เล่ห์รัก ท่านประธาน นิยาย บท 1061

วันแรกของปีใหม่

ทั้งสองลงมาจากรถและตรงเข้าไปในบ้าน

เฮเธอร์ประหลาดใจเมื่อเธอเห็นเชนน์ “เชนน์ ทำไมจู่ๆ ถึงมาล่ะ?”

“ผมมาเยี่ยมคุณนั่นแหละ ป้าเฮเธอร์!”

เฮเธอร์หัวเราะ “ลำบากแย่เลยสิ มาถึงแต่เช้ามืดแบบนี้ เดาว่าเธอคงคิดถึงแยนนี่ใช่ไหม?”

“อะแฮ่ม” เชนน์ปิดปากด้วยกำปั้นก่อนจะไอเบาๆ แก้เขินกับคำพูดที่ตรงไปตรงมาของเฮเธอร์

แยนนี่จุดยิ้มบางๆ ให้เขา ชายคนนี้ที่ผ่านอะไรมามากมายก็ยังคงมีมุมที่หน้าขึ้นสีจนท่าทีเสียอาการให้เห็น

“ฉันจะพาคุณไปล้างหน้าล้างตา” แยนนี่ส่งแปรงสีฟันอันใหม่ให้เขา แต่ไม่มีผ้าขนหนูผืนใหม่ติดบ้านเลยสักผืน

เชนน์กวาดสายตามองที่ราวแขวนผ้าก่อนจะเอ่ยถาม “อันไหนคือผืนของคุณ”

“สีชมพูค่ะ”

เชนน์หยิบผ้าขนหนูสีชมพูมาเช็ดหน้า

แยนนี่ยืนอยู่ตรงนั้นพลางดูโทรศัพท์ เธอนึกขึ้นได้ว่าเชนน์ได้โอนเงินมาให้เธอจำนวนหนึ่งเมื่อตอนตีสี่เป็นจำนวนหนึ่งแสนเหรียญ

แยนนี่ยกโทรศัพท์ขึ้นมาถามเขาว่า “คุณโอนเงินให้ฉันทำไม”

โอนเงินให้ไม่พอแต่จำนวนที่โอนมาก็มากมายเหมือนกัน

เชนน์เช็ดหน้าด้วยผ้าขนหนู เขาหันมามองเธอด้วยดวงตาใสซื่อแต่แฝงไปด้วยความขี้เล่นของเจ้าตัว “ฉันดีใจน่ะ ก็เลยโอนเงินให้เธอ”

แยนนี่ถึงกับพูดไม่ออก ‘แค่เพราะเขาโล่งใจก็เลยมีความสุขเนี่ยนะ?’

แยนนี่ยอมรับเหตุผลนั้นอย่างเต็มอก “ฉันจะถือว่านี่เป็นของขวัญวันปีใหม่ก็แล้วกัน”

ดูเหมือนห้องน้ำจะเล็กไปหน่อย เชนน์ถึงกับต้องย่อตัวลงแล้วเดินออกไปเพราะขาของเขาที่ยาวเกินไป เมื่อเดินผ่านแยนนี่เขาก็พูดขึ้นว่า “บ้านหลังนี้เย็นเกินไป เอาเครื่องปรับอากาศมาติดให้คุณป้าสักสองเครื่องสิ”

แยนนี่ยิ้มกับคำพูดนั้นเงียบๆ เธอรู้สึกอบอุ่นในหัวใจ

แต่ถึงอย่างนั้น แยนนี่เคยเสนอที่จะติดเครื่องปรับอากาศให้ป้าเฮเธอร์แล้วหลายต่อหลายครั้ง แต่ป้าก็ปฏิเสธพร้อมให้เหตุผลว่าประหยัดไฟและเงิน

ป้าเอเธอร์น่าจะฟังเชนน์มากกว่าเธอ คราวนี้แยนนี่ตัดสินใจให้เชนน์เป็นคนพูดและโน้มน้าวให้เธอยอมติดเครื่องปรับอากาศให้ได้

ฤดูหนาวที่นอร์ทซิตี้นั้นเย็นเยือกและชื้นแฉะ แยนนี่ที่ยังเด็กอยู่ยังแทบจะทนความกับหนาวเย็นในชทบทแบบนี้ไม่ไหว นับประสาอะไรกับคนมีอายุอย่างป้าเฮเธอร์

ในตอนบ่ายแยนนี่ลงมือทำหม้อไฟ เธอโยนลูกชิ้นและปูอัดแช่แข็งลงไปเกือบเต็มหม้อ

เชนน์ไม่เคยกินอาหารแบบนี้มาก่อน ดังนั้นชายหนุ่มจึงมีท่าทีสนใจมันเป็นพิเศษ เขาหยิบข้าวสีม่วงที่ถูกปั้นเป็นก้อนกลมขึ้นมาแล้วถามแยนนี่ “นี่คืออะไร? สีเข้มขนาดนี้กินได้เหรอ?”

แยนนี่มองมาที่เขาแล้วหัวเราะ “นี่คุณชาย คุณนี่อยู่คนละโลกกันจริงๆ นี่คือข้าวปั้นสีม่วงเราใช้สีจากธรรมชาติผสม กินเข้าไปเถอะมันไม่มียาพิษหรอก”

มุมปากของเชนน์กระตุกเล็กน้อยเมื่อโดนพูดอย่างนั้นก่อนเขาจะยัดก้อนข้าวปั้นสีม่วงนี่เข้าปากไปแล้วเคี้ยวอย่างดุเดือด

พอกัดแล้วเคี้ยวเข้าไปคำแรกถึงได้รู้ว่าข้าวปั้นนี่รสชาติไม่เลว

ได้เห็นทั้งสองตีกันเฮเธอร์ก็อารมณ์ดีขึ้น เธอร่วมดื่มแอลกอฮอล์กับคู่หนุ่มสาวด้วยเพื่อฉลองวันขึ้นปีใหม่

หลังจากมื้ออาหารเสร็จสิ้นไป ป้าเฮเธอร์ก็เมามายเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์เธอจึงขอปลีกตัวไปงีบหลับที่ห้องเสียก่อน

แยนนี่ทำความสะอาดโต๊ะ ที่นี่ไม่มีเครื่องล้างจานและก๊อกน้ำในครัวก็ไม่มีน้ำอุ่นเช่นกัน การทำอาหารและเก็บล้างจึงเป็นการแช่แข็งตัวเองจนตาย

ขณะที่แยนนี่กำลังล้างจานอยู่นั้นเชนน์ก็เข้ามาสวมกอดเธอจากข้างหลัง

แยนนี่เอ่ยถาม “คุณจะกลับตอนบ่ายๆ ใช่ไหม?”

“นี่คุณไล่ผมเหรอ?”

“ถ้าไม่กลับแล้วคืนนี้คุณจะนอนที่ไหน? ป้าเฮเธอร์ก็อยู่ คุณจะนอนกับฉันไม่ได้”

นอกจากนี้ ที่นี่ตอนกลางวันอากาศยังหนาวเย็นขนาดนี้คงไม่ต้องพูดถึงตอนกลางคืน เขาเกิดมาพร้อมกับคาบช้อนเงินช้อนทองแล้วจะมาทนอยู่กับสภาพที่นี่ได้อย่างไร?

เชนน์ตอนกลับอย่างจริงจัง “ถ้าผู้หญิงอย่างเธออยู่ได้แล้วทำไมฉันจะอยู่ไม่ได้?”

แยนนี่ยิ้มแต่ไม่ได้ตอบอะไร เธอจับมือของเขาที่เกาะเกี่ยวอยู่ตรงเอวขึ้นมาก่อนจะยื่นไปให้โดนสายน้ำที่ไหลออกมาจากก๊อก เชนน์สะดุ้งโหยงกระโดดถอยหลังหนีโดยไม่รู้ตัวขณะที่ตะโกนไปด้วยว่า “เ*ย นี่ไม่ใช่น้ำร้อนเหรอ?”