เล่ห์รัก ท่านประธาน นิยาย บท 1062

เมื่อคารานึกถึงภาพของเชนน์ที่กอดแยนนี่อย่างใกล้ชิดในยามที่ตนเองกำลังจะหลับใหลความเกลียดชังในอกก็ปะทุขึ้นมาอย่างรุนแรง

“แยนนี่ แกเป็นคนบังคับให้ฉันต้องทำแบบนี้” เธอกำหมัดแน่นเล็บยาวๆ จิกกับฝ่ามือจนเจ็บ เธอรอแทบไม่ไหวที่จะสับแยนนี่เป็นชิ้นๆ

คาราพบที่อยู่ของซามูเอลที่อังกฤษอยู่ในลิ้นชักจากห้องเก็บของ เธอยังเจอสมุดบันทึกเล่มเก่าของแยนนี่

เธอเริ่มเรียนรู้วิธีเลียนแบบลายมือของแยนนี่ เธอวางแผนที่จะลอกลายมือและเขียนจดหมายส่งถึงซามูเอล

เนื่องจากผู้หญิงคนนั้นต้องการเปิดศึกกับเธอเพื่อแย่งชิงคุณชาย แยนนี่จึงจะมาโทษเธอไม่ได้ที่เลือกจัดการปัญหาตั้งแต่ต้นตอ

หลังมื้ออาหารเย็นคาราขอเงินลีนา เธอต้องการลงทะเบียนเรียนคัดลายมือจากสถาบันข้างนอก

เพราะเธอต้องการเดินหน้าตามแผนจึงต้องจัดการทำให้ดีที่สุดและไม่ให้ใครรู้

…

ในวันแรกของปีใหม่ประมาณห้าโมงเย็น แยนนี่ลงมือทำอาหารเย็นแต่หัววัน หลังจากทานมื้อเย็นเสร็จสิ้น เธอก็พาเชนน์ไปที่รถของเขาที่จอดอยู่ข้างนอก

เชนน์กระตุกมือเธอไว้แล้วถามห้วนๆ “เธอจะกลับไปเมื่อไหร่?”

“ฉันคิดว่าฉันพูดไปแล้วว่าวันที่หกไม่ใช่หรือ?”

วันนี้เพิ่งจะวันที่หนึ่งเอง

เชนน์มองเธอด้วยสายตาเย็นเฉียบก่อนจะพูดอย่างหยิ่งผยองว่า “เธอเต็มใจที่จะปล่อยให้แฟนของเธออยู่คนเดียวอย่างโดดเดี่ยวถึงห้าคืนอันหนาวเหน็บเลยเหรอ?”

แยนนี่เอียงศีรษะของเธอก่อนจะมองไปที่เขา “วันที่ห้าล่ะเป็นอย่างไร?”

“วันที่สี่” เชนน์ตอบด้วยความมุ่งมั่น

“ก็ได้ งั้นฉันจะกลับไปหลังมื้อเที่ยง”

แยนนี่และเชนน์เพิ่งออกมาจากซอยเล็กๆ ขณะนั้นเองเด็กน้อยสามคนจุดประทัดและโยนมาที่เท้าของเขา!

ปัง!

ประทัดระเบิดเสียงดังลั่นไปทั่วทั้งบริเวณ

เด็กทั้งสามรีบปิดหูก่อนจะหัวเราะขบขันเชนน์อย่างสนุกสนาน

ชายหนุ่มคำราม “ไอ้เด็กพวกนี้อยากโดนดีหรือไง!”

เด็กน้อยทั้งสามไม่มีท่าทีหวาดกลัวเลยสักนิด พวกเขาจุดประทัดอีกอันก่อนจะขว้างออกไป ก่อนที่ลูกไฟจะจุดถึงตัวประทัดเชนน์ก็รีบเหยียบมันเพื่อดับไฟทันที

เด็กทั้งสามตกใจก่อนจะเห็นว่าเชนน์กำลังจะตรงเข้ามาเล่นงานพวกเขา ทั้งสามจึงรีบวิ่งหนีออกไปพร้อมกำหมัดแน่น

เชนน์ขมวดคิ้ว “ลูกเต้าเหล่าใคร? พวกเขาต้องโดนสั่งสอน”

แยนนี่มองเขายิ้มๆ “คุณเป็นอะไรหรือเปล่า?”

“แค่ประทัดเล็กๆ จะทำอะไรฉันได้? ทำไมเธอกำลังยิ้มล่ะ? ดีแค่ไหนแล้วที่ฉันไม่ได้ตีพวกเขา”

แยนนี่พยายามกลั้นหัวเราะ “ฉันจะไปสั่งสอนพวกเขาทีหลังแทนคุณเอง”

‘ฮึ่ม ต้องอย่างนั้นสิ’

เชนน์ขึ้นรถก่อนจะปิดประตู เขาเลื่อนกระจกลงก่อนจะพูดกับแยนนี่ว่า “จะไปแล้วนะ”

“โอเค กลับดีๆ นะ”

แยนนี่มองเขาอย่างอ่อนโยนด้วยใบหน้าน่ารักของเธอ เธอเชื่อฟังเขามากขึ้นเรื่อยๆ ในช่วงสองสามวันที่ผ่านมา ทำให้เขาหวงแหนเธอมากขึ้นเรื่อยๆ เช่นกัน เขามักอยากจะจูบเธออย่างรุนแรงและประกาศให้ทุกคนรู้ว่าแยนนี่เป็นของเขาจะได้ไม่มีใครมายุ่งกับเธอ

เชนน์สตาร์ทรถแต่ยังไม่ได้เหยียบคันเร่งไปไหน เขากัดฟันอย่างไม่เต็มใจ ชายหนุ่มกวักมือเรียกแยนนี่จากนอกหน้าต่างรถ “มานี่หน่อย” เขาเรียกเธอด้วยน้ำเสียงเจ้าเล่ห์

แยนนี่เดินเข้าไปใกล้ก่อนจะมองเขา “เกิดอะไรขึ้น? รถคุณเป็นอะไรหรือเปล่าหลังจากที่เด็กพวกนั้นขว้างประทัดใส่?”