เล่ห์รัก ท่านประธาน นิยาย บท 1077

ปีนั้นที่นอร์ธซิตี้มีหิมะตกหนักในวันส่งท้ายปีเก่า

ทั้งเมืองถูกปกคลุมด้วยหิมะสีขาวจนหนาเตอะ และมีรอยเท้าสกปรกเปื้อนโคลนทิ้งไว้บนหิมะสีขาวพวกนั้น

เนื่องจากงานทั้งหมดของแยนนี่ถูกยกเลิก เธอจึงตัดสินใจกลับไปที่เมืองลุชเวย์เพื่อใช้เวลาช่วงปีใหม่กับป้าเฮเธอร์

ดูเหมือนว่าเธอจะไม่มีอารมณ์ดูรอบปฐมทัศน์ของ 'แบล็ค แอนด์ ไวท์' ตอนเที่ยงคืนของวันปีใหม่อีกต่อไป

เธอรู้สึกหลงทางเมื่อพบตั๋วหนังสองใบในกระเป๋าสตางค์

พวกมันเป็นตั๋วที่ออกโดยทีมผู้ผลิต

เธอตั้งใจเลือกที่นั่งในจุดมุมของโรงภาพยนตร์ด้วยซ้ำ

เพราะในตอนนั้นเธอตั้งใจจะไปดูมันกับเชนน์

แต่ถึงอย่างนั้นเวลานี้…

แยนนี่ฉีกตั๋วหนังแล้วทิ้งลงถังขยะ

ขณะที่เฮเธอร์กำลังง่วนอยู่กับการทำเกี๊ยว เธอถามแยนนี่ว่า "นี่ แยนนี่ เชนน์จะมาใช้เวลาช่วงปีใหม่กับเราไหม? ตอนนั้นเขาบอกว่าบ้านเราหนาวเกินไป แต่ตอนนี้เราติดเครื่องปรับอากาศแล้วตั้ง 2 เครื่อง ทำไมตอนนี้เขาไม่อยู่ที่นี่ล่ะ?”

'ใช่ ตอนนี้บ้านอุ่นมาก เพียงใส่แจ็กเก็ตบางๆ ตัวเดียวก็เพียงพอที่จะทำให้ทุกคนอบอุ่น แต่ถึงอย่างนั้นเชนน์คงจะไม่มาอีกต่อไปแล้ว'

อากาศที่บ้านเย็นมากในวันส่งท้ายปีเก่า ขณะนั้นเชนน์และแยนนี่ใช้เวลาทั้งคืนขดตัวกอดกันในรถ ทั้งคู่นอนในรถหนึ่งคืนเต็มระหว่างรอปีใหม่ที่จะมาถึง

แยนนี่ลอบกลืนน้ำลายเธอไม่อยากให้เฮเธอร์ต้องเป็นกังวล เธอจึงตอบปัดไปว่า "เขาไม่มาเพราะเขามีญาติมาเยี่ยมด้วยในช่วงปีใหม่นี้น่ะ"

เฮเธอร์ตอบในขณะที่มือกำลังห่อเกี๊ยว "ก็จริงแฮะ ทุกคนต้องไปเยี่ยมญาติในช่วงปีใหม่ งั้นเขาว่างเมื่อไหร่ก็ค่อยชวนมาสิ เขาเคยบอกว่าชอบเกี๊ยวของฉันไม่ใช่หรือ? ตอนที่เธอกลับเมืองก็เอาไปฝากเขาด้วยสักหน่อยก็แล้วกัน”

แยนนี่ตอบกลับไปเพียงว่า "ได้สิคะ" เธอไม่ได้จดจ่ออยู่กับสิ่งที่ป้าเฮเธอร์พูดเลยสักนิด

แยนนี่เปิดเมสเซนเจอร์ของเธอและสังเกตเห็นว่าครั้งสุดท้ายที่เธอติดต่อกับเชนน์คือปีที่แล้ว

เธอไม่เคยคิดว่าสงครามเย็นของพวกเขาจะยืดเยื้อมาถึงครึ่งปี

ตอนที่ถ่ายทำ 'แบล็ค แอนด์ ไวท์' ที่ออซซิตี้ในตอนนั้นเชนน์เดินทางหลายไมล์มาที่เมืองเพื่อฉลองวันเกิดให้เธอ ในตอนนั้นเมื่อเห็นดอกไม้ไฟที่ถูกจุดและพุ่งขึ้นไปบนท้องฟ้าเธอคิดว่าความสัมพันธ์ของพวกเราจะคงอยู่ตลอดไป ตอนนี้ดูเหมือนว่าเธอทำตามสัญญาเพียงเพราะยังจมอยู่กับช่วงเวลาเหล่านั้น

แม้ว่าแยนนี่จะไม่ใช่คนประเภทที่จะหลั่งน้ำตาง่ายๆ แต่เธอก็อดไม่ได้ที่จะร้องไห้ออกมา

ดูเหมือนว่าทุกความทรงจำที่เธอแบ่งปันกับเชนน์นั้นมันฝังลึกอยู่ในใจและยากที่จะลืม

ตอนนั้นเองที่เธอได้รู้ว่ามันยากแค่ไหนที่จะโน้มน้าวใจตัวเองให้ลืมใครบางคน

“นี่ แยนนี่ มานี่หน่อย มาช่วยฉันทำเกี๊ยวหน่อยสิ แล้วเธอมาทำอะไรอยู่ในห้องคนเดียวล่ะ?”

แยนนี่สูดจมูกและพูดว่า "ค่ะ หนูมาแล้ว"

หลังจากที่ทั้งสองคนทานอาหารเย็นเสร็จแล้ว เฮเธอร์ก็เอนกายบนโซฟาดูรายการพิเศษวันปีใหม่ทางทีวี ในขณะที่แยนนี่เลื่อนดูจอโทรศัพท์อย่างเหม่อลอย

เธอรับโทรศัพท์หลังจากผ่านไปครู่หนึ่ง

เมื่อรับสายหญิงสาวก็ได้ยินเสียงของซามูเอล "สวัสดีปีใหม่แยนนี่"

"นายด้วย สวัสดีปีใหม่"

เธอได้ยินเสียงพลุจากปลายสายของซามูเอล บรรยากาศฟังดูมีชีวิตชีวามาก

จากนั้นซามูเอลก็พูดว่า "ตอนนี้ฉันอยู่ในเมืองลุชเวย์ตรงทางแยกไปบ้านของเธอ เรามาเจอกันหน่อยได้ไหม?"

แยนนี่ตกตะลึงและประหลาดใจเล็กน้อยเพราะไม่คาดคิดว่าซามูเอลจะยังจำได้ว่าบ้านคุณยายของเธออยู่ที่ไหนหลังจากที่เคยบอกไปเมื่อหลายปีก่อน

แม้ว่าซามูเอลจะปรากฏตัวโดยไม่ได้รับเชิญ แต่แยนนี่ก็ไม่มีเหตุผลอะไรที่จะไม่ไปพบเขา

หลังจากวางสายแยนนี่ก็พูดว่า "คุณป้า หนูจะออกไปข้างนอกสักพักนะ"

ดวงตาของเฮเธอร์เป็นประกายระยิบระยับเธอรีบถามว่า "เชนน์มาที่นี่หรือ?"

“เปล่าค่ะ แค่นัดกับเพื่อนธรรมดา เดี๋ยวหนูกลับมา”