เล่ห์รัก ท่านประธาน นิยาย บท 1036

แยนนี่ลากซาแมนธาออกไป ตอนที่เธอกำลังจะออกไป เชนน์ก็ห้ามเธอ "กลับมานี่นะ!"

ซาแมนธาดึงมือแยนนี่แล้วบอกเธอ "กลับไปกันเถอะ พี่แยนนี่"

แยนนี่กลับมาอยู่ข้างเชนน์ด้วยความอึดอัด เมื่อเขาดึงเธอเข้ามาหา "ในเมื่อคุณก็มาอยู่ที่นี่แล้ว ให้ผมแนะนำพวกคุณก็แล้วกัน"

วิเวียนมองแยนนี่ด้วยสายตาไม่เป็นมิตรและถามอย่างดูถูก "คุณเรียกผู้หญิงคนนี้มาเพราะโกรธฉันเหรอ? เชนน์ คุณเกลียด..."

ก่อนที่วิเวียนจะพูดจะประโยค เชนน์จับข้อมือแยนนี่แล้วดึงเข้ามากอดและจูบเธอ

มันเป็นจูบที่เกิดขึ้นกะทันหัน ก่อนที่แยนนี่จะได้ทำอะไร เขาก็จูบเสร็จแล้ว

เชนน์มองวิเวียนด้วยสายตาดูถูกและไม่พอใจ "โกรธคุณเหรอ? ผมคงลืมคุณแล้วถ้าคุณไม่ทำแบบนั้น"

วิเวียนรู้สึกอับอาย เธอกัดริมฝีปากจนซีด แต่ก็ไม่ได้ระบายความโกรธ

"ไปให้พ้น แล้วอย่ามาให้ผมเห็นอีก" เชนน์ไล่เธอไปห้วน ๆ

วิเวียนเกือบจะร้องไห้ออกมาด้วยความโกรธและอับอาย เธอหันหลังและกำลังจะวิ่งออกไปจากคฤหาสน์

เชนน์บอกตามหลังเธอ "แล้วก็อย่ามาที่บ้านผมอีกนะ ผมจะถือว่าเป็นการบุกรุก"

วิเวียนกระทืบเท้าลงบนพื้น เธอทำอะไรไม่ได้ เธอเช็ดน้ำตาแล้ววิ่งออกไป

แยนนี่ถามเขาเสียงเรียบ "แฟนเก่าคุณเหรอ?"

เชนน์มองเธอแล้วขมวดคิ้ว "ไม่ใช่หรอก ผมไม่เคยมีแฟนเก่า"

'น่ารังเกียจ'

เชนน์มองซาแมนธา "ทำไมเธอสองคนถึงมาด้วยกันได้?"

"หนูรู้ว่าพี่แยนนี่ถ่ายหนังที่ป่าเสร็จแล้ว เลยขอให้พี่พาไปร้านหม้อไฟ! พี่ใหญ่ไม่เคยพาหนูไปร้านหม้อไฟนี่!" ซาแมนธาโกหก

แยนนี่พูดเสริม "ใช่ ซาแมนธาบอกฉันว่าอยากกินหม้อไฟ เลยขอให้ฉันพาไปกิน"

เชนน์ไม่ค่อยสนใจเท่าไหร่ เขาไม่สงสัยว่าซาแมนธา จะขอให้แยนนี่ไปประชุมผู้ปกครองแทนเขา

"คุยกันไปก่อนนะ พี่ใหญ่กับพี่แยนนี่ หนูง่วงแล้ว จะขึ้นไปอาบน้ำนอน ราตรีสวัสดิ์!"

ซาแมนธาวิ่งขึ้นไปข้างบน

เหลือเพียงเชนน์กับแยนนี่ ที่ถูกทิ้งไว้ในห้องนั่งเล่น

แยนนี่คิดว่าผู้หญิงคนนั้นดูคุ้นตา "ผู้หญิงคนเมื่อกี้...ใช่ วิเวียน รี้ด ที่เป็นนักแสดงชื่อดังหรือเปล่า?"

"รู้จักเธอเหรอ?"

"ฉันติดตามเรื่อง เกม ออฟ โธรน มีฉากที่เธอเล่นด้วย ฉันคิดว่าทำได้ดีทีเดียว ฉันว่าคุณเรียกว่าแฟนคลับก็ได้นะ" เธอตอบตามความจริง

เชนน์เดินเข้ามาใกล้เธอ ความกดดันนั้นทำให้เธอรู้สึกอึดอัด เธอก้าวถอยหลังแต่เขาก็ไม่หยุด

"คุณเป็นแฟนคลับเธอเหรอ? เธอบุกเข้ามาในบ้านผม ยังจะเป็นแฟนคลับเธออีกเหรอ?"

แยนนี่สับสน "ไม่ได้เป็นแล้ว"

"คุณหึงเหรอ?"

แยนนี่เห็นมุมปากที่ชั่วร้ายของเขา และรู้ว่าเธอทำพลาดแล้ว

แต่เธอจำที่ลิลี่บอกเธอได้ ว่าเชนน์เคยรักวิเวียนมาก

"ฉันไม่กล้าหึงหรอก ฉันก็เหมือนวิเวียนนั่นแหละ"

เธอไม่คิดว่าเธอจะแตกต่างจาก วิเวียน รี้ด เชนน์อาจทิ้งเธอ ตอนที่เธอไม่ได้เป็นคนโปรดเขาแล้ว

"คุณไม่เหมือนเธอ" ท่าทางของเชนน์นั้นดูเศร้า

"..."

เขายิ่งดูเศร้ามากขึ้น เมื่อเห็นว่าเธอไม่ตอบ "ก็ได้ คุณก็เหมือนเธอ พอใจหรือยัง?"

"..."