เล่ห์รัก ท่านประธาน นิยาย บท 1053

ยานนี่ไม่ใช่ผู้หญิงโอ้อวด เนื่องจากเชนน์ได้พูดสิ่งเหล่านั้นแล้ว แยนนี่ก็ตรงเข้าประเด็น

“ถ้าฉันเป็นแฟนของคุณ ฉันจะไม่ยอมให้แฟนมีชู้เหมือนกรณีของแคสซี่ เลวีแบบครั้งก่อน เป็นข้อหนึ่งหากความสัมพันธ์ของเราเป็นการทำธุรกรรมฉันจะไม่มีสิทธิ์เข้าไปยุ่ง แต่ในฐานะแฟนของคุณ ฉันรังเกียจมัน”

เชนน์มองเธอด้วยดวงตาเข้มและลึกล้ำ เขาหัวเราะออกมา ยกมือขึ้น และบีบใบหูที่อ่อนนุ่มของเธอเบา ๆ “ตอนที่ความสัมพันธ์ของเราเป็นการทำธุรกรรม คุณก็ยังบล็อกผมเลยไม่ใช่หรือ?”

แยนนี่รู้สึกว่าข้อบกพร่องของเธอถูกพูดถึง เธอขมวดคิ้วเล็กน้อย และขยับออกจากนิ้วของเขาที่กำลังจับใบหูของเธอ “เชนนู คุณรู้สึกอย่างไรกับฉัน?”

“คุณไม่รู้เหรอ?”

แยนนี่พูดไม่ออก เธอจะรู้ได้อย่างไร? เธอไม่ใช่หนอนในท้องของเขานิ

เชนน์เดินเข้าไปหาเธอด้วยขายาวของเขา จ้องไปที่ริมฝีปากอวบอิ่มของเธอด้วยดวงตาสีเข้ม และลึกล้ำของเขา และพูดด้วยเสียงแหบแห้งว่า “คุณคิดว่าผมว่างขนาดนั้นที่จะคลั่งไคล้ผู้หญิงที่ผมไม่ชอบมาเกือบสองปีอย่างนั้นเหรอ?”

คำพูดเหล่านี้ออกมาจากปากของเชนน์ มันไม่สอดคล้องกันอย่างอธิบายไม่ถูก

แต่หัวใจของแยนนี่เต้นเร็วอย่างมาก เชนน์ขยับเข้าไปใกล้เธอเล็กน้อย และแยนนี่พยายามถอยหลังโดยไม่รู้ตัว แต่หลังของเธอชนกับกำแพงแข็งแล้ว ไม่มีทางที่จะหนีแล้ว

แยนนี่รู้สึกว่าปากของเธอแห้ง “ค… คุณ… ชอบฉันเหรอ?”

เชนน์ไม่ค่อยเห็นเธอหน้าแดง เขาจึงยิ้ม และเยาะเย้ย “โอ้ คุณยังเขินเป็นอยู่”

แยนนี่คิด 'คุณคิดว่าทุกคนมีหน้าด้านเหมือนคุณงั้นเหรอ?'

แต่แยนนี่ยังคงมีเหตุผลในขณะที่เธอเงยหน้าขึ้น และถามตรง ๆ ว่า “ถ้าคุณชอบฉัน ทำไมคุณถึงยังทนที่จะไม่มาหาฉันถึงครึ่งปี? ถ้าคุณชอบฉัน ทำไมคุณถึงคบกับแคสซี่ เลวีเมื่อครึ่งปีก่อน?”

“แล้วแคสซี่ เลวี่คนนี้เป็นใคร?” เชนน์รู้สึกงงงวย ตั้งแต่พบกัน แยนนี่ก็เอาแต่พูดถึงคนนี้อยู่เสมอ

แยนนี่รู้สึกว่าเธอน่าจะเป็นคนที่สับสน “ครึ่งปีที่แล้ว คนดังที่เข้าไปในโรงแรมเวิลด์เทรดกับคุณ คุณจำไม่ได้เหรอ นายท่านเชนน์? ดูเหมือนคุณจะยุ่งมากจนหลงลืมไปหมดแล้ว”

เมื่อแยนนี่พูดถึงเรื่องนี้ เชนน์ก็จำเหตุการณ์ได้คร่าว ๆ “โอ้ คุณหมายถึงนางแบบคนนั้นเหรอ? ผมตั้งใจให้เธอสร้างข่าวลือบางอย่างให้ผม ผมไม่ได้ถามชื่อเธอด้วยซ้ำ”

เมื่อเห็นความมึนเมาของเขา เธอพูดอย่างโกรธเคืองว่า “นายท่านเชนน์ คุณนอนกับเธอ แต่คุณยังไม่แม่แต่จะถามชื่อเธอเลยเหรอ? คุณช่างใจกว้างอะไรขนาดนี้”

“ใครบอกว่าผมนอนกับเธอ? ผมบอกว่าผมจะไม่อยู่กับผู้หญิงสองคนในเวลาเดียวกัน”

เป็นการจงใจสร้างเรื่องซุบซิบงั้นหรือ? เพื่อเพิ่ม KPI และเรียกกระแสงั้นหรือ?

เมื่อเห็นว่าแยนนี่นิ่งเงียบ เชนน์ก็ก้มหน้าลง และบีบใบหูของเธออีกครั้ง เขาถอนหายใจเล็กน้อย และพูดว่า “ทำไมผมถึงไม่มาหาคุณถึงครึ่งปี… ก็คุณไม่มาหาผมเหมือนกัน ในฐานะเจ้าหนี้ของคุณ มันจะดูเป็นอย่างไรหากผมมาตามหาคุณ?”

แยนนี่เงยหน้าขึ้น และบังเอิญสบตากับสายตาที่ลึกซึ้งของเขา หัวใจของเธอเต้นแรง

เชนน์เอามือเย็น ๆ ของเธอวางบนเอวของเขาในเสื้อคลุมของเขา เขาดึงเธอเข้าไปในอ้อมแขนของเขาอย่างสมบูรณ์

“ถ้าอย่างนั้น แฟนของผม คุณเชิญแฟนของคุณกลับไปนอนที่บ้านของคุณได้ไหม?”

ทั้งสองคนยืนอยู่บนบันไดอันหนาวเหน็บเป็นเวลาเกือบชั่วโมงกว่า และเกือบจะแข็งตาย

แยนนี่ฝังใบหน้าของเธอในอกของเขาและยิ้ม “คุณทำให้ฉันเป็นแฟนของคุณเพียงเพื่อนอนกับฉันงั้นเหรอ?”

เชนน์ก้มศีรษะลง และพูดที่ข้างหูของเธอว่า “แน่นอน…ไม่ นี่เป็นเพียงส่วนเสริม”

'คุณยังปฏิเสธมันงั้นหรือ?'

เชนน์ก้มลง และอุ้มแฟนของเขาขึ้นมาในอ้อมแขนของเขา แยนนี่ตกตะลึง และรองเท้าสลิปเปอร์ของเธอเกือบหลุด เชนน์เดินเข้าไปในบ้านของเธอ

ในงานเลี้ยงวันเกิดของคาเมรอน เชนน์ไม่ได้กินอะไรมาก เค้กวันเกิดหวาน และเขาไม่ชอบของหวาน ดังนั้นเขาจึงดื่มเครื่องดื่มแอลกอฮอล์พอสมควรในขณะที่ท้องว่าง

แยนนี่จำได้ว่ายังมีเกี๊ยวแช่แข็งอยู่ในช่องฟรีซ “มีเกี๊ยวแช่แข็งอยู่ คุณอยากกินไหม?”

“คุณจะให้แฟนคุณกินแต่เกี๊ยวแช่แข็งเท่านั้นเหรอ?” เชนน์ขมวดคิ้ว และรู้สึกราวกับว่าเธอไม่เห็นค่าเขา

“งั้นก็ลืมมันไปซะ”

เกี๊ยวนี้ทำกับคุณยายของเธอตอนที่เธอมา ดังนั้นเธอจึงเก็บไว้กินทีหลัง

ไส้ทำจากผักที่คุณยายปลูกเองในชนบทที่อากาศบริสุทธิ์ และออร์แกนิก

เชนน์เม้มปากด้วยความไม่พอใจ เขาดุ “คุณไม่แม้แต่จะให้แฟนของคุณกินเกี๊ยวแช่แข็งเหรอ? คุณจะให้แฟนของคุณอดตายงั้นหรือ?”

แยนนี่พูดไม่ออก ทำไมเธอมีแฟนที่เอาใจยากขนาดนี้?

เธอยอมแพ้ มีแฟนแบบนี้เป็นพรหรือคำสาปกันแน่?

แยนนี่เริ่มอุ่นเกี๊ยวแช่แข็ง เกี๊ยวทำเองมีขนาดใหญ่กว่าปกติ “ 12 ชิ้นพอไหม?”

“คุณคิดว่าผมเป็นหมูเหรอ?”

“ฉันกลัวว่าคุณจะหิว”

เชนน์ยิ้ม เขาเหยียดแขนออกไปกอดเธอ จากนั้นวางคางบนไหล่ของเธอ มองดูน้ำเดือดในหม้อ เขาถาม “เกี๊ยวจะสุกเมื่อไหร่?”

แยนนี่ถูกกดที่คอของเธอ เธอเอียงศีรษะเล็กน้อยเนื่องจากรู้สึกไม่สบายเล็กน้อย แต่เธอก็ปล่อยเขาทำต่อไป “เมื่อเกี๊ยวลอย และผิวเปลี่ยนเป็นโปร่งแสงมันก็สุก”

ด้วยเสียงน้ำเดือดในหม้อ แยนนี่ไม่คิดว่าเธอจะมีแฟนในคืนแรกของปีใหม่

ในขณะที่เธอกำลังถูกแฟนหนุ่มกอด และกำลังทำอาหารอยู่ในครัวอันอบอุ่น วันปีใหม่ส่วนใหญ่ที่เธอใช้เวลาด้วยความรู้สึกเหงาจางหายไป

เธอรู้สึกสงบ

แม้แต่การอยู่กับซินดี้เพื่อฉลองปีใหม่ในเมืองก็ไม่เหมือนกับสถานการณ์นี้ในตอนนี้

เธอไม่รู้ว่าเป็นเพราะมีคนมากับอยู่เธอหรือเปล่า หรือว่ามันเป็นวันปีใหม่ หรือเป็นเพราะเชนน์ แยนนี่ก็ไม่สามารถตัดสินใจรู้ได้

เธอเงยหน้าขึ้น และเห็นหน้าด้านข้างของเขา แฟนของเธอคนนี้หล่อมาก และเธอรู้สึกอยากจะสัมผัสใบหน้าของเขา

“คุณมองหน้าแฟนคุณทำไม?” ดวงตาของเชนน์มองเธออย่างหยอกล้อ

ทันใดนั้นแยนนี่มองย้อนกลับไปถึงเหตุการณ์เมื่อ 6 เดือนที่แล้ว ที่มีใครบางคนขว้างผงพริกใส่เธอ และเชนน์ปกป้องเธอจากการถูกโจมตี คราวนั้นเขาลืมตาไม่ขึ้นไปสองสามวัน ตอนนั้นเธอไม่ได้คิดอะไรมาก เธอรู้สึกเพียงว่าเขาตาบอดเพราะเธอ มันก็ถูกต้องแล้วที่เธอต้องดูแลเขา

แต่ตอนนี้ เธอรู้สึกประทับใจกับเหตุการณ์นั้น

แยนนี่กล่าวว่า “ฉันเพิ่งรู้สึกเมื่อจู่ ๆ คุณก็กลายเป็นแฟนของฉัน ฉันยังไม่ชินกับมัน ฉันต้องการดูคุณมาก ๆ เพื่อให้ตัวเองชินกับมัน”

เชนน์ตอบว่า “ดีที่คุณรู้ตัว”

แยนนี่ไม่รู้ว่าการตัดสินใจของเชนน์นี้จะคงอยู่ได้นานแค่ไหน แต่อย่างน้อยตอนนี้สำหรับเธอ การได้อยู่ด้วยกันก็รู้สึกดีมาก

เมื่อมองย้อนกลับไป เธอค่อนข้างมีความสุขที่ได้อยู่กับเชนน์ เพียงแต่เธอคิดว่ามันเป็นเรื่องปกติ และไม่ได้คิดอะไรมาก

หลังจากห่างหายกันไปครึ่งปี เธอก็ไม่ได้คิดอะไรมากเกี่ยวกับเขาอีกต่อไป แต่เธอก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าเธอยังคิดถึงเขาอยู่

เมื่อพวกเขาพบกันอีกครั้งในคืนนั้น ในขณะนั้น คลื่นแห่งความรู้สึกก็พุ่งกลับมาและพวกมันก็รู้สึกสมจริง

หลังจากนั้นไม่นานเธอก็ตระหนักว่าความรู้สึกของเธอที่มีต่อเชนน์ยังคงอยู่ และเธอยังชอบเขาอยู่

แยนนี่กลับไปมองเกี๊ยวในหม้อ มันยังต้องใช้เวลาอีกสักระยะ เธอจึงถามว่า “คุณอยากไปอาบน้ำก่อนไหม?”

เชนน์รู้สึกราวกับว่าเธอกำลังบอกใบ้กับเขา การอาบน้ำเป็นคำใบ้ของการมีเซ็กซ์หรือเปล่า?

เชนน์กอดเอวของเธอด้วยมือใหญ่ของเขา ฝ่ามือของเขาร้อนขึ้น เขาจูบหูเธอด้วยริมฝีปากบาง แล้วถามด้วยเสียงแหบ “คุณคิดถึงผมแล้วใช่ไหม?”

แยนนี่หน้าแดง และอยากจะผลักเขาออกไป แต่เธอถูกเขาจูบในครัวเป็นเวลานาน จูบนั้นเร่าร้อนมาก

ท้านที่สุด เป็นเพราะว่าเกี๊ยวสุกแล้ว แยนนี่จึงผลักเขาออกไป

หลังจากที่แยนนี่เสิร์ฟเกี๊ยว เชนน์ก็นั่งลง และกินเกี๊ยวในขณะที่จุ่มมันลงในซอส

แยนนี่ใช้มือเท้าคาง และนั่งข้างเขาดูเขากิน “อร่อยไหม?”

เชนน์นำเกี๊ยวมาใกล้ปากของเธอ เมื่อแยนนี่อ้าปาก เขาก็ถอยกลับ และยัดเกี๊ยวเข้าปากเขาแทน

แยนนี่พูดไม่ออก 'เกมโง่ ๆ'

หลังจากที่เชนน์ยัดเกี๊ยวลงในปากแล้ว เขาก้มศีรษะลง และกดริมฝีปากแนบกับเธอ ป้อนเกี๊ยวให้เธอ

แยนนี่หน้าแดง เชนน์หัวเราะและถามเธออย่างใจเย็นว่า “อร่อยไหม?”

แยนนี่หยิบเกี๊ยวจากจานของเขาจุ่มลงในซอสแล้วใส่ในปากของเธอทันที เธอพูดว่า “แบบนี้ดีกว่า”

เชนน์พูดไม่ออก

หลังอาหารมื้อเย็น แยนนี่กำลังหาเสื้อผ้าให้เชนน์ เธอพบชุดชั้นในในลิ้นชักของเธอ เป็นอันที่เขาเคยทิ้งไว้ที่นี่

แยนนี่โยนเสื้อผ้าให้เขา

เชนน์รับมันด้วยมือของเขา ขยิบตาและแซวว่า “คุณยังเก็บชุดชั้นในของผมไว้ คุณรอให้ผมกลับมาค้างคืนด้วยใช่ไหมล่ะ?”

“ไม่มีใครรอคุณหรอก ฉันแค่ลืมโยนมันทิ้งไป”

เชนน์คลุมเสื้อผ้าบนไหล่ของเขา และเดินเข้าไปในห้องน้ำ

แยนนี่กำลังนั่งดูทีวีอยู่บนพรมในห้องนั่งเล่น หลังจากนั้นไม่นานเชนน์ก็ออกมาจากห้องน้ำ แยนนี่หมกมุ่นอยู่กับการดูรายการมากจนเธอไม่ได้สังเกตว่าเขาออกมา

จนกระทั่งหน้าอกเปลือยเปล่ากดลงบนหลังของเธอ แยนนี่จึงหันมามองเขา โดยที่รีโมทคอนโทรลยังคงอยู่ในมือของเธอ

เชนน์หยิบรีโมทจากเธอ และปิดทีวีทันที “ละครทีวีที่น่าเบื่อ และไม่มีใครดูดีเท่าแฟนของคุณ”

แยนนี่พูดไม่ออก

เธออยู่ในอ้อมแขนของเขาเป็นเวลานาน เชนน์ไม่ได้สวมเสื้อ เขามีกลิ่นสบู่อ่อน ๆ

ทั้งคู่ไม่ได้มีเซ็กซ์กันมานานมากแล้ว แยนนี่จึงรู้สึกแปลก ๆ เล็กน้อย แต่เชนน์ถามเธออย่างจริงจังว่า “เราจะทำมันไหม?”

แยนนี่พูดไม่ออกอีกครั้ง