เล่ห์รัก ท่านประธาน นิยาย บท 916

ฮีลตันเรียกเชอรีชมาที่ห้องทำงาน พวกเขานั่งเผชิญหน้ากัน

"คุณพ่อ มีอะไรจะบอกหนูเหรอคะ?"

นาน ๆ ครั้งฮีลตันจะเรียกเธอเข้ามาคุยในห้อง

พ่อของเธอแค่ตำหนิและสั่งสอนเธอ ตอนที่เธอทำความผิดเมื่อตอนยังเด็ก

เป็นครั้งแรกที่เธอมาคุยจริงจังกับพ่อของเธอ

ฮีลตันสูดลมหายใจเข้าแล้วสารภาพกับเธอ "พ่อ...เคยทำเรื่องลับหลังลูกครั้งหนึ่ง"

เชอรีชทำตาโต เธอถามด้วยความสงสัย "ทำอะไรเหรอคะ?"

"เจ็ดปีก่อน หลังจากที่รู้ว่าลูกคบกับบอยล์ พ่อกลัวว่าเขาจะมีเจตนาไม่ดี เลยสืบเบื้องหลังของเขา ตั้งแต่ตอนนั้น พ่อก็รู้ว่าบอยล์เป็นลูกของแฮนสัน และรู้ว่าเขาเป็นคนที่เคยลักพาตัวลูกไปตอนยังเด็ก"

ฮีลตันมองลูกสาวตอนที่พูดความจริง

เชอรีชกำชายเสื้อของเธอไว้แน่นอยู่ใต้โต๊ะ เธอเงียบและรอให้พ่อของเธอพูดต่อ

ฮีลตันพูดต่อ "ตอนที่แฮนสันถูกปล่อยตัวออกมาจากคุก พ่อกลัวว่าเขาจะรู้ว่าลูกกำลังคบอยู่กับลูกชายของเขา เขาจะหาโอกาสเข้าใกล้ลูกและลักพาตัวลูกอีก เพื่อหักหลังเราเรื่องเงิน เพื่อความปลอดภัยของลูก พ่อได้บินไปในเมือง และไปเจอบอยล์เพื่อคุยกับเขาเรื่องนี้"

"พ่อรู้ดีว่าลูกดื้อและอารมณ์ร้อน เป็นไปได้มากว่าลูกจะไม่ยอมเลิกกับบอยล์ และต่อต้านเราถ้ารู้ความจริง พ่อเลยไปหาบอยล์เพราะเรื่องนี้ ในตอนนั้นบอยล์เกี่ยวข้องกับข่าวร้ายที่พ่อของเขาเป็นคนเริ่ม เขาตกต่ำลง พ่อรู้สึกว่าถึงเวลาแล้วที่จะแนะนำเขาเรื่องเลิกกับลูก"

เธออ้าปากค้างเพราะความรู้สึกที่ท่วมท้น "ถ้าอย่างนั้น...เขายอมเหรอคะ" เชอรีชถามด้วยความลังเล

"พ่อบอกว่าลูกคือเด็กผู้หญิงที่พ่อของเขาลักพาตัวไป และมันทำลายความเชื่อมั่นของเขา เขารู้สึกผิดและไม่กล้าที่จะคบกับลูกต่อ เขาเลยยอมที่จะเลิกคบกับลูก"

ในห้องมีแต่ความเงียบ

ฮีลตันพูดต่อ "ตอนที่ลูกนอนอยู่ในห้องผ่าตัดเพราะแท้ง เขามาหาแต่พ่อไล่เขาไป เป็นเพราะพ่อ พ่อเห็นว่าลูกยังเด็กและเขาไม่ควรทำให้ลูกท้อง พ่อบอกว่าเขาไม่มีสิทธิ์ที่จะไปอยู่กับลูกในห้องผ่าตัด หลังจากเรื่องที่เกิดขึ้น ลูกก็คงรู้ดี"

เชอรีชไม่ได้พูดอะไรออกมาเลย

"ถึงลูกจะเกลียดพ่อเพราะเรื่องที่เกิดขึ้น พ่อก็จะทำแบบเดียวกัน ถ้าลูกอยู่ในสถานการณ์แบบนี้อีก สำหรับพ่อ ความปลอดภัยของลูกสำคัญมากกว่าความสุขของลูก สิ่งเดียวที่พ่อทำพลาดก็คือ ไม่ได้คุยกับเรื่องที่เกิดกับลูก พ่อคิดว่าบอยล์เป็นคนที่ไว้ใจไม่ได้"

เชอรีชสูดน้ำมูก เธอเงยหน้าขึ้นมามองฮีลตัน "คุณพ่อคะ หนูไม่โทษคุณพ่อหรอกค่ะ"

พ่อของเธอจะอยู่ข้างเธอเสมอ และจะทำสิ่งที่คิดว่าดีที่สุดสำหรับเธอ เธอรู้ข้อนั้น

ฮีลตันยิ้มแล้วลูบผมเธอ "พ่อดีใจนะที่ลูกเข้าใจในสิ่งที่พ่อทำเจลลี่ บีน พ่ออยากให้ลูกมีความสุขมากกว่าใครในโลกนี้ ถ้าลูกไม่มีความสุขเพราะการตัดสินใจของพ่อ พ่อคงโทษตัวเองไปตลอดชีวิต"

น้ำตาของเชอรีชไหลลงมา เธอมองฮีลตันด้วยน้ำตาคลอ "คุณพ่อ..."

ฮีลตันลุกขึ้นแล้วเดินเข้ามากอดเธอ

เขาลูบผมและปลอบเธอ "ไม่ต้องร้องนะ เจลลี่ บีน พ่อจะรักลูกและจะอยู่ตรงนี้เสมอ ตอนที่ลูกต้องการพ่อ"

เชอรีชซบลงที่หน้าอกของฮีลตัน น้ำตาของเธอไหลลงมา

ในโลกใบนี้ ไม่มีอะไรมาทำลายความรักของพ่อแม่ได้

ที่ผ่านมาเธอได้รับความรักและความเอาใจใส่จากพ่อของเธอมาก เธอยังดื้อรั้นและใจร้อน ที่พ่อมาขอโทษเธอเพราะความผิดเดียวที่เขาได้ทำ

เธอยังเด็กมาก ทั้งหมดเป็นความผิดของเธอ

ครึ่งชั่วโมงต่อมา ฮีลตันออกมาจากห้องทำงาน เขาทิ้งเชอรีชให้อยู่คนเดียว

เขาต้องการให้เวลาเธอได้คิด

เวอเรียนยืนอยู่นอกห้องอย่างเป็นกังวล เมื่อฮีลตันออกมาจากห้อง เธอก็แอบดูข้างใน

"เจลลี่ บีน เป็นยังไงบ้าง?"

"ลูกไม่ได้โทษเราและใจเย็นตลอด มันรู้สึกเจ็บที่เห็นลูกเป็นแบบนั้น"

เวอเรียนตาแดง "ลูกเป็นผู้ใหญ่ขึ้นในหลายปีที่ผ่านมานี้ ฉันไม่ค่อยเห็นลูกระบายความโกรธกับเราแล้ว"

ฮีลตันปลอบเธอ "ตอนนี้เจลลี่ บีน ไม่ค่อยสบาย ทุกอย่างจะกลับไปเป็นเหมือนเดิม หลังจากที่ลูกหายดีแล้ว"

"ทุกอย่างจะกลับไปเป็นเหมือนเดิมหรือเปล่า?"

ฮีลตันก็ไม่แน่ใจเรื่องนั้นเหมือนกัน

แม้ว่าเขาจะไม่ใช่หมอ แต่เขาก็รู้ว่าการรักษาอาการป่วยทางจิต ของโรคซึมเศร้าที่เชอรีชเป็นนั้นมันยากแค่ไหน"

แต่ฮ้ลตันก็ให้ความมั่นใจกับเธอ "มันจะต้องกลับไปเป็นเหมือนเดิมแน่"

ครึ่งชั่วโมงต่อมา