข่าวให้ อาจช่วยทำอะไรดี ๆ ให้สังคมก็ได้นะครับ"

นักข่าวต่างพากันพูดไม่ออกกับคำตอบของบอยล์

คำพูดของบอยล์นั้นทั้งตรงและไร้ความปราณี

เมื่อบอดี้การ์ดกำลังจะพาบอยล์ไปที่รถ ทันใดนั้น บอยล์ก็หันมามองกล้องแล้วพูดอย่างชัดเจน "ยังมีอีกเรื่องหนึ่ง ผมจะบอกพวกคุณว่าที่นี่เป็นที่ส่วนตัวของผม การกระทำของพวกคุณนั้นเป็นการบุกรุก เพราะไม่มีใครได้รับอนุญาตให้เข้ามา ผมแจ้งข้อหาพวกคุณทุกคนได้นะครับ"

น้ำเสียงของเขาฟังดูน่ากลัว

นักข่าวทั้งหมดพากันพูดไม่ออก

พวกเขานั้นต่างตกใจและกลัวบอยล์

ปกติแล้วนักข่าวจะเป็นผู้ชนะ ถ้าเผชิญหน้ากับคนธรรมดา แต่พวกเขากำลังรับมือกับทนาย พวกเขาพ่ายแพ้อย่างราบคาบ พวกเขาไร้ทางสู้เพราะบอยล์เป็นทนาย!

คาลัมออกรถหลังจากที่บอยล์เข้าไปนั่งในรถแล้ว

คาลัมเหลือบมองเจ้านายที่กำลังเจอปัญหาหนัก เขาอยากจะพูดอะไรสักอย่างเพื่อคลายความเครียด แต่เขาก็ไม่รู้จะพูดอะไร

ฝ่ายจัดการระดับสูง จากสำนักงานใหญ่ในเมืองนิวยอร์กโทรหาพวกเขา พวกเขาคุยกันเรื่องข่าวที่เกิดขึ้น

คาลัมไม่รับสาย เพราะบอยล์ก็กดดันเรื่องของเขาพอแล้ว

ไม่ว่าบอยล์จะสร้างภาพแค่ไหน คนที่ลักพาตัวก็เป็นพ่อของบอยล์อยู่ดี ยิ่งเหยื่อที่ถูกลักพาตัวนั้นเป็นถึงผู้หญิงที่เขารัก

เรื่องนี้ก็ทำให้เขากดดันพอแล้ว

ปัญหาที่มีกับมาดาม...ดูเหมือนว่าจะยังแก้ไขไม่ได้ในตอนนี้

คาลัมรู้สึกปวดใจ

คนที่ไม่ได้เป็นบอยล์นั้นไม่เข้าใจหรอกว่าเขาผ่านอะไรมาบ้าง

เชอรีชดูข่าวในแท็บเล็ตและคิดว่ามันตลก

กลายเป็นว่าพ่อของบอยล์คือ คนที่ลักพาตัวเธอไปเมื่อสิบห้าปีก่อน

เธอเคยมีความรักที่หวานชื่นกับบอยล์ในอดีต เรื่องทั้งหมดนี้เหมือนเป็นเรื่องตลกสำหรับเธอ

เธอมองคำสั่งศาลที่วางอยู่บนโต๊ะ