เล่ห์รัก ท่านประธาน นิยาย บท 1007

แยนนี่สูดลมหายใจเข้าเมื่อมาถึงที่บาร์ และยืนอยู่หน้าประตู

เธอยกมือขึ้นเคาะประตู

ลูคัสกำลังเล่นไพ่ในห้อง เขาตกใจก่อนจะแซว "เธอคงไม่ได้เอาค็อกเทลมาให้เราหรอกนะ ใครสั่งผู้หญิงมาเนี่ย?"

ร็อดนีย์กลอกตาก่อนจะถามเขา "ไม่ใช่นายเหรอ?"

ลูคัสหัวเราะออกมา "เข้าใจผิดแล้ว ไม่ใช่ฉันจริง ๆ"

นอกจากนี้เขาก็ไม่เคยเห็นผู้หญิงสวยระดับนี้ทำงานในบาร์มาก่อน

เชนน์นั่งเงียบโดยไม่ขยับตัวเลยสักนิด เขาถือไพ่สามใบสุดท้าย ซึ่งเป็นไพ่ดอกจิกสองใบและเลขสิบหนึ่งคู่

ดูเหมือนว่าไพ่โพดำจะยังอยู่ในมือของใครบางคน และยังไม่เอาออกมาเล่น

เขาสงสัยว่าทำไมวันนี้ ไพ่ของเขาไม่เป็นไปตามที่คิด

แยนนี่ไม่ได้มองไปทางอื่น เธอเดินเข้ามาหาเชนน์ทันที

ทั้งสามหนุ่มมองเชนน์ด้วยแววตาสงสัย

ลูคัสหัวเราะออกมาอีกครั้ง เขามองเชนน์และแซว "อ้อ ผู้หญิงของเชนน์นี่เอง"

ร็อดนีย์โยนไพ่ลงบนโต๊ะด้วยความหงุดหงิด "เรายังจะเล่นกันอยู่หรือเปล่า?"

เชนน์ไม่ได้มองแยนนี่เลย เมื่อเธอเดินเข้ามาในห้อง "เล่นสิ ฉันกำลังจะชนะเกมนี้ ทำไมจะไม่เล่นล่ะ?"

ถึงทีของเชนน์ ทันที่ที่เขาวางไพ่เลขสิบหนึ่งคู่ ฮีลตันก็วางไพ่คิงหนึ่งคู่ เขาจึงทำอะไรไม่ได้

ฮีลตันวางไพ่ไปเจ็ดใบ

ลูคัสเลิกคิ้วแล้วถาม "ฮีลตัน จะยอมให้เขาหรือไง? เขาเหลือไพ่ใบเดียว นายเล่นอีกไม่ได้เหรอ?"

ฮีลตันให้ลูคัสดูไพ่ในมือแล้วบอกเขา "ฉันไม่มีให้เล่นอีกแล้ว"

ลูคัสวางไพ่สองใบอย่างมั่นใจ ดูเหมือนว่าไม่มีใครนอกจากเจ้ามือ ที่มีไพ่สองใบให้เล่นอีกแล้ว

เชนน์วางไพ่ดอกจิกสองใบและเป็นผู้ชนะ

แยนนี่ยืนเงียบอยู่ตรงหน้าเชนน์ เธอมองเขาสับไพ่แล้วถามเขา "ฉันมีเรื่องจะคุยกับคุณ เชนน์ ให้เวลาฉันสิบนาทีได้ไหม เราจะได้คุยกัน?"

เชนน์ยังคงเงียบและสับไพ่ต่อ

ลูคัสมองสลับกันไปมา ระหว่างเชนน์กับหญิงสาวที่ยืนข้างเขาด้วยความแปลกใจ

ลูคัสแซวเขา "เชนน์ จะปล่อยให้สาวสวยคนนี้รอจริงเหรอ?"

เชนน์ตอกกลับเขา "นายรู้หรือเปล่าว่าผู้หญิงยิ่งสวย ก็ยิ่งอันตรายนะ? อยู่ห่างจากพวกเธอไว้ล่ะ"

"ขอเถอะ นายรู้จักการเติมเต็มให้ชีวิตหรือเปล่า"

แยนนี่ปั้นยิ้มบนใบหน้าแสนสวยของเธอ ในขณะที่ฟังลูคัสกับเชนน์ทะเลาะกัน และยังอดทนรอต่อไป

เชนน์ชอบสูบบุหรี่ตอนเล่นไพ่ ตอนที่เขาหยิบบุหรี่ออกมาจากกล่อง แยนนี่ก็แย่งไฟแช็กเขามา เธอจุดไฟก่อนจะส่งให้เขา

เธอทำอย่างคล่องแคล่ว ดูเธอไม่มีปัญหาในการทำแบบนั้น

การที่เธอทำแบบนี้ คงเป็นเรื่องปกติของพนักงานในบาร์ แต่การที่เธอทำแบบนี้ช่างดูงดงาม และไม่คิดว่ามันเป็นเรื่องน่าอาย

ลูคัสตัวสั่นตอนที่มองแยนนี่ เขาเห็นว่าสองคนนี้น่าสนใจ

หลังจากแยนนี่จุดไฟแช็กให้เขาแล้ว เธอก็ไม่ได้เร่งให้เชนน์คุยกับเธอ เธอยืนรออยู่ข้างเขาด้วยความอดทน

หลังจากผ่านไปครึ่งชั่วโมง ฮีลตันก็โยนไพ่กลับลงไปในกองไพ่ เขาดึงปกคอเสื้อแล้วพูด "ฉันเล่นจบแล้ว วันนี้พอแค่นี้แล้วกัน"

"นี่ หมายความว่ายังไงกัน? นายแค่อยากออกไปจีบสาวหรือเปล่า?"

ฮีลตันหยิบเสื้อกันหนาวจากเก้าอี้ เขาโบกมือแล้วแซว "ไปกันเถอะ วันนี้เราไม่ได้โชคดีเหมือนเชนน์ ฉันต้องกลับไปทำงานนะ"

ร็อดนีย์ถามเขา "บอกหน่อยสิ นายมีตำแหน่งว่างที่ให้เงินเดือนสองร้อยล้านเหรียญ เพื่อใช้งานฉันบ้างหรือเปล่า?"

ฮีลตันเหวี่ยงเสื้อกันหนาวพาดไว้บนหลัง เขาเดินไปแตะไหล่เชนน์ แล้วก้มลงกระซิบกับเขา "ผู้หญิงคนนี้ต้องมีอะไรแน่ ระวังด้วยนะ เดี๋ยวจะปวดหลัง"

เชนน์เลิกคิ้วแล้วบอกเขา "ช่วงนี้ไตนานก็ไม่ค่อยดี ระวังจะทำพังล่ะ"

ตอนที่ฮีลตันออกไปจากห้อง เขาก็พูด "อ้อ ไม่ต้องห่วงฉันหรอก ฉันมีหมอประจำตัว"

เมื่อลูคัสรู้สึกว่าบรรยากาศในห้องดูอึดอัด เขาก็ออกไปกับร็อดนีย์ "เชนน์ เราจะไปเล่นสนุ๊กที่ห้องข้าง ๆ นะ พวกนายสนุกกันต่อเถอะ"

แล้วทุกคนก็ออกไปจากห้อง

เหลือเพียงเชนน์กับแยนนี่ที่อยู่ในห้อง

เชนน์ดับบุหรี่ลงในที่เขี่ยบุหรี่ เขาหรี่ตาภายใต้ควันบุหรี่ เขาถามโดยไม่มองแยนนี่ "คุณจุดบุหรี่ได้ดีนี่ เคยทำแบบนั้นมาก่อนเหรอ?"

เขาถามเสียงเรียบ ไม่แน่ใจว่าไม่พอใจอยู่หรือเปล่า

แยนนี่ตอบเขา "ฉันทำแบบนี้เป็นครั้งแรก ในเมื่อฉันต้องรับใช้คุณ เชนน์ ฉันรู้ว่าควรเคารพและระวังรอบตัวคุณให้มาก"

เชนน์หัวเราะ "คุณนี่ปากหวานนะ"

แยนนี่บอกเขาตรง ๆ "อ๋อ มันเป็นเรื่องปกติที่ฉันต้องทำให้คุณมีความสุข เพราะฉันมีเรื่องจะคุยกับคุณ"