เล่ห์รัก ท่านประธาน นิยาย บท 914

โทรศัพท์ยังคงต่อสาย และเปิดลำโพงตลอดการแลกเปลี่ยน

บอยล์รีบขับรถมา

บอยล์โกรธมากตอนที่มาถึงโรงแรมที่แฮนสันพักอยู่ เขาดูเป็นกังวลมาก ความน่ากลัวแผ่ออกมาจากตัวเขา!

บอยล์เตะประตูทันที!

ประตูราคาถูกในโรงแรมขนาดเล็ก ไม่ได้มีความแข็งแรงเท่าไหร่

แฮนสันตกใจกับการบุกเข้ามากะทันหัน

เขาคิดว่าตำรวจพบตัวเขาแล้ว!

แฮนสันเอาศีรษะซุกไว้ใต้แขน และขดตัวโดยสัญชาตญาณ

ท่าทางของบอยล์น่ากลัวมาก

ตอนที่แฮนสันกำลังจะเงยหน้าขึ้นมามอง เขาก็ถูกมืออันแข็งแกร่งบีบคอ ก่อนจะผลักเขาลงไปบนพื้น

บอยล์ไม่ได้พูดหรือแสดงความรู้สึกใด เขามีแต่ความโหดเหี้ยมที่พร้อมจะทำร้ายคนอื่น ด้วยร่างกายที่แข็งแกร่งของเขา

ทุกหมัดที่เขาชกไปนั้นตั้งใจจะฆ่าเขา!

แม้แต่เชอรีชที่ถูกมัดติดกับเก้าอี้ ก็ยังตกใจกับความรุนแรงและโหดร้ายของบอยล์

บอยล์ที่เธอรู้จักเป็นคนเงียบและใจเย็น ยากที่จะเห็นเขาควบคุมตัวเองไม่ได้แบบนั้น

แฮนสันร้องครวญครางจากการที่ถูกบอยล์ทำร้ายอย่างรุนแรง เขาขอร้อง "บอยล์! หยุดเถอะ! ฉันยอมแล้ว! ฉันขอโทษ! ยกโทษให้ฉันด้วย!"

"ขอโทษเหรอ? แกไม่ได้สำนึกหรอก! แกลักพาตัวเธอกี่ครั้งแล้ว! ไปตายซะ!"

บอยล์กระทืบลงไปที่ท้องของแฮนสันอย่างแรง

ความโกรธที่ถูกกลืนกินนั้น ดูเหมือนว่าจะทำให้เขากลายเป็นเทพเจ้าแห่งสงครามแอรีส

แฮนสันจับขาบอยล์ ความเจ็บปวดนั้นทำให้ใบหน้าของเขาเปลี่ยนไปจนไม่เหลือเค้าเดิม "ได้โปรดหยุดเถอะ! หยุดซะที! บอยล์ ฉันขอโทษจริง ๆ!"

บอยล์มองแฮนสันราวกับขยะไร้ค่าที่อยู่บนพื้น ด้วยสายตาเย็นชา "ผมไม่ได้เตือนคุณเมื่อเจ็ดปีก่อนหรือไง ว่าให้เลิกยุ่งกับผม!"

"แกเตือนแล้ว เตือนฉันแล้ว...ได้โปรด ปล่อยฉันไปเถอะ! แค่ก แค่ก"

"ยังจะกล้ามาลักพาตัวเธออีกนะ!"

"ฉันไม่ได้...ฉันไม่ได้ทำ! ฉันแค่อยากเจอแก แค่ก แค่ก"

ดูเหมือนว่าบอยล์จะทำร้ายแฮนสันอย่างหนัก จนเขาไม่มีแรงพอที่จะไอ

เชอรีชเห็นว่าแฮนสันใกล้ตายแล้ว เธอรู้ว่าถ้าบอยล์ยังทำร้ายเขาต่อไป คงได้ทำร้ายแฮนสันจนตาย

ในที่สุดเธอจึงพูดแทรก "คุณก็จะถูกจับด้วยนะ ถ้าซ้อมเขาจนตาย"

บอยล์จึงหยุด

แฮนสันเข้าไปหลบอยู่ในมุมห้องทันที และใช้แขนปิดหน้า เขามองไปที่บอยล์ด้วยความหวาดกลัว

ดูเหมือนว่าบอยล์จะทำร้ายเขาหนักกว่าที่เคยทำ เมื่อเจ็ดปีก่อน!

บอยล์กำหมัดและถูคิ้ว เขาพยายามทำให้ตัวเองสงบลง

ชายหนุ่มมองแฮนสันด้วยสายตาน่ากลัว

แล้วเขาก็เดินเข้าไปหาเชอรีช เขาคุกเข่าลงข้างหนึ่งและแก้มัดเธอ สายที่น่ากลัวของเขานั้นหายไปแล้ว เขาถามเธอด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน "เจ็บหรือเปล่า?"

เชอรีชพูดไม่ออก

เชอรีชมองบอยล์ เขาดูต่างจากชายที่ทำร้ายแฮนสันก่อนหน้านี้

บอยล์คิดว่าเธอตกใจที่ถูกลักพาตัว เขาจับมือเธอก่อนจะพูด "ไม่เป็นไรแล้วนะ ผมอยู่นี่แล้ว"

เชอรีชตกใจก่อนจะดึงมือออก แล้วบอกเขา "ช่วยบอกพ่อคุณด้วยว่า อย่ามายุ่งกับฉันอีก"

"ผมรู้ ผมจะไม่ให้เขามาลักพาตัว หรือมายุ่งกับคุณอีก"

เชอรีชออกไปจากโรงแรมก่อน บอยล์ไม่ได้ตามเธอไป