เล่ห์รัก ท่านประธาน นิยาย บท 914

โทรศัพท์ยังคงต่อสาย และเปิดลำโพงตลอดการแลกเปลี่ยน

บอยล์รีบขับรถมา

บอยล์โกรธมากตอนที่มาถึงโรงแรมที่แฮนสันพักอยู่ เขาดูเป็นกังวลมาก ความน่ากลัวแผ่ออกมาจากตัวเขา!

บอยล์เตะประตูทันที!

ประตูราคาถูกในโรงแรมขนาดเล็ก ไม่ได้มีความแข็งแรงเท่าไหร่

แฮนสันตกใจกับการบุกเข้ามากะทันหัน

เขาคิดว่าตำรวจพบตัวเขาแล้ว!

แฮนสันเอาศีรษะซุกไว้ใต้แขน และขดตัวโดยสัญชาตญาณ

ท่าทางของบอยล์น่ากลัวมาก

ตอนที่แฮนสันกำลังจะเงยหน้าขึ้นมามอง เขาก็ถูกมืออันแข็งแกร่งบีบคอ ก่อนจะผลักเขาลงไปบนพื้น

บอยล์ไม่ได้พูดหรือแสดงความรู้สึกใด เขามีแต่ความโหดเหี้ยมที่พร้อมจะทำร้ายคนอื่น ด้วยร่างกายที่แข็งแกร่งของเขา

ทุกหมัดที่เขาชกไปนั้นตั้งใจจะฆ่าเขา!

แม้แต่เชอรีชที่ถูกมัดติดกับเก้าอี้ ก็ยังตกใจกับความรุนแรงและโหดร้ายของบอยล์

บอยล์ที่เธอรู้จักเป็นคนเงียบและใจเย็น ยากที่จะเห็นเขาควบคุมตัวเองไม่ได้แบบนั้น

แฮนสันร้องครวญครางจากการที่ถูกบอยล์ทำร้ายอย่างรุนแรง เขาขอร้อง "บอยล์! หยุดเถอะ! ฉันยอมแล้ว! ฉันขอโทษ! ยกโทษให้ฉันด้วย!"

"ขอโทษเหรอ? แกไม่ได้สำนึกหรอก! แกลักพาตัวเธอกี่ครั้งแล้ว! ไปตายซะ!"

บอยล์กระทืบลงไปที่ท้องของแฮนสันอย่างแรง

ความโกรธที่ถูกกลืนกินนั้น ดูเหมือนว่าจะทำให้เขากลายเป็นเทพเจ้าแห่งสงครามแอรีส

แฮนสันจับขาบอยล์ ความเจ็บปวดนั้นทำให้ใบหน้าของเขาเปลี่ยนไปจนไม่เหลือเค้าเดิม "ได้โปรดหยุดเถอะ! หยุดซะที! บอยล์ ฉันขอโทษจริง ๆ!"

บอยล์มองแฮนสันราวกับขยะไร้ค่าที่อยู่บนพื้น ด้วยสายตาเย็นชา "ผมไม่ได้เตือนคุณเมื่อเจ็ดปีก่อนหรือไง ว่าให้เลิกยุ่งกับผม!"

"แกเตือนแล้ว เตือนฉันแล้ว...ได้โปรด ปล่อยฉันไปเถอะ! แค่ก แค่ก"

"ยังจะกล้ามาลักพาตัวเธออีกนะ!"

"ฉันไม่ได้...ฉันไม่ได้ทำ! ฉันแค่อยากเจอแก แค่ก แค่ก"

ดูเหมือนว่าบอยล์จะทำร้ายแฮนสันอย่างหนัก จนเขาไม่มีแรงพอที่จะไอ

เชอรีชเห็นว่าแฮนสันใกล้ตายแล้ว เธอรู้ว่าถ้าบอยล์ยังทำร้ายเขาต่อไป คงได้ทำร้ายแฮนสันจนตาย

ในที่สุดเธอจึงพูดแทรก "คุณก็จะถูกจับด้วยนะ ถ้าซ้อมเขาจนตาย"

บอยล์จึงหยุด

แฮนสันเข้าไปหลบอยู่ในมุมห้องทันที และใช้แขนปิดหน้า เขามองไปที่บอยล์ด้วยความหวาดกลัว

ดูเหมือนว่าบอยล์จะทำร้ายเขาหนักกว่าที่เคยทำ เมื่อเจ็ดปีก่อน!

บอยล์กำหมัดและถูคิ้ว เขาพยายามทำให้ตัวเองสงบลง

ชายหนุ่มมองแฮนสันด้วยสายตาน่ากลัว

แล้วเขาก็เดินเข้าไปหาเชอรีช เขาคุกเข่าลงข้างหนึ่งและแก้มัดเธอ สายที่น่ากลัวของเขานั้นหายไปแล้ว เขาถามเธอด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน "เจ็บหรือเปล่า?"

เชอรีชพูดไม่ออก

เชอรีชมองบอยล์ เขาดูต่างจากชายที่ทำร้ายแฮนสันก่อนหน้านี้

บอยล์คิดว่าเธอตกใจที่ถูกลักพาตัว เขาจับมือเธอก่อนจะพูด "ไม่เป็นไรแล้วนะ ผมอยู่นี่แล้ว"

เชอรีชตกใจก่อนจะดึงมือออก แล้วบอกเขา "ช่วยบอกพ่อคุณด้วยว่า อย่ามายุ่งกับฉันอีก"

"ผมรู้ ผมจะไม่ให้เขามาลักพาตัว หรือมายุ่งกับคุณอีก"

เชอรีชออกไปจากโรงแรมก่อน บอยล์ไม่ได้ตามเธอไป

"แก...แกหมายความว่ายังไง..."

บอยล์เตะเขาออกไปแล้วบอกเขา "รอคำสั่งศาลก็แล้วกัน"

แฮนสันพูดไม่ออก

หลังจากที่บอยล์ออกไปได้ไม่นาน ตำรวจก็เข้ามาจับแฮนสันในห้อง

เพราะแฮนสันลักพาตัวคนอื่นอีก จึงเป็นข่าวขึ้นมา

ข่าวได้ถูกเผยแพร่ในอีกสามวันต่อมา!

[ประธาน เอ็มโอ กรุ๊ป, บอยล์ ลอว์สัน ตัดสินใจตั้งข้อหาบิดาของเขา และนำเรื่องขึ้นศาล]

ในบ้านตระกูลฟัดด์

ฮีลตันกับเวอเรียนตกใจ เมื่อพวกเขาได้ยินข่าว

ตอนที่แฮร์ริสันเดินผ่านทีวี เขามองหัวข้อข่าวและโยนองุ่นเข้าปากก่อนจะพูด "โว้ว ว่าที่พี่เขยนี่โหดจัง!"

เวอเรียนพูดไม่ออก

ฮีลตันเลิกคิ้ว เขาคิดว่าคำพูดนั้นมันแปลกจึงถามเขา "ลูกพูดว่าไงนะ? ว่าที่พี่เขยเหรอ?"

แฮร์ริสันกลืนองุ่นอย่างลนลาน เขาคายเปลือกออกมาแล้วตอบ "ยังไม่แน่หรอกครับว่าจะเป็นว่าที่พี่เขย อะไรก็เปลี่ยนได้นะพ่อ เลิกมองผมด้วยสายตาน่ากลัวได้แล้ว"

ฮีลตันดูไม่สบายใจ "ลูกไปรู้จักบอยล์ได้ยังไง?"

แฮร์ริสันอยากจะหนีไปจากฮีลตัน แต่ฮีลตันเป็นคนฉลาดและรู้ว่าเขาไม่มีทางหนีไปได้ เขาลูบจมูกแล้วตอบ "ก็...ผู้ชายคนนั้นทำตัวแปลก เขามาขอให้ผมซ้อมเขา เขาเล่าเรื่องความรักที่น่าสนใจของเขากับพี่ เขาบอกให้ผมจับตาดูพี่ และบอกเขาถ้าเห็นอะไรแปลก..."

ฮีลตันหยิบลูกแอปเปิ้ลและปาใส่แฮร์ริสัน "เขาติดสินบนลูกง่ายขนาดนั้นเลยเหรอ? นั่นพี่สาวเรานะ!"

แฮร์ริสันจับลูกแอปเปิ้ลและอธิบายอย่างลนลาน "ไม่มีทาง! ผมไม่มีทางรับสินบนหรอก!"

เชอรีชอยู่ตรงบันได เธอได้ยินทุกอย่างที่พวกเขาคุยกัน เธอเอามือออกจากราวบันได

'เขากำลังพูดเรื่องอะไรกัน?'