เล่ห์รัก ท่านประธาน นิยาย บท 104

เมื่อฮีลตันลงไปทานอาหารเช้าข้างล่าง เขายื่นกุญแจรถ BMW ให้กับเธอ

ก่อนหน้านี้เวอเรียนได้ปฏิเสธพวกเขา อย่างไรก็ตามคราวนี้เธอยอมรับพวกรับด้วยความเต็มใจ

ริมฝีปากบาง ๆ ของเขานั้นเม้มลงเล็กน้อย ขณะที่เขาจ้องมองเธอ "คราวนี้คุณยอมรับมันเหรอแล้วเหรอ?"

เวอเรียนช่วยเทน้ําผลไม้ให้เขา กับท่าทีที่ประจบประแจง "ตอนนี้เราอยู่ในสถานการณ์ที่ไม่เหมือนเดิมแล้วไม่ใช่เหรอ?"

ก่อนหน้านี้พวกเขาไม่มีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกัน ดังนั้นจึงเห็นได้ชัดว่าเธอไม่สามารถเอารถที่เขาให้ของขวัญเธอได้ อย่างไรก็ตามตอนนี้เขายอมรับเมื่อคืนนี้ว่าพวกเขามีความสัมพันธ์ที่ดีกัน ตอนนี้เธอสามารถยินยอมรับมันได้

เม็ดนมกลมสีขาวถูกวางบนปากอันอ่อนหวานของ เจลลี่ บีน ขณะที่เธอพูดแบบเด็ก ๆ ว่า "พ่อคให้อะไรมอนตี้คะ? เจลลี่ บีน ก็อยากได้เหมือนกัน!"

ฮีลตันยกมือขึ้นแล้วแตะหัวเด็กน้อย "เมื่อหนูโตขึ้น พ่อจะซื้อมันให้คุณ"

เด็กน้อยพยักหน้าของเธอ "โอเคค่ะ!"

...

อาคารของ ฟัดด์ กรุ๊ป แผนกครีเอทีฟ

ทันทีที่ เวอเรียนเดินเข้าไปที่แผนกครีเอทีฟ เธอถูกแนนซี่เรียกเข้าไปในออฟฟิศ

"ผู้จัดการแซนเดอร์ มีอะไรให้ฉันช่วยคะ?"

แนนซี่กอดอกของเธอ แล้วหัวเราะเยาะ "เวอเรียน เธอกำลังพึ่งพาฮีลตัน เพื่อสนับสนุนเธออยู่เบื้องหลัง เพื่อให้เธอทําสิ่งที่เธอต้องการของ ถ้าเธอไม่อยากมาทํางานจริง ๆ ก็กลับไปทํางานเป็นภรรยารวย ๆ ฟัดด์ กรุ๊ป ไม่สามารถรับที่ว่างงานได้"

เวอเรียนงงง วันนี้เธอยังไม่ได้ทำงานให้เธอไม่พอใจเลย?

"ผู้จัดการ คุณหมายความว่ายังไง?"

"ฉันหมายความว่าไง? ฉันขอให้คุณช่วยจัดฉากเมื่อวานนี้ คุณไปไหนหลังจากนั้น"

"ฉันได้รับบาดเจ็บที่แขนของฉันในกองถ่ายเมื่อวานนี้ ดังนั้นฉันจึงไปโรงพยาบาล..."

ก่อนที่เวอเรียนจะอธิบายเธอเสร็จ แนนซี่ก็พูดโดยไม่สนใจ "ดังนั้นเธอไม่จําเป็นต้องขอลางาน หากคุณได้รับบาดเจ็บ? เธอน่าจะโทรหาฉัน แต่เธอได้ทำมันไหม? ฉันคิดว่าคุณจะสนใจที่ทํางาน! "

แนนซี่จงใจหาปัญหาให้เธอ เวอเรียนไม่มีอะไรจะพูด "แล้วคุณต้องการอะไร?"

"ฉันมั่นใจว่าถ้าหากเธอไม่มีฮีลตัน เธอจะไม่สามารถทำอะไรได้เลย เวอเรียนคุณสามารถทำอะไรได้บ้าง? แสดงให้ฉันดูหน่อยว่าคุณมีอะไรดีบ้าง?”

เวอเรียนบีบมือของเธอ เธอไม่ต้องการถูกดูถูก โดยเฉพาะอย่างยิ่งคน ๆ นั้นคือ แนนซี่ แซนเดอร์ คนที่เป็นคู่แข่งทางความรักของเธอ “ผู้จัดการแซนเดอร์ เธอพูดเสมอว่า ฉันพึ่งพาประธานฟัดด์ และไม่ให้ความสําคัญกับงานของฉัน บริษัทยาสมีการแข่งขันในการวาดภาพ ฉันรู้มาว่าผู้จัดการแซนเดอร์ จบการศึกษาวิชาเอกวิจิตรศิลป์ เราก็ลองมาแข่งขันกันดูว่าฉันมีความสามารถหรือไม่?!”

แนนซี่เห็นด้วยโดยไม่ลังเล “ได้ แต่ถ้าเราแข่งขันกันแบบนี้ มันก็ดูไม่มีความหมายเลย"

"คุณต้องการแข่งขันอย่างไร"

สายตาของแนนซี่ดูฉลาดแกมโกง "ทําไมเราไม่พนันกันล่ะ? ถ้าเธอแพ้ เธอจะต้องออกจากครอบครัวฟัดด์! ฉันรู้ว่าเธอกับฮีลตันแกล้งแสดง

เวอเรียนเงียบและไม่ได้ให้คําตอบทันที แนนซี่จงใจกวนเธอ "ทําไมล่ะ? คุณไม่กล้าทําเหรอ? คุณกลัวใช่ไหม?"

เวอเรียนกัดริมฝีปากของเธอ "ใครบอกว่าฉันกลัวที่จะเดิมพัน!"

ถ้าเธอแพ้และถ้าฮีลตันมีความรู้สึกกับเธอ เขาจะไม่ปล่อยให้เธอออกจากครอบครัวฟัดด์ อย่างไรก็ตามหากบุคคลในหัวใจของฮีลตันไม่ใช่เธอจริง ๆ เขาจะยืนเคียงข้างแนนซี่อย่างแน่นอน และไม่รั้งให้เธออยู่ต่อ นี่เป็นโอกาสดีที่จะทดสอบฮีลตัน?

"แต่ถ้าฉันชนะและคุณแพ้คุณจะทําอย่างไร?"

แนนซี่ แซนเดอร์ ตอบโต้กลับ "ก็เหมือนกัน ถ้าฉันแพ้ฉันจะย้ายออกจากบ้านฟัดด์ พร้อมกับเซย์น!"

"งั้นมันก็ตามนั้น"

ถ้าเธอสามารถชนะในครั้งนี้ เธอจะขับไล่ แนนซี่ แซนเดอร์ ออกจากคฤหาสน์ครอบครัวฟัดด์ และมันจะถือว่าเป็นชัยชนะที่สวยงาม เธอปรารถนาที่จะไม่ได้อยู่ในบ้านหลังเดียวกันกับแนนซี่ และเธอเกลียดมันมากยิ่งขึ้นเมื่อแนนซี่ใช้สายตาเจ้าชู้กับฮีลตันใต้หลังคาเดียวกัน

หลังจากที่เวอเรียนออกจากออฟฟิศ มือถือของแนนซี่ก็ดังขึ้น

รายชื่อผู้โทรแสดงให้เห็นว่าเป็น โยเซฟ เทย์เลอร์

ทันทีที่แนนซี่เห็นชื่อ เธอก็ปวดหัว เธอรับโทรศัพท์และพูดด้วยน้ําเสียงโกรธ "โยเซฟ เทย์เลอร์ หยุดกวนใจฉัน ฉันจะไม่ชอบคุณ!"

"ความพยายามเท่านั้นที่จะทำให้ส่งผลสำเร็จ ซีซี อะไรก็เป็นเรื่องที่ไม่แน่นอน บางทีวันหนึ่งคุณอาจจะตกหลุมรักผม อ้อ ใช่ ผมจะไปรับคุณคืนนี้หลังจากที่คุณเลิกงาน คุณอยากจะกินหม้อไฟ อาหารญี่ปุ่น หรืออาหารเกาหลีคืนนี้ไหม? หรือเราควรไปหาอาหารฝรั่งเศสกินกันดี?"

แนนซี่ฟังเสียงพึมพําของโยเซฟทางโทรศัพท์และขมวดคิ้ว ขณะที่เธอตอบด้วยน้ําเสียงรําคาญ "โยเซฟ เทย์เลอร์ ฉันไม่คิดที่ตกหลุมรักคุณ ต่อให้ฉันตาบอดก็ตาใ! อย่าเสียความคิดของคุณ!"

"งั้นบางทีคุณอาจจะตกหลุมรักผมเมื่อคุณตาบอด? เป็นเด็กดีและบอกผมมาว่า คุณอยากกินอะไรคืนนี้?"

ยิ่งเธอหงุดหงิดมากขึ้นเท่าไหร่ โยเซฟก็อดทนมากขึ้นในอีกด้านหนึ่งของโทรศัพท์ มันทําให้เธอโกรธมาก!