เล่ห์รัก ท่านประธาน นิยาย บท 1078

เงาของชายหนุ่มร่างสูงที่เห็นได้ว่ากำลังยืนอยู่ที่มุมหนึ่งของบ้านที่สร้างด้วยอิฐ

เด็กคนหนึ่งวิ่งมาจุดพลุและโยนมันลงข้างเท้าของเชนน์ก่อนที่พลุจะระเบิดเสียงดัง

เด็กคนนั้นปิดปากหัวเราะอย่างซุกซนหลังจากที่ได้แกล้งผู้ใหญ่ แต่ถึงอย่างนั้นเชนน์ก็ไม่รู้สึกสะทกสะท้าน สิ่งเดียวที่เขาทำคือจ้องไปที่หนุ่มสาวคู่นั้นอย่างเอาเป็นเอาตาย

นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เด็กคนนั้นเห็นเชนน์ เด็กคนนี้เคยจุดดอกไม้ไฟใส่เท้าของเขาเมื่อปีที่แล้ว และชายหนุ่มก็โกรธมากจนอยากจะคว้าคอเสื้อเด็กคนนั้นมาเลยด้วยซ้ำ

ดูเหมือนเด็กจะรู้สึกพ่ายแพ้เล็กน้อยหลังจากสังเกตเห็นว่าเชนน์ไม่มีปฏิกิริยาตอบสนอง

“นี่ ตาลุงนิสัยไม่ดีทำไมถึงไม่โกรธล่ะ”

“อยากให้ฉันตีเธอเหรอ?” เชนน์ถามด้วยท่าทางไร้อารมณ์

เด็กเย้ยหยันและพูดว่า "ตอนนี้พี่แยนนี่อยู่กับผู้ชายคนอื่นแล้ว ลุงก็จะไม่ตีเด็กแล้วเหรอ? ทำไมยังต้องแสร้งทำเป็นเป็นคนดีอยู่ล่ะ?"

ดวงตาของเชนน์ดูเศร้าโศกมากในขณะที่เขาเพียงแค่ยิ้มหยันแล้วตอบว่า "ฉันไม่ได้อยู่ในอารมณ์ที่จะตีเธอ แต่ถ้าอยากให้ฉันตีเธอจนพิการจริงๆ ล่ะก็จะยั่วโมโหฉันต่อไปก็ได้"

เด็กน้อยรู้สึกหวาดกลัวจริงๆ เมื่อได้ยินว่าเชนน์จะทำให้เขาพิการ แต่ถึงอย่างนั้นเด็กคนนี้ก็ยังทำท่าทีไม่หวาดหวั่นและยังยืดอกดื้อดึงต่อไป เด็กน้อยเหลือบมองตามไปยังคู่รักข้างรถก่อนจะบอกเขาว่า "ฮึ่ม จะบอกอะไรให้อย่างแล้วกัน เทพธิดาแสนงดงามอย่างพี่แยนนี่จะไม่มีวันแต่งงานกับคนเลวอย่างลุงที่ชอบรังแกเด็ก”

เชนน์แสยะยิ้มเย้นหยันแววตาที่ไม่พอใจฉายผ่านดวงตาของเขาอย่างชัดเจน ชายหนุ่มตอบว่า"เธอคิดว่าไอคนน่ารังเกียจนั่นมันดีกว่าฉันงั้นเหรอ?"

“ก็นะ ไม่สำคัญหรอกอย่างไรเขาก็ดีกว่าลุง!”

"งี่เง่า!" ไม่แน่ใจว่าเชนน์กำลังตะคอกใส่เด็กหรือซามูเอลหรือว่าเขาแค่ต้องการระบายอารมณ์กันแน่ เชนน์ขมวดคิ้วและเริ่มพูดด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด "นี่ เจ้าหนู ทำไมไม่ไปเล่นที่อื่นซะล่ะ เชื่อฉันสิ ฉันจะตีเธอถ้ายังยั่วโมโหฉันไม่เลิก"

เด็กคนนั้นยังคงไม่จากไปขณะที่เจ้าตัวยกแขนขึ้นกอดอกของเขาและเลียนแบบเชนน์ด้วยการเยาะเย้ย เด็กน้อยพูดต่อว่า "ลุงชอบพี่แยนนี่มากใช่ไหม? ในเมื่อพี่แยนนี่สวยมาก ถ้าลุงไม่พยายามมากกว่านี้พี่แยนนี่จะถูกแย่งไปในไม่ช้า"

“แม่ของเธอไม่เคยสอนเหรออย่ายุ่งเรื่องของผู้ใหญ่ตั้งแต่ยังเด็ก?” เชนน์ไม่สนใจเด็กน้อย

"ลุงนั่นแหละเด็ก! ถ้าผมชอบผู้หญิงคนหนึ่งแล้วล่ะก็ผมจะรีบทำทุกอย่างเพื่อให้แน่ใจว่าเธอจะไม่ไปลงเอยกับคนอื่น ผมไม่มัวมาทำอะไรไร้ประโยชน์อย่างลุงหรอก"

"หืม เธอมีประโยชน์นักหรือไงเธอรู้อะไรบ้างล่ะ?" เชนน์เยาะเย้ย

เด็กน้อยโกรธมากจึงขว้างดอกไม้ไฟอีกลูกไปที่เท้าของชายหนุ่มซึ่งทำให้เกิดเสียงดังโครมคราม มันดังมากเสียจนทั้งซามูเอลและยานนี่มองไปยังทิศทางที่เกิดการระเบิด

เชนน์รีบซ่อนตัวหลังเสา

แยนนี่สังเกตเห็นเด็กคนนั้นและตะโกนใส่เขาจากระยะไกล "นี่ บับเบิลส์ ทำไมถึงยังไม่กลับบ้านอีกดึกขนาดนี้แล้ว? เดี๋ยวแม่ก็ดุเธอหรอก"

บับเบิลส์มองไปที่เชนน์ก่อนจะเงยหน้าขึ้นและพูดกับแยนนี่ "จะกลับเดี๋ยวนี้แหละพี่แยนนี่ ขอให้สนุกกับการออกเดทนะ!"

แยนนี่ตกตะลึงขณะที่เธออดไม่ได้ที่จะหัวเราะกับคำพูดของเด็กน้อย

หลังจากที่บับเบิลส์มองเชนน์ที่กำลังหลบหลังเสาอยู่ลับๆ ล่อๆ อย่างน่าสมเพชเขาก็หันหลังกลับและวิ่งหนีไป

เมื่อเริ่มดึกมากแล้วแยนนี่ก็บอกซามูเอลว่า "ขอบคุณนะที่มาเยี่ยมฉัน แต่มันดึกมากแล้วนายควรกลับบ้านได้แล้ว"

ซามูเอลไม่รีบร้อนเขารู้ว่าเขาไม่ควรเสี่ยงโชคกับแยนนี่ ดังนั้นเขาจึงตอบว่า "ได้สิ เธอกลับไปก่อน ฉันจะกลับหลังจากที่ฉันเห็นเธอเข้าบ้านแล้ว"

แยนนี่ยิ้มและไม่พูดอะไรอีก เธอโบกมือให้ซามูเอลก่อนจะหันหลังและเดินกลับไปที่ทางแยก

ซามูเอลเฝ้าดูเธอจากไปตลอดจนกระทั่งลับสายตา

ขณะที่แยนนี่กำลังจะเข้าไปในบ้านบับเบิลส์ก็วิ่งฝ่าหิมะมาชนเธอก่อนที่เขาจะหยุด

แยนนี่เอื้อมมือไปจับตัวเด็กและพูดว่า "ทำไมยังไม่กลับบ้านอีกเนี่ยบับเบิลส์”

เด็กน้อยเงยหน้าขึ้นมองแยนนี่ก่อนพูดว่า "พี่แยนนี่มีคนงี่เง่ารอพี่อยู่ที่ทางเข้าเมืองของเรา!"

แยนนี่ตกตะลึงและครุ่นคิดบางอย่างก่อนจะรีบวิ่งไปที่ทางเข้าเมือง

แต่ถึงอย่างนั้นพอเธอมาถึงพร้อมกับบับเบิลส์สิ่งที่เหลืออยู่บนหิมะที่สกปรกก็เป็นเพียงรอยยางของรองเท้าอย่างเห็นได้ชัด

รถหายไปแล้วคนก็เช่นกัน

แยนนี่ยืนอยู่ที่ทางเข้าเมืองเป็นเวลานานเธอไม่แน่ใจว่าคนที่บับเบิลส์เรียกว่า 'งี่เง่า' นั้นหมายถึงเชนน์หรือเปล่า

"นี่ บับเบิลส์ คนงี่เง่าที่ว่าคือใคร?"

เพราะว่าบับเบิลส์ไม่รู้จักชื่อจริงๆ ของเชนน์ เขาจึงเงยหน้าขึ้นและครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะขมวดคิ้วแล้วตอบว่า "อืม... คนเลวที่ชอบรังแกเด็ก"