เล่ห์รัก ท่านประธาน นิยาย บท 1053

ยานนี่ไม่ใช่ผู้หญิงโอ้อวด เนื่องจากเชนน์ได้พูดสิ่งเหล่านั้นแล้ว แยนนี่ก็ตรงเข้าประเด็น

“ถ้าฉันเป็นแฟนของคุณ ฉันจะไม่ยอมให้แฟนมีชู้เหมือนกรณีของแคสซี่ เลวีแบบครั้งก่อน เป็นข้อหนึ่งหากความสัมพันธ์ของเราเป็นการทำธุรกรรมฉันจะไม่มีสิทธิ์เข้าไปยุ่ง แต่ในฐานะแฟนของคุณ ฉันรังเกียจมัน”

เชนน์มองเธอด้วยดวงตาเข้มและลึกล้ำ เขาหัวเราะออกมา ยกมือขึ้น และบีบใบหูที่อ่อนนุ่มของเธอเบา ๆ “ตอนที่ความสัมพันธ์ของเราเป็นการทำธุรกรรม คุณก็ยังบล็อกผมเลยไม่ใช่หรือ?”

แยนนี่รู้สึกว่าข้อบกพร่องของเธอถูกพูดถึง เธอขมวดคิ้วเล็กน้อย และขยับออกจากนิ้วของเขาที่กำลังจับใบหูของเธอ “เชนนู คุณรู้สึกอย่างไรกับฉัน?”

“คุณไม่รู้เหรอ?”

แยนนี่พูดไม่ออก เธอจะรู้ได้อย่างไร? เธอไม่ใช่หนอนในท้องของเขานิ

เชนน์เดินเข้าไปหาเธอด้วยขายาวของเขา จ้องไปที่ริมฝีปากอวบอิ่มของเธอด้วยดวงตาสีเข้ม และลึกล้ำของเขา และพูดด้วยเสียงแหบแห้งว่า “คุณคิดว่าผมว่างขนาดนั้นที่จะคลั่งไคล้ผู้หญิงที่ผมไม่ชอบมาเกือบสองปีอย่างนั้นเหรอ?”

คำพูดเหล่านี้ออกมาจากปากของเชนน์ มันไม่สอดคล้องกันอย่างอธิบายไม่ถูก

แต่หัวใจของแยนนี่เต้นเร็วอย่างมาก เชนน์ขยับเข้าไปใกล้เธอเล็กน้อย และแยนนี่พยายามถอยหลังโดยไม่รู้ตัว แต่หลังของเธอชนกับกำแพงแข็งแล้ว ไม่มีทางที่จะหนีแล้ว

แยนนี่รู้สึกว่าปากของเธอแห้ง “ค… คุณ… ชอบฉันเหรอ?”

เชนน์ไม่ค่อยเห็นเธอหน้าแดง เขาจึงยิ้ม และเยาะเย้ย “โอ้ คุณยังเขินเป็นอยู่”

แยนนี่คิด 'คุณคิดว่าทุกคนมีหน้าด้านเหมือนคุณงั้นเหรอ?'

แต่แยนนี่ยังคงมีเหตุผลในขณะที่เธอเงยหน้าขึ้น และถามตรง ๆ ว่า “ถ้าคุณชอบฉัน ทำไมคุณถึงยังทนที่จะไม่มาหาฉันถึงครึ่งปี? ถ้าคุณชอบฉัน ทำไมคุณถึงคบกับแคสซี่ เลวีเมื่อครึ่งปีก่อน?”

“แล้วแคสซี่ เลวี่คนนี้เป็นใคร?” เชนน์รู้สึกงงงวย ตั้งแต่พบกัน แยนนี่ก็เอาแต่พูดถึงคนนี้อยู่เสมอ

แยนนี่รู้สึกว่าเธอน่าจะเป็นคนที่สับสน “ครึ่งปีที่แล้ว คนดังที่เข้าไปในโรงแรมเวิลด์เทรดกับคุณ คุณจำไม่ได้เหรอ นายท่านเชนน์? ดูเหมือนคุณจะยุ่งมากจนหลงลืมไปหมดแล้ว”

เมื่อแยนนี่พูดถึงเรื่องนี้ เชนน์ก็จำเหตุการณ์ได้คร่าว ๆ “โอ้ คุณหมายถึงนางแบบคนนั้นเหรอ? ผมตั้งใจให้เธอสร้างข่าวลือบางอย่างให้ผม ผมไม่ได้ถามชื่อเธอด้วยซ้ำ”

เมื่อเห็นความมึนเมาของเขา เธอพูดอย่างโกรธเคืองว่า “นายท่านเชนน์ คุณนอนกับเธอ แต่คุณยังไม่แม่แต่จะถามชื่อเธอเลยเหรอ? คุณช่างใจกว้างอะไรขนาดนี้”

“ใครบอกว่าผมนอนกับเธอ? ผมบอกว่าผมจะไม่อยู่กับผู้หญิงสองคนในเวลาเดียวกัน”

เป็นการจงใจสร้างเรื่องซุบซิบงั้นหรือ? เพื่อเพิ่ม KPI และเรียกกระแสงั้นหรือ?

เมื่อเห็นว่าแยนนี่นิ่งเงียบ เชนน์ก็ก้มหน้าลง และบีบใบหูของเธออีกครั้ง เขาถอนหายใจเล็กน้อย และพูดว่า “ทำไมผมถึงไม่มาหาคุณถึงครึ่งปี… ก็คุณไม่มาหาผมเหมือนกัน ในฐานะเจ้าหนี้ของคุณ มันจะดูเป็นอย่างไรหากผมมาตามหาคุณ?”

แยนนี่เงยหน้าขึ้น และบังเอิญสบตากับสายตาที่ลึกซึ้งของเขา หัวใจของเธอเต้นแรง

เชนน์เอามือเย็น ๆ ของเธอวางบนเอวของเขาในเสื้อคลุมของเขา เขาดึงเธอเข้าไปในอ้อมแขนของเขาอย่างสมบูรณ์

“ถ้าอย่างนั้น แฟนของผม คุณเชิญแฟนของคุณกลับไปนอนที่บ้านของคุณได้ไหม?”

ทั้งสองคนยืนอยู่บนบันไดอันหนาวเหน็บเป็นเวลาเกือบชั่วโมงกว่า และเกือบจะแข็งตาย

แยนนี่ฝังใบหน้าของเธอในอกของเขาและยิ้ม “คุณทำให้ฉันเป็นแฟนของคุณเพียงเพื่อนอนกับฉันงั้นเหรอ?”

เชนน์ก้มศีรษะลง และพูดที่ข้างหูของเธอว่า “แน่นอน…ไม่ นี่เป็นเพียงส่วนเสริม”

'คุณยังปฏิเสธมันงั้นหรือ?'

เชนน์ก้มลง และอุ้มแฟนของเขาขึ้นมาในอ้อมแขนของเขา แยนนี่ตกตะลึง และรองเท้าสลิปเปอร์ของเธอเกือบหลุด เชนน์เดินเข้าไปในบ้านของเธอ

ในงานเลี้ยงวันเกิดของคาเมรอน เชนน์ไม่ได้กินอะไรมาก เค้กวันเกิดหวาน และเขาไม่ชอบของหวาน ดังนั้นเขาจึงดื่มเครื่องดื่มแอลกอฮอล์พอสมควรในขณะที่ท้องว่าง

แยนนี่จำได้ว่ายังมีเกี๊ยวแช่แข็งอยู่ในช่องฟรีซ “มีเกี๊ยวแช่แข็งอยู่ คุณอยากกินไหม?”

“คุณจะให้แฟนคุณกินแต่เกี๊ยวแช่แข็งเท่านั้นเหรอ?” เชนน์ขมวดคิ้ว และรู้สึกราวกับว่าเธอไม่เห็นค่าเขา

“งั้นก็ลืมมันไปซะ”

เกี๊ยวนี้ทำกับคุณยายของเธอตอนที่เธอมา ดังนั้นเธอจึงเก็บไว้กินทีหลัง

ไส้ทำจากผักที่คุณยายปลูกเองในชนบทที่อากาศบริสุทธิ์ และออร์แกนิก

เชนน์เม้มปากด้วยความไม่พอใจ เขาดุ “คุณไม่แม้แต่จะให้แฟนของคุณกินเกี๊ยวแช่แข็งเหรอ? คุณจะให้แฟนของคุณอดตายงั้นหรือ?”

แยนนี่พูดไม่ออก ทำไมเธอมีแฟนที่เอาใจยากขนาดนี้?

เธอยอมแพ้ มีแฟนแบบนี้เป็นพรหรือคำสาปกันแน่?

แยนนี่เริ่มอุ่นเกี๊ยวแช่แข็ง เกี๊ยวทำเองมีขนาดใหญ่กว่าปกติ “ 12 ชิ้นพอไหม?”

“คุณคิดว่าผมเป็นหมูเหรอ?”

“ฉันกลัวว่าคุณจะหิว”

เชนน์ยิ้ม เขาเหยียดแขนออกไปกอดเธอ จากนั้นวางคางบนไหล่ของเธอ มองดูน้ำเดือดในหม้อ เขาถาม “เกี๊ยวจะสุกเมื่อไหร่?”