เล่ห์รัก ท่านประธาน นิยาย บท 1052

แยนนี่ถูกเชนน์ผลักติดกับประตู เธอไม่สามารถขยับได้ และหัวใจของเธอก็เต้นเร็วมาก

ตอนแรกเธอได้รับผลกระทบจากอากาศที่สดชื่น และเย็นยะเยือกของช่วงปลายฤดูหนาวในเมืองนอร์ท ซิตี้ แต่ตอนนี้อากาศเยือกเย็นราวกับเติมฟืนเข้าไปในความกระสับกระส่าย ทำให้ไฟลุกโชนมากขึ้น

แยนนี่ยิ้มเบา ๆ ดวงตาคลอของเธอมองกลับไปที่ใบหน้าที่หล่อเหลาของเขา “นายท่านเชนน์ คุณรู้ไหมว่าตอนนี้คุณหน้าตาเป็นอย่างไร?”

เชนน์ยังคงจูบที่คอของเธอ และตอบอย่างไม่ใส่ใจ “หล่อเหลา แหกคอก สมชาย หรือผีล่ะ?”

“หล่อ มันเป็นเรื่องจริง แหกคอกนั้นก็ด้วย แต่…คุณเป็นเหมือนคนไร้ศีลธรรมที่มาทวงหนี้มากกว่า”

เชนน์ตกตะลึงเล็กน้อย 'ผู้หญิงคนนี้กล้าดียังไงมาพูดถึงฉันแบบนั้น!'

เขายิ้มอย่างหยอกล้อ “ในเมื่อคุณเป็นหนี้ผม ผมก็จะไม่ปฏิเสธ”

แยนนี่พูดไม่ออก 'เขากล้าดียังไงมาเล่นตามน้ำด้วย!' เธอตระหนักว่าเธอไม่สามารถอ่อนข้อให้กับคนอย่างเชนน์ได้ ยิ่งคุณให้มากเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งต้องการมากขึ้นเท่านั้น

มือของแยนนี่ถูกหนีบไปที่ประตูเย็นเยือก เธอกำหมัดแน่น เธอเงยหน้าขึ้นเล็กน้อย และระงับอาการใจสั่นในหัวใจของเธอ และพูดกับเชนน์ด้วยน้ำเสียงที่เย็นเยียบ และสงบ “นายท่านเชนน์ คุณกำลังพยายามที่จะกลับมาอยู่ด้วยกัน หรือคุณแค่มาหาฉัน?”

“ไม่ใช่สักข้อ” เชนน์สะกิดเธอ และพูดว่า “เปิดประตู”

“กรุณาตอบฉันก่อน ฉันจะไม่เชิญพวกโรคจิตเข้าบ้านของฉัน”

เชนน์มองเธอด้วยดวงตาที่ลึกล้ำ และสดใส ขณะที่เขากลั้นหัวเราะ และพูดว่า “ถ้าคุณไม่อาย ผมก็ไม่รังเกียจแม้ว่าเราจะรบกวนเพื่อนบ้านก็ตาม”

หูของแยนนี่แดงก่ำ เธอดุเขา “คุณมันคนอันธพาล”

“แต่คุณก็ยังชอบคนพาลคนนี้จูบคุณ คุณยังเหมือนเดิมไม่ใช่เหรอ?” เชนน์เลิกคิ้วที่งดงามของเขา และจ้องมองเธอ เขาบีบเอวเธอ และกระตุ้น “เร็วเข้า คนพาลคนนี้รอไม่ไหวแล้ว เขาอาจจะไม่สนใจว่าเขาทำมันที่ไหน”

แยนนี่อยากจะตะโกนใส่เขา เธอกัดฟันของเขา และพูดว่า “นายท่านเชนน์ ฉันแนะนำให้คุณบริจาคผิวหนังให้กับประเทศเพื่อทำเสื้อเกราะกันกระสุน เทคโนโลยีดังกล่าวจะมีความก้าวหน้าอย่างแน่นอน”

ฮา เธอพยายามจะบอกว่าเชนน์เป็นคนหน้าด้าน

เขาหัวเราะ และพูดว่า “ผิวของผมสวยมาก มันจะไม่น่าสงสารเหรอถ้ามันกลายเป็นเสื้อเกราะกันกระสุน? คุณไม่คิดอย่างนั้นเหรอ?”

แยนนี้ก้าวไปยืนบนเท้าของเขาด้วยรองเท้าส้นสูงของเธอ จากนั้นเธอก็พูดอย่างรู้สึกผิดว่า “นายท่านเชนน์ คุณบอกให้ฉันเปิดประตู แต่ทำไมคุณไม่ถอยออกไปสักหน่อยล่ะ?”

เชนน์พูดไม่ออก 'บ้าเอ้ย ขาของผู้หญิงคนนี้ดุร้ายจริง ๆ'

เมื่อแยนนี่เปิดประตู เธอก็รีบเข้าไปข้างในและปิดมันทันที

เชนน์สอดขายาวของเขาไว้ในกรอบประตูโดยที่ประตูกดที่ต้นขาของเขา “เลิกเล่นเกมนี้ได้แล้ว แยนนี่ ให้ผมเข้าไปเถอะ”

แยนนี่กดไปที่ประตู เธอมองเขา กระพริบตา และพูดว่า “นายท่านเชนน์ ถ้าคุณไม่ขยับขาหนี อย่าโทษฉันถ้ามันหัก”

“คุณยอมเหรอ? ถ้ามันหัก คุณก็จะเป็นม่าย”

เขาพูดราวกับว่าเธอเป็นภรรยาของเขา!

เธอกดไปที่ประตูแรงขึ้น เชนน์อ้าปากค้างด้วยความเจ็บปวด และเธอก็เตะขาของเขาออกจากประตูทันที

จากนั้นเธอก็กระแทกประตู

ลมหนาวจากแรงปิดประตูกระทบใบหน้าของเชนน์

เขาถูกผู้หญิงไล่ออกมาจริง ๆ

เขานั่งที่บันได และสูบบุหรี่ทีละมวน

จนกระทั่งเขานับก้นบุหรี่ที่ห้าของเขาบนพื้นเมื่อเขาคิด 'ผู้หญิงคนนี้ช่างใจร้ายจริง ๆ'

เขาตัดสินใจสูบบุหรี่อีกสองมวน เพื่อให้โอกาสเธอ

…

ในบ้านของเธอ หลังจากที่แยนนี่อาบน้ำร้อนเสร็จแล้ว เธอนึกถึงเชนน์ด้านนอกประตูขณะที่ที่เธอกำลังเช็ดผม

'ฉันสงสัยว่านายสารเลวนั้นไปแล้วหรือยัง'