เล่ห์รัก ท่านประธาน นิยาย บท 1019

'ผู้หญิงขายบริการงั้นเหรอ?'

จอยส์ยิ้มอย่างถากถาง “คุณคิดว่าฉันคงไม่ดีไปกว่าพวกผู้หญิงขายบริการใช่ไหม เชนน์?”

เชนน์ขบกรามแน่น เขากัดฟัน และสีหน้ามืดมน

จอยส์ไม่กลัวที่จะทำให้เขาโกรธ “ถ้าคุณคิดว่าฉันไม่ดีไปกว่าพวกผู้หญิงขายบริการ งั้นฉันก็คิดว่าฉันจะทำตัวยังไงมันก็ไม่ใช่เรื่องของคุณนะ เราตกลงที่จะไม่ยุ่งเกี่ยวกับเรื่องของกันและกัน…”

ก่อนที่เธอจะพูดจบประโยค เชนน์ก็ได้เปิดประตูรถแล้วดึงเธอเข้าไป "ขึ้นรถ"

“ฉันไม่มีเวลาที่จะ…”

จอยส์ถูกยัดเข้าไปในรถก่อนที่เธอจะพูดจบ

ที่เบาะหลัง ดวงตาคู่โตและมีชีวิตชีวาจับจ้องไปที่จอยด้วยความอยากรู้อยากเห็น

จอยส์กำหมัดของเธอ 'เขาเป็นบ้าอะไร? เขามีเมียน้อยอยู่ในรถแล้ว และยังจะพาฉันไปด้วยงั้นเหรอ?' เธอคิด

'เขาไม่กลัวว่าผู้หญิงคนนี้จะหึงหรือโกรธเหรอ?'

รถเบนท์ลีย์สีดำเร่งความเร็วบนท้องถนน จอยส์สัมผัสได้ว่าเชนน์กำลังอารมณ์ไม่ดีอย่างมาก

ซาแมนธาทำหน้าบึ้ง และบ่นพึมพำ “พี่จะรีบไปตายเหรอไง พี่ใหญ่?”

'พี่ใหญ่?'

'อะไร? พวกเขากำลังสวมบทบาทด้วยเหรอ?' จอยส์หัวเราะเบา ๆ

'ไม่แปลกที่เชนน์ไม่ได้มาหาฉัน เด็กเสี่ยทุกวันนี้ค่อนข้างน่าทึ่ง'

“ฉันยังไม่อยากตายหรอก” เชนน์ตอบอย่างเฉยชา

“ถ้าอย่างนั้นพี่ก็ควรขับรถให้ช้าลงกว่านี้ ฉันกลัว” ซาแมนธาตอบ

เชนน์ชะลอความเร็วลงเล็กน้อย แม้ว่ารถจะยังขับเร็วอยู่

จอยส์มองไปที่เด็กหญิงข้าง ๆ เธอ 'เธอเป็นสัตว์เลี้ยงตัวใหม่ของเชนน์งั้นหรือ?'

เธออยากจะถามหญิงสาวที่อยู่ข้าง ๆ เธอว่าเชนน์ให้เงินเธอเท่าไร

เธอไม่ได้ถาม ยังไงมันก็ไม่ใช่คำถามที่เหมาะสม

เชนน์ไม่ได้ไปส่งจอยส์กลับไปที่ริเวอร์ โรด อพาร์ทเมนท์ แต่รถมุ่งหน้าไปที่คฤหาสน์ลูน่า

'ผู้ชายคนนี้ไร้ยางอายมากขนาดไหนถึงได้พาผู้หญิงสองคนกลับบ้าน? เขากำลังวางแผนที่จะมีเซ็กส์หมู่งั้นหรือ? จอยส์คิดอย่างเหยียดหยัน

เธอตัวสั่นเมื่อคิดถึงเรื่องนั้น

เมื่อรถหยุด ซาแมนธาวิ่งออกจากรถ ขณะที่เชนน์เดินตามเธอพร้อมกับถือกระเป๋าเป้ของเธอ “เธอจะเล่นอย่างเดียวเลยหรือไง มาเอากระเป๋าเป้ของเธอไป” เขาดุเธอ

เชนน์โยนกระเป๋าเป้ใส่น้องสาวของเขา

ซาแมนธาขมวดคิ้ว “หืม! พี่ช่วยคิดถึงสาวน้อยคนนี้หน่อยไม่ได้หรือ? ได้ ฉันเอาไปเองก็ได้”

จอยส์ตกใจเมื่อเธอเห็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น

'คุณไม่มีจรรยาบรรณเลยเหรอเชนน์? คุณไม่มีจิตสำนึกเลยสักนิดเลยเหรอ? เธอยังอยู่แค่มัธยมใช่ไหม?'

ซาแมนธาโยนกระเป๋าเป้ไปข้าง ๆ เมื่อพวกเขาก้าวเข้ามาในบ้าน เธอนอนแผ่หราอยู่บนโซฟา และเปิดโทรทัศน์

เชนน์โยนกระเป๋าเป้ไปข้างโซฟา และดุเธอ “ไปทำการบ้านซะ!”

“วันนี้พี่เป็นอะไร? ทำไมพี่อารมณ์เสียจัง?”

ซาแมนธากอดกระเป๋าเป้ของเธอ และวิ่งเข้าไปในห้องของเธอ

พ่อแม่ของพวกเขาเสียชีวิตตอนที่พวกเขายังเด็กมาก เชนน์ไม่เพียงแต่เป็นพี่ชายของซาแมนธา แต่ยังเป็นผู้ปกครองของเธอด้วย

ยังไงซาแมนธาก็ต้องพึ่งพาเขาสำหรับค่าเลี้ยงดูของเธอ

ซาแมนธาถอนหายใจอย่างหดหู่ใจ เธอต้องทำตัวตามอารมณ์ของพี่ชายของเธอ

หลังจากที่ซาแมนธาเข้าไปในห้องอ่านหนังสือ จอยส์ก็ถามว่า "คุณพาฉันมาที่นี่ทำไม เชนน์?"

'อย่าบอกฉันนะว่าคุณกำลังวางแผนที่จะมีเซ็กส์หมู่จริง ๆ?'

เชนน์ขมวดคิ้ว และออกคำสั่ง "ป้าเจดลาหยุดงาน และไม่มีใครทำอาหารเย็น เธอช่วยอยู่ทำอาหารเย็นให้หน่อย"

'ฉันช่วยทำอาหารเย็นก็ได้ แต่...'

จอยส์ยื่นแขน และแบมือ "หมื่นเหรียญสำหรับค่าทำอาหารเย็น"

เชนน์เงียบ หางตาของเขากระตุก

'มือของคุณทำจากเพชรหรือไง? แค่เตรียมอาหารมันราคาตั้งหมื่นเหรียญเลยงั้นหรือ?'

จอยส์ยิ้มเมื่อเธอเห็นเขาไม่ตอบ “ถ้าคุณคิดว่ามันแพงเกินไป งั้นฉันไปล่ะ”

เมื่อจอยส์หันหลังไป และเตรียมตัวจะเดินออกไป เชนน์ก็คว้าข้อมือของเธอ และยัดบัตรธนาคารใส่ในมือของเธอ “คุณจะเป็นคนรับผิดชอบทำอาหารเย็นสำหรับเดือนนี้”

จอยส์ยิ้มอย่างมีความสุข “คุณเป็นคนใจกว้างขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ เชนน์?”

'อันที่จริงเขาเป็นคนขี้เหนียวมาก'

“คุณควรจะคิดดี ๆ นะเชนน์ เดือนนี้มีสามสิบวัน ซึ่งหมายความว่ารวมเป็นเงินสามแสนเหรียญ มันแพงกว่าเลี้ยงเมียน้อยอีกไม่ใช่เหรอ...”

ก่อนที่เธอจะพูดจบ เชนน์ก็แทรกขึ้น "แล้วตกลงคุณจะทำไหม?"

"ฉันจะทำ!" 'ฉันจะต้องเป็นคนโง่ถ้าฉันไม่ทำ'

จอยส์ไม่ต้องการเอาเปรียบเขาเช่นกัน ยังไงเธอก็ยังต้องอยู่ในเกมนี้อีกนาน “ในเมื่อคุณตกลงตามข้อเสนอของฉันอย่างง่ายดาย ฉันจะให้ส่วนลดยี่สิบเปอร์เซ็นต์กับคุณ ซึ่งทำให้มันเหลือแค่สองแสนสี่หมื่นเหรียญต่อเดือน ฉันไม่ใช่คนโลภ และฉันจะไม่ปล่อยให้คุณเสียเปรียบเช่นกัน”

“…”

'แม้แต่พ่อครัวที่ทำงานในร้านอาหารระดับมิชลินสตาร์ก็ไม่สามารถหาเงินได้สองแสนสี่หมื่นเหรียญต่อเดือน แต่คุณกลับบอกว่าคุณไม่ใช่คนโลภงั้นเหรอ?

'คุณเก่งจริง ๆ จอยส์'

“คุณแพ้อะไรหรือเปล่า เชนน์?”

“ไม่เอาผักชี น้องสาวของผมไม่กิน”

จอยส์แปลกใจแต่ก็ยังยิ้ม 'คุณอินกับการสวมบทบาทนี้อย่างมาก'

"คุณยิ้มทำไม?"

จอยส์ส่ายหัว “คุณนี่มันแสดงเก่งจริง ๆ เชนน์”

“…”

'คุณกำลังพูดถึงอะไร?'

ไม่นานจอยส์ก็ไปวัตุดิบสำหรับการทำอาหาร จากนั้นก็เข้าไปในครัวเพื่อเตรียมอาหารเย็น

เชนน์ขึ้นไปห้องทำงานชั้นบนเพื่อทำงานบางอย่าง ซาแมนธากำลังทำการบ้านอยู่ที่ชั้น 1 เธอเข้าไปในห้องครัวเพื่อหาขนม

“พี่มีอะไรกินดี ๆ ไหมพี่สาว? ฉันหิว”

จอยส์เหลือบไปมองถุงช้อปปิ้งจากร้านขายของชำ "มีผลไม้และขนมปังอยู่ในนั้น"

ซาแมนธาหยิบมังคุดและสตรอว์เบอร์รีกล่องหนึ่งออกมา

ซาแมนธาพิงเคาน์เตอร์ครัว กินผลไม้พลางมองจอยส์ “พี่มีความสัมพันธ์แบบไหนกับพี่ใหญ่งั้นเหรอ?”

มือของจอยส์ที่อยู่ใต้ก๊อกน้ำหยุดชะงัก เธอคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะตอบว่า “ความสัมพันธ์แบบนั้นนั่นล่ะ?”

“…”